ช่วยแนะนำให้ผมปล่อยวางที

ถ้าเคยโดนคนที่รักทำร้ายทั้งกายและใจขั้นรุนแรง แล้วเขาก้อยังทิ้งไปอีก ไม่รับผิดชอบ
จะทำไงให้คิดอโหสิได้ครับ เพราะมันปนกันทั้งรักทั้งแค้น อาฆาต ขนาดเคยสาบานต่อหน้าพระว่าตายไปจะไม่ขอเกิดจะขอเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเขาจนชั่วกัลป์ จะจองเวรเขาทั้งตระกูลทำนองนี้ครับ
อยากจะอโหสิแต่มันยากจังครับ เพราะเราไม่ได้รับความยุติธรรม ตายไปคงไม่พ้นเป็นเจ้ากรรมเขาแน่ๆ
เป็นทุกข์มานานแล้ว

 

ท่านถือสิ่งใดไว้ก็วางสิ่งนั้นลงซะ แล้วก็วางด้วยปัญญาด้วยนะ ว่าทำไมเราต้องวาง วางได้ท่านก็ไม่ทุกข์อีก ทุกอย่างมีความยุติธรรม ภพภูมิต่อไปของคนรักในอดีตของท่านย่อมได้รับในสิ่งที่เค้าทำแน่นอน ^^

 

สถาวะที่คุณได้ถามมาแล้วในกระทู้ตอนนี้คุณก็คงจะรู้อยู่แล้วว่ามันทุกข์ใช่ใหม.....

นี่หละโลก....เมื่อมีความรัก....ก็มีความหวัง....ต่อมาก็ยึดถือ....ไม่สมหวังก็ผิดหวัง.....แล้วก็โกรธแค้น.....วังวนมันก็มีอยู่แค่นี้.....

เมื่อคุณไปยึดมันก็ทุกข์....ที่แน่ๆตอนนี้คุณทุกข์...แต่เขาไม่ทุกข์กับคุณ....แล้วคุณจะไปทุกข์ทำไม......ที่แน่ๆตอนนี้คุณกำลังทำลายตัวคุณเอง......

คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->nmz123 ก็ตอบไว้ดีแล้วโมทนาสาธุบุญ....

ผมไม่มีอะไรจะให้คุณมาก.....นอกจากหนังสือเล่มนี้....คิดว่าอาจช่วยคุณได้....ลองเข้าไปอ่านดูนะครับ....

ความรักหลากสี.....
http://dungtrin.com/watha_love/

 

เข้าใจความรู้สึกแบบนี้นะครับ ( เหมือนเคยเจอ อิอิ)
นึกซะว่าชาติที่แล้ว นายทำเขามาก่อนนะครับ
ชาตินี้คือ ผลของชาติที่แล้ว

 

ในความเข้าใจของตัวเองนะคะ..

ถ้าตอบแบบทางโลก .... คิดซะว่าเป็นโอกาสดีนะคะ คือ ดีนะที่เค้าและเราได้เลิกกัน อย่าไปอาฆาตเขาเลย เพราะอนาคตที่จะได้เจอกับคนใหม่ อาจจะดีกว่าคนเดิม สมบูรณ์พร้อมอย่างที่เราปรารถนาก็ได้ค่ะ และเมื่อผ่านมาได้ เผลอๆ จะกลับไปขอบคุณเขาด้วยซ้ำไป ที่ได้เลิกกัน เพราะถ้าวันนี้ยังมีเขาอยู่ ก็คงจะยังไม่ได้เจอสิ่งที่ดีกว่า นะคะ

ถ้าตอบแบบทางธรรม .... เชื่อเรื่องเวรกรรม เรื่องบุญบาปเถอะค่ะ คุณอาจจะเคยทำแบบนี้กับเขามาก็ได้ค่ะ เขาถึงกลับมาทำแบบนี้บ้าง ปล่อยวางนะคะ และทำใจให้สบาย อย่าไปโกรธหรืออาฆาตเขาเลยค่ะ ทุกอย่างข้ามภพข้ามชาติได้ และก็จะวนเวียนอยู่อย่างนั้น พอผ่านมาก็จะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก พระท่านถึงได้บอกว่า เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร นะคะ

อนุโมทนา สาธุค่ะ

 

ตอนนี้ เราก็มีสภาวะจิตใจเหมือนคุณเช่นกัน เค้าทำร้ายจิตใจเรามาโดยตลอด แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงรักเค้าได้มากมายขนาดนี้ ขนาดเลิกกันไป6เดือนแล้ว เรายังทำใจไม่ได้เลย ทุกวันนี้ก็ยังร้องให้เสียใจอยู่ ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่เสียใจ จะไม่ร้องให้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที เหนื่อยกับตัวเองมากที่ยังเป็นอย่างนี้อยู่ ตอนนี้ก็พยายามสวดมนต์ให้ได้หลายๆบท อย่างน้อยก็จะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องไร้สาระอีก แต่หลังจากสวดมนต์ก็ดีขึ้นมานิดนึง
สู้ๆนะคะ สักวันนึงมันต้องเป็นวันของเรา...

 

เวลาจะช่วยคุณได้เองค่ะ แต่กว่าจะถึงวันนั้นได้ใจเราย่อมทุรนทุรายเป็นธรรมดา เมื่อใดที่มีความโกรธเคียดแค้นเกินขึ้น ก็ให้รู้ว่าตอนนี้เรากำลังโกรธอยู่ ดูอารมณ์ของตัวเอง ดูร่างกายและสังเกตุการเปลี่ยนแปลงของรมหายใจ การเต้นของหัวใจตัวเองว่ามันเริ่มมีปฏิกริยาอย่างไรในยามที่เราคิดแค้น คนๆนั้นที่ทำให้เราเจ็บซ้ำใจอยู่ ถ้าหากอยากจะสาปแช่งก็สาปแช่งไป แต่ให้รู้ตัวทุกขณะ ว่าตอนนี้เรากำลังสาปแช่งคนๆนี้อยู่ และเราจะสังเกตุเห็นว่าเมื่อใดที่ใจเราสาปแช่งเขาสาสมใจแล้วใจมันจะเหนื่อยและหยุดไปเอง แต่เดี๋ยวอีกสักพักมันก็จะเริ่มกระบวนการเดิม คือ เริ่มคิดถึงอดีต คิด คิด จากที่คิดเล่นๆก็กลายเป็นจริง ความคิดเมื่อคิดไม่ถูกต้องก็ย่อมส่งผลที่ใจ เมื่อคิดถึงคนที่เราเกลียดชัง และอยากแก้แค้นจะเห็นว่าใจเราเริ่มเต้นแรง ชีพจรเริ่มเต้นไม่ปกติ บางคนที่แค้นมากๆ มันเหมือนกันระเบิดออกมา แต่ในตัวของเราไม่มีระเบิดที่สามารถระเบิดได้ดังใจ มันจะเก็บกดเอาไว้ แล้วทำให้ความดันนั้นเพิ่มขึ้นๆ หน้าเริ่มแดง ถ้าคนไหนเป็นมากจะมีความดันขึ้นสมอง ถ้าส่องกระจกจะเห็นว่ามีเส้นเลือดปูดออกมาเหมือนที่เขาวาดในการ์ตูนไม่ผิดเพี้ยน แล้วถึงจุดๆหนึ่งมันจะหายไปเอง แล้วก็จะวนกลับมาเป็นอย่างเดิม

แม้ว่าเราจะไม่สามารถขจัดความแค้นออกไปได้ แต่ขอให้คุณรับรู้ถึงกระบวนการต่างๆที่คุณกำลังเป็นอยู่ สักพักใจคุณจะรับรู้มันเองว่า มันเป็นทุกข์ พอใจมันรับรู้มากๆ พอถึงขบวนการที่มันจะเริ่มคิดเรื่องเดิมๆ ใจมันหรือสติมันจะโพล่ขึ้นมาทันทีเลยว่า จะคิดไปทำไมเนี่ยะ ไม่เหนื่อยหรือที่ต้องไปเป็นแบบเดิมๆ ครั้งที่แล้วคิดไปแค้นไป ทำให้เส้นเลือกปูนขึ้นมา แทมยังปวดหัวไม่หาย แถมไอ้คนๆนั้นที่เราอยากจะฆ่ามัน อยากจะทำให้มันเจ็ป มันไม่รู้สึกอะไรกับเรา มีแต่เราที่เป็นทุกข์ และกำลังทำร้ายตัวเองอยู่ แล้วจะคิดทำร้ายตัวเองทำไมหล่ะ ไม่นานเมื่อเรารับรู้อาการมันบ่อยๆ เราจะมีสติขึ้นมาเอง แต่ในระหว่างนั้นขอให้คุณอย่าเคร่งครัดกับตัวเอง อาจจะรู้บ้างไม่รู้บ้าง แต่ก็ขอให้ทำบ่อยๆนะ อีกไม่นานความแค้นในใจคุณจะจางหายไปเอง

หรือจะใช้หลักการคิดของกฏแห่งกรรมก็ได้ อันนี้ก็ช่วยได้ เพียงแค่คุณคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าใครที่ไหน อยู่วรรณะใดเมื่อทำอะไรลงไปแล้ว เขาย่อมได้รับผลกรรมนั้นๆเสมอ คุณไม่จำเป็นไปเสียเวลาสาปแช่งเขาหรอก ปล่อยให้เขาได้รับผลของกรรมด้วยตัวเขาเอง ถึงคุณจะอยากแก้แค้นหรือสาปแช่งเขาไปแค่ไหนถ้าว่ายังไม่ถึงเวลาของเขาที่จะรับผลของกรรมนั้นๆ มันก็ไม่มีผล จะมีก็แต่ผลที่จะเกิดขึ้นกับคุณเอง ที่ต้องเสียสุภาพทั้งกายและใจ และหากิจกรรมช่วยเหลือสังคมทำ อย่าปล่อยตัวเองให้ว่าง เมื่อเราว่างเมื่อไหร่ ความคิดเราจะเริ่มทำงานเมื่อนั้น ให้ลองออกไปดูโลกข้างนอกมั้ง ให้ไปช่วยเหลือผู้ที่ด้อยโอกาสมากกว่าเรา รักษาศิล ทำสมาธิ สิ่งที่คุณควรทำคือรักษาศิลให้บริสุทธิ์ นั่งสมาธิทำความดีให้มากๆ มันจะทำให้คุณลืม หรือถ้าคุณยังไม่หายแค้น ขอให้คิดซะว่า คนที่ทำร้ายคนที่มีศิลบริสุทธิ์ แล้วคนๆนั้นจะได้รับผลของกรรมหนักเป็นหลายเท่า ยิ่งคุณทำดี รักษาศิลมากๆ เขาคนนั้นจะได้รับผลกรรมในเร็ววันและจะหนักมากเลยทีเดียว แต่คุณไม่ต้องไปสาปแช่งเขานะ ให้ทำดีไป ไม่ต้องหวังผล แต่ให้รู้ว่ามันจะเกิดขึ้นแน่นอน เมื่อเหตุมันจะเกิดหรือไม่เกิดกับคนๆนั้นก็ไม่ต้องไปมีอารมณ์ร่วมใดๆ ไม่ว่าจะสะใจ เจ็ปใจ ปวดใจ หรือจะอารมณ์ใดๆก็ตาม ให้คุณเป็นแค่คนมองดูก็พอ เพราะถ้าเมื่อใดคุณมีอารมณ์ร่วม มันจะก่อให้เกิดเป็นผลกรรมต่อคุณ


หรืออีกวิธีให้เปลี่ยนจากคำสาปแช่งเป็นคำแผ่เมตตราแทน แต่ถ้าใจคุณตอนนั้นยังไม่พร้อม ก็ขอให้คุณแผ่ให้คนอื่นแทน คนทั้งโลกเลย ขอให้พวกเขาอยู่ให้ห่างจากคนผู้นี้ที่ทำร้ายคุณ มันจะช่วยคุณได้อีกทาง ลองดูนะคะ หวังว่าคงมีสักทางที่มันจะพอช่วยคุณให้หายแค้นได้มั้ง
เอาใจช่วยนะค่ะ เวลาจะช่วยคุณเอง

 

ใช่ๆๆน่าเห็นใจ...เรื่องแบบนี้ใครก็ช่วยไม่ได้หลอก!!!....คงต้องให้"เวลา"เป็นเครื่องเยียวยา จริงๆนะ... เวลาเท่านั้นหละที่จะทำให้เราลืมๆเรื่องเก่าๆไปเพราะว่าชีวิตต้องดำเนินต่อไป เดี๋ยวก็ได้พบเจอสิ่งใหม่ๆเรื่องใหม่ๆเข้ามาในชีวิต ถึงวันนั้นก็จะมานั่งขำกับเรื่องเก่าๆในอดีตได้

 

เราต้องสู้กับมันค่ะ อย่าให้ความอาฆาตพยาบาทเกาะกินจิตใจเราค่ะ
ถ้าคิดเองแล้วยังวางไม่ได้
ก็อย่างที่ทุกท่านแนะนำกันมาค่ะ มีประโยชน์ทั้งสิ้น
แนะนำให้หาหนังสือธรรมะดีๆอ่าน ฟังเทศน์ สวดมนต์ นั่งสมาธิ
สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราคิดได้ในที่สุดค่ะ
เชื่อว่ามันจะค่อยๆเบาบางลง จนในที่สุดก็จะเข้าใจว่ามันคือธรรมชาติของเราและของ
เขา....

 

ใจอยากช่วยแต่ก็คงเปล่าประโยชน์หากคุณไม่ช่วยตัวเอง
จริง ๆ คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าไฟพยาบาทเป็นของร้อน เกิดจากผู้ใดย่อมเผาผู้นั้นก่อนเสมอ

เป็นธรรมดาที่คนทุกคน จะมีรัก โลภ โกรธ หลง เพราะกิเลสเหล่านี้มาจาก พื้นฐานแห่งอัตตา เมื่อมีอัตตา เราทุกคนจึงรักตัวเองมากกว่าใคร ๆๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้แฝงไว้ในจิตวิญญาณมานาน

ในความเป็นคนธรรมดา มันก็ไม่แปลกที่เราจะโกรธเมื่อมีคนอื่นมาทำร้ายเรา แต่ เราจะมีสติรู้หรือไม่ ว่าทุกครั้งที่เราทุกข์ใจ เราต่างหากที่ทำร้ายตัวเราเองซึ่งมันสาหัสยิ่งกว่าคนอื่นอื่นมาทำร้ายเราเสียอีก

พระอริยะมากมายที่ตักตวงประโยชน์จากช่วงเวลาแห่งความทุกข์เพื่อบรรลุสู่ความพ้นทุกข์ทั้งปวง จริง ๆ แล้วช่วงนี้น่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่นำคุณเข้าเห็น "ธรรม" ได้ ถ้าเข้าใจและเข้าถึงสภาวะ

พระพุทธเจ้าท่านสรรเสริญคุณ แห่ง ทุกข์(ทุกข์เป็นครูที่ประเสริฐที่สุด เพราะทุกข์นำคนสู่พระนิพพาน) เพราะเห็นทุกข์จะทำให้เห็นธรรม ได้ง่าย ถ้าเพียงแต่คุณจะเห็น ทุกข์เป็น ธรรม!

อย่างน้อย ๆ คุณก็มองเห็นแล้ว ว่า ความรัก เป็นทุกข์ ฉะนั้น บุคคล ไม่พึงทำอะไร ๆ ให้เป็นที่รัก จะได้ไม่ทุกข์

ความโกรธความเศร้าโศกเสียใจ เป็น ทุกข์ คุณก็เห็นอยู่

เราควรขอบคุณ "ทุกข์" เพราะทุกข์ทำให้เราเห็นว่า ตราบใดที่เรายังต้องเกิด เราก็ยังต้องทุกข์อย่างหาจุดต้นไม่ได้จุดปลายไม่เจอ

หากเขาไม่ทิ้งคุณไป แต่เขาตายจากคุณไปคุณก็ต้องทุกข์อยู่ดี แม้เนื้อหาต่างกันแต่ สภาวะธรรม เดียวกัน คือ ทุกข์ ทั้งนั้นที่เกิด ที่เป็นและที่มี

คุณโชคดีที่มีคนมาช่วยทำให้คุณได้เรียนรู้สัจธรรมของชีวิต นั่น คือ ทุกข์เป็นธรรมชาติที่มีมาคู่ชีวิต ชีวิตกับความทุกข์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน คุณ ควรขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ทำให้เห็นสภาพแท้แห่งชีพที่เรา ๆ เห็นได้ยาก เพราะมัวติดข้องอยู่กับมายาชีวิต พูดง่าย ๆ เธอเป็นเหมือนครูผู้สอนธรรม คนหนึ่งของคุณเลยทีเดียว

หาก ไม่มีทุกข์เข้ามาเราก็จะไม่คิดจะหนีบ่วงแห่งวัฏฏะสงสารหรอก แต่ก็อีกนั่นแหละขึ้นอยู่กับปัญญาคุณด้วยว่า จะ ยอมจมดิ่งลึกดักดานอยู่กับทะเลทุกข์อย่างนี้ หรือ อยาก จะพ้นไปจากมัน

โบราณท่านว่า รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ ถ้ารักสั้นหรือยังอยากจมลง ๆๆ ดิ่งลึกดักดานอยู่กับทะเลทุกข์อย่างนี้ ก็จงให้กิเลส ไฟ อาฆาต เผาใจให้ดำดิ่งลึกลงเรื่อย ๆๆ แล้วจมดักดานอยู่กับการแก้แค้นอาฆาตจาก ชาติ สู่ชาติ ภพ สู่ภพ ไม่จบไม่สิ้น ในที่สุด คนที่ทุกข์ที่สุด คือตัวคุณเอง

ถ้ารักที่จะสุขยาว ๆ ก็จงทำใจให้เป็นกุศล ขอบคุณความทุกข์ที่ผ่านเข้ามาทำให้เราเห็นธรรมและ "ละ" ความปรารถนาที่จะเกิดมาเพื่อทุกข์ อีก โดยจะมีร่างกายชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย และ ขอตามพระพุทธเจ้าเข้าสู่พระนิพพาน

เลือกเอา

 

ใจเย็นๆนะครับ
ผมก็เคยเป็นมาก่อน

 

คุณลองหาหนังสือ หลวงปู่เณรคำ อ่านดูครับหรือหาฝังเทศน์ก็ได้ครับ เอาเวลาที่คุณคิดอาฆาตแค้นมาคิดถึงคนที่รักคุณ และคุณก็รักท่านมาก่อนที่คุณจะรักคนอื่นนะครับ
พ่อ แม่ ไงครับคุณจะไม่เสียใจ และผิดหวังแน่นอนครับแล้วก็ สวดมนต์ นั่งสมาธิบ้าง
นะครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ คิดเสียว่าเรายังโชคดีกว่าชาวเฮติที่เกิดแผ่นดินไหวเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นใครแล้ว อยู่ด้วยความหิวโหยไม่มีความสุขในชีวิต

 

ยึดไว้ก็ทุกข์ วางได้ก็ไม่ทุกข์

ธรรมชาติย่อมให้ความยุติธรรมเสมอนะคะ

เราไม่จำเป็นต้องตัดสินเลย เพราะคนเราทุกคนย่อมมีทิฐิ จะมีซักกี่คนที่มีความยุติธรรมจริงๆ ^^

แทนที่จะอาฆาต ลองแผ่เมตตาให้เขาและครอบครัวดูนะคะ ความแค้นจะค่อยๆลดลง มีแต่การอภัยให้กัน ความร้อนลุ่มแห่งจิตก็จะลดน้อยลง เราก็จะมีความสุขขึ้นนะคะ ^^

คิดแต่สิ่งที่ดีๆเราก็ย่อมจะได้รับสิ่งดีๆๆกลับมานะคะ

 

ติงส่งกำลังใจมาให้นะคะ สักวันหนึ่งคุณจะทำได้แน่นอนค่ะ
อนุโมทนาค่ะ

 

เกิดมากี่ภพกี่ชาติ ก็ดันโง่มาตลอด เพราะทั้งรู้ว่ารัก(แบบชู้สาว)นั้นเป็นทุกข์ จะหาความสุขอย่างแท้จริงไม่ได้ เวลาใกล้จะตาย แฟนคนไหน เคยตายแทนให้บ้าง 555

 

นิพพานสูญ คือ สูญจากทุกข์ จิตต้องสูญจากความพยาบาทอันเป็นเหตุนำไปสู่ทุกข์ จึงจะพบทางสว่าง

 

คุณต้องเห็นแก่ตนเองให้มากเข้าไว้นะคะ(ในกรณีนี่นี้)

ลองนึกว่าเราติดตามคนที่เราพอใจไปก็ยังเหนื่อยเลยแต่ยังชื่นใจที่ได้เจอบ้าง

แต่หากต้องตามคนที่เราไม่สบอารมณ์เนี่ยทั้งเหนื่อย แถมเสียเวลาหาความสุขความเจริญฯลฯไปเปล่าๆด้วย
ต้องมาติดแหงกแบกทุกข์ติดหลังติดหน้าเสียสง่าไปเป็นกองสองกองพ่อคุณเอ๋ย


เรามาด้วยกรรมของเราก็ไปด้วยกรรมเรา

ที่ชาตินี้อะไรที่เป็นทุกข์ติดมา
ก็พยายามสลัดออกมั่งให้เบาเนื้อเบาตัวนะพ่อนะ