มาช่วยวิจารณ์ ความทุกข์ของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น ก่อนจะปฏิบัติธรรม

น่าอิจฉา ล้ำหน้าตลอด^-^

 

ถ้าแลกเปลี่ยนพอได้ ชี้แนะคงไม่ได้ครับ เรื่องวิปัสสนาต้องให้ท่านนิวรณ์ ท่านเอกวีร์มาตอบ เพราะท่านมีความสามารถในการถ่ายทอดและใช้ภาษาได้ดีกว่าผม

หรือถ้าจะเอาทั้งวิปัส ทั้งสมถะ ก็ยกให้ท่านคีตเสวี แต่อาจจะเข้าใจยากซักหน่อย เพราะท่านละเอียดมาก ^-^

 

เหอๆๆ งันๆๆ เอา ว่า การจะ ยก จิตขึ้น วิปัสนากรรมฐาน นั้น ควรจะ เริ่ม ไงดี ละครับ

 

ไม่จริงครับ พี่นักบุญข้างวัดที่พระอรหนัต์ผ่านแต่ไม่รู้

คุณ jinny นี่แหละแจ่ม ระมัดระวังการแสดงธรรมได้ดีมาก เหมาะแก่คน
ที่มีอินทรีย์ด้านใดด้านหนึ่งกล้าแข็ง หากคุยด้วยแล้วจะต้องค่อยๆ ผ่อน
อินทรีย์ตนลงมา นี่ได้ประโยชน์

ส่วน นิวรณ์ อะไรนี้ อย่าไปคุยด้วย มันกวนโอ้ย คุยด้วยแล้วไม่ฝุ้ง ก็แฝ็บ

พี่คีเหรอ ชอบไปยิ้มคนเดียว ไม่ค่อยเข้ามาช่วยกันยิ้ม พอยิ้มผมก็กวนโอ้ย
ลำบากพี่คีอีก

แต่สองสาว to2504 และ k.kwan ก็แจ่มนะครับ พี่ๆว่าไหม

ธรรมะเฉียบขาดมักๆ พวกผู้หญิงเก่งเรื่องการแสดงธรรมะที่เฉียบขาดแหลมคม

 

ทำไม ท่านักบุญ จะ รองภูมิ หรือ รู้แล้ว ทำ หูหนวก ตา บอดนี้ บาปนะ อิอิ

 

ปล่อยครับ

ปล่อยอย่างไร jinny เขาตอบได้ครับ

 

เจร้ยยย ผมไม่ได้บรรลุธรรมอะไรเลย น้า

ผมเพียงดีใจที่มีวันนึงผมได้เห็นตรงที่ความโศรก ความร่ำไร ความคับแค้นใจมันก็คือเวทนาที่เกิดหลัง ๆ ซ้อนจากเวทนาที่เกิดจากผัสสะน่ะ

ทีแรกไม่เข้าใจคิดว่ามันเป็นอันเดียวกัน แต่มาเข้าใจแล้วว่ามันสืบต่อกันมาต่างหาก เวทนาที่เกิดก่อนมันเป็นเรื่องของขันธ์ห้า ส่วนเวทนาที่เกิดตามมามันเป็นผลของตัญหาอุปาทาน เห็นมันซ้อนกันอยู่อย่างชัดเจน

พอเวทนาแรกไม่ใช่เราเพราะตัวรู้จากวิชชาซึ่งเวทนานี้ยังมีเนื่องจากมันเป็นเรื่องของขันธ์แต่เป็นขันธวิมุติ เวทนาหลังคือความทุกข์ความคับแค้นบีบเค้นจึงเกิดไม่ได้

เห็นเวทนาในเวทนาจากปฏิจจุสมุปบาทก็ได้แฮะ เออ มันเรื่องเดียวกัน พอเข้าใจอันหนึ่งมันโยงไปหากันเอง ลองทวนดู เอ้อมันเป็นอย่างนั้น พอเข้าใจ ความปัสสัทธิก็ออกมาอีก มันเป็นซะอย่างนั้น โพชฌงค์เดินอีกแล้ว มันโยงกันไปหมด

 

ลองดูบทความนี้ก็ดีนะครับ โอฆะคืออะไร หรือไม่ก็ลองไปย้อนดูกระทู้ที่ผมโพสไว้ในห้อง อภิญญา กรรมฐาน ตั้งไว้เยอะเลย ทางสายตรงทั้งนั้น ต้องมีบ้างที่ตรงใจ ท่านนักบุญ

สำหรับคำถามที่ถามว่าจะยกจิต หากมีมิจฉาทิฐิแม้แต่นิดเดียว ทั้งที่ตั้งใจจะทำวิปัสสนา แต่ในที่สุดมันก็ลึกเข้าไปที่สมถะอยู่ดี ^-^

 

ช่วย จินนี่ที่รัก ตอบมั่ง

ดู จิตนั้น ตามรู้ รู้แล้ว ปล่อยวาง

ดู รู้ ปล่อย ค่อย ๆ ทำ

ทำบ่อยๆ เนืองๆ จนจิตนั้น รู้ ธรรม เข้าใจธรรม ด้วยตัวจิตเอง

 

เมื่อ จิต ตื่น จึงมีโอกาส รู้ธรรม เข้าใจธรรม

 

แล้วพี่ คี เห็นหรือเปล่าว่า หากไปน้อมนึก

ทั้งที่มันจบไปแล้ว กลับขึ้นวิถีจิต ได้แบบเดิม

น้อมกี่ที ก็เห็นได้ในวิถีจิตเดิม

เรียกว่า มีภพ ชาติ

นี่แปลว่ามันต้องมีที่อาศัย แถมยังอาศัย

เลยทำให้น้อมได้เหมือนเดิม

 

เวรกรรมติดตามตัว

เดี๋ยวนี้กรรมติดจรวด

 

เหอๆๆ บางที การ ยกธรรมขึ้น มา มันอาดไม่ใช่คำตอบ ที่ตรงใจก็ ได้

 

การที่เรา อ่านธรรม เข้าใจธรรม แต่ก็ไม่เห็นธรรม มีแต่ จำได้ในธรรม

เมื่อเรา เห็นจิต แต่จิต ไม่เห็นธรรม ก็ไม่มีคนเห็นธรรม

ต่อเมื่อ จิต ตื่นขึ้นมา เห็นธรรม จึงเริ่มต้น เรียนรู้ธรรม

จิตตื่นมาเรียนรู้ธรรม เรียนรู้ทุกข์ จนแจ่มแจ้ง จิตจึงรู้ธรรม เข้าใจธรรม

จึงเรียกว่าจิตมีธรรม

 

ครับเห็นมันอยู่ในรอบเลยครับ เพราะรอบของมันต่อเนื่องกันไม่มีแซงคิวด้วยนะ

ดูไป มันเป็นเรื่องสนุกซะแล้วละซีครับ พอเห็นมันดำเนินไปถึงไหนก็ได้แต่ยิ้มกับมัน เพราะมันไม่ทำร้ายเรา

 

ภูมิธรรม ท่านทั้งหลาย แน่นอน อยู่ นา

ท่านจะ เอา อะไร ..................อิอิ

 

คุณนั่งฟัง กับผมนี้ ผมจะดูเอง

 

การทำสมถะ ให้จิตสงบ นิ่ง

จิตจะรู้แต่สงบนิ่ง แต่ไม่มีการเรียนรู้ธรรม เรียนรู้ทุกข์

การปล่อยให้จิตเรียนรู้ทุกข์ เรียนรู้ธรรม ด้วยตัวจิตเอง เรามีหน้าที่ตั้งสติตามรู้ ตามดู

จึงได้ชื่อว่า จิตเห็นจิต โดยมีเรา ตามรู้ตามดู

เมื่อ จิตเห็นจิต จิตมีสติเกิด จึงรู้ทุกข์ จึงรู้ธรรม

เมื่อ จิตเห็นจิต จนรู้แจ้งในทุกข์ รู้ในธรรม จึงมีโอกาสเห็นมรรค เห็นผล ในธรรม

 

biology_ชีววิทยา<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1558141", true); </SCRIPT>


นิวรณ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1558126", true); </SCRIPT>



อะไร เนี่ย

 

เออ แปลกดีนะครับ ผมเห็นแบบนี้

จิตเดิมแท้ หรือจิตหนึ่ง หรือจิตประภัสสร ถ้าเกิดขึ้นเมื่อใด นิพพานเกิดขึ้นมาพร้อมกันเสมอเลยครับ