คุณมีกำลังจิตเข้มแข็งแค่ไหน..

ต้องขอโทษด้วยถ้าเข้าใจผิดที่ตั้งหัวข้อกระทู้ไว้อย่างนั้น มันไม่ใช่การท้าทายหรือจะบอกว่าตัวเองเป็นคนที่มีกำลังจิตเข้มแข็งอะไรหรอกครับ แต่ผมกำลังจะนำเสนอเรื่องเกี่ยวกับกำลังจิตว่า จริง ๆ กำลังจิต (ในความหมายที่ผมใช้สื่อนั้น) คืออะไร มันสำคัญแค่ไหน อะไรที่พอจะใช้เป็นมาตรวัดกำลังจิตได้บ้าง


สมัยก่อนผมไปปฏิบัติธรรมอยู่กับครูบาอาจารย์ที่วัด วันหนึ่งรู้สึกหนัก ๆ แน่นเป็นก้อนลมจุกที่อก (ตอนนั้นคงไปบังคับลมหายใจมากเกินไปนั่นเอง พยายามจะให้มันเข้ากับออกเท่ากัน มันไม่เป็นธรรมชาติมันก็เลยอึดอัด) จึงไปกราบเรียนถามครูบาอาจารย์ ท่านพูดมาคำหนึ่งว่า "กำลังจิตมันยังไม่พอ.." พอฟังแล้วก็คิดครับ กำลังจิตยังไม่พอ จิตใจเราคงยังไม่มั่นคงพอเลยทำให้อึดอัดก็คิดไปประมาณนั้นครับ ครูบาอาจารย์ท่านพูดน้อย ท่านมักสอนด้วยการทำให้ดู สอนแบบปัจจุบันทันด่วน อย่างเช่น เวลาเรากำลังนั่งสมาธิเพลิน ๆ หรือคิดอะไรเรื่อยเปื่อยท่านจะรู้ บางทีท่านใช้วิธีเคาะโต๊ะ บางทีท่านก็พูดเปรย ๆ เรื่องที่เรากำลังคิดนั้นพอดี เล่นเอาหน้าแตกไปตาม ๆ กันครับ


มาถึงทุกวันนี้ เมื่อมาย้อนนึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์จึงเข้าใจ คำว่ากำลังจิตไม่พอ คือ จิตมันยังไม่มีกำลัง พอเห็นอะไรหน่อย มีอาการอะไรหน่อย ก็ตื่นเต้น ดีใจ เสียใจ เพลิน ตกใจกลัวก็มี พวกนี้แหละสามารถบอกเราได้ว่ากำลังจิตของเรามีมากน้อยแค่ไหน ถ้าหวั่นไหวง่าย ก็แสดงว่า กำลังจิตมันน้อย ยิ่งถ้าหลงทำตามอาการหรือความรู้สึกพวกนั้นไปเลย เช่น เวลากลัวก็วิ่งหูดับตับไหม้ ไม่ได้ดูไม่ได้พิจารณาอะไรเลย.. เวลาไปห้างเจอของถูก อยากได้ก็รีบซื้อ ๆ ทั้ง ๆ ที่บางทีมันก็ไม่จำเป็นสำหรับตัวเองสักเท่าไหร่ ซื้อเพราะความอยากได้ เห็นมันถูกดี เป็นต้น พวกนี้แหละแสดงว่า กำลังจิตมันยังน้อยมาก


คนที่มีกำลังจิตเข้มแข็ง คือคนที่ไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรมง่าย ๆ ไม่หลงหรือลุแก่อำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง ความอยาก ความไม่อยากต่าง ๆ คนที่มีสติรู้เท่าทันสิ่งเหล่านี้และไม่หลงทำตามได้นั่นแหละคือคนที่มีอำนาจจิตสูง ถ้าเราคิดจะฝึกอิทธิวิธี ฝึกกสิณ ฝึกมโนยิทธิ ก็ฝึกได้นะ เพราะแต่ละคนสั่งสมบุญบารมีมาไม่เหมือนกัน (ผมไม่ใช้คำว่าไม่เท่ากันนะ เพราะมันจะเป็นการเปรียบเทียบ ไม่เหมาะสม) นิสัยและวาสนาจะมีส่วนอย่างมากในการนำพาเราเข้าสู่วงแห่งการปฏิบัติในแนวนั้น


แต่เราต้องหมั่นอ่านตัวเองให้ออกว่า เราทำด้วยความอยากหรืออะไร ต้องไม่ลืมนะครับว่า สิ่งที่เราหวังจะได้หรือได้มาแล้ว และเราหวังจะนำไปใช้ตามใจเรานั้น มันเป็นคนละส่วนกันกับกำลังความเข้มแข็งของจิตใจที่ผมกล่าวถึงแต่ต้น ถ้าเราไม่ได้ทำด้วยความหลงอยาก หลงเพลิน หลงเมามัน หลงติดใจติดยึด ก็เป็นอันใช้ได้แล้ว แต่ถ้าเราหลงไม่ว่าอะไรก็ตาม ของพวกนี้มันเผลอมันหลงกันได้ครับ เราก็หัดมีสติรู้ให้ทันความเผลอบ่อย ๆ เผลอก็เริ่มใหม่ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ทัน ฝึกไม่หลงทำตามความเผลอได้เรื่อย ๆ รู้จักการระงับยับยั้งอกุศลจิตอย่าให้มีแต่ต้น กำลังจิตมันก็จะค่อย ๆ เข้มแข็งขึ้น ๆ เอง


เมื่อกำลังจิตเข้มแข็งขึ้น กำลังสติก็ต่อเนื่อง ต่อไปพอมันทันได้บ่อย ๆ ทันได้จริง ๆ ก็จะรู้จักอาการของความหลง ก็จะเข้าใจเอง ปัญญามันก็จะเกิดของมันเอง เรารู้เราเข้าใจ เราก็จะวางได้เอง ต่อไปจะใช้อิทธิฤทธิ์หรือบุญฤทธิ์ ก็ใช้ด้วยสติด้วยเหตุด้วยผลครับพี่น้อง...


ขอบคุณที่ให้โอกาสครับ

 

โมทนาสาธุกับข้อความดีๆนะครับ......เอ...ถ้าเปลื่ยนจากคำว่า...กำลังจิต...เป็น...กำลังสมาธิ....ในที่นี้ความหมายจะเหมือนกันไมครับ....

 

ถ้าสมาธิ แปลว่า ความตั้งมั่นก็อาจใช้แทนกันได้ แต่ถ้าสมาธิแปลว่าความตั้งแช่ ก็ใช้แทนกันไม่ได้ครับ เพราะถ้าแช่ในอะไร ก็แสดงว่ายังติดในอันนั้นอยู่ จิตใจยังอ่อนแอจึงยังติดข้องส้องเสพในสิ่งนั้นอยู่

ตั้งมั่นคือไม่หวั่นไหว กระทบแล้วรู้ ทุกเรื่องนะ แต่ไม่หวั่นไหวไปตาม แม้หวั่นไหวไปตามบ้างก็ไม่เพลิน ไม่หลงนาน รู้สึกตัวได้เร็ว กลับมามีสติอยู่กับตัวได้เร็วครับ

 

ครับ...สมาธิ แปลว่าความตั้งมั่น....ครับ...ผมเพี่ยงแค่แปลกใจ...คือถ้าใส่คำว่ากำลังสมาธิ...แทนกำลังจิต...เหมือนจะแทนกันได้นะครับ....;hi2

 

มีสติเเล้วจะมีสมาธิ ผมก็คิดเเบบนี้เหมือนกัน

 

------------------------------------------------------------------
ผมว่าในความจริง เราสามารถที่จะเรียกอะไรก็ได้ ถ้าเราเข้าใจสภาวะนั้น แต่ก็อีกนั้นแหละมันต้องมีมติไว้สื่อสารกัน หรือไว้เทียบเคียงกับคำสอนของบรมครูในส่วนตัวคิดว่า กำลังจิตหมายรวมถึง พลอินทรีย์ทั้ง ๕ คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ซึ่งจะสมดุลย์ อ่อนแก่กว่ากัน ควรแก่งานหรือไม่ ก็ว่ากันไป

 

ครับ กำลังจิตจะเพิ่มขึ้นได้ต้องอาศัย อินทรีย์ ๕ พละ ๕ ตามที่ท่านกล่าวไว้ชอบแล้ว ต้องขอบคุณที่ช่วยให้ทุกคนได้เห็นภาพในการสร้างกำลังจิตได้ชัดขึ้นครับ ขอบคุณครับ