ขอปรึกษาผู้รู้ วิธีปล่อยวางจิตใจให้เลิกคิดแค้นอาฆาตพยาบาท

ตอนนี้มีความทุกข์ใจกับตัวเองมากเหลือเกินค่ะ
เกี่ยวกับคำอาฆาตแค้นพยาบาทที่เอ่ยสาปแช่งคนๆ หนึ่งไป

การที่เราโดนหลอกลวง ตลอดระยะเวลา 8 เดือนที่รู้จักกับคนนั้น
เกือบทำให้น้องก้าวเข้าไปเป็นมือที่สามของใครบางคน
เมื่อเรื่องราวทั้งหมดเปิดเผย สิ่งที่น้องได้รับจากเขาคนนั้นคือความเงียบ
ไม่มีการอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น
จนทำให้เกิดความแค้นกัดกินในหัวใจของน้อง
และเอ่ยคำอาฆาตแค้นแก่เขาทันทีที่ลืมตาตื่นในเช้าวันออกพรรษา
ในวันนั้น เพื่อนๆ ได้พาน้องไปไหว้พระ 9 วัดที่ จ.อยุธยา
เพื่อให้น้องทำใจกับการโดนหลอกลวงในครั้งนี้ให้ได้

แต่สิ่งที่น้องทำได้ในวันนั้นก็คือ
การสร้างความทุกข์เพิ่มขึ้นในใจของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
ตลอดการไหว้พระ น้องขอพรอธิษฐาน แผ่ส่วนกุศลให้แก่เทวดา ตลอดจนถึง
เจ้ากรรมนายเวรทั้งหมด
ยกเว้นเขาคนนั้นที่น้องหลุดคำอาฆาตแค้นออกมาทุกครั้ง ยิ่งน้องสาปแช่ง
น้องยิ่งทรมาน น้ำตาไหลทุกครั้งกับการกระทำของตนเอง

น้องรู้ว่าการอาฆาตเป็นสิ่งที่บาป ก่อเวรก่อกรรมซึ่งกันและกันตลอดไป
และตอนนี้น้องก็สำนึกผิด อยากจะถอนคำสาปแช่งให้แก่เขา
น้องไม่อยากผูกใจเจ็บ หรือไปเจอกับเขาในชาติหน้าอีกแล้ว

และเมื่อน้องเริ่มตัดใจ ทำใจปล่อยวางได้แล้ว เพื่อที่จะอโหสิกรรมให้เขาได้
เขาและแฟนของเขาต่างส่ง sms และ e-mail มาหาน้อง
ทำให้น้องเสียใจกับสิ่งที่ได้รับ จนต้องเอ่ยคำอาฆาตเขาแรงมากขึ้นเท่านั้น

น้องก็ไม่เข้าใจว่าเขาสองคนทำเพื่ออะไร คิดว่าน้องระรานเขาอย่างนั้นหรือ
อ้างแค่ว่าเขาสองคนเป็นผู้ถูกกระทำ เลยต้องตอบโต้กลับ
ทั้งๆ ที่เรื่องนี้ เขาคนเดียวเท่านั้นคือต้นตอของสาเหตุ

พี่ๆ ทุกคนค่ะ ช่วยชี้แนะแนวทางในการปล่อยวางให้แก่น้องด้วยเถอะค่ะ
สวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะ ทำสมาธิ ตอนนี้น้องลองทำหมดแล้ว
แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยให้น้องเลิกแค้นอาฆาตพยาบาทเขาได้เลย

น้องเสียใจกับคำพูดของตนเองมากแล้ว ตอนนี้อยากจะทำใจให้สงบเพื่อที่จะ
ถอนคำสาปแช่งคำอาฆาตได้อย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่ต้องผูกเวรกรรมกันอีก:'(

รบกวนทุกคนค่ะ

 

ใจเย็นๆนะ
ลองนับหนึ่งถึงร้อยถึงพันไปเรื่อยๆ
พอโกรธก็ ๑ ไปเรื่อยๆ

 

เวร ย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

เราอาจจะเคยทำกับพวกเค้าในชาติก่อน ชาตินี้จึงต้องชดใช้หนี้กรรมนั้น
เอาเวลาที่ผูกใจเจ็บมาสวดมนต์ แผ่เมตตาน่าจะดีขึ้นนะคะ

 

แค่คิดในใจไม่ทำจริงๆ ไม่เป็นไรครับ
หากพูดออกมา ก็ถอนคำพูดได้
อย่าไปลงมือทำร้าย หรือข่มขู่ก็แล้วกัน

บางทีเจ็บใจมากๆ ระบายออกนิดๆหน่อยๆ ถือว่าเป็นการผ่อนคลาย
แต่ไม่ผูกโกรธเกินครึ่งวัน ก็ถือว่าใช้ได้แล้วหละครับ

โกรธ หรือเกลียด หรือด่า ก็ได้ แต่ให้มันอยู่ในกำหนดเวลาเช่น
ไม่เกินครึ่งชั่วโมง จะเลิก ก็พอได้

แต่ตามความเชื่อแล้ว หากตายตอนโกรธ
มีที่ไปไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
เอาแค่โกรธนิดๆ พอเป็นกระสายก็พอ

e-mail หากเป็นการข่มขูก้เก็บไว้เป็นหลักฐาน
ใช้ดำเนินการทางกฏหมายได้นะครับ

 

Kindness from your heart will take care every things.

 

คำถอนอธิษฐานที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ<O</O


โดย พระชุมพล พลปัญโญ<O</O


อิมัง มิจฉา อะธิษฐานัง ปัจจุทธะรามิ<O</O


ทุติยัมปิ อิมัง มิจฉา อะธิษฐานัง ปัจจุทธะรามิ<O</O


ตะติยัมปิ อิมัง มิจฉา อะธิษฐานัง ปัจจุทธะรามิ<O</O​

ข้าพเจ้าขอถอนคำอธิษฐาน ถอนคำสาป ถอนคำแช่ง ที่ข้าพเจ้าได้ตั้งขึ้นถึงพร้อมแล้ว ด้วยกิเลส ด้วยตัณหา ด้วยอุปาทาน ด้วยราคะ ด้วยโทสะ ด้วยโมหะ ด้วยมานะ ด้วยมิจฉาทิฏฐิ เป็นไปเพื่อความพยาบาทเบียดเบียน สร้างเวรสร้างกรรม ไม่ประกอบด้วยธรรม ไม่ประกอบด้วยวินัย ไม่ประกอบด้วยกุศล ไม่ประกอบด้วยปัญญา ไม่ประกอบด้วยบารมี ที่ข้าพเจ้าได้อธิษฐานไว้ สาปไว้ แช่งไว้ ในอดีตชาติก็ดี ปัจจุบันชาติก็ดี ระลึกได้ก็ดี ระลึกไม่ได้ก็ดี ทั้งหมดทั้งสิ้น <O</O
ข้าพเจ้าขออ้างเอาพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆเจ้า แม่พระธรณี แม่พระคงคา แม่พระเพลิง แม่พระพาย และเทวดาทั้งหลายทั้งปวง มาเป็นพยาน ว่าข้าพเจ้าขอถอนคำอธิษฐานเหล่านั้น ถอนคำสาปเหล่านั้น ถอนคำแช่งเหล่านั้น ร้อยหน พันหน หมื่นหน แสนหน ล้านหน โกฏิหน ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้ด้วยเทอญ<O</O
นะถอน โมถอน พุทถอน ธาถอน ยะถอน นะคลอน โมคลอน พุทคลอน ธาคลอน ยะคลอน ถอนด้วย นะ โม พุท ธา ยะ ข้าพเจ้าขอยกโทษ อโหสิกรรม และให้อภัย ในความบกพร่อง ผิดพลาด ของสรรพสัตว์ ทั้งหลายทั้งปวง ทุกชีวิต ทุกจิตวิญญาณ ในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อเทอญ<O</O

 

สู้ด้วยปัญญาบารมี

หากสมมุติว่า ได้ล้างแค้นแบบสะใจน้องแล้ว และน้องคงจะสบายใจในช่วงต้น ๆ ยินดีพอใจกับการกระทำของตนว่าสมควรอย่างยิ่งที่ทำกับเราไว้ แน่นั่นก็เป็นการสั่งสม ความอาฆาตในใจแบบไม่รู้ตัว เป็นการต่อสู้ต้องต่อสู้ด้วยสติปัญญาในทางธรรม ก็มีตัวอย่าง มโหสถชาดก เกี่ยวกับปัญญาบารมี ที่สู้รบโดยไม่มีความแค้น ไม่ตาย ลองไปศึกษาดูก็ได้ เป็นชาติที่ 5 ในทศชาติชาดก เพราะเราอาจจะต้องไปพบเจอกับคนเหล่านี้อีก สิ่งที่สำคัญคือ สติ กำกับให้ดี อย่าได้ทำลายในสิ่งดี ๆ ในใจเราให้แย่ไปกว่าเดิม ให้หันมาสร้างเหตุแห่งความดีไว้มาก ๆ คบกัลยาณมิตรดี ๆ ไว้ หมั่นภวานา ทำสมาธิ จะไม่มีหมู่มารมาชนะได้เลย ในครั้งนี้ให้เป็นแบบเรียนไว้ศึกษา การกระทำอะไรโดยขาดสติจะส่งผลเสียให้กับตัวเราเสมอ

 

ลองหยุดที่จะตอบโต้พวกเขาดูไหมค่ะ แล้วให้มองดูที่ใจเรา ว่าใจเรามันเป็นทุกข์ไหม กินไม่ได้นอนไม่หลับ คิดแต่อยากจะให้พวกเขาไม่มีความสุข เป็นทุกข์ กระวนกระวายใจ ถ้าคิดแบบนี้ใจเราจะไม่เป็นสุขค่ะ ลองปล่อยวางดู ลองคิดว่า เหตุที่เราเป็นยังงี้เป็นเรื่องของกรรมเก่า ชาติที่แล้วเราคงไประรานพวกเขา ชาตินี้เราจึงต้องมาชดใช้ พยายามอุทิศส่วนกุศลให้เขาทั้งคู่มากๆ อโหสิกรรมให้พวกเขามากๆ ค่ะ คิดว่า ชาตินี้เราใช้คืนให้เขาแล้วนะ

 

ขอบพระคุณพี่ๆ ทุกๆคนค่ะ
ทุกๆ เช้าที่ตื่นมา น้องจะมีแต่ความแค้น จมปลักกับความอาฆาตเขา
ขอให้เขาไม่มีความสุข ต่างๆ นานา สารพันกับที่เขาทำไว้

ตอนนี้น้องพยายามที่จะปล่อยวาง ไม่เอ่ยคำอาฆาตแก่เขา
พยายามที่จะสวดมนต์ ทำสมาธิ เพื่อให้จิตใจของน้องสงบ
หาหนังสือธรรมะมาอ่านมากขึ้น

บทสวดที่พี่ๆ ให้มาเพื่อขอถอนคำสาปแช่งนั้น
น้องจะเอาไปสวดนะค่ะ
แต่ถ้าจิตใจของน้องยังไม่ปล่อยวาง ไม่พร้อมจะสวดเพื่อถอนคำสาปแช่ง
การสวดครั้งนั้น ก็จะไม่เป็นผลใช่ไหมค่ะ

เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

 

ผมว่าคุณก้อรู้แล้วว่า
ไม่อยากอาฆาต ไม่อยากสาปแช่ง รู้ว่ามันไม่ดี
แต่ยังอาจมี บางเหตุการณ์ที่มากระตุ้น ทำให้เกิดอารมณ์นั้นขึ้นมาอีก

ตอนนี้ที่สำคัญผมว่าน่าจะเป็นสตินะครับ
พยายามมีสติ ให้ทัน ทั้งเมื่อความคิดมันเกิดขึ้นมาเอง และเมื่อมีสิ่งมากระทบอีก อาจจะคิดตามจนรู้ว่ามันไม่มีอะไรเป็นสาระเลย
ก็ให้มันแค่กระทบเฉยๆ อย่าให้เกิดเป็นอารมณ์ขึ้นมา
อาจจะยากครับ ก้อลองทำไปเรื่อยครับ มันไม่สามารถทำได้ทันทีหรอก
แต่มันน่าจะค่อยๆ ดีขึ้นเอง
บางทีมันอาจจะเหมือนว่าเราอยากจะไปให้พ้นๆทันที แต่มันจะเหมือนเป็นการเก็บกด หรือทำเป็นลืมโดยขาดการพิจารณาถึงเหตุที่แท้จริง(รึเปล่า) เมื่อมีสิ่งมากระตุ้นอีก สิ่งที่เก็บไว้อาจจะระเบิดรุนแรงกว่าเดิมก็ได้
ถ้ามันจะเกิดอารมณ์อะไรอีกลองเอามาพิจารณาด้วยใจเป็นกลาง ไม่ต้องมองหรอกครับว่าใครถูกใครผิด(มันจะไปกันใหญ่) ลองพิจารณาแล้วเอาธรรมะที่อ่านมาจับดูเป็นข้อๆ ว่ามันเหตุมันเกิดจากอะไร แล้วผลมันเป็นยังงัย (ผมว่าธรรมะตอบได้แทบทุกอย่างนะครับ)

เหตุการณ์บางอย่างในอดีต ที่เราคิดว่ายาก ยังงัยก้อทำไม่ได้ ออกตัวไปก่อนตลอด เช่นตอนเด็กทะเลาะกับเพื่อน ไม่มองหน้ากัน อีก 10 ปีต่อมาเจอกันคุยกันหน้าตาเฉยเลย

ผมว่าคุณก็ดีมานะครับที่รู้ว่ามันไม่ดี ยังฉุกคิดได้
แต่พยายามมีสติให้ทันเท่านั้นเองครับ
จะน้อมนำโดยสมาธิหรือ บทสวดมนต์ก็ได้

ที่สำคัญ นอกจากให้อภัยเค้า แล้วก็ต้องให้อภัยตัวเองด้วยครับ
ให้อภัยในสิ่งที่ไม่ดีที่เค้าอาจทำโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ
และคุณก็ต้องให้อภัยตัวเองในสิ่งที่ไม่ดีที่เราาอาจทำโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจเช่นกัน
ทั้งตอนที่อยู่ด้วยกัน หรือตอนที่เลิกกันไปแล้วก็ตาม
อย่างน้อย ก็ถือว่าได้ชดใช้กรรมที่อาจเคยทำกับเค้ามาก่อนไปแล้ว
และเราก็อย่าก่อเวรก่อกรรมต่อกันอีกเลย

ผมเขียนจากความรู็สึกน่ะครับ อาจจะไม่ได้ถูกต้องหรือดีที่สุดแต่มันก็ทำให้ผมผ่านอะไรหลายๆอย่างมาได้
ถ้าเป็นประโยชน์ก็คงดีไม่น้อย

 

เพิ่มนิดหน่อยครับ
ผมว่านี่เป็นเวลาที่คุณจะได้ใช้ธรรมะที่อ่านมาให้เกิดประโยชน์แล้วล่ะครับ
ไม่ใช่อ่านเพื่อให้ลืมปัญหา แต่อ่านเพื่อเอามาช่วยใช้แก้ปัญหาน่ะครับ

อีกอย่างนะครับ ลองไปหาคนที่เรารักนะครับ เป็นพ่อแม่ก็ได้
ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องพูดอะไร แค่กอดท่าน กอดนานๆ

ไม่รู้นะครับแต่ทำแล้วรู็้้สึกดีทุกทีเลย เหมือนได้พลังเลยครับ

ยังมีคนที่รักและหวังดีอยู่เยอะแยะไปน่า

 

สายน้ำไม่ไหลกลับ เวลาไม่หวนคืน เมื่อทุกสิ่งไม่อาจหวนคืน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่เที่ยง ไม่มี จะช่วยให้ละวาง ปลดปล่อย อโหสิกรรม ได้ง่ายขึ้น

 

ทำจิตใจให้สงบ อย่าไปพยาบาทใคร

 

ทำไมเราจะต้องเอาใจไปเสียกับ เรื่องไม่เป็นเรื่องอีก

ผิดพลาดไปแล้ว อย่าให้ใจผิดพลาดไปอีก รีบถอนความคิดนึกเกี่ยวกับ สิ่งที่ผ่านมาแล้วให้เร็ว

เอาใจ ไปทำในเรื่องอื่น

 

ยังไงน้องก็จะพยายามที่จะทำใจให้สงบให้เร็วที่สุด
เพื่อที่จะได้ถอนคำเหล่านั้นให้ได้

น้องเคยให้อภัยเขามาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ แต่ครั้งล่าสุด คงเป็นการโดนกระทำที่ร้ายแรง
น้องคงขาดสติ และเอ่ยคำสาปแช่งอาฆาตออกมา

ตอนนี้ น้องเสียใจมากกับคำพูดของตัวเอง
ธรรมะเท่านั้น ที่ต้องเอามาสอนตัวน้องเอง
ทำใจให้สงบ ไม่จองเวรกับเขาอีก เรียกสติกลับมาให้ได้
เพื่อตัวน้องเอง ไม่ใช่เพื่อเขา

 

แผ่เมตตาให้ตัวเองและลองอธิษฐานอโหสิกรรมดูครับ การอโหสิกรรมในครั้งเดียวอาจจะไม่ช่วยให้เราหายแค้นได้ แต่ก็หมั่นทำเรื่อยๆทุกวัน วันละครั้งก็ได้ค่อยให้ความแค้นลดจากใจทีละนิดก็ยังดี สิ่งที่ผ่านมาแล้วช่างมัน ปัจุบันกับอนาคตจะต้องดำเนินต่อไป กรรมใดที่เขาเป็นผู้ก่อ เขาก็ต้องได้รับผลกรรมอยู่ดีไม่ต้องไปสาปแช่งหรอกครับ ที่แนะนำไปก็ใช่ว่าผมเองจะทำได้นะครับ แต่การแผ่เมตตาให้ตัวเองและก็อโหสิกรรมเรื่อยๆมันทำให้เบาลงครับ

 

ลองวิธีนี้ดูสิครับ

ใกล้เกลือ ก็กินเกลือครับ

http://palungjit.org/threads/สุดยอดเคล็ดฝึกจิต-หลวงตามหาบัว-ญาณสัมปันโน.208065/

 

ขอถามอีกนิดได้ไหมค่ะ
การที่เราสาปแช่ง เอ่ยคำอาฆาตเขาไปเนี่ย เราบาปไหมค่ะ?
หรือว่าเป็นการผูกเวรผูกกรรมกับพวกเขาเข้าไปอีก

ตอนนี้น้องก็ได้อโหสิกรรมให้แก่เขาแล้วค่ะ แต่ว่าคงต้องใช้เวลา
ที่จะล้างความแค้นในใจน้องให้หมดลงได้
และทางฝ่ายนั้นก็ยังไม่เลิกรากับน้อง
น้องได้แต่บอกตัวเองให้มีสติ อย่าฉุนเฉียว
อย่าตอบกลับในสิ่งที่เขาส่งมา
มีเพียงแต่ส่งข้อความกลับไปให้เขาหยุดการกระทำเสียที

ตอนนี้น้องทำดีขึ้นแล้วใช่ไหมค่ะ
และที่เหลือคือการฝึกสมาธิ เรียกสติกลับคืนมาใช่ไหมค่ะ

ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากค่ะ

 

ถ้าพูดตามตรงมันก็บาปไปแล้วล่ะครับ
ที่แล้วก็ให้แล้วไปเป็นบทเรียนใช้เตือนสติ (เพราะเราแก้ไขอดีตไม่ได้แล้ว)

ผมว่าการให้อภัยคนอื่น บางทีง่ายกว่าการให้อภัยตัวเอง
ตอนนี้คุณต้องหัดให้อภัยตัวเอง
อย่าย้ำคิดย้ำทำ กลัวบาปกรรมในอดีต ถ้ามัวกังวลผมว่ามันจะยิ่งจิตตกมีผลต่อการปฏิบัตินะครับ ทีี่สำคัญคืออย่าสร้างกรรมเพิ่มอีก

พิจารณาดูก็ได้ครับ เวลามันเกิดอารมณ์นี้ขึ้นมา
ตั้งต้นใหม่้ ทำใหม่ดีกว่า

อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะครับ
ไม่ต้องตอบกลับข้อความเค้าไปอีกแล้วล่ะครับ
ถ้าจะหยุดให้หยุดที่ตัวเอง อย่าคาดหวังว่าจะระงับอารมณ์โดยการห้ามสิ่งที่มากระทบ ไม่ให้มากระทบ (มันจะมีมาเรื่อยๆแหล่ะครับ)
ผมว่าหัดรับมือกับสิ่งที่มากระทบ อย่าให้เกิดเป็นอารมณ์ดีกว่าครับ
การกระทำใดของเขาเราไม่ขอรับรู้มันกระทบแล้วก็ให้มันผ่้านๆไป กรรมใดจะเกิดกับเขาเราก็ไม่ต้องสนใจ ทำใจตัวเองให้นิ่งสงบพอ เราไม่ต่อกรไม่สร้างกรรมแล้วก็พอ

เดี๋ยวเค้าก็เหนื่อยไปเองแหล่ะ พอถึงจุดๆนึง เราจะเห็นเค้าเป็นแค่สายลม แสงแดด
ก็แค่เหตุการณ์เหตุการณ์หนึ่งในชีวิต (ในอนาคตพอมองกลับมา เราอาจจะหัวเราะตัวเองด้วยซ้ำ ^_^)
ในวันหน้าเราอาจจะเจอเรื่องเลวร้ายกว่านี้อีกก็ได้
ทำใจให้เข้มแข็งเข้าไว้ดีกว่า

Fighto !!
คงพอช่วยได้บ้างนะ

 

ลองพิจารณาอย่างนี้ครับ คุณและเขาทั้งสองล้วนเป็นธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ ก้อนดินกำลังโกรธก้อนดินได้อย่างไร น้ำไม่รู้ว่าตัวเป็นน้ำ น้ำจะโกรธน้ำได้อย่างไร ฯลฯ สรรพสิ่งล้วนเป็นอนัตตา ไม่ยึดมั่นถือมั่น จิตใจปล่อยวาง สงบ สะอาด บริสุทธิ์ จากธาตุ ไม่หลงธาตุ
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว อย่าไปคิดถึงอีก ดุจสายน้ำที่ไหลผ่านไป