อัตลักษณ์และความหมายของวิทยาศาสตร์

รากฐานของความเป็นอัจฉริยะ / อะไรที่ทำให้อัลเบริท์ ไอน์สไตน์เป็นคนที่ฉลาดเป็นเยี่ยม ? บางที ดังที่บรรดานักวิจัยชาวคานาเดี่ยนค้นพบ นั่นคือเป็นเพราะสมองในส่วนของอินเฟอเรีย พาเรียเทาโลบ อันเป็นฐานของการใช้เหตุผลแบบคณิตศาสตร์ ซึ่งมีขนาดให_่กว่าปกตินั่นเอง แต่ที่แย่ก็คือ คุณไม่สามารถหาซื้อมันได้จาก Amazon.com (นิตยสาร"ไทม์" 20 ธันวาคม 1999 / หน้า 41)


การค้นคว้าและการค้นพบที่ยิ่งให_่ทางวิทยาศาสตร์หลายต่อหลายครั้ง มักจะมีการสังหรณ์ใจเสมอ พวกนักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถที่จะอธิบายมันได้ แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ปรากฎผลออกมาในท้ายที่สุดว่าถูกต้อง, อย่างน้อยที่สุดก็ในเรื่องเกี่ยวกับนวนิยายวิทยาศาสตร์หลายๆเรื่องที่เป็นพยานอยู่


การคิดค้นวิธีการทางวิทยาศาสตร์

ความรู้ทุกชนิดที่ตะวันตกได้ให้ไว้กับโลก บางทีสิ่งที่ทรงคุณค่ามากที่สุดก็คือ วิธีการที่ได้มาซึ่งความรู้ใหม่ๆนั่นเอง ซึ่งเรียกกันว่า

 

ความหมายของวิทยาศาสตร์

ความชัดเจนแจ่มแจ้งเท่าที่จะเป็นไปได้ แม้ว่าจะมีจุดประสงค์อย่างนั้น มันก็ยังสลับซับซ้อนอยู่ดีในความหมายเกี่ยวกับ

 

อัตลักษณ์ 3 ประการของวิทยาศาสตร์

คำว่าวิทยาศาสตร์ ในสามั_สำนึกของเราทุกวันนี้ คือกิจกรรมของมนุษย์ที่ได้ถูกให้อัตลักษณ์เอาไว้ 3 ประการ. อันดับแรกคือ, วิทยาศาสตร์เป็นกิจกรรมที่ปฏิบัติการโดยคนที่มีความเชี่ยวชา_ด้วยทัศนะหรือโลกทัศน์ที่เฉพาะเจาะจงลงไปเกี่ยวกับโลก. บรรดานักวิทยาศาสตร์พยายามที่จะทำให้มันเป็นเรื่องของวัตถุวิสัย, ปราศจากความรู้สึก, และไร้อารมณ์. พวกเขาจะไม่ยอมให้ความรู้สึกต่างๆของตัวเองเข้าไปในวิธีการสังเกตุเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นจริง ข้อเท็จจริง ดังที่เขาเรียกพวกมัน. บ่อยครั้ง พวกเขาทำงานในห้องทดลอง หรือในพื้นที่อื่นซึ่งพวกเขาสามารถควบคุมสิ่งต่างๆได้อย่างระมัดระวังในสิ่งซึ่งพวกเขาทำอยู่. พวกเขาจะไม่เตร็ดเตร่ออกไปดูพระอาทิตย์ตกดิน และมองดูโลกของเราใบนี้ด้วยสายตาที่ประหลาดใจ เช่นดั่งที่นักกวีทำ.

ในเชิงอุดมคติ นักวิทยาศาสตร์จะมีทั้งความซื่อสัตย์และความถ่อมตัว. พวกเขามักจะพยายามรายงานการค้นพบต่างๆ เพื่อว่าคนอื่นๆจะได้สามารถตรวจสอบพวกเขาได้ และต่อจากนั้นก็นำไปใช้ประโยชน์ในงานของตน. พวกเขาจะไม่ประกาศอะไรที่มากเกินไปกว่าที่พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ และบ่อยทีเดียว ก็จะพูดน้อยกว่าที่เป็น. แต่ทว่า พวกเขามีความภาคภูมิใจอย่างยิ่งต่ออาชีพของตนเอง และชื่นชอบที่จะคุยกับบรรดานักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆมากกว่าจะคุยกับใครก็ได้, โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นักกวี, ผู้ซึ่งมีแนวโน้มที่จะทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบาย กระสับกระส่าย และตกต่ำ (แน่นอน นักกวีก็รู้สึกว่านักวิทยาศาสตร์ทำให้เขารู้สึกเช่นเดียวกันนี้เหมือนกัน).

ประการที่สอง, วิทยาศาสตร์จะเกี่ยวพันกับสิ่งต่างๆ ไม่ใช่ในแง่ของไอเดีย ความคิด และความรู้สึก แต่จะพัวพันกับโลกภายนอกและการทำงานภายนอกของมัน ไม่ใช่ภาวะภายในและการทำงานภายใน, แม้ว่าแรงพยายามของนักจิตวิทยาบางคนจะเป็น หรือดูเหมือนว่าเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ก็ตาม. เรือนร่างของมนุษย์ได้รับการพิจารณาว่าเป็นส่วนหนึ่งของโลกภายนอก; ส่วนวิ__านนั้นไม่ใช่ ถือเป็นโลกภายในและลึกลับ. ด้วยเหตุนี้ บรรดานักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายจึงทำงานเพื่อทำความเข้าใจร่างกายของมนุษย์ แต่ไม่ใช่วิ__านของมนุษย์.

นักวิทยาศาสตร์ส่วนให_่มีความสงสัยและไม่แน่ใจในเรื่องของวิ__านว่ามีอยู่. ระบบสุริยะและจักรวาลก็เป็นส่วนของโลกภายนอกเช่นเดียวกัน, ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีหลักฐานตรงๆเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเกี่ยวกับความเป็นไปของมันเกี่ยวกับความมีอยู่. บรรดานักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายมีแนวโน้มที่จะสันนิษฐานเกี่ยวกับเงื่อนไขพื้นฐานของธรรมชาติบนโลกว่าเป็นอย่างเดียวกันในทุกๆที่ในโลก.

ยังน่าสงสัยว่า มนุษยชาติเป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลกภายนอกในความหมายอันนี้. นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย โดยทั่วไป ไม่เต็มใจที่จะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของคนเป็นกลุ่มให_่ๆไม่ว่าทั้งชายและห_ิง. ดังนั้น บรรดานักเศรษฐศาสตร์ เป็นตัวอย่าง จึงดิ้นรนเพื่อให้ได้รับการพิจารณาให้เป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่ปกติแล้วจะไม่ได้รับการยอมรับและดูเหมือนจะไร้ประโยชน์.

โลกภายนอกของนักวิทยาศาสตร์ได้บรรจุเอาบางสิ่งบางอย่างไว้ อย่างเช่น quanta, quarks, และ quasars, ซึ่งยังเต็มไปด้วยความลึกลับคล้ายกับเทพธิดา และปกติแล้วเป็นเรื่องที่มองไม่เห็น. แต่อันนี้ไม่ได้เป็นปั_หาสำหรับพวกเขา เช่นดังที่พวกเขาเชื่อว่า สามารถเกี่ยวข้องกับเรื่องอนุภาคพื้นฐานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งที่จริงแล้วบรรดานักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถมองเห็นได้ และมันเป็นไปตามหลักของความไม่แน่นอนที่มองไม่เห็น. แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้เกี่ยวพันกับสิ่งเหล่านี้ในฐานะอย่างเดียวกับเรื่องของเทวะ ซึ่งเป็นไปได้มากว่าจะไม่ปรากฏแก่ตาของนักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย เพราะนักวิทยาศาสตร์ต่างไม่เชื่อในสิ่งเหล่านี้นั่นเอง.

โลกภายนอกเป็นสิ่งใดๆก็ตามที่นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายสามารถวัดและอธิบายมันได้ในเทอมของคณิตศาสตร์, และมันจะกันทุกสิ่งที่ไม่อาจทำเช่นนี้ได้ออกไป. นี่หมายความว่าโลกภายนอกค่อนข้างเป็นความเชื่อหรือความเห็นที่สลัวลาง, แต่ไอเดียหรือความคิดที่อยู่เบื้องหลังมันไม่เลือนลางแต่อย่างใด.

ประการที่สาม, เมื่อวิทยาศาสตร์เกี่ยวข้องกับอะไรก็ตาม มันก็จะเกี่ยวพันกับสิ่งนั้นในหนทางที่พิเศษ มีการใช้วิธีการที่พิเศษและภาษาหนึ่งเพื่อรายงานผลลัพธ์ต่างๆที่ชี้เฉพาะเกี่ยวกับมัน. ระเบียบวิธีซึ่งรู้จักกันดีมาก แต่ไม่จำต้องถูกนำมาใช้บ่อยที่สุด ประกอบด้วยการทดลอง ซึ่งเกี่ยวพันกับการได้มาซึ่งไอเดียหรือความคิด

 

(kiss) เยี่ยมค่ะ

 

วิทยาศาสตร์ ก็คือศาสตร์ที่ว่าด้วยความรู้ การสังเกตุ การว่าด้วยหลักการ และเหตุผล

แต่ "ฌานศาสตร์"
ก็เป็น ศาสตร์ อย่างหนึ่งเหมือนกัน แต่ว่าด้วย "การรู้ด้วยตนเอง การศึกษาด้วยตนเอง โดยอาศัย ธรรมชาติ เป็นเครื่องวัดระยะทางว่า ตอนนี้ ... เราเข้าใจธรรมชาติ .. และตัวเองได้ดีเพียงใด"


เพราะฉะนั้น .. การเอาหลักการทางวิทยาศาสตร์ มาอธิบายปรากฎการณ์ทาง ฌานศาสตร์ ก็คงเป็นไม่ได้ ...


เพราะว่า การศึกษาทางด้าน "ทฤษฏี" อย่างเดียวคงไม่เพียงพอ ที่จะอธิบายปรากฎการณ์ทาง "จิต" .. นะซิขอรับ ....เราจะต้องอาศัยการ "ปฏิบัติ" ควบคู่กันไป .... ใช่มั๊ยครับ ... คุณดวงดาว (น่ารักจริงๆ แฮะ)

 

มีเรื่องไร้สาระให้อ่านบ้างมั้ย..............ขอบคุณล่วงหน้า:boo:

 

เนื้อหาปึ๊กมากเลยอ่ะ ไปหามาจากไหนนักเนี่ย(สงสัยจากที่กำลังเรียนอยู่แน่เลย)

ให้คะแนนความพยายามเต็มฮะ!!!

 

วิทยาศาสตร์กับไสยศาสตร์ ศาสตร์เหล่านี้เปรียบได้กับ จิ๊กซอทางความรู้ที่ยังกระจัดกระจายกันอยู่ รอให้เวลานำมันมาประติดประต่อรวมกัน และเมื่อใดที่รวมเอาองค์ความรู้เหล่านี้มารวมเป็นเอกภาพได้ เมื่อนั้นมนุษย์เราก็คงจะเข้าใจอะไรได้มากขึ้น และจากนั้นก็คงไม่มีสิ่งลึกลับให้เราได้สงสัยอีกต่อไป

 

โอ้ ศิวะเจ้า! นี่รึคือพระประสงค์ของพระองค์...

 

สรุปหลักคำสอนของวิทยาศาสตร์ มีอยู่ 4 ข้อด้วยกันครับ
1.สังเกตุ
2.ตั้งสมมติฐาน
3.ทำการทดลอง
4.สรุปผล
(f) (f) (f)

 

อืมมม.

 

รูปสวยดี เอามาจากไหน บอกบ้างซิ