ถือศีล ฝึกนั่งสมาธิ ได้ประมานครึ่งเดือน ยังไม่สงบ

ตั้งแต่วันที่ 2 ที่ผ่านมา ผมถือศีล นั่งสมาธิทุกวันไม่เคยขาดเฉลี่ย ตกวันละไม่ต่ำกว่า 30 นาที บางวันก็ 2ชั่วโมงกว่า ชนิดว่าก้นงี้ชาไปเลย แต่ถึงอย่างนั้นก้ ระงับนิวรณ์ตัวที่ 4 ความฟุ้งซ่าน ไม่ได้อะงับ ขอคำชี้แนะจาก ผู้รู้หน่อยงับ

 

ช่วงหลังๆนี่มีอาการแปลกๆ คือนอนอยู่กึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกตัวมันสั่นๆแรงเหมือนมีแผ่นดินไหว เป็นอยู่ 2 ครั้งแต่ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร แก้ไขยังไงงับ

 

...อุบายสงบจิต ต้องการความสงบ แม้เพียงวินาทีเดียว ก็มีอานิสงส์มาก

...นั่งนาน จิต ฟุ้งซ่าน ทางแก้ท่านว่าไว้...
1.พยายมาดึงจิตไว้เพื่อคุมให้ได้
หากไม่ไหว ใช้ข้อ2.ติดตามจิตไปว่าคิดอะไร เลิกคิดเมื่อไร ดึงกลับมาคุม
หากไม่ไหวอีกใช้ข้อ3. เลิกก่อน สบายใจค่อยมาสู้ใหม่

...อย่าลืม ส่วนสุด2อย่าง

 

ตามปกติของจิต จิตจะต้องส่ายไปส่ายมาตามปกติครับ เรามีหน้าที่ตามดูมันเท่านั้นว่ามันคิดอะไร อย่าไปคิดว่าทำไมไม่สงบ เมื่อก่อนผมก็เป็นอย่างงั้น ยิ่งไปคิดว่าไม่สงบๆ มันยิ่ง ปรุงแต่งเข้าไปอีก ไม่ว่าความคิดอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดไปเหอะ เรามีหน้าที่ กำหนดรู้ ฟุ้งซ่านเราก็รู้ว่าฟุ้งซ่าน เวลานั่งก็ตั้งอารมณ์ก่อนน่ะ ว่าจะนั่งแบบสบายๆ ทำใจเบาๆ พุทธโธไปเรื่อยๆ ครับ ความคิดอะไรจะเกิดก็ อย่าเอาความคิดไปปรุงแต่งมันอีก ปล่อยให้มันคิดไป ผมเองก็ไม่เก่งนะ แต่ พอมีประสบการณ์บ้าง ขอให้เจริญในธรรม ครับ

 

4.) อุทธัจจกุกกุจจะ แยกเป็นอุทธัจจะคือความฟุ้งซ่านของจิต แก้โดย


- ใช้เทคนิคกลั้นลมหายใจ (เทคนิคนี้นอกจากจะใช้แก้ความฟุ้งซ่านได้แล้ว ยังใช้ในการแก้ความง่วงได้อีกด้วย) โดยการทำตามขั้นตอนดังต่อไปนี้

-- เริ่มจากการหายใจเข้าออกให้ลึกที่สุด โดยทำเหมือนถอนหายใจแรงๆ สัก 3 รอบ
-- จากนั้นทำสิ่งต่อไปนี้พร้อมกันคือ
--- ใช้ลิ้นดุนเพดานปากอย่างแรง
--- หลับตาปี๋
--- เกร็งกล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า และกล้ามเนื้อทั่วร่างกายให้มากที่สุด
--- กลั้นลมหายใจให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับทำสมาธิ โดยกำหนดจิตไว้ที่การกลั้นลมหายใจนั้น

- เพิ่มความหนักแน่น หรือความถี่ของสิ่งที่ใช้ยึดจิตขึ้นไปอีก เพื่อให้สามารถประคองจิตได้ง่ายยิ่งขึ้น หรือลดโอกาสในการฟุ้งให้น้อยลง เช่น


-- ถ้าตอนแรกใช้กำหนดลมหายใจเข้า/ออก โดยบริกรรมว่าพุทธ/โธ หรือ เข้า/ออก ซ้ำไปซ้ำมา ก็เปลี่ยนเป็นนับลมหายใจแทน โดยหายใจเข้านับ 1 ออกนับ 1 เข้า-2 ออก-2 ... จนถึง เข้า-10 ออก-10 แล้วเริ่มนับ 1 ใหม่ การนับนี้ให้ลากเสียง(ในใจ) ให้ยาวตั้งแต่เริ่มหายใจเข้าหรือออก จนกระทั่งสุดลมหายใจ เพื่อให้จิตเกาะติดกับเสียงนั้นไปตลอด
-- ถ้ายังไม่หายก็เปลี่ยนเป็น เข้า-1 ออก-2 เข้า-3 ออก-4 ...... เข้า-9 ออก-10 แล้วเริ่มนับ 1 ใหม่
-- ถ้ายังไม่หายอีกก็เปลี่ยนเป็นรอบแรกนับจาก 1จนถึง 10 (เหมือนครั้งที่แล้ว) รอบที่สองนับจาก 1 - 9 ลดลงไปเรื่อยๆ จนเหลือนับ 1 - 5 แล้วค่อยเพิ่มขึ้นเป็น 1 - 6 ...... จนถึง 1 - 10 แล้วลดลงใหม่จนเหลือ 1 - 5 แล้วเพิ่มขึ้นจนถึง 1 - 10 กลับไปกลับมาเรื่อยๆ เพื่อให้ต้องเพิ่มความตั้งใจขึ้นอีก
-- ถ้ายังไม่หายอีกก็เปลี่ยนเป็นนับเลขอย่างเร็ว คือขณะหายใจเข้าแต่ละครั้งก็นับเลข 1,2,3,... อย่างรวดเร็วจนกว่าจะสุดลมหายใจ พอเริ่มหายใจออกก็เริ่มนับ 1,2,3,... ใหม่จนสุดลมหายใจเช่นกัน ทั้งนี้ไม่ต้องไปกำหนดว่าตอนหายใจเข้า/ออกแต่ละครั้งจะต้องนับได้ถึงเลขอะไร เช่น หายใจเข้าครั้งแรกอาจจะนับได้ถึง 12 พอหายใจออกอาจจะได้แค่ 10 หายใจเข้าครั้งต่อไปอาจจะได้แค่ 9 ก็ได้


*** ในการหายใจนั้นที่สำคัญคือให้หายใจให้เป็นธรรมชาติให้มากที่สุด อย่าไปบังคับลมหายใจให้ยาวหรือสั้น บางขณะอาจหายใจยาว บางขณะอาจสั้นก็ปล่อยไปตามธรรมชาติของมัน เรามีหน้าที่เพียงแค่สังเกตดูเท่านั้น
*** ทำใจให้สบาย อย่ามุ่งมั่นมากเกินไปจนเครียด จะทำให้ฟุ้งซ่านหนักขึ้น ค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ แล้วจะดีขึ้นเอง อย่าหวัง อย่ากำหนดกฎเกณฑ์ว่าวันนี้จะต้องได้อย่างนั้นอย่างนี้ ปล่อยวางให้มากที่สุด ทำใจให้อยู่กับปัจจุบัน คือเพียงแค่สังเกตว่าตอนนี้เป็นอย่างไรก็พอแล้ว อย่าคิดบังคับให้สมาธิเกิด ยิ่งบีบแน่นมันจะยิ่งทะลักออกมา ยิ่งฟุ้งไปกันใหญ่
*** ถ้านับเลขผิดให้เริ่มต้นนับ 1 ใหม่ แล้วดูว่าวันนี้จะนับได้มากที่สุดถึงแค่ไหน
*** เมื่อนับถี่ที่สุดถึงขั้นไหนแล้วเอาจิตให้อยู่ได้ก็หยุดอยู่แค่ขั้นนั้น พอฝึกจิตได้นิ่งพอสมควรแล้ว ก็ลองลดการนับไปใช้ขั้นที่เบาลงเรื่อยๆ จิตจะได้ประณีตขึ้นเรื่อยๆ


ส่วนกุกกุจจะคือความรำคาญใจ นั้นแก้ได้โดย


- พยายามปล่อยวางในสิ่งนั้นๆ โดยคิดว่าอดีตก็ผ่านไปแล้ว คิดมากไปก็เท่านั้น อนาคตก็ยังมาไม่ถึง เรามาทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า ตอนนี้เป็นเวลาทำกรรมฐาน เพราะฉะนั้นอย่างอื่นพักไว้ก่อน ยังไม่ถึงเวลาคิดเรื่องเหล่านั้น
- ถ้าแก้ไม่หายจริงๆ ก็ไปจัดการเรื่องเหล่านั้นให้เรียบร้อย แล้วถึงกลับมาทำกรรมฐานใหม่ก็ได้
อันนี้ใช่ได้ป่าว

 

เลิกคิดครับ...

ปล่อยวางเสีย ปล่อยวาง

ก็ถ้าคิดยังไงก็ฟุ้ง ก็เลิกคิดก็เลิกฟุ้ง

อยู่ที่ว่าเลิกคิดได้จริงป่าว.. วางใจเฉยๆ ในความไม่คิด คือ ให้จิตโง่ๆหน่อยครับ ถ้าจิตฉลาดมันจะฟุ้ง ..

 

แรกๆก็ฟุ้งซ่านจนนั่งสมาธิไม่ได้เหมือนกันครับ ..

ใช้เวลานาน..จนถึงวันหนึ่ง วันที่ปลง อาลัยตายหยาก คือ ไม่คิดอะไรแบบเดิม ปล่อยๆ เรื่องทางโลก และทางธรรม .. เพราะว่า ตอนนั้นเริ่มจะสันโดษจากเพื่อน

ปล่อยวางปั๊บแค่นั้นหละครับ(ปล่อยวางระดับหนึ่งนะ อย่าตีความหมายผมผิดไป) ... ปล่อยวางได้ .. ลองถามตัวเองดูนะครับ

ว่าปล่อยวางหรือเปล่า ??? หรือ ยึดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนฟุ้ง

แล้ว ถ้าปล่อย จะตัดสินใจปล่อยจริงๆไหม ???????????

ความฟุ้งซ่านมีทางแก้หลายผม ผมแนะนำเรื่องปล่อยวางแล้วกันครับ

 

มารไม่มี บารมีไม่เกิด

 

เมื่อก่อนตอนผมฝึกใหม่ ๆ ผมก็เป็นแบบคุณครับ เอาวิธีง่าย ๆ ไปใช้นะครับเหมือนที่ผมทำ แต่การฝึกนั่งสมาธิมีตั้ง 40 กว่าวิธีใครจะใช้แบบไหนก็ได้ (ค้นหาเองนะครับ) แต่วิธีก็สอนให้จิตใจสงบเหมือนกัน
1. อย่าให้ร่างกายหิวหรืออิ่มเกินไปรวมทั้งการกระหายน้ำด้วย
2. ขณะที่เราอาบน้ำให้เราคิดสิ่งที่ทำวันนี้ที่คิดว่าดีที่สุดของวันนี้ ถ้าไม่มีให้คิดในเรื่องที่เราทำดีวันก่อน ๆ ที่ผ่านมา
3. ควรที่จะเสื้อผ้าแบบสบาย ๆ เหมาะสมกับสถานที่นั้น ๆ อากาศในสถานที่ไม่ร้อน ไม่หนาวจนเกินไป แนะนำให้นุ่งขาวจะดีมากครับ
4. ไหว้พระ สวดมนต์ ขอพรจากพระพุทธเจ้า
5. ก่อนจะหลับตาให้ปล่อยวางให้หมด หรือคิดมันให้หมด
6. หลังหลับตาเพื่อเข้าสู่สมาธิให้กำหนดจิตตามลมหายใจเข้าออก หรืออาจท่อง พุธโธ,นะมะ พะทะ ก็ได้ แล้วแต่คนจะนำไปปฎิบัติกัน
พยายามทำทุกวันแล้วก็ชินไปเองครับ นี้คือวิธีของผมที่ผมสามารถนั่งสมาธิได้นาน นาน แบบขั้นพื้นฐานเบื้องต้น สำหรับผู้ฝึกใหม่ ๆ รายละเอียดลึกการนั่งสมาธิเพื่อได้ ญาณ 4 จะต้องศึกษาอีกระดับหนึ่งครับ

 

ผมเห็นเช่นเดียวกับ คุณcarbonation ครับตามความเห็นจะบอกว่านั่งวันเท่านั้น
เท่านี้จะได้มันไม่ได้หรอกครับ กี่ปีก็ห้ามคิดครับ
ผมเองโดนมันล่อมานาน ทางเดียวปลงทั้งโลกเเละธรรมได้เเค่ไหน พอใจครับ ยังไงอยู่ในขอบเขตของความดีครับ
โมทนาทุกท่านครับ

 

ต้องฝึก ปลง ซะแล้วสิงั้น เดินหน้าต่อ ขอบคุนทุความคิดเห็นงับ

 

ขอแนะนำครับ

ก่อนนั่งสมาธิ ลองดูรูปพวกเนี่ย...

หรือพวกที่ฆ่ากัน หรือทรมานคน อย่างโหด
แล้วก็คิดดูว่า มีคนอีกมากที่ไม่มีกินมีใช้ เราจะโลภทำไม เกิดเป็นคนมีแต่เรื่องน่าเศร้า ไม่อยากเกิดอีกเลย ประมาณเนี่ย
(สำหรับผม เห็นเรื่องพวกนี้แล้วรู้สึกหดหู่ใจ เซ็งชีวิตขึ้นมา เลยทำสมาธิง่ายขึ้น)
ผมก็เป็นแบบคุณแหละ พอใช้วิธีนี้ก็ช่วยได้ในระดับนึง จิตฟุ้งน้อยลง

 

ต้องสู้ๆอย่าท้อที่จะปฎิบัติธรรม ท่าข้ามเองจะหลุด(เลวออกนอกศีล5 หลายรอบแล้ว)ก็ยังต้องใช้สติคุมตัวเองให้มาก ทำสมาธิ ปฎิบัติกรรมฐาน เรื่องฟุ้งซ่านเป็นของธรรมดา จิตมันสัมผัสมันรับอารมณ์กระทบได้ ถ้ามีปัญญา ปลงได้ตัดขันธ์ 5 ได้ อาการฟุ้งซ่าน มันก็ระงับได้ เวลาท่าข้ามฟุ้ง(ตอนทำสมาธิ) ท่าข้ามต้องใช้สติ ระลึกรู้ลมหายใจ 3 ฐาน(จับไว้อย่าให้พลาดแต่แบบเบาๆนะอย่าไปบังคับมัน) ร่วมด้วยกับวิปัสสนาตัดขันธ์ 5 (แม่ง..ทำให้ทุกข์นักไม่เอาเอ็งหรอกไอ้ร่างกายโง่) ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเราไม่มีในเรา ท่าข้ามเห็นด้วยกับ นู๋ carฯกับคุณpat3112 เจงๆ สู้ต่อไปนะเจ้าของกระทู้

 

(i) เหมือนน้ำในกะลามังครับ ผิวน้ำโดนลมก็ไม่เรียบ แต่เราอยากให้เรียบก็เอามือไปปาดผิวน้ำยิ่งปาดก็ยิ่งไม่เรียบ ที่จะทำให้ผิวน้ำเรียบได้ก็คือ รอและระวัง ก็คือเฝ้าดูและระวังไม่ให้มีสิ่งใดกระทบแล้วส่งผลได้
เปรียบกับจิต เราเป็นผู้เฝ้าดู เป็นแค่ผู้เห็นเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องไม่อธิบายวิจารณ์ แม้อารมณ์หยาบละเอียด น่ารังเกียจ น่าชื่นใจขนาดไหน ก็เป็นแค่ผู้เห็นเท่านั้นพอครับ...