พวกคนเขลาเบาปัญญา เอาพระสูตรมาตีความผิดๆลบหลู่ครูบาอาจารย์…รู้แล้วอย่าทำ !!!!!

ตรงนี้หลวงปู่มั่นท่านบอกไว้ว่า "เมื่อธรรมไปอยู่ในใจของปุถุชน ย่อมเป็นสัจธรรมปฏิรูป"

ดังนั้นพวกเรายังไมได้ธรรมกัน เมื่อไปอ่านธรรมบทใดก็ตาม
จิตใจของเราจะตีความเทียบเคียง เข้าข้างตัวเราเอง ไม่มากก็น้อย เป็นปกติอยู่แล้ว
เพราะจิตใจปุถุชนยังไม่มีคุณภาพเพียงพอที่จะสามารถรักษาธรรมที่เป็นสัจธรรมไว้ได้จริงๆ

 

ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ ปุถุชน เข้าข้างตัวเอง ไม่มากก็น้อยเป็นปกติ

แต่ปัญหามันคือ ทิฎฐิ ที่ไม่ยอมฟัง และ ขาดศรัทธาจนกระทั่งกลายเป็น ทิฎฐิของตนเอง ไปจนถึงว่า พระอริยะเหล่านั้น ท่านอาจจะหลงกิเลส

นี่แหละที่เรียกว่า คนเขลาเบาปัญญา คือ นึกว่าตนเองฉลาดแล้ว จึงออกมาตั้งข้อสังเกตุคนอื่น แต่ไม่ตั้งข้อสังเกตุที่ตน ว่านี่เรา ลดละกิเลสเท่าท่านเหล่านั้นหรือยัง

 

หมายความว่าเราทุกคนรวมทั้งกระผมด้วยล้วนมีทิฐิ และกิเลส ด้วยกันทั้งนั้นใช่ไหมครับ แต่มากน้อยแตกต่างกันไป มีสิ่งเหล่านั้นหยาบหรือละเอียดต่างกันไป ทำให้การมองเห็นก็คลาดเคลื่อนต่างกันไป ใช่ไหมครับ

 

ขออนุญาตตอบแทนคุณขันธ์

ถูกต้องครับ..

เราทุกคนล้วนมีทิฐิ และกิเลส ด้วยกันทั้งนั้น...
จะมากน้อยแตกต่างกันไป จะหยาบหรือละเอียด...
การพิจารณาธรรมจึงคลาดเคลื่อนต่างกันไป..
ขึ้นอยู่ที่การอบรมอินทรีย์ และฝึกหัดจิตใจของแต่ละบุคคล..

 

การพิจารณาอรรถธรรม

ถ้ายังไม่รู้แจ้งชัดในข้ออรรถธรรมนั้น
อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจว่า ถูกหรือผิด
โปรดพิจารณาธรรมนั้น ด้วยความละเอียดรอบคอบหลายแง่หลายมุม
บางครั้งมีนัยยะในเชิงลึกที่เรายังคาดไม่ถึง
ถ้ายังไม่เข้าใจอย่างลึกซึ้งถ้วนถี่
โปรดพิจารณาอย่าเพิ่งตัดสินว่าถูกหรือผิด...รอการตัดสินใจ
ข้ามไปก่อน..

เมื่อมีโอกาสจึงพิจารณาทวนซ้ำในอรรถธรรมนั้นจนเข้าใจรู้ชัดแจ่มแจ้ง
และนำความรู้ที่ตนพิจารณานั้นมาเทียบเคียงในพระสูตรและพระวินัย
หาโอกาสเรียนถามครูอาจารย์อีกครั้งในความรู้ความเข้าใจของตน
เพื่อเทียบเคียงกับความรู้ของนักปราชญ์ครูอาจารย์


อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ เข้มแข็งแต่ไม่แข็งกร้าว

 

เพราะอวิชชาครอบงำจิต...ทำให้คนเราเขลา หรือ โง่ นั่นเอง

คนโง่สี่จำพวก (บัญญัติโดยหนูเล็กนิดเดียว)

1. โง่ที่ยอมรับว่าตัวเองโง่ ย่อมฉลาดเข้าสักวัน
2. โง่ที่ไม่รู้ว่าตัวเองโง่ อันนี้พอเข้าใจ
3. โง่เพราะถูกครอบงำ สักวันคงพ้นได้
4. โง่แล้วไม่ยอมรับว่าตัวเองโง่ ยังงี้จะว่าไง(เอาไงดีหว่า)

(smile) เลือกกันตามอัธยาศัย

 

โง่แล้วไม่ยอมรับว่าตัวเองโง่ ยังงี้จะว่าไง(เอาไงดีหว่า)

ตรงใจผมเลย ^-^

 

โง่กับไม่รู้มันต่างกันมากนะครับ โง่แปลว่าทั้งที่ควรรู้กลับไม่รู้ แต่ไม่รู้แปลว่าไม่เคยรู้จัก ได้ยินหรือทราบสิ่งนั้นมาก่อน ครับ

 

พูดถึงคำว่า โง่ กับคำว่า ไม่รู้
น่าจะเป็นว่า ไม่รู้ในเรื่องใด ก็เลยเรียกว่า โง่ในเรื่องนั้นๆ

ส่วนคำว่า "โง่" หรือคำว่า "ความเขลาเบาปัญญา" ในพระพุทธศาสนานั้น
ก็คือ ความที่จิตมีอวิชชาครอบงำ นั่นเอง
คือ จิตไม่รู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง

พูดสั้นๆก็คือ โง่เพราะไม่รู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง
แต่ถ้าพูดสั้นๆว่า โง่เพราะไม่รู้ อันนี้อาจเข้าใจผิดกันไปได้

เพราะจิตรู้เรื่องสารพัดสารพัน
แต่จิตไม่รู้เรื่องของตนเอง...อริยสัจ ๔

จิตไม่รู้ว่าการที่ตนแส่ออกไปรับอารมณ์
ทำให้ตนกระสับกระส่าย เกิดทุกข์ขึ้น...ทุกข์

จิตไม่รู้ว่าการที่ตนชอบแส่ออกไปรับอารมณ์นั้น
ที่ตนจะไม่ทุกข์เป็นไม่มี...สมุทัย(เหตุแห่งทุกข์)

จิตไม่รู้วิธีปฏิบัติที่จะทำให้ตนไม่แส่ออกไปรับอารมณ์
ทำให้ตนพ้นทุกข์...นิโรธ

จิตไม่รู้ว่าการปฏิบัติอริยมรรค ๘ ตามเสด็จ
เป็นวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ตนพ้นจากทุกข์ได้...มรรค

สรุป ตราบเท่าที่เราทุกคนยังไม่ได้ปฏิบัติอริยมรรค ๘ เดินตามรอยบาท
โดยอาศัยพระสูตรและพระวินัย เป็นประดุจแผนที่ไว้เทียบเคียง
และมีครูบาอาจารย์เป็นผู้ชี้ทางให้เราเดินตามแผนที่ได้ถูกทาง

ตราบนั้นเราทุกคนก็ยังจัดว่าเป็นคนเขลาเบาปัญญาในพระพุทธศาสนาอยู่
เพราะจิตยังมีอวิชชาครอบงำอยู่นั่นเอง

ดังนั้นเมื่อเรายังเป็นผู้ต้องกระทำให้ตื้นอยู่
จึงไม่ควรประมาท ปรามาสพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
หรือเอาพระสูตรมาตีความผิดๆลบหลู่ครูบาอาจารย์…รู้แล้วอย่าทำ!!!!!

(smile)

 

อ่านโลกุตรธรรม ตอนที่ ๑ เรื่องจิตผู้รู้

คนธรรมดาสามัญนั้น ถึงจะมีวิชชาความรู้ในทางโลกมากสักเพียงใดก็ตาม<o></o>
วิชชาความรู้นั้นถอนตัวออกจากทุกข์ไม่ได้ เพราะไม่รู้จักตนเอง
เอาโลกมาเป็นตัวตน กลับจะจมหนักลงไปอีก<o></o>
เพราะฉะนั้นเมื่อไม่รู้อริยสัจจ์ ๔ แล้ว ถึงมีวิชชาความรู้มาก ก็จัดเป็นพวกอวิชชาโง่หมด

...ฯลฯ...อ่านเต็มๆที่นี่ค่ะ โลกุตรธรรม ตอนที่ ๑ เรื่องจิตผู้รู้

คนธรรมดาสามัญที่ไม่รู้อริยสัจ ๔ เป็นพวกอวิชชาหมด<o></o>
วิชชา ปัญญา เปรียบหมือนแสงสว่างส่องให้ปรากฏแห่งสิ่งต่างๆ<o></o>
ส่วนอวิชชา อัปปัญญา เปรียบเหมือนความมืดตื้อ<o></o>
<o></o>
คนรู้เรื่องของตนเองดี เหมือนอยู่ในที่สว่างกระจ่างแจ้ง<o></o>
ส่วนคนไม่รู้เรื่องของตนเองเหมือนอยู่ในที่มืดตื้อ<o></o>
<o></o>
ต้องตามพระพุทธภาษิตว่า<o></o>
อวิชชาย นิวุโต โลโก โลก คือ หมู่ชนอันอวิชชาคลุมมิดแล้ว ดังนี้<o></o>
อวิชชา คือ ไม่รู้อริยสัจจ์ ๔ อันเป็นเรื่องภายในของตนเองฯ<o></o>
<o></o>
พื้นพิภพ มืดมั่ง เป็นครั้งคราว<o></o>
ไม่ยืดยาว มืดจิต ฤทธิ์โมหันธ์<o></o>
อันมืดจิต มืดเป็น นิตย์นิรันดร์<o></o>
ไม่เป็นวัน เป็นคืน จะตื่นตา<o></o>
<o></o>
มืดระยำ ไม่รู้จัก ตัวเองซ้ำ<o></o>
เที่ยวงมคลำ หาสุข ได้ทุกขา<o></o>
น้อยนัก ผู้สว่าง กระจ่างจ้า<o></o>
เชิญท่านหา ปัญญา มาส่องเอยฯ <o></o>

------- เปมงฺกโร ภิกฺขุ--------

(smile)
<o></o>

 

อนุโมทนา กับบทความนี้ค่ะ ชอบค่ะ

 

พวกยกคำพูดของหลวงพ่อมา แล้วใส่ร้ายป้ายสีให้ความหมายคลาดเคลื่อนไป

ขอต่อประเด็นกระทู้ ที่พวกยกพระสูตรมาตีความผิดๆลบหลู่ครูบาอาจารย์สายปฏิบัติ
คราวนี้พวกยกคำพูดของหลวงพ่อฯมา
แล้วตีความใส่ร้ายป้ายสี ทำให้ความหมายคลาดเคลื่อนไป

นี่คือถ้อยคำที่ถูกพวกยกมา แล้วชี้นำเบี่ยงเบนใส่ร้ายป้ายสี
ข้อความนี้ หลวงพ่อฯท่าน อรรถาธิบายไว้
เมื่อมีผู้สงสัยถามเกี่ยวกับเจ้ากรรมนายเวร

ดังได้ยกมาแสดงไว้ให้อ่านกันก่อนหน้านี้

ณ ตรงนี้ท่านจึงบอกว่า

ก็เพราะว่าพระสุกขวิปัสสโก ท่านมีอัธยาศัยไม่ชอบแสดงฤทธิ์อวดเดชเดชา...ฯลฯ
ไม่มีทิพยจักขุญาณ ไม่เห็น เพราะท่านไม่สนใจจะไปเห็น
(แต่ไม่ใช่พระสุกขวิปัสสโกท่านไม่รู้ ท่านรู้แจ้งเป็นพระอรหันต์แล้ว
พวกแถกแถกล่าวป้ายสี จากที่หลวงพ่อพูดว่า ไม่เห็น
เป็นว่าหลวงพ่อไปกล่าวหาพระสุกขวิปัสสโกได้ไงว่า ไม่รู้...)

แต่ถ้าเตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฏิสัมภิทัปปัตโต ท่านมีทิพยจักขุญาณ เห็น
เพราะอัธยาศัยท่านสนใจในทางที่จะเห็น...

(smile)

 

พระพุทธองค์รับรองพระสาวกผู้ปฏิบัติตามเสด็จว่าระลึกชาติได้



อ่านพระสูตรดูกันเอง

(smile)

 

พระพุทธองค์รับรองพระสาวกผู้ปฏิบัติตามเสด็จว่ารู้จุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลายได้



อ่านพระสูตรที่นี่

อ่านแล้วก็อย่าประมาทกันนะจ๊ะ
อะไรที่ยังไม่รู้ ก็อย่ารีบปรามาสติเตียนพระอริยเจ้า นรกรออยู่...

(smile)

 

จุตูปปาตญาณ รู้จุติ อุบัติของสัตว์ทั้งหลายผู้เป็นไปตามกรรม



อ่านพระสูตรที่นี่

ได้อ่านกันแล้ว รู้แล้วนะ
เพราะฉะนั้น อย่าปรามาสติเตียนพระอริยเจ้ากันล่ะ นรกรออยู่...

(smile)

 

ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติได้ไปไกล...ตลอดสังวัฏวิวัฏกัป



อ่านพระสูตรที่นี่

อะไรที่ไม่รู้ ก็ควรฟังครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
หรืออ่านพระพุทธพจน์อันเปรียบเหมือนแผนที่ไว้เทียบเคียงการปฏิบัติกันนะจ๊ะ

(smile)

 

ฌานย่อมไม่มีในผู้ที่ไม่มีปัญญา ปัญญาย่อมไม่มีในผู้ที่ไม่มีฌาน

พระสุกขวิปัสสโก ท่านปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ ตามเสด็จฯ
มรรคทั้ง ๘ องค์ทำงานกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
จนมรรคสมังคี บรรลุอรหัตตผล
นั่นแสดงว่าท่านต้องปฏิบัติทั้ง ศีล สมาธิ ปัญญา ควบคู่ไปด้วยกัน

หรือที่พระพุทธโฆษาจารย์ ท่านรจนาไว้ว่า
ฌานย่อมไม่มีในผู้ที่ไม่มีปัญญา ปัญญาย่อมไม่มีในผู้ที่ไม่มีฌาน
ผู้มีทั้งฌานและปัญญา จึงจะใกล้พระนิพพาน
(การเจริญฌาน ก็คือ การปฏิบัติสัมมาสมาธิ นั่นเอง)

ถ้าไม่รู้ ก็อย่าปรามาสพระสุกขวิปัสสโก พระอรหันต์กันนะจ๊ะ

(smile)

 

ยังไม่เคยเห็นท่าน(แอบ)อ้างตนว่าเป็นพระอรหันต์ไว้ที่ตรงไหนเลย



หลวงพ่อท่านกำลังพูดให้ฟังถึงพระสุกขวิปัสสโก
ไม่ใช่ท่านไม่รู้ว่าพระสุกขวิปัสสโก พูดถึงอะไร

สงสัยจะอ่านภาษาไทยไม่เข้าใจ...

(smile)

 

ไม่เคยเห็น เพราะไม่สนใจที่จะไปเห็น...ไม่ใช่แปลว่า ความไม่รู้



เห็นความมั่วของพวกลบหลู่ครูบาอาจารย์กันชัดๆรึยัง
แถกแถเบี่ยงเบนประเด็นออกไปคนละเรื่องได้อย่างไม่ละอายแก่ใจเลย

(smile)

 

ใส่ร้ายป้ายสีครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ บาปกรรม บาปกรรม



คงได้เห็นกันชัดเจนแล้วนะ
พวกยัดเยียดแปลความตีความพระพุทธพจน์ พระอรรถกถา
และบทความของหลวงพ่อ แถมใส่ร้ายป้ายสีเบี่ยงเบนออกนอกประเด็น...บาปกรรม บาปกรรม

(smile)