ทำบุญเป็นนิสัยนั้นง่าย จิตใจก็เบิกบาน

​

ทำบุญเป็นนิสัยนั้นง่าย จิตใจก็เบิกบาน ​

การที่คนมีจิตใจกุศล จิตใจที่จะแสวงหาความดี ทำบุญทำทานนั้นเป็นขั้นที่สำคัญมากในการหาความสุข แต่จะบรรลุผลเร็วหรือช้าก็แล้วแต่จะปฏิบัติอย่างไรต่อไป​

การทำบุญนั้น ได้ผลตั้งแต่แรกที่ทำบุญ ตั้งแต่วาระแรกที่ทำ มีความเบิกบานใจ เมื่อเห็นความเบิกบานใจในผู้อื่น เราก็มีความเบิกบานใจเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อเราทำบุญเป็นนิสัยแล้ว ก็สบายมากในการทำ เพราะว่าทำดีเป็นนิสัยนั้น ทำได้ง่าย แล้วจิตใจก็ยิ่งเบิกบานมากขึ้นทุกที​

...การที่ทำอะไรที่เป็นมงคลนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้เกิดกำลังใจ เพราะว่าคนเราถ้าร่วมจิตใจกันก็เกิดเป็นพลังอย่างสูง...​

บุญที่ทำนี้มีหลายอย่าง และได้ยกตัวอย่างในการตั้งใจที่จะจัด เช่น ดอกไม้ หรืออย่างที่จัดเทียนพรรษานี้ให้สวยงามก็เป็นสิ่งที่ทำให้เบิกบาน ได้รับผลบุญในทันทีที่ทำแล้ว เห็นว่าดี เห็นว่าน่าดู แล้วก็เมื่อไปวางไว้สวยงามก็เกิดความปีติขึ้นมา คนที่กล่าวพูดถึงความปีติ หรือความสุขนั้น ภายนอกก็ปีติการที่คนมาเห็นแล้วบอกว่าจัดสวยดี เราก็ปีติ เพราะเราเป็นคนจัด สำคัญที่สุดเพราะว่าเราจัดด้วยความตั้งใจ ความตั้งใจนั้นตั้งใจที่จะทำให้สวยงาม ให้น่าดูแล้วก็คนเขาก็เห็นว่าน่าดู ก็หมายความว่าเขาได้ผล ผลที่ไม่เห็นก็มี แต่ตัวเองเห็นเพราะว่าเราจัดดอกไม้ให้สวย เราไม่รีบจัด จิตใจเราเห็น เพราะว่าเราอิ่มเอิบมีความสุข อันนี้เป็นเรื่องของการทำบุญอย่างที่ง่าย ๆ ...​

...ถ้าเราอยากทำบุญเพิ่มขึ้นไปอีก เราก็ปฏิบัติในสิ่งที่เรียกว่าดีงาม ทำบุญโดยใช้กำลังกายของเรา กำลังความคิดของเรา สร้างสรรค์สิ่งที่เป็นประโยชน์ ถ้าจะทำบุญกับวัด ก็สร้างสิ่งที่เป็นประโยชน์ ถาวรวัตถุต่าง ๆ หรืออุปถัมภ์พระสงฆ์ นี่ก็เป็นการทำบุญ เพราะเหตุว่าเราตั้งใจดี ให้มีความเจริญรุ่งเรือง ให้เกิดความสวยงาม ให้เกิดความดีงาม เป็นการทำบุญอีกอย่างหนึ่ง ก็เช่นเดียวกัน คนอื่นอาจไม่เห็น คนอื่นอาจบอกว่าสร้างวัดมากมายทำไม ทำไมเลี้ยงพระที่ดูก็เหมือนว่าไม่ได้ทำอะไร ถ้าเขาว่าอย่างนั้นก็เป็นเรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของเรา เพราะเรื่องของเราเรารู้ดีว่าที่ทำนั้น เป็นการทำบุญ เพราะเราอิ่มเอิบใจโดยบริสุทธิ์ใจ...​

...ถ้าจะทำบุญเพิ่มเติมยิ่งขึ้นไป เราก็เป็นสิ่งที่สูงขึ้นไปอีก เราทำอะไรทุกอย่างในการพูดจา ในการกระทำ ในการคิด เราทำในสิ่งที่เรียกว่าสุจริต หมายความว่าทำในสิ่งที่ไม่ทำให้เกิดความเดือดร้อนต่อผู้อื่น ตรงข้าม บรรเทาความเดือดร้อนต่อผู้อื่น อันนี้ก็เป็นการทำบุญอีกขั้นหนึ่ง ซึ่งสูงยิ่งขึ้นไปอีก...​

...ทุกคนต้องการความสุข ทุกคนต้องการแสวงหาความสุข ที่ว่านี้ความสุขที่มีอยู่ก็เป็นความรู้สึกมีความสุข แต่ว่าบางทีก็มีความรู้สึกมีความทุกข์ เราก็อยากขจัดความทุกข์ การที่ทำบุญนี้เป็นการเตรียมตัว ที่จะขจัดความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นมาได้ เพราะว่าถ้าเราสร้างสภาพจิต อันนี้ก็พูดอย่างสมัยใหม่ สภาพจิตของเราให้มีความสุข เราก็จะมีความสุข ถ้าพูดแบบที่จะเข้าใจหลักธรรมะ คือเราไม่สร้าง เราก็ไม่ยอมให้เหตุของทุกข์เกิดขึ้น เมื่อไม่ยอมให้เหตุของทุกข์เกิดขึ้น เราก็ไม่ต้องเป็นทุกข์ แล้วก็ทุกข์อยู่ที่ไหน ไม่ได้อยู่ที่ความทุกข์ที่อดอยากเท่านั้นเอง...​

...ทุกข์ของคนที่มีเงินมาก ร่ำรวยก็มีความทุกข์มากเหมือนกัน บางคนนะร่ำรวยมากก็มีความทุกข์มากกว่าคนที่ไม่มีเงิน ต้นเหตุของความทุกข์ อยู่ที่ใจ อยู่ที่ใจเราสามารถที่จะสร้างความทุกข์ขึ้นมาได้ ให้มันเกิดเหมือนว่าเราเท่ากับสามารถที่จะเลือกว่าจะเอาทุกข์หรือเอาสุข ฉะนั้น การทำบุญเป็นขั้น ๆ ตั้งแต่ต้น อย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ คนอื่นไม่ทราบไม่เป็นไร ตัวเราทราบ และผู้ที่ฉลาดก็จะเห็นว่าเราสร้างทุกข์ของเราเอง เพื่อที่จะไม่ให้มีทุกข์ เราก็ต้องไม่สร้าง ข้อสำคัญอยู่ตรงนี้ ให้เข้าใจให้ดีคนโดยมากมีความทุกข์แล้วจะทำลายความทุกข์ คือขจัดความทุกข์ มันทำไม่ได้ ทุกข์มันมีแล้ว แต่ว่าทุกข์ที่ยังไม่มีอย่าให้เกิด ถ้าเราไม่ยอมให้เกิดขึ้น หมายความว่าทำจิตใจให้ผ่องใสตลอดเวลา ทำอะไรที่สุจริตตลอดเวลา ความทุกข์เกิดยาก เมื่อเกิดยากแล้ว ทุกข์เก่าที่มีอยู่มันก็ค่อย ๆ หายไป...​

...พระพุทธเจ้าท่านได้สอนว่า สิ่งที่สำคัญที่สุด ถึงเรียกว่าเป็นอริยสัจ 4 อย่าง ที่เป็นสิ่งสำคัญ ถ้าเราทำบุญด้วยประการทั้งปวง คือทำดีด้วยความตั้งใจดี แล้วก็มีปีติขึ้นมา ได้รับผลของบุญแล้ว เราทำสูงขึ้นไป ทำต่อไปคิดให้ดี ๆ จะเกิดที่เรียกว่าปัญญาหรือความรู้ ปัญญานี้ไม่ได้หมายความว่าใครไปเรียนกลับมาได้ ดอคต้งดอคเตอร์ ไม่ใช่ นั้นก็เป็นปัญญาอย่างหนึ่งเป็นความรู้ ความรู้ที่ทางโลกเขาใช้ แต่ปัญญาจริง ๆ เห็นอะไรจริง ๆ ที่ใจจริง ๆ ถ้าเราทำบุญไปก็จะค่อย ๆ เห็นความจริง เป็นปัญญา เราจะสามารถที่จะควบคุมการเกิดของทุกข์ที่ใจ...​

...ที่ว่าทำบุญนั้นนะ ก็อยู่ในข้อที่เรียกว่าทำทาน แล้วก็ที่ถูกทำบุญแล้วก็พยายามทำอะไรที่ดีที่ถูกต้อง ที่สวยงามที่สุจริต ที่ไม่ทำให้เดือดร้อนก็เป็นศีล แล้วก็เมื่อมีศีลแล้ว เราก็สามารถที่จะทำพิจารณาอะไร ก็เป็นการภาวนา การภาวนาทำไปทำมาก็เป็นสมาธิ เมื่อมีสมาธิแล้วก็ภาวนาอยู่ตลอดทุกวันติดต่อไป มันก็เกิดปัญญา พระท่านสรุปเสนอว่า ศีล สมาธิ ปัญญา นี้ก็คือ การสรุปของมรรครวมกัน เราก็ได้อริยสัจที่ 4 เมื่อเราได้อริยสัจที่ 4 แล้ว เราก็จะได้อริยสัจที่ 3 เพราะว่าถ้ามีปัญญาแล้วก็หลุดพ้น หมายความว่าเข้าใจอันนี้แล้วก็ไปเข้าใจถึงขั้นสูง คืออริยสัจ 4 ก็ไม่ใช่เล่น...​

พระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ​

หนังสือคำพ่อสอน ในโครงการตามรอยเบื้องพระยุคลบาทด้วยความรัก และความดี ​

60 ปี 60 ล้านความดีถวายในหลวง น้อมเกล้าถวายในหลวง​

�Ӻح��繹���¹�鹧��� �Ե㨡���ԡ�ҹ - �����͡�����​

 

ขอบคุณครับสาระดีดีมีมงคล คุณเจง

 

ไม่ได้ขัดคอ หรือ กระแทกกระทั้น จงใจแขวะใคร ๆ นะครับ
บางคนมาทำบุญก็จริง แต่ในใจพวกเขา(บางคน แต่มันก็เยอะอยู่เหมือนกัน)
จิตใจพวกเขายังจะ "ขี้อิจฉา ริษยา" กันอยู่เลย
ประมาณว่า "มึงทำมากกว่ากู กูต้องทำมากกว่ามึง" (ขออภัยด้วยถ้าใช้คำพูดไม่สุภาพ)
แล้วคุณว่าที่ผมพูดให้ฟังนี้เนี่ย "มันจริงใช่ไหม"

 

ก็คงจะมีอย่างที่คุณว่าแหละค่ะ..แต่กลุ่มเพื่อน ๆ ของเรา เท่าที่เจอมาจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณว่านะ ส่วนมากพอทำบุญแล้ว ก็จะเอาบุญที่ได้ทำแล้วมาบอกต่อ เพื่อให้เพื่อน ๆ ได้ร่วมอนุโมทนา หรือแนะนำ link บุญให้เพื่อให้ได้กระจายข่าวกันต่อ ๆ ไป ไม่ได้มีสิ่งใดแอบแฝงอยู่เลยค่ะ..

ส่วนประเภทที่คุณโชเตว่านั้น..ก็คงมีเป็นปกติ เพราะคำว่า "คน" ก็วกวนอย่างงี้แหละค่ะ เพียงแต่ว่าเราจะทำใจให้ได้เป็นปกติ และไม่หวั่นไหวไปกับสิ่งที่เข้ามากระทบได้แค่ไหนเท่านั้นเอง..

โชคดีนะคะ..

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ
...การที่ทำอะไรที่เป็นมงคลนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทำให้เกิดกำลังใจ เพราะว่าคนเราถ้าร่วมจิตใจกันก็เกิดเป็นพลังอย่างสูง. เห็นด้วยครับ

 

คน แปลว่า ปนกันไป ตราบใดโลกใบนี้ยังเป็นโลกของคนก็ยังปะปนกันไปทั้ง กุศลและอกุศล ทั้งความดีและความชั่ว จนกว่าจะได้ยกจิตเป็น มนุษย์ fly_pig

;aa51ถ้าโลกนี้มีแต่ผู้ให้ มันจะน่ารัก น่าปลื้มใจ เป็นสุขแค่ไหนหนอ แค่คิดก็ปลื้ม-Happy Smile_มมมมมม

(sing)เมตตา ไมตรี กรุณา มุทิตา อุเบกขา บารมี....