ดารา ถ้าเกิดไม่เคยทำบุญอย่างอื่นตกนรกหมด เพราะทำให้คนยึดติด

มันจะขนาดนั้นเลยหรอคับ
ละอย่างงี้การที่เราทำตัวให้คนอื่นรัก ให้คนอื่นยึดติด ก็นรกกันหมดเลยดิ

เอาง่ายๆ คนที่มีแฟน หรือครองเรือนก็ต้องอยากให้แฟน หรือคู่ครองรักเรา ยึดติดในเรา อย่างงี้มันไม่นรกกันหมดหรอคับ

มันจะสูงส่งเกินไปหรือปล่าว การที่จะทำจิตให้ได้ขนาด ไม่อยากให้คนอื่นรัก ไม่อยากให้คนอื่นนับถือ ไม่อยากให้คนอื่นยึดติด

แค่คิดหนะคิดง่ายนะครับ แต่จิตจริงๆให้ได้อย่างงั้นไม่ง่ายเลย

 

กราบโมทนากับคำตอบของท่านพี่suthamma ด้วยครับ

อ่านความเห็นของคุณMikas แล้วก็รู้สึกว่ามี"วิสัย" ด้วยแสดงการรู้จักดูจิตดูใจและยอมรับอย่างซื่ออย่างตรง น่าชื่นชม การยอมรับว่ามีปัญหาคือก้าวแรกไปสู่การแก้ปัญหาอย่างถูกต้อง ยั่งยืน

เพราะหากยังหลอกผู้อื่นว่าเป็นคนดีเลิศประเสริฐแล้ว ก็ง่ายที่ตนเองจะทนงสับสนไปด้วย ย่อมไม่รู้จักเริ่มจะแก้ไข ขจัดความเลวให้หมดไป

ผมเองศึกษาพระธรรมไป ก็ยิ่งพบความสับสนระหว่างความอยากดี ความอยากให้ผู้อื่นเห็นเป็นคนดี กับความดีที่แท้จริง ดูจากบางมุมก็ยาก น่าระย่อท้อแท้

แต่ในเมื่อเราโชดดีได้พบเจอพระพุทธศาสนาแล้ว เหมือนรู้ชัดว่าขุมทรัพย์มหาศาลอยู่ใต้ดินตรงหน้าแล้ว จะไม่พยายามขุดเลยเชียวหรือ

 

เพราะ ยึดติด

 

จริง ดาราตกนรก

พระพุทธดำรัสเคยตรัสถึงพวกเต้นกินรำกิน ท่านว่าตกนรกหมด แม้นว่าจะ
ทำให้คนอื่นได้รับสุข แต่นั้นเป็นสุขไม่แท้ ไม่เที่ยง เป็นการหลงสุข จึงตกนรก

ส่วนการหลอกให้คนมาหลงรัก ก็ตกนรก
ส่วนการรักผู้อื่นอย่างแท้จริงไม่หวังผลนั้น ขึ้นสวรรค์
ให้ความรักคนอื่นเขาสิ อย่าเอาแต่รับรัก

 

อนุโมทนากับทุกท่านที่มีสัมมาทิฎฐิกับกระทู้นี้ครับ
การกระทำใดเป็นการสร้างเสริมกิเลสให้ผู้อื่น ในกรณีนี้-ดารา-นักร้อง-นักกีฬา ที่ส่งเสริมให้คนมีโลภะ(รวยทางลัดไม่ทำมาหากินสุจริต) -ราคะ(ดาวยั่วยุการารมณ์)-โมหะลุ่มหลง (งมงายไสยศาสตร์/เพลิดเพลินอบายมุข) -ความชิงชังพยาบาท (ตัวอิจฉา/ตัวโกง/ผู้ร้ายที่เก่งกาจ) พวกเขาย่อมนำพาผู้คนไปสู่ทางแห่งความเสื่อม(ปราภะ)ปิดกั้นโอกาสให้พบทางเจริญ (ศุพภะ) ถ้าตั้งเจตนาย่อมนำไปสู่อบายภูมิ อย่างอ่อนคือการทำให้จิตคนอื่นมีอกุศล ซึ่งถ้ามีจิตอกุศลบ่อยๆ มารก็ย่อมนำพาให้ทำสิ่งชั่วช้าลามกได้ในที่สุด... นะครับท่าน
เจตนาเป็นตัววัดกรรมครับ อย่างการร้องเพลงสรรญเสริญคุณความดีเช่น เพลงชาติ เพลงส่งเสริมศีลธรรม เพลงสดุดีมหาราชา-มหาราชินี อย่างนี้ไม่เป็นบาปครับ ถือว่าได้บุญกุศลเพราะเป็นการบูชาบุคคลที่ควรบูชา ปูชาจะปูชะนียานัง เอตัมมังคละมุตตะมัง
สรุปแล้ว ก็น่าเห็นใจคนในแวดวง บันเทิง/กีฬา นะครับ เพราะบางท่านถูกอิทธิพลของราหู(ความลุ่มหลงมัวเมา)เบียนอยู่ในชาตาอาชีพนั่นเอง

 

ตาลปุตตสูตร

สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน กลันทกนิวาปสถาน ใกล้กรุงราชคฤห์ ครั้งนั้นพ่อบ้านนักเต้นรำนามว่า ตาลบุตร เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้าถึงที่ประทับ ได้ทูลถามพระพุทธเจ้าว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เคยได้ยินคำของนักเต้นรำผู้เป็นอาจารย์ และโบราณาจารย์ก่อนๆกล่าวว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะรื่นเริง ด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ย่อมเข้าถึงการเป็นสหายแห่งเทวดาผู้ร่าเริง ในข้อนี้พระภาคเจ้าจะตรัสอย่างไรพระเจ้าข้า"

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า "อย่าเลยนายคามณี จงหยุดคำถามนี้เสียเถิด ท่านจงอย่าได้ถามคำถามนี้กับเราเลย"

พ่อบ้านหัวหน้านักเต้นรำคะยั้ยคะยอถามถึง 3ครั้ง

พระพุทธเจ้าก็ตรัสว่า "ดูก่อนนายคามณีเราคงจะห้ามท่านเกี่ยวกับคำถามข้อนี้ไม่ได้แล้ว เอาละ เราจะพยากรณ์ให้ท่านทราบ"

ดูก่อนนายคามณี เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะ โทสะ โมหะ อันมีกิเลสเป็นเครื่องผูกราคะ โทสะ โมหะเข้าไว้ ซึ่งผู้เต้นรำเป็นผู้รวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมะอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ในท่ามกลางสถานที่เต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ ยิ่งจะทำให้สัตว์โลกมีความกำหนัดมากขึ้น นักเต้นรำนั้นตนเองก็เป็นผู้มัวเมาประมาทอยู่แล้ว และยังตั้งอยู่ในความประมาทอีก เมื่อแตกกายตายไป เขาย่อมบังเกิดในนรกที่ชื่อว่าปหาสะ อนึ่ง ถ้าเขามีความเห็นอย่างนี้ว่า นักเต้นรำคนใดทำให้คนหัวเราะรื่นเริง ด้วยคำจริงบ้าง คำเท็จบ้าง ในท่ามกลางสถานที่เต้นรำ ในท่ามกลางมหรสพ ผู้นั้นเมื่อแตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชื่อปหาสะ ความเห็นของเขาเป็นความเห็นที่ผิด"

"ดูก่อนนายคามณี เราขอกล่าวคติสองอย่างคือ ผู้มีความเห็นผิดจะต้องไปเกิดในนรก หรือเป็นสัตว์เดรัจฉาน ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง"

เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสแล้ว พ่อบ้านนักเต้นรำก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำตาไหลพราก พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า "ดูก่อนนายคามณี เราได้ห้ามท่านแล้วว่าอย่าถามคำถามนี้กับเราเลย"

ตาลบุตรกราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ได้ร้องไห้เนื่องจากคำพยากรณ์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ข้าพระองค์ร้องไห้เพราะ เสียใจที่ถูกนักเต้นรำผู้เป็นอาจารย์ ล่อลวงให้หลงเชื่อเสียนาน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยายดุจหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง"

"ฉะนั้น ข้าพระองค์ขอถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า กับทั้งพระธรรมและพระสงฆ์ว่าเป็นสรณะ คือที่พึ่งอันสูงสุด ข้าพระองค์พึงขอบรรพชาอุปสมบทในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้า"

เมื่อนายตาลบุตรอุปสมบทไม่นาน ก็หลีกหนีออกจากหมู่คณะ อยู่แต่เพียงลำพัง ไม่ประมาท มีความเพียร ในที่สุดก็บรรลุเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลายนั่นเอง

 

ขอบคุณที่ทำให้มีความเข้าใจในเรื่องนี้พอสมควร ขออนุโมทนา

 

พระพุทธเจ้า และพระอาจารย์ ท่านว่าให้ดูเจตนาเป็นสำคัญ

 

เคยได้ยินมาตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว แต่เพิ่งทราบเหตุผล ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างครับ อยากรู้ต่ออีกนิดว่าแล้วพวกวัยรุ่นที่มัวเมาเอาแต่ติดตามบ้าดาราจะเป็นอย่างไร ดูข่าวทีไรแล้วอยากเอามาตีก้นสักทีหนังสือไม่เรียนเอาแต่ตามคลั่งดารา

 

อนุโมทนายิ่งครับ..

มายา โลภะเจตนา เหล่านี้ชี้ชัดดีจริงครับ

ทุกกรรมนั้นอยู่ที่เจตนา

 

ถ้าเป็นอย่างนี้ นักเขียนนวนิยายก็ต้องบาป ในการทำให้คนยึดติดด้วยหรือเปล่าคะ? อยากรู้มากเลยค่ะ

 

หนังละครที่อยู่ในข้อการละเล่นเป็นเหตุพาผู้คนเสพอบายมุขได้ หากผู้เสพขาดสติปัญญาพาตนเองไปสู่อบายภูมิทุคติ คนที่เป็นต้นเหตุโดยเจตนาหรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ขาดปัญญาพิจารณาวางใจและขาดการกำหนดตั้งกรรมไว้ในที่ถูกที่ควร ก็ย่อมน่าจะมีโทษหนักกว่า
ธรรมะสวัสดีครับ

 

ขอบคุณครับ สาธุ

ไม่อยากตกนรกเลย

แต่ถ้าไม่สำเร็จ ก็ต้องเข้ากงล้อแห่งกรรมอยู่ดี

 

อนุโทนา ครับ ดาราใจบุญมีเยอะน่ะครับ ส่วนน้อยเท่านั้น ที่ไม่ทำบุญเลย

 

หงะ

 

พี่คนเก่าเขียน

"ผมเองศึกษาพระธรรมไป ก็ยิ่งพบความสับสนระหว่างความอยากดี ความอยากให้ผู้อื่นเห็นเป็นคนดี กับความดีที่แท้จริง ดูจากบางมุมก็ยาก น่าระย่อท้อแท้"

โมทนาบุญค่ะ พี่ คนเก่า ไม่ได้โมทนาท่พี่สับสน แต่ โมทนาบุญ ตรงที่ พี่ มีกำลังใจละเอียด พอ ที่จะมองธรรม ละอียด ระดับ "มานะ" ได้

ขออนุญาต แสดงความคิดเห็นนะค่ะ
เคยอ่าน กระโถนของหลวงพี่ ท่านว่า ที่ทำดี เพราะ เราเห็นว่า "ดี" จึงทำ
ในหลวง ท่านทรงมีกระแสพระราชดำรัส ว่า " เรา ต้องทำดี เพื่อรักษาใจให้ เป็นกุศล

(ส่วนนี้ เติมเอง)
หากไม่เกาะดี บางทีใจมันก็ไปเกาะ เลวเข้า มันจะยิ่งยุ่ง (เพราะใจปุถุชน มัน สัดส่าย ชอบหาที่เกาะ ที่ยึดเป็น ปกติ

จะว่า ไปกำลังใจคนเราไม่เท่ากัน คนทำดี เพราะอยากดี ก็ดี ในระดับหนึ่ง ที่อย่างน้อยก็ยัง อยาก ดี นับว่า กำลังยังเกาะ กุศล แต่ กำลัง ใจระดับ นี้ ยังติดอยู่ในโลกธรรม 8 เมื่อถูก อกุศล รุม คือ ไม่มีใคร เห็นความดี ก็ ย่อมท้อแท้ ต่อการทำความดี ได้ ง่ายๆ

แต่ คนทำดี เพราะเห็นว่า ดี แล้วจึงทำ กำลังใจ กำลังสติ ย่อมสูงกว่า เพราะ เกาะ กุศล ไม่หวั่นไหว ในโลกธรรม 8 แม้ไม่มี ใครเห็นความดี ก็ยังคงทรงรักษา ความดี ไว้ โดยไม่เปิดโอกาส ให้ อกุศล เข้า ครอบงำ

ประหนึ่ง" นายอิน ผู้ปิดทองหลังพระ"

 

อนุโมทนาครับ

เมื่อเรารู้โทษแล้วก็จงอย่ายึดติดกับของมายาอีกต่อไป