จริต ๖ ( ลักษณะนิสัยมนุษย์ หกแบบ)

<b><big><big>จริต ๖ ( ลักษณะนิสัยมนุษย์ หกแบบ) </big></big></b> จริตของมนุษย์แต่ละคนจึงไม่เหมือนกัน และแต่ละบุคคลก็อาจมีจริตได้หลายอย่างคลุกเคล้าปะปนกันมา แต่ว่าจริตใดจะมีมากออกหน้า เป็นประธาน เป็นประจำ เป็นตัวนำ เป็นเด่นกว่าจริตอื่น ก็เรียกว่าเป็นผู้มีจริตนั้น



ลักษณะของผู้ที่หนักในราคจริต

๑. มายา เจ้าเล่ห์
๒. โอ้อวด
๓. ถือตัว
๔. ทำตัวลวงโลก หลอกลวง เสแสร้ง
๕. ปรารถนามาก มีความอยากใหญ่
๖. ไม่สันโดษ
๗. แง่งอน
๘. ขี้โอ่



นิสัยของคนมีราคะจริต - เรียบร้อย นุ่มนวล ไม่รีบร้อน งานสะอาด สวยงาม เป็นระเบียบ

รสชาติที่ชอบ - ชอบรสหวาน มัน อร่อย สีสรรน่ากิน

สิ่งที่ชอบดู - ชอบของสวยงาม ไพเราะ ตลก ขบขัน

ลึก ๆ แล้ว - เจ้าเล่ห์ โอ้อวด ถือตัว แง่งอน
พิถีพิถัน ชอบยอ


กรรมฐานที่เหมาะ - อสุภะ ๑๐ กายคตาสติ ๑


ราคจริต น้ำเลี้ยงหัวใจย่อมมีสี แดง


ลักษณะของผู้ที่หนักในโทสจริต

๑. โกรธง่าย โมโหง่าย
๒. ผูกโกรธ แค้นฝังใจ
๓. ลบหลู่คุณท่าน (คนที่ดี คนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า)
๔. ชอบตีตนเสมอท่าน
๕. ขี้อิจฉา
๖. ขี้เหนียว ชอบหึง ชอบหวง



นิสิยของคนโทสะจริต -ไปพรวด ๆ รีบร้อนกระด้าง

การทำงาน - งานสะอาด แต่ไม่เรียบร้อย ไม่สำรวยมุ่งแต่ในสิ่งที่ปรารถนา

รสชาติที่ชื่นชอบ - ชอบเปรี้ยว เค็ม ขม ฝาดจัด รับประทานเร็ว คำโต

สิ่งที่ชอบดู - ชอบดูชกต่อย

ด้านมืด - มักโกรธ ผูกโกรธ ลบหลู่บุญคุณ ตีเสมอ ขี้อิจฉา

กรรมฐานที่เหมาะ - วัณณกสิณ ๔ ,พรหมวิหาร ๔


โทสจริต น้ำเลี้ยงหัวใจย่อมมีสี(ออกไปในโทนค่อนข้าง) ดำ




ลักษณะของผู้ที่หนักในโมหจริต

๑. หดหู่ ซึมเซา
๒. คลิบเคลิ้ม
๓. ฟุ้งซ่าน
๔. ขี้รำคาญ
๕. เคลือบแคลง ขี้สงสัย ในธรรมะ
๖. ถืองมงาย
๗. ละ ความเชื่อโง่ ๆ เดิม ๆ ได้ยาก



นิสัย (กิริยา) ของคนโมหจริต - เซื่อง ๆ ซึม ๆ เหม่อๆ
ลอย ๆ

การทำงาน - งานหยาบ ไม่ถี่ถ้วน คั่งค้าง เอาดีไม่ได้

รสชาติอาหารที่ชื่นชอบ - ไม่เลือกอาหารอย่างไหนก็เอา
หมด มูมมามด้วย

สิ่งที่ชอบดู - ใครเห็นดีก็ว่าดีด้วย ใครเห็นไม่ดี ก็ไม่ดี ตามไปด้วย สนุกตามเขา เบื่อตามเขา

ด้านมืด - มีแต่ง่วงเหงาหาวนอน ไม่เป็นเรื่องเป็นราว ช่างสงสัย เข้าใจอะไรยาก


กรรมฐานที่เหมาะ - อานาปาณสติ


โมหจริต น้ำเลี้ยงหัวใจย่อมมีสี หม่นเหมือนน้ำล้างเนื้อ


ลักษณะของผู้ที่หนักในวิตกจริต

๑. พูดมาก พล่าม พูดไปเรื่อย ชอบเล่นมุข
๒. ชอบคลุกคลีในหมู่คณะ งานสังสรรค์
๓. ไม่ยินดีในการประกอบกุสล
๔. มีกิจไม่มั่นคง จับจด
๕. กลางคืนเป็นควัน
๖. กลางวันเป็นเปลว (คือ คิดจะทำอะไรสักอย่างก็ฝัน แต่ไม่ได้ทำอะไร)
๗. คิดเรื่องต่าง ๆ พล่านไปต่าง ๆ นานา หาสาระไม่ได้



กิริยาอาการของคนวิตกจริต - เชื่องช้า เบลอ ๆ , เอ๋อ ๆคล้ายโมหจริต

การทำงาน - งานไม่เป็นส่ำ จับจด แต่พูดเก่ง ดีแต่พูด


อาหาร - ไม่แน่นอน อย่างไหนก็ได้

สิ่งที่ชื่นชอบและให้ความสนใจ - เห็นตามหมู่มาก

ด้านมืด - ฟุ้งซ่าน โลเล เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเกลียด ชอบคลุกคลี อยู่คนเดียวไม่ได้


กรรมฐานที่เหมาะสม - อานาปาณสติ


วิตกจริต น้ำเลี้ยงหัวใจย่อมมีสี เหมือนน้ำเยื่อถั่วพู



ลักษณะของผู้ที่หนักในสัทธาจริต

๑. มตฺตจาคตา บริจาคทรัพย์เป็นนิจ ชอบให้ ชอบเผื่อแผ่ ช่วยเหลือคนอื่น ใครเห็นก็เลื่อมใส อยากเข้าใกล้
๒. อริยานํ ทสฺสนกามตา ใคร่เห็นพระอริยะ ชอบพบปะคนดี ๆ ด้วยกัน หรือดีกว่า ไม่ชอบคนเลว คนไร้สาระ คนตลก
๓. สทฺธมฺมํ โสตุกามตา ชอบฟังธรรม
๔. ปาโมชฺชพหุลตา มากด้วยความปราโมทย์ ปลื้มใจ ในสิ่งที่เป็นกุศล
๕. อสฐตา ไม่โอ้อวด
๖. อมายาวิตา ไม่มีมารยา
๗. ปสาทนีเยสุ ฐาเนสุ ปสาโท เลื่อมใสในสิ่งที่ควรเลื่อมใส


กิริยา -แช่มช้อย ละมุน ละม่อม

การทำงาน - เรียบร้อย สวยงาม เป็นระเบียบ

รสชาติที่ชอบใจ - หวาน มัน หอม

สิ่งที่ชอบดู ชอบใจ - ชอบสวยงามอย่างเรียบๆ ไม่โลดโผน

ด้านสว่าง - เบิกบานในการบุญ (ส่วนราคจริตนั้นเบิกบานต่อการได้รับความชื่นชม)

กรรมฐานที่เหมาะสม - อนุสติ ๖


สัทธาจริต น้ำเลี้ยงหัวใจย่อมมีสี เหลืองอ่อน คล้ายสีดอกกัณณิกา

 

ดูตัวเองไม่ออกเลยว่าประเภทไหน

 

นั่นซิ การดูตัวเองนี่ยากเนอะ

 

เหมือนว่าจะใช่ แต่พออ่านๆๆ ไปก็ไม่ใช่ง่ะ --*-
เหมือนจะจริต แต่ก็ไม่ใช่อ่ะ ไม่เจ้าเล่ห์ โอ้อวด ถือตัว แง่งอน
พิถีพิถัน ชอบยอ --*- เกียดการ ยอด้วย เหอะๆๆ ไม่รู้แหะ

 

ครับผม...การดูตัวเองก็เป็นการเข้าข้างตัวเองนะแหล่ะครับ...
ยอมรับตัวเองซะ...แล้วมาปฏิบัติภาวนา...
ผมก็นำมาพิจารณาทั้งหมดละครับด้วยการปฏิบัติภาวนา...

 

เฉยๆ เพราะบางครั้งคนเราก็ไม่มีอย่างที่ว่ามาเลย แต่กลับไปมีอีกอย่างหนึ่งที่ไม่ได้ถูกกำหนดไว้ในจริตใดๆ ผมว่าผมสังเกตุตัวเองได้โดยการละลึกถึงการกระทำในอดีตที่ผ่านมา แล้วนำเอาสิ่งที่ไม่ดีของตัวเองมาปรับปรุงแก้ไข และพัฒนาตนเองไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็สิ่งที่ได้มาก็คือประสบการณ์ชีวิต ที่มีคุณค่ายิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด
-------------------------------------
หมื่นพระเวทย์ ร่ายมนต์ พ่นจากปาก
ประสิทธิ์ยาก หากปาก นั้นไร้ศีล
จงบำเพ็ญ สัจจะ เป็นอาจิน
รักษาศีล จักประสัทธิ์ เพียงวาจา

 

ไม่รู้ว่าจะจัดตัวเองอยู่ในประเภทไหน
เพราะมานรวมๆ

 

พุทธิจริต หายไปไหน