เรียกว่าเป็นภาวะที่จิตออกจากร่างหรือเปล่าครับ

สวัสดีครับทุกคน
ผมมีเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมไม่นานมานี้ ซึ่งเกิดขึ้นโดยบังเอิญขณะที่ผมหลับอยู่ ไม่แน่ใจว่า เป็นความฝันหรือเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมจริง ๆ ในช่วงเวลานั้นรู้สึกได้เลยว่า มีอาการชาทั่วร่างกาย ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี เหมือนมันซู่ไปทั้งตัวเลย จากนั้นผมก็พลิกตัว โดยหันตะแคงตัวไปอีกข้างหนึ่ง (รู้สึกเหมือนผมจะลุกขึ้นนิดนึงด้วยตอนนั้น) ปรากฏว่า ผมหันไปมองดู เห็นตัวผม กำลังนอนอยู่ โดยนอนตะแคงไปอีกด้านนึง อ้าว !! วิญญาณเรา(ใช่คำเรียกเดียวกันกับจิตไหมครับ)หลุดออกมาจากร่างหรือนี่ ด้วยความตกใจ และกลัวไปพร้อม ๆ กัน (กลัวว่าเป็นความจริงจะเข้าร่างไม่ได้) จึงรีบหันตัวไปตามร่างจริงแล้วรีบนอนลงทันที ในช่วงนั้นถ้าจำไม่ผิด ขณะประสานตัวเข้ากับร่างจริงเหมือนผมได้สัมผัสกับมือ(ร่างจริง)ตัวเองด้วย รู้สึกว่ามือเย็นมาก ๆ เลย แล้วผมก็พยายามนอนให้เข้ากับร่างจริง ผ่านไปช่วงนั้นไปสักพัก ผมก็ตื่นขึ้นมา

ถาม
1 จากเหตุการณ์ที่ผมเล่ามา นั่นเป็นฝันหรือเกิดขึ้นจริง ๆ โดยบังเอิญ
2 ถ้าเป็นการที่วิญญาณหรือจิตของผมหลุดออกมาจากร่างจริง ๆ ทำไมถึงมือที่เป็นวิญญาณหรือจิต ทำไมสามารถสัมผัสกับมือของร่างจริงได้
3 ถ้าผมไม่รีบเข้าร่าง จะหลุดออกมาทั้งตัวไหม (ตอนนั้น วิญญาณหลุดออกมาครึ่งตัว) ไม่แน่ใจว่าถ้าตอนนั้นลุกขึ้น จะลุกได้ทั้งตัวไหม แต่ด้วยความกลัวเลยรีบเข้าร่างก่อน
4 ทำไมวิญญาณหรือจิต จึงมีรูปร่างเหมือนร่างจริงเลย แต่โปร่งแสง (ผมลองมองตัวเองแว่บนึง)
5 ถ้าอยากจะฝึกให้ทำได้อีก ต้องฝึกอย่างไรบ้างครับ

รบกวนผู้รู้และช่วยตอบให้ผมหน่อยนะครับ ขอแบบละเอียด ๆ และเข้าใจง่ายนิดนึงนะครับ

ขอบคุณล่วงหน้าครับ
<!-- google_ad_section_end -->

 

ไม่มีใครตอบให้เลยเหรอครับ

 

1. เป็นลักษณะจิตที่แยกออกมาได้จริง ด้วยความบังเอิญ เนื่องจากกำลังสมาธิมีความพอดี อุปมาเหมือนโยนเหรียญลงช่อง ได้พอดี
2. ไม่แปลกครับ เพราะจิตที่ออกจากร่าง ย่อมรู้ชัดทุกอย่างได้ตามความเป็นจริง ไม่เหมือนละครนะครับ
3.ถ้าตัดสินใจ ไม่ห่วงร่างกาย มีความรู้สึกว่าร่างกายเป็นทุกข์ ไม่เที่ยง และไม่มสามรถควบคุมได้ เดี๋ยวหิม ป่วย แก่ และตายในที่สุด ถ้าจิตยอมรับ ตรงนี้ 100 เปอเซ็นต์ จิตจะแยกจากกายได้เต็มที่ครับ
4. เพราะจิตยังมีอุปทาน รักร่างกายอย่างเหนียวแน่น
5. มีทาน จนถึงอภัยทาน มีศีล 5 บริสุทธิ์ จนถึงระดัลยอมตายดีกว่าศ๊ลขาด และ บริกรรมภาวนาด้วยคำว่า นะมะ พะธะ ด้วยอารมณ์ สบายๆ ไม่ต้องอยากได้ แต่ภวานาเพื่อให้จิตเป็นสุขนะครับ ลองดูนะครับ

พ.โพธิญาณ

 

ขอขอบพระคุณ คุณ payu088 เป็นอย่างสูงครับ (ทีแรกนึกว่าจะไม่มีใครตอบให้ซะแล้ว )ขอบพระคุณมาก ๆ เลยครับ ว่าแต่ทำไมลงท้ายว่า พ.โพธิญาณ ละครับ ย่อมาจาก พระโพธิญาณ หรือเปล่าครับ ถ้าใช่ผมต้องขอกราบนมัสการท่านไว้ก่อนนะครับ (เผื่อใช่พระ)ด้วยนะครับ

มีความรู้สึกว่า เหมือนอย่างกับ ท่านล่วงรู้ความคิดผมเลย โดยเฉพาะคำตอบข้อที่ 5 "มีทาน จนถึงอภัยทาน" มีคนบางคนที่ทำให้ผมโกรธ และผมจะพยายามให้เค้าเรียนรู้บางอย่าง แต่เวลาไม่อำนวยเลย ก็ทำให้ผมทุกข์ใจและกายเรื่อยมา ตอนนี้ผมได้พยายามปล่อยวาง และให้อภัยเค้าแล้วครับ ผมจะพยายามทำตามอย่างที่ท่านแนะนำครับ

ครับ ไม่รู้ว่าเป็นการดีหรือไม่ที่เกิดภาวะเช่นนี้ขึ้น ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วผมแทบไม่ได้ฝึกสมาธิเลยนะครับ เพราะตอนนี้ผมกำลังกังวลว่า ตนเองกำลังเป็นโรคร้ายแรงบางอย่างอยู่ (ยังไม่ได้ตัดสินใจไปตรวจนะครับ ) สภาวะที่เกิดขึ้นกับผม (ที่จิตแยกออก) ไม่รู้จะเป็นการเตือนว่า ผมจะอยู่ได้อีกไม่นานหรือเปล่า เพราะผมยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำอีกมาก (อายุก็ยังไม่เยอะด้วย) เพราะตอนที่จิตสัมผัสกับมือร่างจริงมันเหมือนกับสัมผัสคนที่ไม่มีชีวิตยังไงยังงั้นเลย

ผมก็กลัวครับ อยากมีชีวิตเพื่อได้ทำในสิ่งที่ตนอยากทำ ซึ่งผมมั่นใจว่า สิ่งที่ผมตั้งใจจะทำมันจะเป็นประโยชน์ต่อคนในสังคมมากมาย และถ้าอานิสงฆ์ของการฝึกสมาธิสามารถช่วยให้ผมมีสุขภาพที่แข็งแรงขึ้นเพื่อจะได้ทำในสิ่งที่ผมปราถนาให้แก่สังคมได้ ผมก็อยากฝึกครับ
คุณ payu08 ช่วยสอนและอธิบายการฝึกสมาธิให้ผมด้วยนะครับ