ชาติหน้าก็จำตัวเราไม่ได้แล้ว..เป็นอะไรก็ช่างมัน...

เคยคิดกันแบบนี้ไหมคับ..

..เกิดมาชาตินี้ เรายังไม่รู้ชาติที่ผ่านๆ มาเลย...

...แล้วชาติหน้า ถ้าเราไปเกิด เราก็เหมือนเป็นอีกคนหนึ่งไปเลย...

...จะดีจะเลว มันก็เรื่องของคนอื่นคนหนึ่ง ไม่ใช่เรา.......

...สรุปแล้วมันก็เป็นทุกข์ของคนอื่นไปอีก คน....


บางทีก็เคยคิดแบบนี้เหมือนกัน....

 

เฮอะๆ แล้วชาตินี้ความมีสุขแล้วหรือยัง

ถ้ามัวแต่คิดแบบนี้ จะเกิดกี่ชาติเป็นใครต่อใครก็หนีไม่พ้น ทุกข์ ไปได้

ผมก็เคยคิดเช่นนี้เหมือนกัน

แล้วทำไมคุณไม่ลองคิดเล่นๆ อย่างนี้ดูล่ะว่า

ถ้าเราเกิดแล้วจำความได้ว่าชาติก่อนเป็นอะไรมา

จะเกิดอะไรขึ้น จะทำให้เราเป็นคนดีเหรอ หรือจะทำให้เราเลวยิ่งขึ้น

แล้วลองคิดดูสิว่า ตั้งแต่เกิดมาทำกรรมอะไรไว้บ้าง เอาแค่ชาตินี้ก็แย่แล้ว นึกถึงความเลวของตัวเองทีไรใจมันหดหู่รันทดจริงๆ ดีนะที่จำไม่ได้ว่าชาติที่ผ่านมาทำความเลวอะไรไว้บ้าง ไม่งั้นประสาทกินแน่ๆ

นี่ยังไม่นึกรวมถึง ว่ามีนรกสวรรค์นะครับ

 

1. มันก็ใช่ แต่ขนาดลูกเรา(คนละดวงจิตกัน) เราก็ยังอยากให้เจอแต่สิ่งดีๆอย่าไปพบความลำบาก

2. ดังนั้นแม้ชาติหน้าจะจำชาตินี้ไม่ได้จริงๆ แต่รู้ว่าชาตินี้ส่งผลถึงชาติหน้าเราก็ควรพกเสบียงไว้เลี้ยงตัว ทำแต่ความดี ความชั่วแม้เล็กน้อยก็ละไว้

3. คุณอาจจะคิดแบบนี้มาสักแสนชาติแล้ว เลยออกจากวัฏฏะไม่ได้สักที ไหนๆคิดแบบนี้สู้ออกจากวัฏฏะดีกว่าจบไปเลย

 

ใช่แล้วครับ

ในงานศพถึงต้องสวดพระอภิธรรม ยังไง เพื่อให้เตือนสติว่า คนเราเกิดและตายมานาน .... นาน ... แสนนาน ไม่รู้เท่าไหร่... ต่อเท่าไหร่แล้วครับ ท่านผู้เจริญทั้งหลาย

ในสังสารแห่งวัฎฎ์ นั้นเร็วมาก เร็วจนแทบติดตามไม่ทัน ท่านจึงบอกว่า "กิเลส" เป็นสิ่งยั่วยุให้มาในดินแดนแห่งนี้ ... แล .. หลงใหลใน "ดินแดนแห่งกิเลส"

แต่ไม่นานนี้ ข้าพเจ้า ก็จะไปแล้ว ... หลังจากเที่ยวบินนี้ ตกหลุมอากาศนิดหน่อย ... แล้วเจอกันครับ ที่...........

♥

 

วนกันเล่นๆครับ

หนุกหนานๆ

 

ปล. ข้างบน ผมประชดนะครับ

 

คุณจำไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเหมือนกันหมดนี่ครับ

 

สังสารวัฏฏ์ โหดร้ายอย่างยิ่ง ความรื่นรมณ์เป็นเพียงสิ่งฉาบฉวย ความทุกข์นั้นถาวร

เพราะความไม่รู้จักกรรม ไม่รู้จักผลของกรรม ไม่รู้ขันธ์ในอดีตว่าเคยมีอยู่ ไม่รู้ขันธ์ในภพหน้าว่าจักมีอยู่ ไม่รู้จักทุกข์ ไม่รู้จักเหตุแห่งทุกข์ ไม่รู้จักความดับทุกข์ เราท่านทั้งหลายจึงไปเป็นนั่นเป็นนี่ ทุกข์สาหัสซ้ำ้ซาก วนไปเวียนมา หาทางออกไม่เจอ ไม่มีที่สิ้นสุด

สังสารวัฏฏ์ โหดร้ายอย่างยิ่ง ผู้มีปัญญาจึงมิควรประมาท

 

อุปนิสัยและวิบากกรรมต่างๆจะติดตัวไปครับ เพราะฉะนั้นมนุษย์ที่เกิดมาถึงมีความแตกต่างกัน การรับรู้หรือเรียนรู้สิ่งต่างๆก็แตกต่างกัน ถ้าเริ่มต้นใหม่หมดเลย ก็คงต้องเกิดมาเหมือนกันหมดราวกับถอดแบบพิมพ์เป็นหุ่นยนต์ออกมาเลยสิครับ

 

วัฎสังสาร ...

 

.... จะกี่แสนกัป เกิดกี่ชาติ เราก็เป็นคนใหม่ ไปเรื่อยล่ะครับ...

.... มันเสมือนกับไม่ใช่เราแล้วอ่ะ.....

เช่นเราทำทานไว้มาก ชาติหน้า เราจะรวย...

ภาวนามาก ชาติหน้า เราจะมีปัญญาดี...

แต่...ชาติหน้า จิตเราไปเกิดก็จริง แต่มันเป็นการรับรู้ของคนอื่น... คนอื่นได้รับผลนั้น...

ทำไม ผลแห่งทาน ผลแห่งภาวนา.... ต่างๆ ที่เราบำเพ็ญ มันจึงไม่ เกิดขึ้นอย่างชัดเจน... ในชาตินี้เลยล่ะ....

ผู้บำเพ็ญจะได้รู้ว่า นี่ คือผลที่เขาได้ ตั้งใจบำเพ็ญ......

ไม่ใช่ คนอื่น ที่ จิต เราไปเกิดในชาติหน้า..


แต่ก็รู้... ว่าผลในชาตินี้มีจริง แต่มันไม่เป็นรูปธรรมที่ชัดเจน แต่ถ้าบรรลุธรรมขั้นโสดาบันขึ้นไป .. จึงจะเห็นผลชัดเจนในชาตินี้ ..



ไม่ได้บอกว่าให้เราทำชั่วนะครับ

 

เนอะ

เป็นอะไรเรายังไม่รู้เลย

ก็อย่าคิดมากจนเกินไปแระกัน อิอิ

ปลงๆ

 

วิบากกรรมก็ถูกบันทึกไว้ในดวงจิตของเรา ถึงเปลือกนอกจะเปลี่ยนไปแต่ข้อมูลต่างๆยังตามติดไปด้วยครับ เพียงแต่ด้วยวิบากกรรมที่ทำมาจึงถูกจำกัดการรับรู้ด้วยเปลือกนอก เช่นพอเกิดมาเป็นมนุษย์ก็รับรู้ได้เพียงแค่ระดับหนึ่งตามผลกรรมที่ได้ทำมา แต่ถ้าเกิดถอดกายทิพย์ออกมาได้การรับรู้ก็จะเกินกว่าระดับที่อยู่ในร่างกาย อย่างบางคนทำความดีได้ไปเกิดเป็นเทวดา เพราะร่างของเทวดาเป็นทิพย์และละเอียดกว่ามนุษย์ ดังนั้นเมื่ออยากทราบว่าด้วยผลกรรมอะไรที่ทำให้เราได้มาเกิดเป็นเทวดา ก็สามารถนึกออกครับ

 

.....ยังไงมันก็จิตดวงเดิมครับ แค่เปลี่ยนที่อยู่เท่านั้นเอง กรรมดีกรรมชั่วมันตามจิตเราไปนั่นแหล่ะครับ ที่มันไม่เกิดผลกันชนิดทันตาเห็นเพราะมันมีทั้งกรรมดีและกรรมชั่วของเราที่กำลังให้ผลอยู่ในปัจจุบันครับ ต้องดูว่ากำลังฝ่ายไหนแรงกว่ากัน
.....คุณน่าจะดีใจที่อย่างน้อยผลแห่งกรรมชั่วในชาตินี้มันไม่สนองคืน แบบทันตาเห็นนะครับ
.....ตั้งใจทำความดีไปเถอะครับ ได้ผลดีแน่นอน คุณอาจจะได้ผลกรรมดีของคุณแล้วก็ได้ แต่คุณอาจไม่รู้ตัว หรือคุณอาจจะไม่พอใจกับมันก็เท่านั้นเอง
.....ถ้าอยากให้ได้ผลแบบทันตาเห็นก็ต้องดูที่ตัวเราก่อนว่ามีความดีอยู่แค่ไหน ศีล สมาธิ ปัญญา ขาดตกบกพร่องหรือเปล่า ถ้าตัวเรายังไม่ดี อย่าไปหวังผลมากนักเลยครับ เนื่องจากจิตเราไม่บริสุทธิ์ในการทำความดี ผลที่ได้มันก็ต้องมีบกพร่องบ้างล่ะครับ
.....ผมเองเบื่อจะคิดแบบคุณแล้ว หาทางที่จะไม่ต้องเกิดดีกว่า แก้ปัญหาได้ตรงจุดครับ

 

มีกรรมอย่างหนึ่งเป็นกรรมหนัก ให้ผลได้เร็วในปัจจุบันชาติ
เอาเฉพาะที่เป็นกุศลกรรมนะครับ มี 100 อย่างคือ
1.สมถะ
2.วิปัสนา
3.สมถะกับวิปัสนา
4.ก็สมถะกับวิปัสนา
...และ
100.สมถะกับวิปัสนา

ทำชาตินี้ได้ผลชาตินี้ ติดตามไปจนถึงชาติหน้า
ทำเดี๋ยวนี้ได้ผลเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้เลย

จบ

 

ขอแนะนำวิธีการสลัดความสงสัยเรื่องพรรค์นี้นะขอรับ

หากว่าท่านยังเป็นจำพวกติดการคิดติดการหาเหตุผล และจะไม่เชื่อง่ายๆถ้าเหตุผลยังมีไม่พอหรือไม่สมเหตุสมผล ข้าพเจ้าแนะนำให้ท่านไปศึกษาวิชาเหล่านี้ให้เข้าใจอย่างแยบคาย 1. ทฤษฎีเซต 2. พีชคณิตนามธรรม เอาเพียงคณิตศาสตร์สองแขนงนี้จะทำให้ท่านเข้าใจระบบกฎแห่งกรรมในระดับของการคิดได้ ส่วนในระดับของการเห็นจริงโดยประสบการณ์ภายใน ท่านคงต้องลดความความคิดที่ฟุ้งลงก่อนแล้วมาปฏิบัติเอาขอรับ

 

โมทนา... กับทุกคนที่ให้ข้อแนะนำและความเห็นด้วยนะครับ....

ผมเข้าใจระบบของกฎแห่งกรรม..... เหมือนที่ทุกท่านเข้าใจ...

กฎแห่งกรรมนี้ มันจะร้อยกันเป็นโซ่เส้นเดียวกัน... เกี่ยวกันไปไม่มีที่สิ้นสุดอันเรียกว่าวัฏะ...เว้นไว้แต่จะท่านที่เข้าสู่แดนนิพพาน..


...หากแต่จุดบกพร่องของระบบกรรมที่ชัดเจน... คือ ระหว่างรอยต่อของห่วงโซ่ แต่ละอัน...
จะถูกเปลี่ยนตัวละครทุกครั้งที่มีการตายแล้วเกิด..... โดยที่ตัวละครแต่ละตัวไม่รับรู้บทที่ตัวละครตัวก่อนเล่นมาแล้ว... ขณะเดียวกันก็ไม่รู้ว่าตัวละครตัวต่อไปจะเล่นต่ออย่างไร...

..เป็นสิ่งที่น่าคิดคือ ตัวละครบางตัวก็เล่นเฉพาะบทที่เราได้รับ เพราะเบื้องหน้าไม่รู้ว่าใคร จะเป็นผู้เล่นคนต่อไป...

 

เออ จากชื่อกระทู้ หมายความว่าไงครับ ชาติหน้าจะเกิดมาความจำเสื่อมเพราะจำตัวเองไม่ได้เหรอครับ ชาติหน้า จำตัวเราไม่ได้

 

เวียนว่าย ตายเกิด....

 

ก็คงต้องเปลี่ยนอุปนิสัยให้เป็นไปในทางที่ดี เมื่ออุปนิสัยเป็นอย่างไร การคิด พูด ทำ ก็จะมีแนวโน้มไปในทิศทางนั้น ผลกรรมที่จะได้รับก็จะมีแนวโน้มไปในลักษณะของกรรมที่เราทำ ถึงตายไปแล้วเกิดใหม่แล้วก็จำไม่ได้ แต่วิบากกรรมที่ทำเป็นนิสัยในชาติก่อนก็จะเป็นผลให้วิบากกรรมต่างๆส่งผลออกมาในลักษณะที่เราทำ เมื่อเราได้เจอกับเหตุการณ์และสถานการณ์เดิมๆ ความเคยชินที่ติดเป็นอุปนิสัยของเราก็จะมีแนวโน้มที่จะกระทำกรรมนั้นๆซ้ำกันกับชาติก่อนๆ วนเวียนอย่างนี้ไปเรื่อยๆครับ

ดังนั้นสิ่งที่สำคัญสำหรับผู้สร้างบารมีก็คือ บารมี 10 ที่ต้องสร้างและสะสมให้มากๆ แล้ววิบากกรรมก็จะส่งผลต่อเนื่องให้เราได้สร้างสมความดีติดต่อกันไปเองครับ