" ปัญญา & ความรู้แจ้ง " สาส์นแด่มนุษยชาติในยุคปัจจุบัน

กรรมในปัจจุบัน คือ หลักประกันของชีวิตใหม่
ทั้งในชาตินี้ และชาติหน้า ในเมื่อชีวิตล้วนดำเนินไป
ภายใต้กฏแห่งกรรม(ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว/ทั้งกรรมเก่า
และกรรมใหม่และกรรมในอนาคต) ที่เราแต่ละคนเป็นผู้ก่อ
ขึ้นมาด้วยตัวเองเช่นนี้ เราจึงควรใช้ชีวิตนี้ให้ดีที่สุด
ด้วยความรับผิดชอบให้มากที่สุด เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เรากระทำด้วยความตั้งใจ ทางกาย ทางวาจา
และทางใจ จะมีผลสะท้อนกลับมากำหนดวิถีชีวิต
ของเราในปัจจุบันและในอนาคตโดยตรง
อนึ่งการที่เราจะใช้ชีวิตให้ดีที่สุดนั้น ควรเริ่มต้นที่นี่
และเดี๋ยวนี้ (Here and Now) เพราะปัจจุบันขณะเป็น
จุดสุดท้ายของกรรมเก่าและขณะเดียวกัน
ก็เป็นจุดเริ่มต้นของกรรมใหม่
ทั้งกรรมเก่าและกรรมใหม่ ต่างก็มาบรรจบกันที่ปัจจุบันขณะนี้
เหมือนกันเพราะฉะนั้นจึงกล่าวได้ว่าถ้าทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ด้วยกรรมที่เลือกสรร.. ก็ไม่ต้องห่วงอดีต ไม่ต้องพะวง
อนาคต.. ใช้ชีวิตทุกวินาทีให้มีคุณค่า แล้วผลของทุกวินาที
ที่มีคุณค่าซึ่งมีปัญญาเป็นตัวกำกับนั้น จะดูแลตัวของมันเอง....

 

ขอบคุณ คุณwhy10 ที่ช่วยอธิบาย

ใช่ค่ะภาวะจิต ณ ปัจจุบัน เป็นภาวะที่มีพลังอำนาจสูงสุด
เราสามารถแก้ไขอดีตได้จากปัจจุบัน
อนาคตของเราก็มีปัจจุบันเป็นตัวกำหนด
ที่นี่, เดี๋ยวนี้เท่านั้น อยู่ที่การคิดของเรา

ในแง่ของจิตวิญญาณแล้ว
พระอาทิตย์จะขึ้นหรือลง
นาฬิกาจะหมุนไปกี่รอบ
ปฏิทินจะเปลี่ยนไปกี่แผ่น
ก็ไม่มีผลต่อการพัฒนาของจิตวิญญาณเลย
แม้แต่นิดเดียว

 

เด็กน้อยแม้เคยร้องไห้<O</O
แต่เขาก็ไม่ได้มีความทุกข์อย่างแท้จริง<O</O
เด็กน้อยยามหัวเราะร่าเริง<O</O
ยามนั้นเขามีความสุขอย่างแท้จริง<O</O
คนเราหากลองทำจิตใจให้ไร้เดียงสา<O</O
ไม่ต้องครุ่นคิดวิตกกังวล<O</O
ไม่ต้องเข้าใจสิ่งใดอย่างถ่องแท้<O</O
บางทีจิตใจอาจจะพบความสุขที่แท้ก็เป็นได้<O</O

 

ตั้งมั่นในสิ่งที่อยากได้<O</O
ต่อต้านแนวทางที่ตนไม่ชอบ<O</O
นี่คือโรคร้ายที่ชอบเกิดขึ้นในจิตใจคน<O</O

 

สิ่งที่ผมตามหาคือเพชรพญานาคครับ

 

ชีวิต คือ การอยู่อย่างมีอิสรภาพแห่งจิตวิญญาณ

 

เส้นทางไปสู่ปลายทาง<O</O
บางคนทำวิปัสสนาจึงจะพบสัจธรรม<O</O
บางคนสนใจการอ่านจากคัมภีร์<O</O
บางคนนิยมจิบชามองดูกระแสน้ำ<O</O
เส้นทางไปสู่ความเข้าใจชีวิตนั้นแตกต่าง<O</O
ไม่มีกฎตายตัวว่าควรเป็นเส้นทางใด<O</O
ปลาบางชนิดมีชีวิตอยู่ในแม่น้ำ<O</O
ปลาบางชนิดต้องอยู่ในทะเล<O</O

 

สิ่งที่เราตามหา คือ ดราก้อนบอล

 

เราก็กะลังตามหาโดเรม่อนอยู่จ๊ะ เอิ๊กๆๆ(f)

 

การเรียนรู้ที่จะอดทน<O</O
บางทีก็ไม่ใช่การเรียนรู้ที่จำเป็นเลย<O</O
ในเมื่อโลกนี้ยังมีความเบิกบานอีกมากมาย<O</O
ให้เรียนรู้<O</O

 

โดเรม่อน...ไม่มีปาก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ทำใมโดเรม่อนถึงไม่มีปาก ค่ะ

 

พูดความจริง...แต่ความจริง ไม่ตรงกับตำราที่มีปัจจุบัน
เขาจึงว่า....หลอกลวง
เมื่อเขาไม่เชื่อความจริง...ยิ่งพูดไป ยิ่งทำให้เขาสร้างบาปมากขึ้น
จึงต้องอุเบกขา....เมตตาทั้งเขาและเรา
จึงถอย เข้าอาศัยในป่าในถ้ำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ไปซะไกลเลย.....(ตามไม่ทัน)

 

การแสวงหาสัจธรรมจากสิ่งภายนอกก็ไม่ผิดอะไรกับสุนัขไล่งับหางตัวเอง รังแต่จะหมุนวนไม่หยุดและเหนื่อยเปล่า
การพิจารณาให้เห็นสัจธรรมภายในเพื่อละวางความยึดมั่นถือมั่นในอัตตาของตนทั้งรูปและนามคือการก้าวไปสู่จุดหมายของสัตว์ทุกตัวตนที่ต่างก็ลืมไปว่า
ทุกตัวสัตว์นั้น เกิด แก่ เจ็บ ตาย มามากมายเสียจนไม่อาจประมาณได้
ถ้ายังไม่เหนื่อยก็เดินทางต่อไปเถอะ ไปหา ไปยึด ไปหลง สิ่งที่เรียกว่าโลกเถอะ
แต่ถ้าเหนื่อยแล้วหยุดเถอะ โลกไม่เคยให้อะไรเราหรอกนอกจากความเมา เมาโลก หลงโลกหลงตัวเอง ติดและยึดอยู่กับโลกและอัตตาตัวเอง แท้ที่สุดแล้วทุกสัตว์ก็ถึงความวินาศเหมือนที่โลกต้องวินาศไปเหมือนกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

 

เพราะมนุษย์สร้างอวิชชาคุก ขึ้นมาขังตนเองและอาจลามไปถึงบุคคลอื่น ไม่ว่าจะค่านิยมทางสังคม วัตถุปัจจัยภายนอก บรรทัดฐานทางสังคม และอีกต่างๆนาๆ เป็นกิเลสทำให้มนุษย์หลงไม่ว่าจะเต็มใจหรือด้วยความจำเป็นก็ตาม ทำให้เหมือนถูกกรงขัง ขาดอิสรภาพที่แท้จริง เราเกิดมาก็พบเจอสิ่งต่างๆแบบนี้แล้ว เกิดมาภายใต้วิถีแบบนี้ ทำให้มนุษย์ที่ยังไม่รู้ คิดว่าโลกที่อยู่นี้เป็นความจริง ทั้งที่เป็นสิ่งสมมุติ ไม่อาจช่วยให้หลุดพ้นได้

 

เราจะอยู่ หรือเราจะไป...
ต้องตัดสินใจเอง

ถ้าอยู่ ก็ไม่ต้องทำอะไร เพราะอยู่ด้วยนิสัย
ถ้าจะไป ก็ต้องค่อยๆปลดนิสัยให้หมดสิ้น
หมดสิ้นคือ เห็นอะไรได้ยินอะไรก็ไม่เกิดอารมณ์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สุข สร้างทุกข์
ทุกข์ สร้างสุข
สลับหมุนเวียนไม่รู้จบสิ้น
แต่ที่สมัยก่อนเขาหลุดพ้นทุกข์ได้ เพราะไม่เอาทั้งสุข ไม่เอาทั้งทุกข์
จึงไม่ต้องกลับมาเกิดใหม่ หลุดพ้นโลกไปได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

อนุโมทนา ส๊าา..ธุ

 

ละกิเลส ต้องละที่ต้นเหตุ ละทุกข์ก็ต้องละที่ต้นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์