การบรรลุพระโสดาบัน

<TABLE style="BORDER-TOP-WIDTH: 0px; BORDER-LEFT-WIDTH: 0px; BORDER-BOTTOM-WIDTH: 0px; BORDER-RIGHT-WIDTH: 0px" cellSpacing=0 cellPadding=1 width="100%" border=0 name="mahammodo"><TBODY><TR><TD style="BORDER-RIGHT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-BOTTOM: medium none" vAlign=top align=middle width="3%" bgColor=#f7f7f7>


</TD><TD style="BORDER-RIGHT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-BOTTOM: medium none" vAlign=top align=middle width="96%" bgColor=#f7f7f7><TABLE style="BORDER-LEFT-WIDTH: 0px; BORDER-BOTTOM-WIDTH: 0px; BORDER-RIGHT-WIDTH: 0px" width="100%" name="mahammodo"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: medium none">


</TD></TR><TR><TD style="BORDER-RIGHT: medium none; BORDER-TOP: medium none; BORDER-LEFT: medium none; BORDER-BOTTOM: medium none">ต้องตัดสังโยชน์ 3 ข้อแรกนี่ให้ได้

1 เห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา
2 สงสัยในความดีของพระรัตนตรัย
3 ถือศิลไม่จริงจัง​

ก็ต้องตัดโดย​

1 คิดไว้ทุกวันว่าเราต้องตายแน่ จริงมั้ยครับ
2 ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง อย่างจริงจัง
3 ถือศิล 5 ให้บริสุทธิ์ ยอมตัวตายดีกว่าศิลขาด
4 ตั้งใจไว้ว่าตายเมื่อใดข้อไปนิพพานที่เดียว​

ทีนี้ถ้าเราทำไปจะสังเกตุว่าเราเป็นพระโสดาบันหรือยัง ให้สังเกตุดังนี้

จิตใจของเราจะรู้สึกรักพระนิพพานมาก ถึงไม่เคยเห็นแต่จิตใจเราจะรักมาก ทำบุญอะไรเล็กน้อยเราก็ปรารถนาแต่พระนิพพาน และพระรัตนตรัยเราก็เคารพมาก พูดอะไรเล่นๆเกี่ยวกับพระ เราไม่กล้าทำ ใครเอาฟางมาทำเป็นพระพุทะรูป เราก็ไหว้ได้อย่างสนิดใจ ส่วนศิล ถือได้เป็นปรกติ ไม่มีการฝืน แล้วอารมณ์ธรรมดาจะเกิดขึ้น เห็นคนตาย คนเป็นทุกข์ พลัดพรากจากกัน เห็นเป็นเรื่องธรรมดา อะไรเกิดขึ้นดูมันธรรมดาไปหมด พระโสดาบันยังมีลูกมีเมียได้ แต่ไม่เมาในกิเลสมาก มีจิตยับยั้งในเรื่องกิเลส ความรักในเพศ น้อยเต็มที ความโกรธยังมีแต่ไม่พยาบาท ไม่คิดแก่มือ ถ้าท่นทำได้แบบนี้ ท่านเป็นพระโสดาบันแล้วครับ แต่ถ้ายังไม่เป็นก็อย่าไปคิดว่าเป็นนะครับ เดี๋ยวเราจะประมาท ไม่ทำความดีต่อ เพราะคิดว่าเราได้แล้วก็พอแล้ว จากแนวคำสอน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
วัดท่าซุง อุทัยธานี ท่านสำเร็จแล้วครับ กายท่านไม่เน่าเปลื่อย ท่านเลยสอนง่ายๆครับ

ขอให้เพื่อนๆทำได้นะครับ เกิดมาแล้วอย่าดันไปนรกนะครับมันเสียชาติเกิด เกิดมาแล้วคิดไว้หรือยังว่าเราจะไปทางไหนขอยืนยันในคำสอนของท่าน เป็นของจริงแน่นอน เข้าไปอ่านในกระทู้ ​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

ธรรมที่เป็นคุณสมบัติคือ....โสตะปะฏิญังคะธรรม...
ศรัทธา ศีล จาคะ ปัญญา......ขอให้ทุกท่านพ้นทุกข์เถิด..
อนุโมทนากับกระทู้นี้ครับ...

 

ง่าย ๆ สั้น ๆ แต่ได้ใจความดีครับ แต่การไม่ประมาท เป็นดีที่สุดครับ

ขออนุโมทนาสาธุการครับ

 

เป็นพระโสดาบันไม่ต้องสังเกตหรอกครับ ถ้ายังต้องนึกต้องคิดว่าเป็นหรือยัง ก็แสดงว่ายังไม่เป็น

 

ขอบคุณครับ

 

ธรรมนั้นเเลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

 

เป็นแล้ว จิตจะรู้ว่าตัวเป็น

 

จงอย่าสนใจว่าจะเป็นพระโสดาบันหรือไม่ ไม่ต้องสนใจจงสนใจอย่างเดียวว่าเราจะทรงอารมณ์พระโสดาบันให้ดีที่สุดทุกลมหายใจ จะเป็นหรือไม่เป็น ไม่สน ทรงอารมณ์อย่างเดียวทรงศีล๕บริสุทธิ์ เคารพในพระรัตนตรัยอย่างยิ่ง ทรงพรหมวิหาร๔ มีเมตตา กรุณา มุฑิตาและอุเบกขา ทรงอิทธิบาท๔ มีฉันทะ วิริยะ จิตตะและวิมังสา ทรงกรรมบถ๑๐ ละอารมณ์ ราคะ โทสะ โมหะ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีใจรักพระนิพพาน หวังพระนิพพานเป็นที่ไปในชาตินี้ เลิกมีมานะถือตัวถือตนเสียได้ก็จะเป็นการดี สำหรับผู้ที่กำลังทรงอารมณ์นี้อยู่ผมขอเป็นกำลังใจเอาใจช่วยอีกแรงครับ ขออนุโมทนา สาธุครับกับทุกๆท่านที่ปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อครับ

 

แล้วมันเป็นอย่างไรครับ อารมณ์โสดาบัน แล้วจะทรงได้อย่างไรครับ ^-^

 

สังโยชน์ 10 ประการ 3 ข้อ เป็นคุณธรรมของพระโสดาบันหรือสกิทาคามี คือ
- สักกายทิฏฐิ สำหรับพระโสดาบันกับพระสกิทาคามี ตัวนี้เป็นตัวปัญญานะ เป็นตัวตัดกิเลสทั้งหมด แต่ว่า พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า พระโสดาบันก็ดี พระสกิทาคามีก็ดี มีปัญญาเล็กน้อย มีสมาธิเล็กน้อย แต่มีศีลบริสุทธิ์ ศีลบริสุทธิ์นี่ตามฐานะ ถ้าฆราวาสก็คือศีล 5 คือ ศีล 5 เป็นสำคัญ ยังไม่ถือศีล 8 ถ้าถือศีล 8 เป็นพระอนาคามี คือว่าถ้ามีศีล 5 บริสุทธิ์แน่นอน แล้วก็ใช้ได้ สักกายทิฏฐิ ถ้าญาติโยมมีความคิดอยู่เสมอว่าชีวิตต้องตาย เราไม่ประมาทในชีวิต หมายความว่าพยายามหลบความชั่ว คือบาปไว้เสมอ
- วิจิกิจฉา ไม่สงสัยในความดีของพระรัตนตรัย คือ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์
- สีลัพพตปรามาส รักษาศีล 5 เคร่งครัด แล้วก็ขอแถมอีกนิด
- อุปสมานุสสติกรรมฐาน นึกถึงพระนิพพานเป็นอารมณ์ ถ้าจิตทรงตัวอย่างนี้ได้จริง ขอให้ทราบว่า พระพุทธเจ้าทรงเรียกผู้นั้นว่า พระโสดาบัน หรือ สกิทาคามี วัดใจเอาเองก็แล้วกันนะ

 

มี msn ไหมคับเด่วแอดไป

 

อันนี้น้ากลัว....

 

ว่ากันว่า พระโสดาบันนั้น มีปรมัตถครบ รูป จิต เจตสิก นิพพาน ท่านดำรงครบแล้วหรือ ^-^

ก็ในเมื่อไม่ใช่พระโสดาบัน แล้วจะไปเอานิพพานที่ไหนมาเป็นอารมณ์ ในเมื่อยังไม่เคยสัมผัสแล้วจะทรงอารมณ์โสดาบันได้อย่างไร มันทรงไม่ได้หรอกครับ อยู่อย่างอยาก หลอกตัวเองเปล่า ๆ ^-^

 

1.พระโสดาบันยังสามารถครองเรือนได้
2.พระโสดาบัน...รู้แล้วว่าตัวจิตของตัวเอง ไม่ใช่ของตัวเอง
3.พระโสดาบัน...ไม่สงสัยในคำสอนของพระพุทธเจ้าเพราะปฎิบัติแล้ว
เห็นผลได้จริง
4.พระโสดาบัน...ไม่ลูบคลำศีล รู้ว่าจิตบริสุทธิ์คืออธิศีล
5.จะต้องผ่านการเกิดปรากฏการณ์ที่ทำให้ทราบว่า ไม่มีสิ่งใดใดในโลกเที่ยงแท้
แม้แต่จิตเอง ไม่มีอะไรที่เป็นของเราเลย

 

การบรรลุพระโสดาบัน จำเอาไว้ว่า

1 ธรรมเกิดในใจ เห็นได้ในใจตน
2 จะคิดอะไร แตกออกเป็นธรรมทั้งสิ้น
3 เห็นสรรพสิ่ง ที่โลกเขาว่าเป็นเรื่องใหญ่ พระโสดาบันมองเป็นธรรมดา เพราะว่าอำนาจแห่งโลกุตระ คือ เหนือโลก คำว่าเหนือโลกนี้ คือ ทุกๆ อย่างไม่อยู่ในอำนาจแบบโลกๆ อำนาจแบบโลกๆ ก็คือ ความโสกา ทุกข์ ในสภาวะแบบที่โลกเขาเป็นกัน
4 ศีล เกิดแต่ความปกติ โดยไม่ต้องถือ
5 ผ่านทัสนะอันแจ่มแจ้ง
6 เห็นภัยของ การอยู่ในวัฎฎะ
7 เดินออกจากกองทุกข์ ได้ในปัจจุึบันขณะ เท่าที่ภูมิของตนจะมี
8 เปรียบดัง บุคคลผู้ฝึกตนดีแล้ว และการฝึกนั้น ไม่มีใครรู้ว่าความชำนาญนั้นเริ่มแต่วันไหน แต่ ต้องทำจนกระจ่างแจ้งในตนเอง

อันนี้เป็นคำอธิบายแบบง่ายๆ ครับ แต่จะพูดแบบ ปริยัติก็มี เพราะใจนี้เมื่อดับกิเลสลงไปแล้วมันไม่ต้องพูดบัญญัติกันมากมาย

แต่ฝากเอาไว้สำหรับ ผู้ที่จะเป็นพระโสดาบัน คือ เมื่อไรก็ตามที่เห็นกิเลสเป็นภัย แล้วเดินออก ศึกษา กาย เวทนา จิต ธรรมอย่างจริงจัง ดังคนรู้สึกว่า บ้านไฟไหม้ แล้วรีบวิ่งออกไปนั้นแหละ คือ มรรคญาณ ซึ่งจะทำให้เราไม่ดอง กิเลสต่างๆ ไว้ในตัวเลย

และพระโสดาบัน ไม่กระจ่างในธรรมของตน เพราะว่า วิจิกิจฉายังประหารไม่หมด จนกว่าจะถึงพระสกิทาคามี นั้่นแหละจึงจะกระจ่าง คนที่ทำดีแล้วก็ไม่ต้องสงสัย ว่าเรานี้เป็นพระโสดาบันหรือยัง ให้สนใจว่าเราได้ละกิเลส ทำความดี ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว

ที่หลวงพ่อฤาษีกล่าวมันนั้นชอบแล้ว ท่านเป็นเจโตวิมุตติ จึงไม่แจงรายละเอียด
แต่รับรองว่า หลวงพ่อฤาษี สอนถูกทุกประการ

ลองพิจารณากันเอาตามปัญญาตน

 

"ก็ในเมื่อไม่ใช่พระโสดาบัน แล้วจะไปเอานิพพานที่ไหนมาเป็นอารมณ์ ในเมื่อยังไม่เคยสัมผัสแล้วจะทรงอารมณ์โสดาบันได้อย่างไร มันทรงไม่ได้หรอกครับ อยู่อย่างอยาก หลอกตัวเองเปล่า ๆ ^-^<!-- google_ad_section_end --> "
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->
ขอตอบคุณ jinny95 ข้อความที่ผมนำมาโพสนี้เป็นคำสอนที่หลวงพ่อได้เมตตาสั่งสอนแนะนำเอาไว้ ในหัวข้อ สังโยชน์10 ที่มีอยู่ในเว็ปพลังจิตนี้ ถ้าคุณยังสงสัยอยู่ล่ะก็ลองค้นหาข้อมูลดูก็ได้ จะได้คลายความสงสัย แล้วคุณลองทำแล้วหรือยังถึงได้ทราบว่า ทรงไม่ได้ ถ้าคุณไม่ทำแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าทรงอารมณ์ได้หรือไม่ได้ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงกล่าวไว้ว่า "เอหิปัสสิโก เชิญมาพิสูจน์" วางอารมณ์ใจสบายๆ ค่อยๆทำอารมณ์ ในทาน ศีล สมาธิ พินิจพิจารณาตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่หลวงพ่อได้นำมาสอนไว้ว่าเป็นอย่างไร ทำไปทีละน้อยๆค่อยเป็นค่อยไป จะเห็นได้เองว่า เราก็สามารถทำได้เหมือนคนอื่นๆเขาทำกัน อย่ารีบร้อนจะเสียการ เมื่อหลวงพ่อได้ชี้ทางลัดตรงเข้าพระนิพพานแล้ว ก็รีบไปเสียอย่าช้า เกิดพลาดท่าเสียที มีอบายภูมิ4ไว้รอ

 

น่ากลัวมั๊ก

ขอเตือน สาวสาว คุณสุภาพสตรี ควรงดการเสวนา ผ่านโปรแกรม Chat ต่างๆ

* * * *

โดยหลักการแล้ว sperm ไม่มีเหือด เหมือนกับ ไข่ ยังไงก็ต้องตกจนกว่าจะ 45

แต่ sperm มันจะเคลื่อนได้ต้องอาศัย สัมผัสทางอยาตนะ6 เข้าบีบเค้นร่วม
กับโทษะมูลจิต อนาคามีสิ้นกามตัณหาทางเพศก็เพราะระงับ ปฏิฆะ(โทษะ)
และ ทันอารมณ์ทางอยาตนะ6 แล้วจึงทำให้ sperm ไม่สามารถเคลื่อน ไม่
ได้เกี่ยวอะไรกับ เหือด หรือ ไม่เหือด นั่นเป็นความเข้าใจผิด

 

ผมไม่ได้ว่าถึงหลวงพ่อ หรือครูอาจารย์ที่ไหน เพียงแต่หากคุณเห็นทุกข์ ก็ควรพิจารณาตรงที่เหตุของความทุกข์ จะกายก็ดี จะจิตก็ดี จะขันธ์ห้าก็ดี ในเมื่อการเกิดเป็นทุกข์ มันน่าจะออกจากกองทุกข์ได้

ดีกว่าไปทรงอารมณ์นิพพาน ก็ถึงบอกว่า หากไม่ถึงมันจะไปเอานิพพานที่ไหนไปทรง เพราะมันไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ทำอย่างไรจึงจะเข้านิพพานได้

แต่ในอีกกรณี คือ หากนิพพานเป็นบรมสุข สัตว์ที่ได้สัมผัสแล้ว ครูบาอาจารย์ท่านว่ามันไม่เสื่อม จักมีแต่เจริญ มันก็ติดในสัญญา ไฉนจึงต้องไปทรงมันด้วย

ปล. ขอแลกเปลี่ยนความเห็นนะครับ ^-^

 

อ้าว ไม่มีเหตุของความเข้าใจผิด จะกล่าวถึงหลักการไปทำไมหละครับ ก็ปฏิบัติไปก่อนนั่นแหละ

 

ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ว่าบรรลุในขั้นใด ขอให้ตั้งใจปฏิบัติให้แน่วแน่ในสิ่งที่ถูกที่ควร และที่สำคัญ เมื่อตั้งใจแล้วให้ปฏิบัติให้ได้จริง ๆ อย่าท้อแท้ สิ้นหวัง หรือล้มเลิกกลางคัน เพราะในชีวิตมนุษย์นี้ไม่มีอะไรจะได้มาง่าย ๆ เลย ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกรรมตามวาระของมัน เมื่อยังไม่หมดเชื้อ ก็ยังไม่หมดกิเลส ลด ละ และค่อยถอดจากกิเลสให้หมดสิ้น คือ การปฏิบัติที่ดีที่สุดค่ะ

โมทนาสาธุค่ะ