มาช่วยวิจารณ์ ความทุกข์ของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น ก่อนจะปฏิบัติธรรม

ถ้าจิต รู้ทุกข์ แล้ว จิตมีสติ รู้ตัว จิตก็วางทุกข์เอง

ใครรู้ ใครคนนั้นก็วางเอง เนาะ

ถ้าจิตยังไม่มีสติ ก็หลงไปยึดในทุกข์ ก็อยู่ที่เรา จะรู้สึกทันไหม

ถ้าเรารู้สึกได้ทัน จิตเขาก็รู้สึกเหมือนกัน เพราะมันเป็นมรรค

รู้สึก รู้สึก และ รู้สึก

 

คร้าบบบ ขอบคุณที่ชี้แนะเด้อ

ถ้าเปลี่ยนเป็นอาตมาจะยิ่งไม่แล้วไปใหญ่เหรอคุณโยม แฮะ ๆ เจอแซวซะเลย

 

อิอิ มันก็อยู่ตรงนั้นแหละ น้า

ต้องมองให้ทัน มันจะมาตอนเผลอเท่านั้น

ส่วนเป็นอะไรนั้น พี่คี ต้องมองเอง

นะเอย นะเอย

 

มันก็เท่านั้น............55

 

ไม่ลองปล่อย ก็เท่านั้น ตามนั้นแหละ

นี่ต้องไปคุยกับ jinny

 

ก็นี่แหละครับ ผมยังห่างไกลทางอยู่มาก ปุถุชนคนหลงก็เป็นกันแบบผมนี่แหละครับ เน้อะ เค เน้อะ

 

คุณแม่หนูเป็นอาการเดียวกับพี่ผึ้งเลยค่ะ

ยินดีด้วยนะคะพี่ผึ้งที่หายแล้ว

 

ตัวนี้ หากกระหยิ่มยิ้มในใจ โดยไม่รู้ตัว คิดว่าตัวเองเฉียบขาด จริง ๆ หล่ะก็ โมหะ อีกตามเคย ;aa20

 

ใคร ตื่น แล้ว ก็ ขอ อนุโมทนา นะเจ้าคะ

เพียรในทาง สติปัฏฐาน4 ทางแห่งสัมมาทั้ง8 ก็จะถึงได้ในเร็ววัน

(คนพูดมันก็พูดไปงั้นแหละ ไม่ค่อยจะทำ...)

 

ต้องมีคนแอบสอนอะไรแน่เลย นิวรณ์เซ็งแล้วนะ แทรกไม่ได้

นี่ดูสิ พี่คี ยังเห็น เค ขวัญ ร่มเย็น เอะ อะ ก็ เค เนอะ เค เนอะ

มันจะมากไปแล้ว

เธอ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรหรือไง Dr.Kwan

ชิ๊

ไปดีกั่ว

 

อะจ๊ะ ชอบก็รู้ว่าชอบ อิอิ

แต่ดันหลงไปชอบอะดิ แต่ก็...ช่างมัน (เราก็แถ... ไปเรื่อย แหะ แหะ)

 

อะโด่ จะปายหนายล่ะ ท่าน

แควน แควน กรี๊ดท่านจะตาย พูดอะไรก็เป็นธรรม

ฉล๊าดฉลาดออก ไม่เหมือนเราดีแต่พูด แต่ไม่ค่อยจะมีทำ แหะ แหะ

 

วันนีก็ยินดีที่ได้เข้ามาน่ะ

คือผมก็คุยไปคั่นเวลาเท่านั้นนะครับ อย่าได้ถือสา

คั่นเวลาให้น้าจรแก ตอนนี้แกไม่ค่อยพิมพ์ ผมเลยโขมยซีนเฉย ๆ น่ะ

 

ขอทิ้งท้ายละ เดี๋ยวต้องออกไปก่อนครับ

เราต่างโต้คลื่นอยู่ในวังวนของกิเลส ตัญหา ไม่ว่าของเราของเขาก็ล้วนโต้คลื่นนี้กันทั้งสิ้น

แต่เมื่อใดที่สามารถเห็นการหมุนวนของกิเลสตัญหาภายในตัวเรา(เราอีกแระอดนุโมแน่เลยอิอิ) เราก็จะเห็นการหมุนวนของคนอื่นด้วย เพราะมันเป็นอาการเดียวกัน ตั้งต้นเหมือนกัน แต่สิ่งประกอบต่างกัน

เมื่อเราเห็นตัวเอง เราย่อมเห็นการเข้าประกอบในคนอื่นด้วย

ทำให้เราเข้าใจได้ว่าสิ่งที่คนอื่นกระทำนั้นเกิดจากแรงผลักดันอันใด

และตัวเราเองก็สามารถตอบสนองได้ทั้งความต้องการภายในตัวเราและของผู้ที่ต้องมาพบปะกระทำกิริยาต่อกันได้อย่างเหมาะสมครับ

 

TVJ ยังวิปัสสนา ยังไม่เห็นกิเลศของตัวเองแจ่มชัด ต้องวิปัสสนา ให้ถึงขั้นละเอียดกว่านี้ สติต้องไวกว่านี้ แต่ปริยัติ เค้าเก่ง เพราะเค้าศึกษามาเยอะ ส่วนของเราก็มีข้อติอีกเช่นเคย เพราะเราก็แค่ผู้ปฏิบัติธรรม ธรรมดา

 

เมื่อถึงเวลาการปฏิบัติธรรมระดับหนึ่งแล้ว จะรู้ได้เอง ว่าละได้มากน้อยแค่ไหน ก็บททดสอบ จากชีวิตจริงนี่แหล่ะ ที่เห็น ๆ คือญาติพี่น้อง หากยังรู้สึกเป็นห่วงและอาลัยอาวรณ์อยู่ รู้สึกทุกข์ เมื่อเห็นพวกเค้าทุกข์ หรือเจ็บป่วย นั่นคือบททดสอบ ว่ายังมีเราอยู่นั่นเอง

 

เจ้ารู้ไม๊ ลุงจร

เจ้ารู้ไม๊ ลุงจร

เจ้ารู้ไม๊ ลุงจร

 

ทำตามหน้าที่แต่ ไม่ได้เอาทุกข์เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนะ เห็นว่านั่นเป็นสิ่งสมมุติ เป็นแค่ละคร ฉากหนึ่งเท่านั้น เมื่อไหร่ ที่เข้าไปทุกข์ด้วย ก็ยังมีเราอยู่ดี

 

มีครับ

ถ้า ปล่อยอุปทานขันธ์ ยังมีภาระหน้าที่ ธรรมวินัยครับ

ถ้า ปล่อยวางขัน แบบนี้ไม่มีหน้าที่ ไม่มีวินัยครับ

 

ทุกข์ที่ถูกวาง คือ ทุกข์จากการมีขันธ์5 ครับ

ส่วนการมี สุข ทุกข์ แบบโลก จะส่งไม่ถึงจิตที่วางขันธ์ไปแล้วครับ

ช่วยอธิบาย ขยายให้ป้าผึ้ง