โอวาทหนึ่งวันก่อนมรณภาพของพระอาจารย์ใหญ่ มั่น ภูริทตฺโต

โอวาทหนึ่งวันก่อนมรณภาพของพระอาจารย์ใหญ่ มั่น ภูริทตฺโต ที่วัดป่าบ้านภู่ ๑๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๒


ในปลายปี พ.ศ. ๒๔๙๒ ท่านพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโตอายุได้ ๘๐ ปี
และมีอาการอาพาธหนัก เมื่อออกพรรษาแล้วคณะศิษย์จึงได้ร่วมกัน
นำท่านพระอาจารย์ใหญ่จากวัดป่าบ้านหนองผือ เพื่อจะไปยังวัดป่าสุทธาวาส
และระหว่างทางได้แวะพักที่วัดป่าบ้านภู่ ในช่วงที่พักอยู่ที่วัดป่าบ้านภู่
อาการของท่านพระอาจารย์ใหญ่ได้ทรุดลงโดยตลอด

ท่านพระอาจารย์ทองคำ จารุวณฺโณ (ญาโณภาโส) ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่ได้อุปัฎฐาก
ท่านพระอาจารย์ใหญ่อย่างใกล้ชิด ได้บันทึกไว้ว่า ในยามรุ่งสางของ
วันที่ ๑๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๒ (หนึ่งวันก่อนวันมรณภาพของท่านพระอาจารย์ใหญ่) ท่านได้เปิดหน้าต่างกุฏิของท่านพระอาจารย์ใหญ่ออก และพบว่ามีชาวบ้านนับเป็นร้อยๆคน มานั่งเฝ้าอาการของท่านพระอาจารย์ใหญ่อยู่
ท่านพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต จึงได้กล่าวอบรมญาติโยมว่า

“พวกญาติโยมพากันมามาก มาดูพระเฒ่าป่วย ดูหน้าตาสิ เป็นอย่างนี้ละญาติโยมเอ๋ย ไม่ว่าพระ ไม่ว่าคน พระก็มาจากคน มีเนื้อมีหนังเหมือนกัน คนก็เจ็บป่วยได้ พระก็เจ็บป่วยได้ สุดท้ายก็คือตาย

ได้มาเห็นอย่างนี้แล้ว ก็จงพากันไปพิจารณา เกิดมาแล้วก็แก่เจ็บตาย
แต่ก่อนจะตาย ทานยังไม่มีก็ให้มีเสีย ศีลยังไม่เคยรักษาก็ให้รักษาเสีย
ภาวนายังไม่เคยเจริญก็เจริญเสียให้พอ จะได้ไม่เสียทีที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ด้วยความไม่ประมาท นั้นละจึงจะสมกับที่ได้เกิดมาเป็นคน
เท่านี้ละ พูดมากก็เหนื่อย”

คัดลอกจากหนังสือ มรณานุสติธรรม จัดทำโดยครอบครัว บุตร หลาน
ของคุณประสิทธิ์-คุณอิงอร จิรกิติ เพื่อเป็นที่ระลึกในพิธีเปิดอาคารจิรกิติ
อาคารเรือนพักผู้ปฏิบัติธรรม ณ ศูนย์วิปัสสนายุวพุทธฯ เฉลิมพระเกียรติ (ศูนย์๒) ปทุมธานี เมื่อวันที่ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๑



http://larndham.net/index.php?showtopic=33615&st=0