ขอ ท่านที่ปฏิบัติธรรมทุกท่านมา เสวนาในหัวข้อ " พลังจิต " มีจริงหรือ

ไม่ชอบให้ใครเพ่ง แล้วเพ่งคนอื่นทำไม
สิ่งนี้เป็นเนื้อแท้แล้วนะ พิสูจน์แล้วนะ เราเขาไม่ต่างกัน
อาการปฎิรูป ปรุงใจในสิ่งที่เห็น สิ่งที่คิด ถุกแล้วหรือ
วางใจ บอกรักโลก ยัยโลกไม่รักฉัน มันไร้สาระ
เดี๋ยวจะยั่วให้เม้งแตก เมคอัพหลุดคาคีบอต์ดอีกครั้ง หุหุ

 

มันก็แล้วแต่สภาวะจิตสิ ถูกไหม
อยากฟุ้งธรรมก็อวตารมาฟุ้งกัน
คนคุ้นกันทั้งนั้น..

 

ธรรม ไม่ธรรม ไม่ได้อยู่ที่ความสามารถชี้ธรรมให้ผู้อื่น
แต่อยู่ที่การรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับใจได้มากน้อยแค่ไหน
กิเลสถูกสางไหม หรือถือศีลเพียงวาจา แต่การกระทำยังไหลอยู่ ถูกไหม

ก็ไม่ต้องไปดูผู้อื่น ไปพิพากษาผู้อื่นว่าธรรมมี หรือธรรมเทียม
เพราะสิ่งที่เราเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่ใจเห็น
นั่นแหละ สิ่งลวง

 

ช่วงปล่อยของ นานๆออกจากถ้ำทีก็ฟุ้งกันหน่อยสิ ถูกไหม

 

ป้าเขาก็แอบดูอยู่นั่นแหละ เขาไม่ได้เพ่งนะ เขาบอกอย่างนั้น

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 9 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ไฟสถิตย์, jinny95, tro, wit </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คิดว่ามีจริงครับ แต่จิตเป็นนามธรรมอยู่ในรูปแบบของพลังงานน่ะครับ เหมือนคลื่นเสียงคลื่นวิทยุต่างๆ กระแสจิตก็เป็นคลื่นชนิดหนึ่ง สำหรับคนที่ฝึกฝนจิตใจจนละเอียดอ่อนก็อาจจะสามารถสัมผัสและฝึกฝนสิ่งเหล่านี้ได้ครับ (แต่ตัวผมเองก็ยังต้องฝึกฝนอีกมากเลยครับ)

 

หุหุ ธรรมร้อน หรือ รับร้อน ดูสิลิ้นไหม้หมดแล้ว

 

ตกลงมีใครเข้าฝันเป่า พี่ตา

 

พูดไม่เพราะเลย

 

ก็ อ่านแล้วรกหู รกตาไงวะ อยากพูดไม่เพราะก็ไปพูดกับที่บ้านแกสิ
ถ้าไม่อยากให้คนอื่นเขาด่าเพราะเขารำคาญ แกสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ไม่เกรงใจคนอื่นไม่รู้เรื่องหรือวะ

 

ลบไปทำไมหละ คนไม่จริงนี่หว่า เขียนแล้วลบกลบด้วยเท้า
แถมส่งข้อความ มาข่มขุ่ ผมอีก
บุคคลไร้ความสามารถ จรจัด

 

ผมไม่ใช่ลูกแม่ค้าจะได้ ด่าเก่งเป็นคนปากตลาด ผมไม่สู้คุณหรอกเรื่องด่ากันเนี่ย
ผมเก่งแต่ในทางธรรม เรื่องปากตลาด ปากพล่อย ปากเหม็นนี่ผมไม่สู้หรอก
ผมยอมให้คนด่าว่า เป็นลูกสุนัข ดีกว่ายังไงมันก็ยังน่ารัก แต่พวกเห่าไม่เลือกแต่ไม่รู้ตัวว่า เป็นยิ่งกว่าสุนัขขี้เรื้อน

 

ชั่ว ถ้าละได้ ก็ก่อสุข นะครับ;aa9

 

สำหรับคน ที่มีทัศนะเห็นว่า ความคิดไม่ใช่เรา เห็นความเป็นไปของการปรุงแต่งแล้ว
เห็นตัวคิด หยุด หรือ เดิน แล้ว ยังมีงานให้ทำต่อ

ถ้าเห็นด้วยการระลึกตัวอย่างง่ายก็ดี ระลึกดูจิตอย่างง่ายก็ดี

หรือ เห็นด้วยสภาวะสมาธิก็ดี

ก็พอเรียกได้ว่า เห็น ขันธ์ และ แยกออกว่า นั้น ขันธ์ ทำให้มี
ทัศนะว่าแยกขันธ์ได้ รู้ขันธ์แล้ว ก็ทำให้เข้าใจทางส่วนต้นของ
การภาวนาได้

ยังเหลืองานอีกมากให้ทำ คือ การเห็นจิต และแยกจิตออกจากจิต

การเห็นจิต นั้น สำหรับคนที่ไม่ได้เน้นทำสมาธิ ถ้าเป็นวิปัสสนาล้วนๆ
จะรุ้สึกผ่านการ แจ่มใส จิตแจมใส่ หรือ จิตหดหู่ ซึ่งจะเรียกตามนั้นก็
ได้ หรือ เรียกให้ตรงปริยัติ จิตมีโมหะ ไม่มีโมหะ ก็ได้

สำหรับคนที่ทำสมาธิมาบ้าง จะเห็นเป็นอาการสัดส่าย การไหวๆ ของจิต
หรือ เห็นผ่านจักษุครรภ์( ไม่ใช่ผ่านตา แต่สมมติเอาว่าเป็นประสาทรับ
รู้ช่วงต่อรหว่างตาเนื้อกับมโนวิญญาณ ) ก็จะเห็นเป็นอาการสว่าง หรือ
ไม่สว่าง ก็เรียกใหม่ว่า จิตมีปิติ มีสุข หรือ จิตไม่มีปิติ หรือ สุข

จริงๆแล้ว จิตมีปิติ มีสุข หรือ จิตไม่มีปิติ ก็เป็นภาวะเดียวกันกับคนที่ไม่
ได้เน้นทำสมาธิ เพราะปิติ กับสุข นั้นให้ภาวะ จิตหดหู่ หรือ ไม่หดหู่
หรือ จิตแจ่มใส หรือ จิตไม่แจ่มใส คือ ภาวะเดียวกัน

เพราะสภาวะของสมาธิ หรือ ฌาณในชั้นต่างๆ นั้น ไม่ได้ขึ้นกับวิธี่
การทำ แต่ขึ้นกับ องค์ฌาณ ก็คือ ปิติ กับ สุข นอกนั้นก็จะมี วิตก
วิจาราณ์ แล้วก็เอกกัตคตา

ตรงเอกกัคคตา เวลาเกิดขึ้นร่วมเป็นองค์ฌาณแล้ว จะมีอาการแผ่
ซ่านไปของ ปิติ กับ สุข ทั่วทั้งกาย

ถ้าเป็น คนที่ไม่ได้ทำสมาธิ แต่นั่ง ยืน นอนลืมตาโพลงอยู่ จะเกิด
อาการตาแจ่มใส่ เห็นอะไรชัดไปหมด แต่ขณะเดียวกัน เหมือนจิต
ไม่จับเอาความหมายกับสิ่งที่เห็น นิ่ง อยู่เป็นอารมณ์เดียว ที่มีอาการ
ไม่จับความหมายก็เพราะ จิตแยกขันธ์ออกได้แล้ว และไม่ได้กับไปใช้
ความคิด ทำให้ จิตทรงอยู่ที่การเห็นจิต เมื่อทรงอยู่ที่จิต เห็นจิต จึงไม่
มีอะไรให้เห็นให้รู้ให้เข้าใจ เป็นเพียงสภาวะที่ว่างๆ ใสๆ แจ่มๆ แต่มีสุข
อาบทั่วตัว ( รู้ตัวทั่วพร้อม )

สำหรับคนที่มีสมาธิ จิตก็จะเกิดอาการสว่างที่จักษุครรภ์ นอกนั้นก็จะเหมือน
เห็นกาย หรือรู้สึกทั้งกาย และรู้สึกได้ว่า สุขนั้นแผ่คลุมทั่วกาย ในภาวะนั้น
จะปราศจากการคิดนึก หรือเห็นภาพนิมิต หรือถ้าเห็นก็จะเห็นเป็นเพียงภาพที่ผ่าน
ไป เหมือนๆคนที่ลืมตามโพลงอยู่ เพราะจิตไม่ได้ลงไปเสพขันธ์ หรืออารมณ์ หรือ
ความคิด

ก็ยังมีงานในการเห็นจิตให้ทำต่อ โดยภาวะจิตเห็นจิตจะไม่มีอะไรให้เห็น เพราะ
เป็นเรื่องของนาม จึงรับรู้ได้แค่มันส่ายๆ ไหวๆ ไหลๆ หรือ สว่างๆ ถ้าหลุดออก
ไปจากการเห็นจิต ก็จะเรียกว่ากลับไปจมขันธ์ แต่อาจจะไม่ใช่ขันธ์ของมนุษย์
อาจจะเป็นขันธ์ของเทวดา พรหม หรือภพอื่นๆ ( เห็นนิมิตทั้งหลาย หรือเห็นธาตุ)
ก็ต้องวางจิตเป็นกลางเพื่อกลับมา เพื่อแยกจากขันธ์นั้นๆ ใครมีภพชาติอะไร ชอบ
ทำอะไรไว้ ก่อกรรมอะไรไว้ ก็จะกลับเข้าไปมีขันธ์แบบนั้นๆ เพื่อแยกออก เพื่อแตก
ออก เรียกว่ามีงานให้ทำเยอะ

 

อย่าลืมว่า ขันธ์ นั้นเกิดได้กับจิตทุกดวง แม้แต่จิตที่แยก แตกออกไปจาก
ขันธ์ปรกติ ก็ยังไปมีขันธ์ อีก

นั้นแหละ ที่เรียกว่า เมื่อแตกจิตออกไปแล้ว พ้นความคิดในโลก หรือ ชาติ
มนุษย์ปัจจุบันแล้ว ก็ยังเกิด ขันธ์ที่เนื่องกับจิตที่เกิดใหม่ มาให้แยกต่อไป

อย่าพึ่งพอใจกับการแยกขันธ์ ที่เป็นความคิด ความอ่าน การปรุงได้

ยังมีงานอีกมาก ให้ทำ และมีอีกหลายภพให้รู้ ให้แยกขันธ์ เพื่อเห็นจิตในจิต
ในสภาวะนั้นๆ ต่อไป จนกว่าจะครบทุกจิตที่เคยทำสะสมไว้เฉพาะตน

เหตุนี้ คนฉลาด มีปัญญามาก จะคงการมีภพชาติไว้น้อยๆ คือ การทรง
สภาวะจิตไว้ที่ภพมนุษย์ไว้เนืองๆ งานจะได้น้อยๆ หรืองานใหญ่มาก็จะ
เห็นเป็นเพียงสภาวะที่ผ่านไป ไม่ได้ไปเห็นว่ามันมีกิจอะไรที่เราไปเผลอ
หรือไปยินดีกระทำมา

 

สัมมาทิฏฐิสูตร ๑๐ ประการ

๑. การให้ทาน มีผล
๒. การบูชา มีผล
๓. การบวงสรวง มีผล
๔. ผลแห่งกรรมดี กรรมชั่ว มีจริง
๕. สัตว์ที่มาเกิดจากโลกอื่น มีจริง
๖. สัตว์ที่ตายจากโลกนี้ไปเกิดยังโลกอื่น มีจริง
๗. มารดา มีบุญคุณจริง
๘. บิดา มีบุญคุณจริง
๙. สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะ มีจริง (ได้แก่ เหล่ากายทิพย์ เช่น ภูตผี เทวดา พรหม เป็นต้น)
๑๐. สมณพราหมณ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ทราบถึงโลกนี้และโลกอื่นด้วยอภิญญา และสามารถสอนให้ผู้อื่นรู้ตามได้ มีอยู่จริง

 

กระทู้ จรจัด ไอ้หมัดยัดนุ่น โดนลบไปแล้ว

 

denceedenceedenceedenceedencee

มุขฝืดฝืด ....มุขจืดจืด... มุกเดิมเดิม

อ๊ายยยเเทน คนสอน การ ด่าคน

ไม่เวิร์ค ไม่เห็น จะ รู้สึก อะไรเลย

:z1​