ความคิดถึงของคนขี้ขลาด-_-

:boo:ฉันอาจจะเคยอธิษฐานขออะไร!!! แต่เพื่อคนอื่นทั้งนั้น ฉันไม่เคยอธิฐานขอเพื่อตัวเอง..แม้แต่เรื่องเรียนทีสำคัญ ที่สุดในชีวิตฉัน ฉันก็ยังไม่กล้า ที่จะขอให้ตัวเอง ทั้งๆที่ ฉันก็ไม่แน่ใจในการสอบสักเท่าไหร ทำไม ทำไมนะเหรอเพราะฉันรู้ว่า ฉันต้องทำอย่างไรถึงจะสอบได้ แต่มีสิ่งเดียวที่ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร??????
ฉันลองอธิษฐาน ขอให้ฉันได้เจอเค้า เพราะจะ1ปีแล้วซินะ ที่ฉันยังไม่เจอเค้า
ฉันขอให้ได้เจอเค้า ปาฎิหาร์มีจริง เค้ามาจริงๆ แต่ฉันมันบ้า ฉันมันโง่ ฉันเดินผ่านเค้าโดยไม่พูดอะไร ทั้งๆที่ใจฉันพูดอะไรมากมาย แต่คำพูดเหล่านั้นไม่หลุดออกมาเลย ทำไม ทำไม ฉันจึงเปล่งเสียงไม่ได้เลย
ใกล้วาเลนไทร์ ฉันตั้งใจจะบอกเค้า ถึงความในใจที่มี ว่าฉันรักเค้าแค่ไหน ฉันบอกเพื่อนแบบนั้น เพื่อนถามฉันว่า "เธอ คุยกับเค้าแล้วเหรอ" ฉันส่ายหน้า บอก" เปล่า"
ฉันกำลังจะได้ไปเรียนที่อื่น นี้เป็นโอกาสสุดท้าย ฉันถามตวเองเสมอ ว่าทำไม ทำไม ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย ???
ฉันมันงี้เง่า ไม่ได้ความ เป็นคนโง่ที่บ้าที่สุด ฮือๆ:'( ที่ไม่รู้จะพูดอะไร :'(

 

ความรักนี่น่า...
อ่านแล้วขำๆ เขินๆ แทนเลยครับ

 

A day like anyother day, why I have to walk that way.

At first I thought I was mistaken but...
There you know taking no mistaken.
When you know...that you see her.

ในวันที่เขาได้พบกับเธออีกครั้งนึง
ความรู้สึกลึกซึ้งก็เกิดขึ้นมาโดยทันทีที่ข้างใน
ช่างเหมือนวันเก่า เหมือนวันที่เค้านั่งเหม่อ วันที่เขาเจอกับเธอใหม่ๆ
และไม่เคยคาดคิดว่าไม่ได้เจอกันตั้งนานและเธอไม่เคยเลือนลานจากหัวใจ
ยังคง...แอบหลงรักเธอเหมือนวันก่อนๆ จนกดเก็บซ่อนไว้ไม่ไหว

เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ
ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้

สบายดีไหม จะไปทางไหน เดินมายังไง มากับใครหรือเปล่า
อยากจะพูดคุยกับเธอให้นานที่สุด แต่ก็ไม่มีเรื่องที่จะพูดคุยได้ยาว
พยายามคิด คิดสักเท่าไร ก็วนกลับไปได้แค่คำถามเก่า
ก็ความรัก ความคิดถึงที่ลึกซึ้ง ถูกเปิดเผยจากใจเขา

I don't know what to say

I don't know what to say

I don't know what to say, but you know I still care....

แกล้งทำเป็นยกมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกา
ทำเป็นมองท้องฟ้าและพูดออกมาว่าถึงเวลาที่ต้องไป
ทั้งที่ใจเขานั้นบอก ว่าจริงๆ เขานั้นอยากอยู่ ยืนเคียงคู่อยู่กับเธอใกล้ๆ
และไม่เคยคาดคิดว่าไม่ได้เจอกันตั้งนานน่ะเธอ ไม่เคยเลือนลานจากหัวใจ
ยังคงแอบหลงรักเธอเหมือนวันก่อนๆ จนกดเก็บซ่อนไว้ไม่ไหว

เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ
ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้...

สบายดีไหม จะไปทางไหน เดินมายังไง มากับใครหรือเปล่า
อยากจะพูดคุยกับเธอให้นานที่สุด แต่ก็ไม่มีเรื่องที่จะคุยได้ยาว
พยายามคิด คิดสักเท่าไร ก็วนกลับไปได้แค่คำถามเก่า
ก็ความรัก ความคิดถึงที่ลึกซึ้ง ถูกเปิดเผยจากใจเขา...

สบายดีไหม จะไปทางไหน เดินมายังไง มากับใครหรือเปล่า
อยากจะพูดคุยกับเธอให้นานที่สุด แต่ก็ไม่มีเรื่องที่จะคุยได้ยาว
พยายามคิด คิดสักเท่าไร ก็วนกลับไปได้แค่คำถามเก่า
ก็ความรัก ความคิดถึงที่ลึกซึ้ง ถูกเปิดเผยจากใจเขา...


แหะๆ...ตรงปะ ^-^

หมอก้อยแนะนำน้า...บอกไปเล้ย... เราจะได้สบายใจ เขาจะได้รู้ เพราะเราก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้พบกับเขา จะได้บอกเขาไหม...

เชียร์ๆสู้ๆจ้า

 

เอางี้ดิ ^^ เราก็ขอเบอร์โทรเค้าจากเพื่อน แล้วโทรไปคุยก่อน ลองหาข้ออ้างอะไรก็ได้คุยกะเค้า เช่นขอยืมหนังสือชีว ฟิสิกส์ เคมี อะไรก็ได้ ยืมไปเตรียมสอบ หรือชวนเค้าไปทำกิจกรรมของชมรมในมหาลัย บอกว่ารุ่นพี่ฝากให้ชวนคนไปเยอะๆ หรือทำบุญสร้างพระพุทธรูป ถวายแผ่นทอง แล้วบอกเค้าว่าแผ่นทองเหลือ ขอเค้าช่วยเขียนแผ่นทองร่วมทำบุญให้หน่อย...ไปแจกซองผ้าป่าก็ได้น้อง..หาข้ออ้างไปก่อน แล้วก็คุยสารทุกข์สุกดิบ คุยเรื่องอื่นๆไป จากนั้นก็โทรคุยกันบ่อยๆเกือบๆทุกวัน ส่งข้อความอวยพรให้เค้านอนหลับฝันดีบ้าง,ตั้งใจเรียนนะ เป็นกำลังใจให้, แล้วก็ชวนเค้าไปเที่ยว..ไปทำบุญด้วยกัน เดี๋ยวเค้าก็กลับมาเองล่ะจ้ะ เวลาเจอกันคราวหน้าก็ทักเค้าด้วยนะ ยิ้มแย้มแจ่มใส แต่งตัวให้สวยที่สุด ส่งสายตาหวานๆให้ ^______^ อิ อิ แทบไม่ต้องไปทำเสน่ห์เลย เค้าก็จะกลับมาคบเราเหมือนเดิมเองล่ะ ลองดูสิ

 

555+ ^^ ลุยเลย!! ก่อนจะสายเกินไป อิอิ

 

ตอนนี้สับสนมากเลยค่ะ ความคิดที่แบ่งเป็น2ฝ่าย
ใจฝ่าย1.บอกว่า เวลาที่เหลือ แม้จะน้อย ก็คุ้มที่จะแลก ใจเราแค่ต้องการให้เค้ารับรู้ว่าเราคิดอย่างไร ไม่ได้หวังว่า ผลตอบรับจะเป็นเช่นไร แค่ได้บอกให้เค้ารับทราบ
ใจฝ่าย2.จะบ้าเหรอ เค้ารังเกลียด ก็น่าจะรู้ ถ้าไม่อยางนั้น เค้าคงไม่ทำแบบนี้หรอก ลืมแล้วเหรอเค้าใจร้ายแค่ไหน สมัยที่ยังเรียนห้องเดียวกัน ทั้งๆที่อยู่กลุ่มเดียวกัน เค้ากลับส่งงานโดยไม่ใส่ชื่อเราเข้ากลุ่ม ทำให้เราเกือบตกวิชาสังคม รู้หรือยังว่าเค้าไม่เคยเห้นเราในสายตา
ฝ่าย1.ไม่จริง เอกเป็นคนดี เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น เค้าแค่เข้าใจเราผิด
ย้อนหลัง อิจิโกะเป็นเพื่อน กับ เอก เรียนห้องเดียวกันสนิดกันมาก เอกตามใจ และดีกับอิจิโกะมาก คงเพราะสงสาร ที่อิจิโกะไม่มีเพื่อน แต่ เอกไม่ชอบหน้า ปอ ที่เป็นเพื่อนชาย เรียนคนละห้อง
เรื่องเกิดเมื่อ ปอ ถูกผีอำ และตาม เป็นเจ้ากรรมนายเวร และยังมีคนที่เป้นเจ้ากรรมนายเวรด้วย กรรมหนัก ถึงขั้น ต้องเสียชื่อเพราะผู้หญิง และฆ่าตัวตายโดยเรียนไม่จบ
ปอขอให้อิจิโกะ ช่วย แก้กรรม ไม่ให้เค้าต้องถูกไล่ออกเพราะผู้หญิง และไม่ต้องฆ่าตัวตาย เพราะปอเป็นลูกคนเดียว ถ้าเค้าตายพ่อแม่จะลำบาก
แต่อิจิโกะเคยสัญญากับเอก ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับปอ ไม่ว่าจะฐานะอะไร ก็ตาม แต่เพราะความใจอ่อน ขี้สงสาร ทำให้อิจิโกะช่วยเหลือ จนผ่านช่วงที่ปอดวงตก และไม่ถูกไล่ออก แต่ แทนที่ทำดีจะได้ดี อิจิโกะ กลับต้องเสียคนที่ทั้งรักและเข้าใจไป อย่างไม่มีวันกลับ
ทุกวัน อิจิโกะต้องถามตัวเองเสมอว่าที่ผ่านมาฉันทำผิดหรือเปล่า????
ปอสนใจธรรม เค้าบอกว่าจะอธิษฐาน ขอเกิดมาคู่กับอิจิโกะทุกชาติ ในขณะที่อิจิโกะ ขอมีคู่ชาติสุดท้าย คือ เอก ขอเป็นชาติสุดท้ายที่เป็นหญิงชาติหน้าขอเป็นชาย เพื่อจะได้บวช แล้วก็อยากเป็นหมอ(เหมือนเดิม)แต่เป็นแพทย์ รพ.สงฆ์ เพื่อจะรักษา พระที่ป่วย
จนกว่าจะถึงวันนิพพาน
แต่วันนี้ ขอให้ได้ชีวิตกับเอก.....อีก 4 วัน ไม่รู้ว่า อิจิโกะจะทำสำเร้จหรือเปล่า เพราะวัน13-14 ก.พ เอกจะไม่อยู่ อิจิโกะ รู้ตัวว่าผิดสัญญาก่อน แต่อิจิโกะ ไม่เคย ไม่รักเอกเลย
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ

 

ใจเย็นๆ...
จะบอกในฐานะที่ผ่านโลกมาก่อนน่ะ

ชีวิตเราไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะรักใครคนเดียว ผูกพันกับคนผู้เดียว
อยากคาดหวังว่าเราจะมีใครคนเดียว เราต้องผ่านชีวิตอีกมากมาย...

แต่ก็นั้นแหละ... ชีวิตไม่ได้สำคัญว่าเราอยู่อย่างไร
แต่สำคัญที่ "เราได้ทำในสิ่งเรา สมควรกระทำหรือยัง"

บอกไปเถอะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะได้ไม่เสียใจภายหลัง...

...เพราะเราก็ได้ทำในสิ่งที่ เราสมควรกระทำแล้ว...

 

ขอบคุณมากนะค่ะ ที่แนะนำ แต่...
:'( ทำไม นะ ทำไมขาถึงไม่ก้าวออกไปเจอเอกเลย
ทำไมปากถึงหนัก ไม่ขยับเลย ทั้งๆที่มีอะไรอยากพูดมากมาย
ทำไมถึงได้เอาแต่ :'(ร้องไห้ แค่คิดว่า เอกคงรังเกลียด
และ รู้สึกว่าเค้าคงไม่รัก เรา อีกแล้ว
:''''( หรือว่าต้องทำใจ รอรักกันชาติหน้า
ชาติหน้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความรัก ที่สำคัญ ไม่อยากเกิดแล้วด้วย
นี้เหรอ คือผลกรรม ที่เคยทิ้งให้เอกรอ เราไปบวช แต่ไม่ได้บอก
แล้วก็ไม่กลับมาหาเอกอีกเลย ถ้าย้อนเวลากลับได้ เราจะไม่ทิ้งเอก
แต่เราก็ทำอีก ทำไม ทั้งๆที่รักเอกมาก ทำไมต้องให้คนมีปัญหาให้เราไปแก้จนต้องทิ้งเอก แล้วนี้เหรอ ผลของการช่วยคนอื่น ตัวเองเอาตัวไม่รอด
หนูไม่คิดว่าจะมีใคร รัก และเข้าใจ และดีกับหนู อย่างเอก ไม่มีแล้วละ
ผู้ชายที่ดีๆ เรียนเก่ง นิสัยดี จริงใจ ไม่เคยสนใจผู้หญิง จะมาสนใจ เอาใจใส่ผู้หญิง ที่โลกส่วนตัวสูง พูดน้อย แต่เอกก็เข้ามาในโลกส่วนตัว เค้ารู้จักหนูมากกว่าที่หนูรู้ เช่น เค้ารู้ว่าหนูชอบกิน ขนมปังใส่ปลาทูน่า แต่ไม่เคยซื้อเพราะคิดว่าแพง กินข้าวดีกว่า แต่พอสอบเสร็จ เค้าหายไป ไปซื้อ มาให้หนูกิน
มีหนัง เค้าก็โทรมาชวน และทุกครั้ง จะเป็นหนังสนุกจริงๆ(เราชอบเหมือนกัน)
เวลาที่มีเรื่องกับที่บ้าน หนูร้องไห้ เค้าสามารถพูดให้หนูหัวเราะ ออกมาได้
ถ้าการเรียนหนัก(เพราะหนูต้องทำงาน หารายได้พิเศษมาเรียน) เอกจะบอกว่า ไหนบอกว่าเพื่อเรา จะไม่ยอมแพ้ไง (หนูเขียนในสมุดว่า รักเอก เพื่อนาย เราจะไม่ยอมแพ้ วันที่ไปเที่ยวกับเอก ลืมสมุดไว้ ตอนแรกตกใจ คิดว่าเอกจะเปิดอ่าน กลัวว่าเค้าจะโกรธ ที่คิดกับเค้าแบบนั้น เพราะเคยมีเพื่อนบอกชอบเค้า เอกก็เปลี่ยนไปเลย พอไปถาม เอกก็ให้สมุดคืน ถามเอกเปิดอ่านหรือเปล่า เอกบอกเปล่า แล้วทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรด้วย) เค้าพูดแบบนี้แสดงว่า เค้าเปิดอ่านพราะ หนูเขียนปนกับบทเรียน ไม่ได้เขียนให้เด่น ประมาณเรียน แล้วเนื้อหายากเลยเขียนให้กำลังใจตัวเองคะ
เวลา มีหญิงมาจีบเค้า เค้าจะไม่สนใจ จะหันมาคุยกับหนูอย่างมีความสุข(ตอนนั้นยังคิดว่าเอกแกล้ง) และชวนหนูไปเที่ยวบ้าน ต่อหน้าหญิงคนนั้นเลย หนูก็มองหน้าหญิงคนนั้น เค้าสวยนะ หญิงคนนั้นขอเบอร์เอก เอกบอกตรงๆ ว่าคงให้ไม่ได้ (แล้วเค้าก็ชวนหนูไปเที่ยวบ้านเค้าจริงๆ วันนั้นหนูไม่ได้เตรียมตัวเลย เค้ามารับที่หอ ตกใจมาก เค้าบอกว่า วันนั้นเค้าพูดจริง เค้าไม่ชอบคนสวย เค้าชอบคนเรียนเก่ง อิจิโกะไม่ต้องคิดมากเรื่องหน้าตา ขอให้ตั้งใจเรียนก็พอ :'()
บางส่วนของอดีต ที่เคยสนิดกัน แต่เอกไม่เคยบอกรักหนูนะ แต่เอกรู้ว่าหนูรักเค้า เพราะ วันนั้นเอกไปธุระต่างจังหวัด เลยพาหนูมาฝากไว้กับเพื่อนเค้า เพื่อใช้เน๊ตห้องเพื่อน พาส คือ "รักเอก.." เพื่อนถาม หนูก็เลยบอก เค้าก็ถามอีก หนูโมโหเลยบอกเสียงดังขึ้นว่า"ก็ รักเอกไง" เอกมา แต่หนูไม่รู้ เค้ายืนข้างหลัง พอพูดจบเพื่อนยิ้ม หนูหันมา เห็นเอกยืน ตกใจมากเลย แทบช๊อก ทำไมเค้ากลับมาเร็วมากๆ แต่เอกไม่ได้พูดอะไรเลย เค้าทำเหมือนไม่ได้ยิน คือเฉยๆแล้วคุยเหมือนเดิม มีแต่สายตาเพื่อนที่มองมาที่เราแบบล้อ หนูรู้ว่าเค้ากลับมาเร็ว เค้าเป็นห่วงหนู
หนูควรจะทำอย่างไรดีนะ เพราะตอนนี้เอกเกลียดหนู มาก คงรังเกลียดด้วย :'( :''(