ฟันธงลงไปเลย!ว่าจะเกิดภัยพิบัติ พ.ศ.ใด

อยากทราบว่าภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น จะเกิดขึ้นในปี พ.ศ.อะไร?

;aa25
ขอเชิญผู้รู้ช่วยบอกที!!!​

 

ผมฟันธงเลย 22 ธันวาคม 2555 แต่ก่อนจะถึงก็จะต้องเจอบ้างแต่ไม่หนักเท่ากับปี 2555 ครับ

 

ถ้าเรารู้เวลาที่แน่นอนแล้ว มันจะเลื่อนครับ คิดว่าเกิด มันจะไม่เกิด ณ เวลาใดที่คิดว่าคงไม่เกิด มันอาจเกิดก็ได้ครับ น่าจะบอกได้เป็นเวลาช่วงกว้างๆ

 

ขึ้นอยู่กับกรรมของคนเราครับ

 

กำหนดเวลาเลยคงไม่ได้ เพราะถูกเปลี่ยนไปตามกรรม เนื่องจากทุกอย่างเป็นสิ่งไม่เที่ยง ไม่มีความแน่นอน

พอบอกว่าจะต้องเกิด หากมีกรรมดีหรือแรงดีมา ก็เบาลง หรือ เลื่อนไป

ความสำคัญของภัยพิบัติ กลายเป็นข้อคิดที่ว่า เราไม่ควรประมาทในการใช้ชีวิต (ตลอดเวลา) ประมาทคือ หลงในความมี ความเป็น ไม่เตรียมพร้อม

เพราะ ถ้าเราเตรียมพร้อม กายใจตลอด ศีลเต็มบริบูรณ์ ถึงตายก็ไม่หวั่นไหว ด้วยความตายเป็นจุดต่อของสภาวะจิตวิญญาณที่มีการเปลี่ยนแปลงหนึ่งๆ เท่านั้นเอง (และเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นปกติ)

ภัยไม่เกิดหน่ะดีแล้ว ถามตัวเองว่า เวลานี้เราเตรียมกายใจพร้อมแล้วแค่ไหน ความประมาทในการดำเนินชีวิต...มากน้อยแค่ไหน ก่อนที่เราจะมาเสียดายว่า สายไปเสียแล้วเมื่อภัยมาถึง....

" เป็นห่วงเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกท่านค่ะ อนุโมทนากับทุกๆ ข้อความการเตือนภัย ที่เกิดจากกุศลจิต ความปรารถนาอันดี อันจะเป็นแนวทางให้ไม่เกิดความประมาท"

 

ระบุแน่นอนไม่ใด้
เมื่อปี 50 ผมทราบจากญาติธรรม อายุกว่า 70 แม่ท่านอายุ 80 กว่าๆท่านกล่าวว่า
เร่งปฏิบัติธรรม เถิด ใก้ลเข้ามาแล้ว (มองดูจากการเปลี่ยแปลงสภาพอากาศ ฯลฯ เรื่อยๆ )

เมื่อ 2- 3 วันที่ผ่านมา แม่บ้านของเพื่อนที่ทำงาน มีครูอาจารย์ ท่านกำชับมาเช่นกัน และเร่งให้ตัวน้องเค้า ถอดกายทิพย์ ศึกษาวิชชาเบื้องบน ใกล้เข้ามาทุกเวลา เร่งภาวนา จับ นิพพาน กันเถิด (แถมด้วยน้องเค้า ยังบอกว่า เอ....จะบอกผมใด้ไหม เมื่อจับจิตนิ่งสู่ สมาธิ จิต...บอกให้รับรู้ ด้วยเช่นกัน )

 

เป็นไปตามกรรม...

 

๒๕๖๓ : การเดินทางจากหายนะสู่อารยะแห่งมนุษยชาติ
<O</O
ปีเถาะ<O</O
(๔ เมษายน ๒๕๕๔ - ๒๒ มีนาคม ๒๕๕๕)<O</O
ตามแต่มาศะเกณฑ์ตั้งในระหว่างปีเถาะก็จักมีมหาสองยักษ์ยกพลมาล้นมาแต่ทางหนห้องทางปัจฉิม เอ้าอูดมากินสะมะณะพราหมณ์ทั้งหลายให้ตายประมาณได้เจ็ดล้านสามแสนห้าหมื่น <O</O
ปัจฉิมทิศ หมายถึงทิศตะวันตก
<O</O
<O</O
ปีมะโรง<O</O
(๒๓ มีนาคม ๒๕๕๕ - ๑๐ เมษายน ๒๕๕๖)<O</O
บ่ใส่แต่ทอนั้นทวีเท่าทั่วแดน จนว่ามาเถิงปีมะโรงจังสิได้โค้งอ่วย

๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๕ จะเกิดปรากฏการณ์สนามแม่เหล็กโลกพลิกตัว<O</O
<O</O

ปีมะเส็ง<O</O
(๑๐ เมษายน ๒๕๕๖- ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๗)<O</O
ลุเถิงเข้าเขตปีมะเสงแม่น้ำมหาสมุทรไหลเซาะออกมาพังม้าง ฝูงหมู่สังโฆเจ้ามัวหมองปองหาลาภธุดงคะคุณมีแต่ละน้อยเพียรสู้ก็บ่หลาย<O</O
<O</O

ปีมะเมีย<O</O
(๓๑ มีนาคม ๒๕๕๗- ๑๙ มีนาคม ๒๕๕๘)<O</O
<O</O

พอมาเถิงห้องปีมะเมียแถมถ่าย คนจักละถิ่นบ้านเดินดั้นเทียวขอฝูงลูกเต้าสิพรากแม่มารดา กับทั้งบิดาพลัดพรากกันคนก้ำในระหว่างคราวนั้นมันจักเกิดเป็นหนามเสี้ยนคันคายอยู่ในบ่อนเพราะว่าผีป่าในบ้านอืดเสียงผีเมืองดั้นหนีภัยเข้าป่าเมืองกรุงศรีอยุธยาก็จักเกิดเดือดร้อนการเขี้ยวขุ่นมัวอันว่านารีสร้อยฝูงผู้หญิงสิลำบาก จักเกิดเข็ญยากยุ่งเสมอด้ามดั่งกันวันคืนมื้อกังวนไหวหวั่น<O</O
<O</O

ปีมะแม<O</O
(๒๐ มีนาคม ๒๕๕๘- ๖ เมษายน ๒๕๕๙)<O</O
<O</O

พอมาเถิงห้องปีมะเมียแถมถ่าย คนจักละถิ่นบ้านเดินดั้นเทียวขอฝูงลูกเต้าสิพรากแม่มารดา กับทั้งบิดาพลัดพรากกันคนก้ำในระหว่างคราวนั้นมันจักเกิดเป็นหนามเสี้ยนคันคายอยู่ในบ่อนเพราะว่าผีป่าในบ้านอืดเสียงผีเมืองดั้นหนีภัยเข้าป่าเมืองกรุงศรีอยุธยาก็จักเกิดเดือดร้อนการเขี้ยวขุ่นมัวอันว่านารีสร้อยฝูงผู้หญิงสิลำบาก จักเกิดเข็ญยากยุ่งเสมอด้ามดั่งกันวันคืนมื้อกังวนไหวหวั่น<O</O
<O</O

ปีวอก<O</O
(๗ เมษายน ๒๕๕๙- ๒๗ มีนาคม ๒๕๖๐)<O</O
อานนท์เอ๋ยหากสิเหนเที่ยงแท้ภายสร้อยศาสนา พอมาเถิงห้องพระยาลิงปีวอกคนสิออกจากบ้านเดินเข้าสู่ทะเล <O</O
<O</O

ปีระกา<O</O
(๒๘ มีนาคม ๒๕๖๐- ๑๖ มีนาคม ๒๕๖๑)<O</O
ถัดจากนั้นมาจวบปีระกากรรมของพวกชาวมนุษย์มันสิบันดาลให้มีมืดควันคุงฟ้า ดูประมาณได้เจ็ดวันเป็นเขตในเวลามืดนั้นเทวดาเฮียกเอิ้นเอาผีเสื้อยักษ์หลวงนับอ่านได้เถิงโกฏิเป็นประมาณมากินฝูงหญิงชายหมู่กรรมเหลือล้นกับทั้งฝูงผีเสื้ออีกแสนตัวแข็งขนาด ฝูงคนบุญอย่าได้ประมาทแท้คุณแก้วให้ฮำเพิงให้พากันบำเพ็ญสร้างบำเพ็ญบำเพ็ญบุญอย่าได้หย่อนลางเทื่อบุญช่วยยู้เวรฮ้ายสิแล่นหนีแท้แล้ว<O</O
<O</O

ปีจอ<O</O
(๑๖ มีนาคม ๒๕๖๑- ๔ เมษายน ๒๕๖๒)<O</O
จำจากนี้สิเข้าเขตปีจอ พระยาอินทร์เผิ่นสิแปลงสารทิพย์หว่านโปรยลงพื้นสาส์นนั้นอินตาใช้ตัวทองเขียนขีด เพราะว่าบอกล่วงหน้าพระธรรมเจ้าสิล่วงลงบ่นานแท้ปีเดียวเสด็จด่วน ลงมาเที่ยวตรวจค้นตามบ้านหมู่คนถ้าบ่ได้พบพ้อคำแห่งพระคาถา อันพระสงฆ์ทำนายคำสอนสั่งมาจริงแจ้งกับทั้งเป็นคนฮ้ายประมาทธรรมหีนะโหด บอกว่าโทษผู้นั้นเห็นแท้สิเกิดกรรมเลยสิบรรดาลให้ตายโหงลงเลือด เพราะว่าเขาบ่ฮู้จำข้อแห่งพระธรรมในคราวนั้นคนสิเกิดเดือดฮ้อนเหลือหลาย ทั้งหญิงชายบ่คัณนาได้ฝูงหมู่อาหารเข้าบ่พอกินสิเขินขาด ความอดอยากก็จะบังเกิดขึ้นทั้งเฝ้าฮบเฮ็วแท้แล้ว <O</O
ครั้นผู้ใดได้ฟังแล้วให้เว้าต่อกันฟังแด่เดอ ก็จักมีอานิสงส์อายุยืนยาวมั่นกับทั้งหวังเห็นหน้าพระยาธรรมิกราช เผินสิขึ้นผ่านแผ้วครองคุ้มให้อยู่เย็นครั้นไผบ่บอกเล่าจาต่อกันไปมัวแต่ปิดบังเสียสิเกิดโภยภายซ้อยทั้งบ่หวังเห็นห้องความเจริญดั่งเฮาบอก พระยาธรรมิกราชเจ้าเลยจ้อยแม่นบ่เห็น <O</O
...ข้อหนึ่งนั้นยังมีสามพี่น้องประสงค์แข่งแดงฤทธิ์กำหนดกาลเวลาแข่งดีให้เห็นแจ้ง เจ้าผู้พี่ขานไขตามใจเฮารบสิบห้าวันจิงเซายั้งองค์กลางนั้นเจ็ดวันหักเที่ยง พระองค์น้อยผู้หลังว่าสามมื้อบ่ให้กลายไผสิดีก็ดีหั้นไผสิตายก็ตามช่าง บ่ให้ช้ากว่านั้นสิฮามมื้อเศิกคราวแต่นั้นมีมหาเถรเฒ่ากายงามเฮืองฮุ่งท่านนั้นเสด็จออกมาจากสามทวีปซ้ำมากั้นบ่ให้เฮ็วท่านนั้นโฉมสีเหลื่อมปุนเปรียบพระอาทิตย์ ฮองๆ ใสดั่งมณีโชติแก้วยังจักมาแถมซ้ำหกสิบองค์โดยด่วน เผิ่นประสงค์สิมาบอกห้ามภัยฮ้ายแห่งพระยา<O</O
<O</O

ค้นพบหนังสืออินตก-เทพทำนาย โดยย่อ<O</O​

<O</O

หนังสือโบราณได้ถูกตกในวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดอัตตะปือประเทศลาวข้าพเจ้าได้รับรู้จากพระอาจารย์ผู้ทรงศีลองค์หนึ่งได้เผยแผ่ให้เลยเกิดความศรัทธาเสียสละทรัพย์สินส่วนตัวแจกจ่ายมายังชาวพุทธทั้งหลาย เพื่อเป็นการกุศลและพิจารณาญาณด้วยตนเองถึงเหตุการณ์ มหันตภัยของโลกาภิวัตน์ซึ่งจะบังเกิดขึ้นตามทำนายไว้ดังนี้<O</O

โสชังชม โทโพโส อินโตกรุณา<O</O​

พระอินทร์ พระพรหม ยมราช ได้สั่งไว้ว่า ถ้าบุคคลใดได้รู้แล้ว จงรีบบอกให้ผู้อื่นฟังหรือพิมพ์แจกจ่ายตามกำลังศรัทธาจะเกิดมหากุศลช่วยให้ท่านได้หลุดพ้นจากภัยพิบัติทั้งหลายทั้งปวง ถ้าบุคคลใดไม่เชื่อมั่นในคำสอนของพระพุทธเจ้าจะเกิดเดือดร้อนในปีจอ ขึ้น 4 ค่ำ ผู้มีบุญจะลงมาเกิดพร้อมหนังสือใบลานฉบับนี้ ถ้าใครไม่มีไว้ในบ้านเรือนจะมีพวกภูตผีปีศาจเข้ามาทำร้ายอย่างแน่แท้<O</O
ในปีจอ-ปีกุน เมื่อเดือนหงายจะมีงูพิษอยู่บนศีรษะ ฉกกัดให้ถึงตายและผู้คนทั้งหลายจะเกิดความเดือดร้อนหลายประการ<O</O
ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนศึกสงคราม ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนน้ำและไฟ<O</O
ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนบ่มีไผสิเพิ่งไผ ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนอึดข้าวปลาอาหาร<O</O
ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนผัวเมียบ่เห็นหน้ากัน ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนมีคนตายตามทุ่งไร่ทุ่งนา<O</O
ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนบ่มีผู้เฒ่า ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนไปต่างประเทศบ่สะดวก<O</O
ทุกข์ยากฮ้อน ย้อนนอนบ่หลับ<O</O
<O</O

ในปีจอ ขึ้น 8 ค่ำ ห้ามบ่ให้ตักน้ำอาบ น้ำกิน ตามห้วยหนองคลองบึงหลังพระอาทิตย์ตกดิน (ก่อนค่ำ) พระญายมราชจะนำเอายาพิษพ่นใส่โลกมนุษย์
<O</O
ในปีจอ เมืองกรุงเทพ จะแตกพังทลายตอนเวลาไก่ขัน พระแก้วมรกตหัวเชี่ยงเมี่ยงข้าวเม็ดใหญ่จะกลับสู่เวียงจันทร์ นี่คือคาถาขององค์อินทร์ พรหม ยมราช ได้เขียนไว้ในใบลานจงเก็บรักษาให้ดีเพื่อให้หลุดพ้นจากภัยพิบัติได้ในยามเหตุการณ์มหันตภัยพระคาถาเขียนไว้ว่าดังนี้<O</O
<O</O
<O</O
<O</O

ปะโต เตมัง ปะระชชีวินัง สุคะโต จุติ จิตตะ เมตตะ นิพพานัง สุคโต จุติ
<O</O​

<O</O​

พระคาถาบทนี้เขียนลงในใบลานแผ่นทอง หรือแผ่นผ้าก็ดี ติดไว้หน้าประตูบ้านหรือในรถ หรือโพกศรีษะยามเกิดเหตุการณ์จะช่วยให้หลุดพ้นจากอันตรายทั้งปวง<O</O
<O</O

-ในกาลเวลานี้เทพเจ้าเหล่าเทวดาผู้รักษาคุ้มครองมนุษย์โลก ได้กราบทูลต่อพระอินทร์ว่ามนุษย์ทำกุศลเพียง 3 ส่วน และทำบาปถึง 7 ส่วน เมื่อเป็นเช่นนี้พระอินทร์จะได้สั่งลงโทษผู้ในบาปถึง 9 ข้อนับตั้งแต่ปีจอ

 

จะ "สร้าง" หรือ "ซ่อม"
คุณจะเลือกอะไร

ถ้าเลือก "สร้าง" ก็รอไปวันๆให้โลกหายนะ ถ้ารอดชีวิตก็มาสร้างโลกใหม่ให้งดงาม แต่จะเหลือสักกี่คน แล้วจะเกิดประโยชน์อะไร ผิดวิสัยพระโพธิสัตว์ที่จะรื้อสัตว์ขนสัตว์

แต่ถ้าเลือกซ่อมก็ไม่เกิดการรื้อถอนครั้งใหญ่ ตราบใดที่ฝ่ายซ่อมยังทำหน้าที่ต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ถอดใจยอมแพ้ เมื่อนั้นภัยพิบัติก็เป็นเพียงแค่กระแสมายาให้คนหวาดหวั่นพรั่นพรึงเล่นๆ ให้สังเกตว่าในรอบหลายปี ความนิยมในการทำบุญแผ่ไปทั่วสังคมไทย คนสนใจอ่านธรรมะมากขึ้น การปฏิบัติธรรมเป็นที่แพร่หลายไปทั่วโลก เป็นกระแสรุกเงียบไปในบรรยากาศครอบคลุมไปทั่วโลก แน่นอนว่าฝายมารก็ก่อกระแสแง่ลบให้คนเกลียดชังกันมากขึ้น เร่งภัยให้รุนแรง เป็นภัยที่อึกทึกตึงตังดูน่ากลัว แต่ก็เป็นแค่มายาคติที่รบกวนจิตคนที่ยังไม่หนักแน่นในธรรมให้หวั่นไหว แต่สุดท้ายธรรมก็ต้องชนะอธรรมเสมอ ความรักสามัคคีก็จะกลับมา โลกก็จะเข้าสู่ยุคใหม่ได้อย่างนิ่มนวล

 

จะไปฟันธงได้อย่างไรหล่ะครับ

พวกหมอดู หมอเด้าก็เว้ากันไป

ถ้าแน่จริง พวก ลวงโลกพวกนี้
มันดูวันตายของตัวเองได้แล้ว

ชิ๊มิ๊ !

 

ซ่อมได้ก็ซ่อมไป

ซ่อมไม่ได้ ก็สร้างใหม่


จบ.

 

ผมว่าเกิดไปแล้วละ ยุคแห่งภัยพิบัติ แค่ไม่ได้เกิดกับเรา


โลกแห่งความสงบสุขจะมาเมื่อไหร่ต่างหาก

 

เชื่อว่าหลายๆ ท่านที่มาอ่านกระทู้นี้ เป็นดวงจิตที่มีหน้าที่ สัญญาเดิม ในระหว่างเกิดภัยพิบัติร้ายแรงที่จะเกิดขึ้น จนมีผู้คนล้มตายจำนวนมาก

เวลาที่สั้นลง และเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เปรียบเสมือนเส้นเชือกที่ถูกดึงจนตึงจวนเจียนแทบขาด การปรับตัวของโลก(อาจรุนแรง) เพื่อให้เข้าสู่ภาวะปกติ จึงต้องเกิดขึ้น

ไม่ว่าภัยคนหรือภัยธรรมชาติ ต่างก็ตกอยู่ภายใต้กฏของความไม่เที่ยง ความไม่แน่นอน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป การรับรู้แตกต่างกัน เรียนรู้ต่างกัน กระทำต่างกัน ผลที่ได้จึงต่างกัน

ดังนั้นหลายร้อยพันดวงจิตที่เมตรา รับรู้ได้ถึงความทุกข์ใหญ่หลวงที่เกิดขึ้นแล้ว และจะเกิดขึ้นอีก กับหลายร้อยล้านพันดวงจิต

แม้จะต้องเกิดอุปสรรค จากความแตกต่าง หลากหลายทางด้านความคิด การกระทำ หรือปัญหาอื่นใดมากมายเท่าไหร่ก็ตาม

การทำหน้าที่ตามสัญญาเดิม จะยังดำเนินต่อไป จึงขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่มีน้ำใจเสียสละคิดหาทางช่วยเหลือ เพื่อนร่วมวัฏสงสาร อย่างไม่ย่อท้อด้วยค่ะ

 

ไม่เห็นจะต้องรู้เลยครับ มันจะเกิดวันไหนก็ช่างมันเหอะครับ
เอาแต่กลัวไปได้ ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลยครับ

 

ครูบาอาจารย์ท่านก็ช่วยเตือนและสั่งสอนให้เร่งปฎิบัติไป ให้รู้เองเห็นเองไม่ต้องไปเที่ยวถามใคร คือให้มันรู้มันเห็นในจิตในใจของเจ้าของ แล้วค่อยไปตรวจทานกับผู้รู้ท่านอื่น ที่เราคิดว่าท่านรู้จริง ว่ามันจะถูกต้องตรงกันหรือเปล่า ถ้ามีคนฟันธงลงในกระทู้นี้แล้ว ท่านเจ้าของกระทู้ท่านจะเชื่อได้หรือว่ามันจะเกิดขึ้นจริง อย่างที่เขาว่า?? การเตรียมกำลังกาย-กำลังใจของท่านให้พร้อม นั่นคือสิ่งที่ต้องทำมากกว่าอยากรู้
เฉกเช่นกับความตาย ไม่มีใครรู้ว่ามันจะมาเยือนเราเมื่อไหร่....คุณพร้อมแล้วหรือยังกับเส้นทางเบื้องหลังความตาย...คุณเตรียมเสบียงของชีวิตไว้แล้วหรือยัง...แต่ถ้าคุณยังประมาทคิดว่าเกิดหนเดียวตายหนเดียว โลกอื่นไม่มีโลกหน้าไม่มี ก็ป่วยการที่จะพูดถึงภัยพิบัติว่าจะเกิดเมื่อใด ด้วยความเคารพ....

 

เวลาของมวลมนุษย์ชาติ กำลังจะสิ้นสุดการวิวัฒนกรรมแล้ว เตรียมตัวนับเวลาเค้าส์ดาว กันได้แล้ว......55555+

 

จะกลัวไปทำไม อะไรจะเกิดก้อเกิด ถ้าเราปฎิบัติตัวดีอยู่แล้ว ใยจะต้องไปกลัวสิ่งที่จะเกิดหรือเปล่าไม่รู้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด คิดแต่เพียงว่า เราอาจตายในวันพรุ่งนี้

 

ถ้าเกิดภัยพิบัตจริง ขอตายก่อนเป็นคนแรก ขอแบบตายฉับพลับ ไม่ต้องรู้เนื้อรู้ตัว จะได้ไม่ต้องทรมานมาก จบ

 

" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อันว่าสังขารทั้งหลายย่อมมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงอันเป็นประโยชน์ของตน และประโยชน์ของผู้อื่น ให้บริบูรณ์ ด้วยความไม่ประมาทเถิด "

ขอนอบน้อมแทบพระบาทองค์พระผู้มีพระภาคเจ้า