คนมีปัญหาชีวิตคนไม่สำคัญ

คือ ผมมั่งจะถูกทอดทิ้งอยู่เสมอไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่มั่งต้องทำด้วยตัวเองตลอดไม่ค่อยมีคนเข้าหาเท่าไรอ่ะ อย่างเวลาเพื่อนๆไปเที่ยวกันผมมั่งจะไม่ถูกโดนชวนเสมอยกเว้นเวลาอยู่ด้วยกันถึงจะได้รับการชวน เวลามีเรื่องปรึกษากันมั่งจะไม่ค่อยให้ความสำคัญกับผมสักเท่าไรอ่ะ ทั้งๆที่ผมก็พยายามที่จะเข้าหาพวกเข้าแต่กลับกลายเป็นว่าผมต้องเข้าหาเค้าฝ่ายเดียวเลยไม่รู้ ทำไมทั้งที่ผมก็ไม่เคยทำอะไรผิดหรือะไรที่ไม่ดีแต่แค่เป็นคนไม่ค่อยพูดเท่านั้น แต่เวลามีอะไรก็แล้วแต่มั้งจะถูกเพื่อนๆลืมอยู่เสมอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ซึ่งบางครั้งเรากรู้สึกน้อยใจกะชีวิตเหมือนกันแต่พยายามแล้วก็มั่งถูกลืมตลอด ผมควรทำไงดี อ่ะแล้วเคยมีกรรมไรมาหรอถึงได้เป็นแบบนี้
คือยังไงก็ช่วยกันลงความเห็นด้วยนะครับอยากได้คำแนะนำที่ดีๆอ่ะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

คุณคงเป็นคนสันโดดมั้งคะ ค้นหาตัวเองให้พบ แล้วก็ภูมิใจกับการเป็นตัวของตัวเองดีกว่าค่ะ

บางที่เพื่อนที่คบกันอยู่อาจเป็นคนๆละประเภทกับคุณ ทำให้ทำอย่างไรก็เข้ากันไม่ได้


อยากให้มั่นใจในตัวเองนะ เราอยากเป็นเพื่อนกับใคร เราก็เข้าหาคนๆนั้น วันนี้เค้าอาจลืมเรา ก็พยายามต่อไปจนกว่าเค้าจะจำคุณได้นั่นแหล่ะ สู้ๆเข้า

 

ลืมถามไปอย่าง..... ทำไมจึงอยากเป็นคนสำคัญคะ..เคยถามตัวเองป่าวเอ่ย

 

ถ้าถามเรา เราคงตอบว่า ลองให้ความสำคัญกับคนอื่น ๆ ดูก่อนดีมั้ย
เช่น ยิ้มให้เค้าก่อน ทักทายเค้าก่อน จดจำเรื่องราวเกี่ยวกับเค้าไว้
เช่นวันสำคัญ วันเกิด เค้าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร แล้วพูดคุยถึงเรื่องที่
เค้าชอบ เค้าสนใจ ส่วนเรื่องที่เค้าไม่ชอบก็หลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงบ้าง
วันสำคัญของเค้าก็ส่งคำอวยพรดีดีให้บ้าง ให้รับรู้ว่าเรายังจำได้นะ

หรือโทรหาเค้าก่อนบ้าง ส่งเมล์ไปทักทายไต่ถามบ้าง ก็น่าจะดีไม่น้อยนะคะ

ความเชื่ออย่างหนึ่งของแป้งคือ ถ้าอยากได้อะไรจากใครก็ต้องให้เค้าก่อน
แล้วเราก็จะได้รับสิ่งนั้น อาจจะไม่ใช่ได้รับกลับทันที แต่วันหนึ่งข้างหน้า
เชื่อได้ว่าเราเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของใครบางคนหรือหลาย ๆคนแน่ ๆค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ต้องกลัวที่จะเข้าหาคนอื่นก่อน และที่สำคัญคนที่เรา
กำลังจะเข้าไปหาเค้าเป็นเพื่อนเราเอง ยิ่งง่ายใหญ่เลยจ้า ไม่เสียหายหรอกที่เรา จะชวนเพื่อนไปทานข้าวบ้าง โทรหาเพื่อนบ้าง ดีใจก็เล่าให้เพื่อนฟังบ้าง
เสียใจก็เล่าให้เพื่อนฟังบ้าง ชมเพื่อนบ้าง รับฟังเพื่อนบ้าง ช่วยเหลือ ปลอบใจ เพื่อนเวลาเพื่อนเศร้า หรือยิ้มไปกับเพื่อนในยามที่เพื่อนมีความสุข แค่นี้เราก็จะได้ใจเพื่อนแล้วค่ะ

 

ครับ ไม่ได้อยากเป็นคนสำคัญนะครับ แต่แค่อยากให้เพื่อนเค้านึกถึงเราบ้างก็พอ ซึ่ง 1 ในกลุ่มเราก็มีคนแอบไม่ชอบอยู่อ่ะ แต่วันนี้มันก็ทำให้เราเครียดอีกครั้ง เมื่อเช้าเราไปเข้าเรียนพอเปิดประตูห้องเข้าไปเพื่อนคนที่ไม่ชอบเราเป็นผู้หญิงเค้าบอกว่าให้ไปนั่งกะอีกคนหนึ่งซึ่งเรากะเค้าและเพื่อนๆไม่มีใครรู้จักเลยแต่เค้าบอกว่ากลุ่มมันเต็มอ่ะเลยต้องไปอยู่กะคนอื่น แต่ ที่น้อยใจคือเพื่อนอีก2 คนซึ่งยังไม่มานั้นเค้ากลับมีชื่ออยู่ในกลุ่มเพื่อนเราอ่ะขาดเราแค่คนเดียวเพราะมันเต็มพอดี ซึ่งเค้าน่าจะเอาเราอยู่ด้วยเพราะเรามาถึงที่ห้องแล้วแต่อีก 2 คน ยังมาไม่ถึงอ่ะ นั้นทำให้เราคิดมากเลยและพอ อ. เค้าบอกว่ากลุ่มเรามีแค่ 2คน เพราะคนเต็มหมดแล้วเลยให้ใครก็ได้อาสาสมัครมาอยู่กะเราคนหนึ่ง แต่ ว่าไม่มี เลย สักคน เดียว ยิ่ง ทำให้ผมแทบอยากจะร้องไห้ อีกอ่ะ แต่ผมก็ไม่เอ่ยปากขอร้องเพื่อนคนใดเลยเพราะต้องการอยากรู้ว่าเค้าจะมีใจให้เราหรือป่าวซึ่งคำตอบก็ได้เห็นแล้ว พอตอนบ่ายเราคุยกะเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งว่า วิชาตอนบ่ายแบ่งกลุ่มหรือยัง เค้าบอกว่ายัง เราก็ เลย บอกเค้าไปว่าอย่าลืมเขียนชื่อเรานะ เค้าก็ ok และเราก็แกล้งเสริมแบบทีเล่นทีจริงไปว่าไม่อยากโดนทิ้งแบบเมื่อเช้าเหมือนกลายเป็นตัวอะไรไปก็ไม่รู้ เค้าก็บอกว่าก็ตอนที่ อ.ถามว่าใครจะอาสาไปอยู่ด้วย มึงไม่ยอมไปหาคนล่ะ เราก็บอกว่าไม่อยากบังคับเพื่อนอ่ะ อยากให้เค้าสมัครใจที่จะมามากกว่าอ่ะ ซึ่งในความเป็นจริงเราไม่ได้ซีเรียจเรื่องนี้แต่เราซีเรียจเรื่องที่ว่าเรามาถึงเค้าไม่ให้เราเข้ากลุ่มอ่ะ แต่ เอาเพื่อนคนที่ไม่มากะมาที่หลังเราเข้าไป อ่ะ นั้นเสียใจจริงๆ

ไม่ทราบว่าเพื่อนๆพี่ๆคนใดเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆยังงี้บ้างครับ ซึ่งผมอยากได้คำวิจารณ์แบบตรงไปตรงมาอ่ะครับและก็คำแนะนำที่ดีด้วย เพราะเผื่อผมเรียนจบอาจจะเจออะไรแบบนี้อีกก็ได้ จะได้เรียนรู้มันขอคำแนะนำหน่อยครับ

ขอขอบคุณทุกความเห็นอย่างสูงล่วงหน้าครับ