อยากออกจากบ้าน

แม่ชีค่ะหนูจะทำงัยดีค่ะหนูทะเลาะกะแม่เรื่องหนูคุยทอสับนานแร้วหนูก้อโดนยึดไปแต่เรื่องทอสับไม่เท่ารัยแต่หนูไม่อยากไปทำงานกะแม่หนุจะไปไหนไม่ได้เรยต้องไปกะแม่ตลอดห้ามไปหาเพื่อน จะไปไหนบอกจะไปด้วยถ้าไม่ไปก้อไปที่ทำงานหนูก้อไม่รุ้จะทำอารัยนอกจากเล่นเอ็มหนูเบื่อค่ะ
หนูอยากเจอเพื่อนหนูจะทำงัยดีค่ะหนุก้อบอกแม่แร้วนะค่ะแต่เค้าไม่ฟังอ่ะค่ะหนูไม่รุ้จะทำงัยดีค่ะนี้คือเหตุผลที่หนูอยากออกจากบ้าน

 

อยากทราบว่าตอนนี้หนูอายุเท่าไหรแล้วครับ ถ้าไม่พ้น 15 มันคงไม่ช่ายเรื่องแปลกหรอกครับ พี่ไม่อยากให้น้องมองว่าคุณแม่เป็นคนไม่ดีครับ ไม่อยากให้มองว่าทำไมแม่เราไม่เหมือนคนอื่นบ้าง ที่ปล่อยให้ลูกไปไหนต่อไหนได้ หนูลองคิดน่ะครับว่า ถ้าเกิดวันหนึ่งหนูมีลูกขึ้นมา แล้วถ้าเกิดลูกไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นมา อย่างเช่น ลูกน้องไปกับเพื่อนผู้ชายแล้วลูกน้องโดนข่มขืนขึ้นมา หรือไปเที่ยวกับเพื่อนผู้หญิงเกิดโดนผู้ชายมาทำร้ายร่างกาย ระหว่างอยู่กับเื่พื่อน พี่ถามจริงๆครับ ถ้าเพื่อนน้องจะโดนข่มขืนแล้วโจรถือมีดหรือถือปืน น้องจะกล้าเข้าไปช่วยหรือป่าว พี่คิดว่าคุณแม่คงเป็นห่วงน้องมากกว่าครับ น้องลองคุยเหตุผลที่ว่าทำไมคุณแม่ถึงไม่อยากให้น้องไปไหนดีกว่าครับคุณแม่คงมีเหตุผลบางอย่างมากกว่าครับ แล้วเรื่องหนีออกจากบ้าน พี่ว่าอย่าดีกว่าครับ ถ้าหากน้องหนีออกจากบ้านน้องจะไปอยู่ที่ไหน แล้วเกิดโดนปล้น หรือ โดนข่มขืนไม่คุ้มกันครับ ถ้าเกิดไปอยู่บ้านเพื่อน น้องลองคิดน่ะครับว่าพ่อแม่เขาจะคิดอย่างไร เรื่องนี้พี่ว่าควรหันหน้าคุยกันดีกว่า มันจะดีกับตัวน้องเองครับ

ขอโทษน่ะครีบที่ไม่ช่ายแม่ชีครับ

 

ขอบคุนค่ะ

ขอบคุนค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆหนูก้อคงไม่ไปไหนหรอกค่ะ
แต่หนูแค่อึดอัดอ่ะค่ะ หนูจะทำงัยดีค่ะ
ไปเที่ยวกะเพื่อนไม่ได้ไม่เท่ารัย
แต่แม่ไม่ให้อยู่บ้านอ่ะค่ะแม่ให้ไปทำงานกะแม่ตลอดเรยแต่
ก้อช่างเหอะค่ะไม่รุ้จะแก้ปันหางัยดี
อยากเปิดเทอมไวๆจังเรยค่ะ
ปันหาของหนุมีหลายอย่างเยอะแยะค่ะ
วันหนึ่งก้อคงเล่าไม่หมด
หนูไม่อยากมองแม่ไม่ดี
แต่??มันก้อนะค่ะ
แม่หนูเค้า
เลิกกะพ่อแร้วเค้ามีแฟนใหม่อ่ะค่ะ
แร้วปันหามันก้อเกิดเรื่อยๆเรื่องมายาวมากค่ะ
ก้อขอบคุนะค่ะ
สำหรับความหวังดีค่ะ

 

หนูจ๋าทำใจเย็นๆตอนนี้หนูยังไม่พ้นวิสัยอกพ่ออกแม่ได้ยังไม่สามารถที่จะบินเองได้สิ่งที่หนู

ทำได้ตอนนี้คือตั้งใจเล่าเรียนศึกษาหาความรู้คบเพื่อนดีๆถ้าหนูคบเพื่อนที่ดีๆที่เป็นปิยมิตร

ถ้าแม่ไม่ให้เราไปคบเพื่อนเพื่อนที่ดีที่เป็นปิยมิตรก็จะมาคบเราเองอย่าทำอะไรประชดคุณ

แม่เมื่อเราคบเพื่อนที่ดีนะเราขยันเรียนหาความรู้มันจะทำให้ท่านรู้สึกสบายใจเมื่อมองดูเรา

แล้วเมื่อเราประสบความสำเร็จท่านจะได้ไม่ห่วงไม่ห้ามอีกจร้าถือเป็นการช่วยคุณแม่ได้อีก

ทางหนึ่งด้วยอย่าคิดมากค่อยทำไปๆเดี๋ยวคุณแม่ท่านก็เห็นเองจร้า จำไว้นะตั้งใจเล่าเรียน

คบเพื่อนดีๆ

 

รักตัวเอง เข้าไว้ค่ะ^-^...
เมื่อรู้ว่าความรักที่มีกับตัวเองเป้นยัง.....คุณก็จะสัมผัสความหวังดีของคนอื่นได้ค่ะ...
*รักตัวเองนะ...ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเอง...

 

อดทนไว้นะ

ลองคุยกับเขาดีๆว่าอยากมีโลกส่วนตัวของตัวเองบ้าง อยากไปเล่นกับเพื่อนๆ

ลองบอกเขาดีๆละกันนะ

สู้ๆ

พี่เป็นกำลังใจให้

 

ความกตัญญูรู้คุณเป็นสิ่งประกอบของคนดีอย่างครบถ้วนครับ
ยกตัวอย่างว่า น้องมีหมา 1 ตัวอยากให้มันไปไหนมาไหนด้วยกับเราไหมเราอุสส่าเลี้ยงดูมันมาด้วยความรักความเมตตาก็ไม่อยากให้มันนอนขี้เกียจ หรือ เอาแต่ออกไปเจาะแจะกับหมาตัวอื่นซึ่งเราก็มองดูว่ามันไร้สาระหาประโยชน์ไม่ได้เอาแต่เห่ากันอยู่ไปวันๆเรื่องซ้ำๆซากๆ ใช้ไหม พอเราจูงมันออกไปกับเราๆก็อยากให้มันรู้สึกมีส่วนร่วมในการเดินไปในทางนั้นด้วยให้รู้ว่าทางมันยากรำบากไหม ไอหมามันก็พยายามดิ้นให้หลุดจากเชือกใช้ไหม มันอยากหนีออกไปจากเราจากบ้านเราใช้ไหม หมาแบบนั้นมันกตัญญูไหม เนรคุณใช้ไหมปล่อยมันไปเถอะและสาปส่งให้มันโดนรถชนตายไปเลยไหม เอาหล่ะยกตัวอย่างหมาเนรคุณมาพอแล้ว ความคำนึงถึงเราต่อ เราเป็นคน คนนะต้องมีความกตัญญูรู้คุณบุพการี เป็นที่ตั้งไม่งั้นจะไม่ประสพความสำเร็จใดๆเลยในชีวิตนะเด็กน้อย

 

แม่เขาเป็นห่วง ครับ
ยิ่งแม่เขาเลิกกะพ่อ ... ก็มีน้องเหลืออยู่คนเดียวในชีวิต เขา

น้องเป็นวัยรุ่น....วัยรุ่นก็งี้แหละ อยากมีอิสระ (เคยเป็นมาก่อน)

1.โทรศัพท์นานไม่ดีคับ เปลือง ควรคุยแต่พอดี...โทรนานๆทำลายสมอง แม่เขากลัวมั้ง *-* ....เมื่อเราโตแล้วหาเงินได้ จะคุยนานๆก็ไม่มีใครว่าหละ
2.โทรศัพท์...แม่เขาเป็นห่วงนะ กลัวว่าจะคุยกะหนุ่มๆ นานๆ ผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจยากครับ (เอ๊ะ ! .. เราก็ผู้ชายนี่หว่า) ... เอาเป็นว่าแม่เขาห่วงนะ
3. ที่ทำงานผม .... พ่อ แม่ ปิดเทอม เขาพาลูกๆมาที่ทำงานกันเกือบหมด
เขาห่วงอยู่คนเดียวโดยเฉพาะลูกสาว
a. อันตราย b. กลัวพาใครเข้าบ้าน โดยเฉพาะ หนุ่มๆ c. กลัวผีหลอก (อันนี้พูดเล่ง)

ถ้าน้องเป็นเด็กดีอยู่แล้ว
ก็อย่าอึดอัดเลยครับ แม่เขารักและห่วงน้องครับ
เดี๋ยวเราทำงานหรือเรียนมหาลัย ก็มีอิสระหละ

อนาคตยังรออยู่
สิ่งดีๆ ยังมีให้เราทำอีกเยอะ ครับ

 

ลองคิดถึงสัตว์เลี้ยงเอานะจ๊ แล้วลองคิดว่าเราอยากให้มันเป็นแบบไหนที่ทำแล้วเรามีความสุขเราก็เอาใจแม่เราเป็นเหมือนเรานะจ๊ะ จะได้กุศลงามๆบุญจะส่งเสริมให้มีแต่ความสุขตั้งแต่ปัจจุบันจนโตเป็นผู้ใหญ่เลยนะจ๊ะ หากทำได้พี่ขออนุโมทนานะจ๊ะ

 

พี่ว่า น้องน่าจะดีใจนะ ที่มีแม่อยู่ด้วยตลอด โชคดีกว่าหลายๆคนที่เค้าไม่มีนะ
พี่อยากให้น้อง ลองคิดอีกมุมนึงบ้างละว่า ต่อไปเวลาที่ท่านแก่ตัวลง ท่านก็คงไม่สามารถตามติดน้องได้ตลอดเวลาหรอก เวลาที่จะเที่ยว เวลาที่จะไปไหนมาไหนกับเพื่อนของน้องยังมีเหลืออีกหลายปีมาก เมื่อเทียบกับเวลาที่แม่พาน้องไปไหนมาไหนด้วย พี่ว่าน้องควรจะดีใจนะ ที่มีเวลาอยู่กับแม่มากๆ ไม่ใช่ ณ วันหนึ่ง ที่ต้องจากกันไปแล้วมาเสียใจทีหลัง ว่าทำไมวันนั้น เราไม่ทำให้ดีกว่านี้

อีกอย่างหนึ่งจากประสบการณ์ตัวเองนะ การที่พ่อแม่ปล่อยให้ไปไหนมาไหนตามลำพัง แสดงว่าท่านเห็นแล้วว่า มีวุฒิภาวะ มีความสามารถเพียงพอที่จะดูแลตัวเองและป้องกันตัวเองได้ พี่ถามว่า ณ ตอนนี้ น้องคิดว่าตัวเองมี วุฒิภาวะ นั้นหรือไม่ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับน้อง น้องมีสติ มีความสามารถที่จะจัดการได้ด้วยตัวเองหรือไม่ ถ้าถูกชักชวนไปในทางที่ไม่ดี น้องกล้าปฏิเสธเพื่อนได้ไม๊ (ขอให้คิดด้วยเหตุและผล ไม่อคติ)

 

ก็แนะนำ ดูหนัง ฟังเพลง

เล่นเน็ทกับพวกพี่ ๆ

นันทนาการไปกับการแลกเปลี่ยน ความคิดกัน

แนะนำอย่าออกจากบ้าน จะกลายเป็นลูกกำพร้า

จะไม่มีใครเกรงใจ .

 

คงมีน้อยหรือแทบจะไม่มีครับที่คุณแม่จะไม่หวังดีต่อลูกๆ และ ในความเป็นแม่ย่อมมองลูกไม่เคยโตอยู่ตลอด การเจอเพื่อนทางเน็ตก็คุยกันได้ ฟังธรรมมะก็มี อย่าเพิ่งมองคุณแม่ในแง่ลบนะครับ ต้องอดทนนะครับ อย่าเพิ่งเร่งเวลาว่าเมื่อไหร่จะโตๆ คุณแม่มีอยู่คนเดียวหาใหม่ไม่ได้ ส่วนเพื่อนๆหาใหม่ได้ครับถ้าต้องการ.

 

น้องต้องทบทวนความประพฤติของตัวเองก่อนว่า ถูกต้องหรือไม่ ทำให้คนในครอบครัวต้องร้อนใจเพราะเราหรือเปล่า เราเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่หรือยัง เราทำอะไรเกินไปไหม อย่าเอาแต่ใจตนเองมากนัก เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างโดยเฉพาะพ่อแม่ พ่อแม่ย่อมรักลูกสุดหัวใจอยู่แล้วทำทุกอย่างได้เพื่อลูกเพื่อความสุขที่ถูกต้องของลูก อย่ามองแต่ความผิดผู้อื่นหันมาดูตัวเองให้มากๆทบทวนการกระทำของตัวเองให้ดีๆ พี่เชื่อว่าน้องก็รักที่จะเป็นคนดี...ฉะนั้นก่อนจะคิดทำอะไรที่ทำให้พ่อแม่ต้องเดือดร้อนควรคิดทบทวนดูให้ดีๆเดี๋ยวจะบาปกรรมเสียเปล่าๆ...ด้วยรักและสงสารนะคะ

 

เห็นใจน้องค่ะ น่าจะเป็นระยะติดเพื่อนค่ะ
กรณีเช่นนี้ถือว่า ยังหาที่พักใจยังไม่เจอเช่นที่บอกว่าชอบคุยโทรศัพท์นานๆจนแม่ยึดโทรศัพท์ค่ะ ขอโทษนะค่ะ ที่พูดตามตรง แถมยังชอบคุยเอ็มอีก การที่คนเราต้องพูดมากๆ หรือต้องพูดอยู่เรื่อยๆ จิตมันฟุ้งจิตไม่นิ่งไม่สงบเลยค่ะ
พี่อยากแนะนำให้น้องลองฝึกการอยู่กับตัวเองให้ได้ อยู่อย่างมีความสุข หาที่พักใจให้ได้เสียก่อน หาตัวเองให้เจอ ถ้าน้องเป็นคนจิตนิ่งๆ คุณแม่ก็จะไม่คุมแจเลยล่ะค่ะ คุณแม่ท่านคงทราบและรู้ใจน้องอย่างมากจึงต้องคอยดูแลอย่างระมัดระวัง อย่าโกรธคุณแม่เลยค่ะ ถึงเวลานี้ เราคิดว่าบ้านไม่มีความสุขเราจะไปหาความสุขที่ไหนเจอล่ะค่ะ ขนาดที่บ้านเรายังหามันไม่เจอเลย ไปหาที่ไหนก็คงหายากค่ะ เพราะความสุขที่แท้จริงมันอยู่ที่ใจของเราต่างหาก ฝึกจิตนะค่ะ พี่ขอให้น้องหาความสุขในบ้านและความสุขในใจของตนเองให้เจอ

 

คนเป็นแม่คน ย่อมเป็นห่วงลูกเสมอ ไม่มีใครรักเราเท่าแม่

 

ผมเข้าใจน้องครับ เป็นธรรมดาของวัยรุ่น น้องกับคุณแม่ต่างวัย ความเข้าใจเลยแตกต่างกัน
มุมมองของความหวังดีก็เลยผิดเพี้ยนไป ลองนั่งทำใจให้สงบอย่าฟุ้งซ่าน รู้จักช่วยงานบ้าง
ควรทำให้แม่ปลื้มใจ ให้เป็นนิสัย ถ้าน้องทำดีให้แม่สบายใจ ไม่ว่าจะทำอะไรหากมีวินัยในตัวเอง ขอไปไหนก็ได้ครับเพราะเกิดความไว้ใจ ความรักความเป็นห่วงของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ครับ พึงระลึกเอาไว้

 

ไม่ทราบว่าหนูอายุเท่าไร น่าจะไม่มาก น้าจะเล่าเรื่องจริงเรื่องนึงให้ลองพิจารณานะคะ เมื่อประมาณ 15 ปีก่อน มีเพื่อนบ้านของน้าคนนึงเค้าเลิกกับสามี มีลูก 3 คน คุณแม่เค้าต้องทำงานหนักมากเพราะเลี้ยงลูกคนเดียว ไม่มีเวลาให้ลูกเลย ช่วงนั้นปิดเทอมพอดี มีเซลแมนมาเช่าบ้านติดกับบ้านหลังนั้นซึ่งก็ใกล้กับบ้านน้าด้วย ช่วงดึกๆคุณแม่ของเด็กขึ้นนอนแล้ว ลูกสาวคนโตแอบคุยกับเซลแมนข้างบ้านมีการจับมือถือแขนกันทุกคืน น้าเห็นแล้วไม่สบายใจแต่ไม่กล้าบอกคุณแม่เขาตรงๆ เลยแนะนำว่าให้เขาพาลูกสาวไปทำงานพิเศษที่ทำงานด้วย เด็กจะได้ไม่เบื่อ แต่คุณแม่เด็กเขาว่าน่ารำคาญเอาลูกไปที่ทำงาน คนอื่นจะว่าเอาได้ น้าก็จนปัญญา ประมาณ10 วัน เด็กผู้หญิงคนนั้นก็หนีตามเซลแมนไป ทั้งที่ยังไม่จบ ม.3 เลย คุณแม่เขาสติแตกร้องไห้น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด ทุกวันนี้เด็กคนนั้นเอาลูกมาทิ้งให้คุณแม่เลี้ยง ตัวเขาก็เลิกกับเซลแมน ทำงานเป็นคนงานในโรงงานและมีแฟนอีกหลายคน น่าสงสารมาก น้าคิดว่าหนูเป็นเด็กที่โชคดีกว่าเด็กอีกหลายๆคนนะคะ ถ้าไม่อยากเล่นกีฬา เรียนพิเศษ ทำไมไม่ลองหางานพิเศษทำล่ะค่ะได้เงินด้วย ได้ประสบการณ์ด้วยนะคะ ขอพลังความรักของคุณแม่ของหนูจงคุ้มครองให้หนูปลอดภัยตลอดไปค่ะ

 

ไปกะเพื่อนไม่ได้ก็ลองชวนเพื่อนมาที่บ้านหรือไปกะเรากะแม่ดูบ้างสิคะ
แต่ให้เลือกเพื่อนที่ดีๆนะคะไม่ใช่พากันไปเสียคนนะ
และให้อยู่ในสายตาคุณแม่นะคะ ลองดู
ถ้าอยากเจอเพื่อนนะคะ อย่างน้อยท่านก็เห็นท่านก็อุ่นใจ
เมื่อเห็นว่าเพื่อนที่เราคบไม่พากันไปทำเรื่องเสียๆหายๆ ก็จะไว้วางใจเราให้คบเพื่อนและให้อิสระขึ้นนะคะ ^^

 

โอชีวิตวัยรุ่นคิดถึงจริงๆ
โทรศัพท์นานๆ เปลืองนะรู้ไหม ทำให้ปวดสมองด้วย
คล์นสัญญาญโทรศัพท์จะเหนี่ยวนำให้เกิดความร้อนในศรีษะ
แล้วเครียดฟุ้งซ่านไปกันใหญ่
แล้วหนูอยากไปไหนล่ะ
ถ้าอยากไปเซเว่น ซื้อขนมก็หนีไปเลย แต่ต้องรีบกลับนะ (พี่ไม่ยึดมั่นถือมั่นน่ะ)
บางทีแม่ก็ทำเกินไปแหล่ะ
แต่ลูกต้องเห็นใจแม่นะ ว่าเขารักและเป็นห่วงลูกนะ
ต้องคนเป็นแม่จึงจะรู้ (พี่ไม่รู้ไม่มีลูก)
คนเราถ้ารักและเห็นใจกันบ้างหนูก็จักไม่คิดมาก
ถ้าเหงาก็ขอแม่ซื้ออุปกรณ์การประดิษฐ์ทางวิทยาศาสตร์ (ไสยศาสตร์ก็ได้ตามอัธยาศัย) มาเล่นที่บ้านสิ (พี่เคยทำสมัยวัยรุ่นน่ะ)สนุกนะ
หรือ ชวนเพื่อนมาเล่นที่บ้านสิ
(good)หรือถ้าอยากออกจากบ้านอีกอาสาแม่ไปตลาดหรือไปซื้อของให้แม่สิดูเป็นเด็กดีด้วยนะได้หน้า แล้วแวบออกไปหาเพื่อนได้นะซักแป๊ปหนึ่ง
แต่โกรธแม่ แล้วอย่าด่าแช่งโทษพ่อแม่นะบาบมาก

 

สวดมนต์ ให้แม่บ่อยๆนะ หลังจากสวดเสร็จ ก็อโหสิกรรมจะไมคิดอาฆาตพยาบาทกับใคร ให้จิตใจมีเมตตาดีแล้ว อุทิศให้แม่หนู อย่าไปคิดไม่ดีกับแม่นะ มันเป็นกรรมและไม่ใช่หน้าที่ของลูก แม่เขาก็รักเราเขาก้เป้นห่วง เรา ก็เป็นเรื่องธรรมดานะ สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ทำทุกๆวันน่ะจ๊ะ