มาช่วยวิจารณ์ ความทุกข์ของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น ก่อนจะปฏิบัติธรรม

ถ้าคุณว่า จิตเดิม มันไม่บริสุทธิ์อยู่แล้ว ผมก็จะไม่พิจารณา ต่อไป

เพราะ ขนาดจิตเดิม มันยังไม่บริสุทธิ์ เลย ถ้ากำจัด กิเลสหมดจริง แต่จิดมันมันไม่บริสุทธิ์อยู่ ผมคงได้ชื่อว่า หมดกิเลสแต่ ยังมี ทุกข์ อยู่

แสดงว่าที่พระพุทธเจ้า ว่า อันว่าจิตนี้เป็นธรรมชาติที่ผ่องใสอยู่แล้วโดยปกติ แต่มันเศร้าหมองไปเพราะคลุกเคล้ากิเลสนานาชนิด ศีล สมาธิ และ ปัญญาเป็นเครื่องฟอกจิต ให้สะอาดดังเดิม จิตที่ฟอกแล้วด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งปวง ก็ไม่จริง มังครับ

 

โห้ย เค ขวัญ แอบเฉลยวิธีโต้ธรรมหรือ

หึ่ม !!!!!

 

นั่นมันพระพุทธ ท่านจบกิจแล้ว ในระดับผม ผมก็ไม่ได้เห็นว่ามันผ่องใสอยู่ตลอดเวลานะครับ เห็นแต่มันเศร้าหมองอยู่ซะส่วนมาก เห็นตามหลังบ่อย ๆ ว่ามันไม่รู้เท่าทัน
้
เรื่องจิตเดิมนี้ตีความดี ๆ นะครับ ^-^

 

ไม่ครับ ผมไม่เป็นเหมือน คุณ ถ้ามัน ออก มันก็ อยู่ เท่าๆๆ นั้น มันก็ คงใสๆๆ อยู่นั้น แต่ว่า ถ้า รอง ไร ๆ ดู ทั้งหมด อืมนี้ ผมคิดว่า มัน ยังคงติดกิเลสอยู่
แต่ผมไม่คิดถึง........จิตว่ามันเศร้าหมองแน่ นอน

 

การเกิดดับ มันก็เหมือนจะเป็นวงกลม เกิดขึ้น ลงเวทนา ปรุงตามใจชอบ ลงเวทนา มันก็วนเวียน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

การไปยึดว่าจิตเหมือนลูกปิงปองที่สกปรก ล้าง ๆ ถู ๆ มันก็เป็นปิงปองลูกเดิมที่มันสะอาด สุดท้ายมันก็เหลือทุกข์อยู่ ทุกข์นั้นก็คือ ตัวตน รูปตน ของลูกปิงปองนั่นเอง

จิตเิดิมแท้ผมมองว่าครูบาอาจารย์ท่านหมายถึงจิตที่ไม่ยึดจับอุปทานซะมากกว่านะครับ
ระวังการให้ความเห็นนะครับ

ถ้าขัดไตรลักษณ์ ไม่มีทางที่จะลุได้แม้เบื้องต้น

ก็ถือว่าเป็นมุมมองของผมผู้อ่อนวัยกว่านะครับ ท่านนักบุญ ไม่ได้มีเจตนาขัดใจ หรือสอนสั่งอะไร ไม่เห็นเหมือนกันก็ไม่เป็นอะไร ^-^

 

ขออธิบายคำศัพท์ อีกครั้งละกาน

จิตเดิมแท้ vs จิตประภัสสร

สองคำนี้ ต้องพูดแยกจากกัน หากสื่อสารกัน ต้องไต่ถามก่อนว่าหมายถึง
ตัวไหนแน่ เพราะมันคนละตัวกัน

แต่เพราะ สำนวน "จิตเดิมแท้ประภัสสร เศร้าหมองเพราะกิเลสที่จรมา"

ประโยคนี้เลยทำให้เกิดการสื่อสารคลาดกัน

จิตประภัสสร นั้น หมายถึง รูปเดิมของจิตขณะขึ้นวิถีจิต หลังจากขึ้นวิถีแล้ว
เพราะอวิชชาที่ยังมีอยู่คลุมอยู่เลยทำให้มีกิเลสจรเข้ามา เกิดเจตสิกเข้าไป
สัมปยุตต เป็นการพูดเพื่อให้เห็นผังของภาพ

ส่วนคำว่า จิตเดิมแท้ หากจะกล่าว ต้องระวัง เพราะคำว่า จิตเดิมแท้ มี
พระอรรถาจารย์สายพระป่าหลายท่านทีเดียวที่ใช้คำนี้ แทนจิตที่จบกิจแล้ว
หลวงปู่มั่นใช้ ฐีติจิต บางท่านใช้ จิตหนึ่ง บางท่านใช้ แสงธรรม แต่จริงๆ
ไม่ได้หมายถึงมันเป็นแสงอะไร หมายถึงความสว่างจากวิชชา

ถ้าไปกล่าวแบบทั่วไป ควำจิตเดิมแท้ จะถูกประโยค "จิตเดิมแท้ประภัสสร เศร้าหมองเพราะกิเลสที่จรมา"
กลืนกินสัญญา เพราะเป็นประโยคที่นิยมพูดกันบ่อย

 

ไม่ๆๆ ดี แล้ว ละ มา แลกเปลี่ยน ความรู้ กัน สัมมนา ในปัญหา เพื่อหาทาง แก่หลายๆๆ ทาง เพราะตอน ผมอยู่ปฏิบัติ กับครูอาจารย์ ผมก็เคยเอาความโง่ ไปเถียงท่าน จน มองเห็นทาง จึงได้ไป ขอ ขมาลาโทษ ท่านเช่นกัน

 

ครับ ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะ ผมคงต้องไปทวนใหม่หลาย ๆ รอบนะครับ

ธรรมทั้งหลาย ที่เราศึกษากันอยู่นี่ เชื่อไหมครับ ว่ามารวมลงที่ปฏิจจุสมุปบาทนี้เอง

พอเริ่มต้นด้วย วิชชา ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ อวิชชา ไม่ว่าจะเป็นสังขาร หรือเวทนา ซึ่งรวมทั้งจิตวิญญาณแล้ว ถ้ามันเป็นผลของวิชชาแล้วความทุกข์ไม่เกิดได้อีกเลยครับ

อริยสัจสี่ โพธิปักขิยะ ญาณวิถี ก็มารู้เอาที่นี่ครับ ปฏิจจุสมุปบาท

พอความทุกข์มันน้อย หรือไม่มีแล้ว ความสบายมันมาเองเลยครับ ไม่ต้องไปติดอะไร มันมาเอง มันสุขแบบปัสสัทธินะครับ ไม่ต้องอาศัยตัญหาและการตอบสนองด้วยตัวตน พิษภัยเลยไม่เกิดด้วย มันดีจริง ๆครับ

ออกตัวก่อนว่าไม่ได้บรรลุธรรมอะไรเลย จึงต้องขอทวนหลาย ๆ รอบก่อนครับ

 

อยากทวนธรรม ให้รู้อว่าอยากทวนธรรม

อยากหาทาง ให้รู้ว่า ยังดิ้นรนสร้างภพหาทางทำ

นะเอย นะเอย

 

มันเป็นขั้น ๆ ดังนี้ ตามที่เราเข้าใจ

1.การไปยึดว่าจิตเหมือนลูกปิงปองที่สกปรก ล้าง ๆ ถู ๆ มันก็เป็นปิงปองลูกเดิมที่มันสะอาด อันนี้เป็นการชำระล้าง กิเลศจากจิตเดิม ให้เบาบาง แต่เมื่อเบาบางลงแล้ว มันจะถึงขั้นละเอียดกว่านี้

2. สุดท้ายมันก็เหลือทุกข์อยู่ ทุกข์นั้นก็คือ ตัวตน รูปตน ของลูกปิงปองนั่นเอง
ที่เราเห็นว่ามันทุกข์อยู่ แต่ว่า จิตเก่าต้องถูกชำระล้างกิเลศ จนเบาบาง มากแล้ว จนถึงจิตละเอียดที่สุด ถึงขั้นตอนนี้ คือการละ ว่าจิตนั้นไม่ใช่เรา ก็คือลูกปิงปองนั้นเอง

 

เอาละจุ๊ย !!

 

อืม สมเหตุ สมผล................อนุโมทนา

 

พี่คีมีแนวโน้มจะบวชหรือเปล่า

หากไม่มีนะ ให้ทิ้ง รู้เรื่อง ไปก่อน

"วิปัสสนา เคล็ดลับอยู่ที่ หยุดคิด"

แต่ไม่ใช่ไม่คิดนะ ต้องวิปัสสนาเป็นก่อนถึงเข้าใจ
คนที่วิปัสสนาไม่เป็นอย่าเผลอทำความเข้าใจเคล็ด
ลับดังกล่าวเชียว


นะเอย นะเอย

 

ข้อความข้างบนไว้สนทนากับผู้ที่สมถะนำ ซึ่งในทางปฏิบัติ สำหรับท่านที่วิปัสสนานำ ตัวตน รูปตน ขันธ์ตน(สักกาย) นี้แหล่ะ เป็นสิ่งที่หลุดไปได้ง่ายที่สุด เพราะเป็นเหตุของทุกข์ที่ เราสามารถตามความทุกข์ สาวขึ้นไปดู ไปพิจารณาได้ไม่ยาก หากมีความเพียรพอ ^-^

 

ข้อความข้างบนไว้สนทนากับผู้ที่สมถะนำ ซึ่งในทางปฏิบัติ สำหรับท่านที่วิปัสสนานำ ตัวตน รูปตน ขันธ์ตน(สักกาย) นี้แหล่ะ เป็นสิ่งที่หลุดไปได้ง่ายที่สุด เพราะเป็นเหตุของทุกข์ที่ เราสามารถตามความทุกข์ สาวขึ้นไปดู ไปพิจารณาได้ไม่ยาก หากมีความเพียรพอ ^-^
*************************************************************
<!-- / message --><!-- sig -->
แล้วคุณ jinny95<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1557843", true); </SCRIPT> การปฏิบัติ ไปถึงไหนแล้ว ละคุณ

 

จะบอกว่าเพิกถอนได้ง่าย ก็ไม่ได้หรอก

แต่กล่าวว่า มันเป็น เป้าหมาย โจมตี นะได้

พวกเขาเลยพูดติดปากไปอย่างงั้นๆ

ถึงเวลาเอาเข้าจริงๆ ไม่เผลอ ก็เพ่ง

ชิมิ ชิมิ


* * * * *

ภาวนา อย่าไปเอาเที่ยง

ภาวนา เพื่อให้รู้ว่ามันไม่เที่ยง

นะเอย นะเอย

 

สงสัยในผม หรือ สงสัยในสิ่งที่ผมกล่าว หรือ ไม่พอใจครับ

สมถะ ถ้าแข็งไป ก็ไม่เหลือกิเลสขณะทำสมถะนั้น ๆ อยู่ แต่ถ้าสังโยชน์มันไม่เบาบางจริง ๆ มันก็เหลือแต่ลูกปิงปองที่สะอาดอยู่นั่นไงครับ พอหยุดปฏิบัติ ความสกปรกมันก็เลอะเทอะเหมือนเดิม ^-^

 

ของฝากอีกทีครับ เรื่องการอยู่กับรู้

หลายท่านไม่เข้าใจว่าอยู่กับรู้แล้วเป็นไง มันจะหลุดพ้นได้อย่างไร (แต่ผมก็ไม่ได้หลุดพ้นนะครับ)

แล้วรู้เฉยไปเฉย ๆ ไม่พอหรือ แล้วยังมีอะไรต้องรู้นอกจากเฉยอีกไหม น่าสนใจใช่ไหมครับ

เนื่องจากตัวรู้เป็นปัญญาเป็นสัญญา เมื่อสติทันการรู้ การรู้นั้นจะสมบูรณ์แบบเมื่อรู้ว่า รู้ด้วยปัญญาหรือเรียกว่าวิชชา คือรู้ว่าเป็นไตรลักษณ์

จึงไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องสืบสังขาร หรือปรุงต่อเนื่องออกไป วิญญาณ เวทนา ตัญหา อุปาทานว่าเป็นเราจึงไม่มี จึงไม่ต้องมาทนทุกข์อยู่กับ ความโศรก ความร่ำไร รำพัน ความคับแค้น ความไม่สบายกายใจ

เมื่อเห็นการไม่ดำเนินต่อของวงจรสร้างทุกข์กับตากับจิตมันจึงสว่างไปหมด มันจะคอยแต่ยิ้มรับกับการที่รู้ และการที่เห็นว่า สิ่งที่เกิดขึ้น จะไม่เคยสืบต่อเป็นความทุกข์อีกเลย

ไม่มีกิจใดต้องทำอีกต่อไป เพราะไม่มีอะไรต้องให้ได้ให้สนองอีกต่อไป มันสบายกว่าการที่ต้องแสวงหามากเลยครับ น่าน ผมติดสบายอีกแล้วครับ ผมต้องทวนอีกหลายรอบครับ

 

สมถกรรมฐาน ถ้าในความ คิด ผม นะ ครับ ผมคิดว่า มันไม่ควรจะมาเป็นปัญหา แต่ วิปัสนา หน้า จะ เป็นปัญหามากกว่า เพราะ มันเป็นปัญญา ทั้งนั้น ถ้าติด สมถกรรมฐาน นั้น ถ้าเอา พอความสุข เนื่อติด ฟัน ดัง หลวงปู่มั่น ว่า ก็ เอา เลย ละ

 

ป่าว ผม ก็ ถามว่า ควร จะ ชี้แนะ ผมได้หรือ ป่าว นี้คือจุดประสงที่ถาม