ชอบ ทำสมาธิจัง แค่อยากบอก

คือผมพยายามฝึกสมาธิอยู่ 2-3วิธี
ก็ไม่ได้ไปไหนซะที

แต่ 1 เดือนมานี้ ผมลองเปลี่ยนวิธีใหม่ คือ
ปล่อยวางทุกอย่าง นั่งในท่าที่สบายไม่กดทับเส้นเลือดจนขาชา
คิดว่าตัวเอง อยู่ในที่โล่งๆเวิ้งว้าง
เอาจิตคิดกับเรื่อง เดียวเช่น พุทโธ หรือ คำอื่นๆ แบบใสๆ เบาๆ ไม่เพ่งจนเกินไป
พอ คิดเรื่องอืน ถ้ารู้ตัวเร็วก็รีบละวาง แล้วกลับไปอยู่กับอารมณ์เบาๆ

แต่ถ้าช่วงไหนทำงานเครียด บางทีก็เผลอคิดไปไกลเหมือนกัน กว่าจะเรียกสติกลับมาได้

และที่สำคัญ ต้องถือศีล 5 ให้เกือบบริสุทธิ์ที่สุด เพื่อตัดกิเลสหยาบ
ส่วน ศีล 8 ก็คงเป็นข้อ หนัง,ละคร ข้อเดียวที่ฝึกได้บ้างไม่ได้บ้าง
กินเพื่อประทังชีวิต โดยกินมังสวิรัติไม่เบียดเบียดชีวิตอื่น(หักห้ามใจมากพอดู) เพราะว่าเค้าก็รักชีวิตเค้า แล้วเราจะไปฆ่าเค้ามากินทำไม
ลองเรากลายเป็นเค้าบ้างสิ แล้วมีคนจะฆ่าเรา เราก็กลัวตายเหมือนกัน
ดังนั้น อย่ากระนั้นเลย เราก็ตัดใจ ไม่กินเค้าดีกว่า

พยายามศึกษาธรรมมะ เพื่อการละวาง
สำรวมกาย วาจา ใจ ไม่ส่งจิตออก เพื่อฟุ้งซ่าน ตามที่หลวงปู่เหรียญสอน

ก็แปลกนะ เรากลับรู้สึกสบายใจ เวลาได้นั่งสมาธิ. ตอนนี้ก็ตั้งใจฝึกเพื่ออุทิศให้ (ญาติและเป็นทั้งเพื่อนสนิทที่รักมากซึ่งตายไปจากอุบัติเหตุ เพื่อให้เขามีความสุข ไปกับเราด้วย เพราะตอนนี้เขาไม่รู้ไปอยู่ไหน
เราก็ตั้งใจ ฝึกอย่างนี้ไปตลอดชีวิต ฝึกทุกวันเพื่อให้ใจสงบ และแผ่ให้เขาเลยล่ะ
ความรักนี่ มันเสียอยู่อย่างเดียวเอง คือทุกข์เมื่อต้องพลัดพราก และไม่รู้จะมีปัญญาได้ไปเจอกัน เป็นเพื่อนเป็นญาติกันอีกเมื่อไรนี่สิ.. เศร้า..

 

สาธุด้วย ดีแล้ว ทำแล้วชอบ ก็ตั้งต้นด้วย อิทธิบาทสี่ คือ ฉันทะเป็นตัวนำ

 

อยากแนะนำ ไว้เพื่อให้คนที่อยากฝึก อย่าย่อท้อครับ
ผมเองก็ลุ่มๆดอนๆ หลายปีแล้ว

ตอนนี้ชักเริ่มไปไหนบ้างแล้วล่ะครับ

ขอบคุณทุกความเห็นที่แนะนำนะครับ

 

ปฏิบัติไปเถิด ถ้ารู้สึก เดียวดาย อ้างว้าง ว้าเหว่ หดหู่ ใจขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ให้ระลึกถึง พระพุทธเจ้า พระธรรมคำสอน พระสงฆ์ เอาไว้ให้มากๆเถิดนะครับ
ระลึกเอาไว้นะว่า ทำไมเราถึงมาฝึกทำไมเราถึงมาปฏิบัติกันเล่าหนอ.. เพราะอะไรเราถึงหันหน้าเข้าหาธรรมะ เพราะเราเจอทุกข์เข้าแล้วใช่ไม๊ นั่นแหละ
เตือนตนและคนที่เข้ามาอ่านไปด้วยนะครับ อย่ารอให้ต้องเจอทุกข์แล้วค่อยเริ่มหันหน้าเข้าธรรมะกันอีกเลย มันอาจจะสายเกินไปสำหรับภพชาติในปัจจุบันนี้
เราปฏิบัติกันก็เพราะความที่ต้องพ้นทุกข์กันนี่นา..
จำให้แม่นนะครับ เพื่อความหลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ทั้งปวง ปฏิบัติไปเถิดครับ
และเมื่อเราพ้นทุกข์ได้แล้วไม่ต้องไปหา หรือ รอให้ใครมาบอกว่าเรา่น่ะพ้นทุกข์แล้ว เพราะเรื่องแบบนี้รู้ได้เฉพาะตน
ค่อยๆคลำหาทางเอานะครับ
มีสติไว้ให้มากๆ ..

ขอแนะนำให้ไปสอบถามกับพระอาจารย์ท่านนี้ครับ พระภิกขุโย
เริ่มต้นใหม่ๆ
อาจจะยังจำผิดจับถูก เกิดไปได้ธรรมะมาแบบผิดๆกว่าจะเริ่มใหม่ มันใช้เวลาไม่ใช่น้อยๆนะ บางคนปฏิบัติธรรมมาเป็นสิบๆปีหรืออาจจะทั้งชีวิตยังติดอยู่ที่ความลังเลสงสัยกับคำบริกรรม
ว่า พุทโธ หรือ ยุบหนอ พองหนอ อยู่เลย นี่เป็นแค่ตัวอย่างถ้าเดินหลงทางนะครับ
ไม่ได้เจตนาจะกล่าวส่อเสียดใครเลยแม้แต่น้อยขอให้เข้าไว้อย่างนั้นด้วยเถิด

เจริญธรรมครับ

 

แผ่เมตตาด้วยก็จะดีมากครับ

 

ต้องปล่อยวางก่อนเเล้วทำสมาธิ ผมก็เป็นเเบบนี้เหมือนกันครับ

เเต่ก่อนตั้งใจเกินไปสมาธิเลยไม่ต่อเนื่อง เเต่ตอนนี้รูปวิธีที่ดีกลับขี้เกียจซะงั้นหุๆ

 

ปฏิบัติดีแล้วครับ ผมก็พอกันบางครั้งตั้งใจมากไป ลมหายใจแน่นทุกที ปฏิบัติไปเถอะครับผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะปฏิบัติทุกวัน เพื่อความพ้นทุกข์ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะพรุ่งนี้อาจไม่มีลมหายใจให้กำหนดก็ได้ใครจะไปรู้

 

ชื่นชมครับ
ทุกคนเลยนะครับ

เย่

 

อนุโมทนา สาธุ ยินดีด้วยจ๊ะที่พบหลักปฎิบัติดีๆ ที่ตรงจริตตัวเองเช่นนี้

 

อย่างนี้ ต้องลองสวดมนต์ก่อนนั่งสมาธิด้วยแล้วล่ะครับ
แผ่เมตตา ก็ทำก่อนนอนครับผม ไม่อยากบอกเลยว่า พึ่งมาทำเร็วๆนี้เอง อายจัง

เพิ่มเติม:
วิธี ผ่อนคลายที่ดี ที่ผมชอบใช้อีกวิธีนึงคือ
การหายใจเข้าลึกๆ และหายใจออกยาวๆ ทำหลายๆครั้ง แล้วรู้สึกผ่อนคลายจริงๆ.