ความผิดของลูกอีสาน (อ่านแล้วห้ามยิ้ม)..หัวเราะได้

<table style="table-layout: fixed;" width="100%" cellpadding="5" cellspacing="0"><tbody><tr><td valign="top" width="85%" height="100%">

(อีสานบ้านเราทุกวันนี้อุดมสมบูรณ์ไม่ต้องเข้าเมืองแล้ว)

หนุ่มอีสานมาทำงานในเมืองหลวง พอลงจอดสถานีรถไฟก็ได้เวลาทานข้าวพอดี วันนี้หิวจัดเพราะเดินทางไกล จึงแวะเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวทันทีพร้อมกับสั่งเจ้าของร้านว่า

“หมี่ซ้าม” (หมายถึง บะหมี่ชามหนึ่ง) ​

เจ้าของร้านเข้าใจผิดฟังเป็นว่าเขาสั่งบะหมี่ ๓ ชาม จึงยกมาให้ตามที่ชายหนุ่มสั่ง หนุ่มอีสานดีใจคิดว่าเจ้าของร้านใจดี เพราะสั่งแค่ ๑ กลับแถมมา ๒ อย่าง จึงทานซะเกลี้ยงเลย พออิ่มแล้วจึงลุกขึ้นบิดขี้เกียจและพูดว่า ​

“มีแฮง” (หมายถึง มีแรงแล้ว) ​

เจ้าของร้านฟังเป็น “หมี่แห้ง” จึงทำบะหมี่แห้งมาอีก ๑ ชาม เจ้าหนุ่มก็ฟาดซะเกลี้ยงเหมือนเคย ​

ขณะเดียวกันโต๊ะข้างๆ ก็มีจิ๊กโก๋อยู่ ๔ คนกำลังล้อมวงกินเหล้าอยู่ มองไปที่เจ้าหนุ่มที่กินจุผิดปกติ เมื่อหนุ่มอีสานกินหมี่แห้งหมดแล้ว จึงลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดว่า ​

“ไคแน” (หมายถึง ค่อยยังชั่ว) ​

แต่พวกจิ๊กโก๋ฟังเป็นว่า “ใครแน่” ก็เข้าใจว่าต้องการท้าทายตน จึงหยิบเอาขวดน้ำอัดลมขวางใส่ แต่เฉียดหัวเจ้าหนุ่มไปนิดเดียว เจ้าหนุ่มอีสานโดนขว้างก็ตกใจ คิดว่าพวกจิ๊กโก๋คงจำคนผิด เขาไม่เคยมีเรื่องกับใคร จึงตะโกนบอกว่า ​

“บ่แม่น บ่แม่น” (หมายถึง ไม่ใช่ ไม่ใช่) ​

พวกจิ๊กโก๋ได้ยินดังนั้น เข้าใจว่าหนุ่มอีสานเยาะเย้ยพวกตนว่า “ขว้างไม่แม่นยำ” จึงลุกฮือมาที่โต๊ะเจ้าหนุ่ม ​

“เอ็งแน่มาจากไหน เอ็งมาทำอะไรที่นี่ ?” ​

เจ้าหนุ่มตกใจจึงรีบบอกว่า ​

“ย้อมด้าย ย้อมด้าย” ด้วยสำเนียงอีสาน เพื่อที่จะให้พวกจิ๊กโก๋รู้ว่าตนจะมาทำงานที่โรงงานย้อมด้าย แต่พวกเขากลับได้ยินและเข้าใจว่า ​

“ย่อมได้ ย่อมได้” ซึ่งเป็นการท้าทาย ​

ทั้งหมดพากันซัดไอ้หนุ่มอีสานคนละหมัดสองหมัด ฝ่ายเจ้าหนุ่มอีสานก็รีบยกมือขอร้อง ​

“อย่าทำข้อย อย่าทำข้อย” (หมายถึง อย่าทำฉัน) ​

พวกจิ๊กโก๋เลยยิ่งออกแรงเต็มที่รุมสกรัมกันยกใหญ่ ​

“อ๋อ ค่อยไปรึ เอ้า…พวกเราซัดมันให้เต็มที่เลย ตามที่มันขอร้อง” ​

แล้วเจ้าหนุ่มอีสานก็สลบคาบาทา เพราะการสื่อสารไม่ตรงกันแท้ๆ​

​

</td></tr><tr><td class="smalltext" valign="bottom" width="85%">

"อย่างนี้ จะให้หัวเราะหรือร้องไห้ละ แหะๆๆ คลายเครียดได้"

วี เองแระ​

​

</td></tr></tbody></table>​

 

พูดไม่ออก...... ไม่รู้ว่าจะเม้นท์ยังไงดี.....

 

พอๆ กัน

 

อย่าไปคิดอะไรมากเล้ย...ปล่อยไปตามกาลเวลาผ่านมานานแล่ว

 

อ้าว อุบล คนกันเองนี้ อุบลคือกันเด้อข้าเด้อ
ถามหน่อยแฟนผมสวยหรือเปล่า

 

เคยได้ยินเขาเล่าให้ฟังเมื่อสักยี่สิบกว่าปีโน้น
สมัยไปบรรจุทำงานใหม่ๆครับ บางเรื่องเด็ดกว่านี้อีกแหละ อิ อิ

ขอบคุณนะครับ อ่านแล้วคิดถึงความหลังจัง ..ตามประสาคน(เริ่ม)มีอายุ หุ หุ หุ

 

​

เกือบโมทนา ด้วยความเคยชิน

โอ๊ะ มีอารมณ์ ขัน เหมือนกัน นี่ แล้วจะนอนหลับ หรือนี่

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.948098/[/MUSIC]​

 

ขอบคุณ ค่ะ

 

คนอีสานยิ้มไม่ออกเลย

 

ภาษาและวัฒนธรรมเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจเหมือนกัน แม้แต่เรื่องง่าย ๆ เช่น เรื่องการกินอาหาร การสบตาเวลาพูด การใช้มือขวา มือซ้าย การใช้นิ้ว ต้องศึกษาให้เข้าใจ

สมัยก่อน อีสานเป็นแหล่งแรงงานขนาดใหญ่ แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นเถ้าแก่ใหญ่ เช่น คนร้อยเอ็ดเป็นเจ้าของอู่แท๊กซี่

 

ง่า

-*-

 

.ให้รู้ว่า..ทุกวันนี้อิสานบ้านเราีมีทุกอย่างที่อำนวยความสะสวดและอุดมสมบูรณ์ไม่ต้องเข้าเมืองกรุงหางานอีก

 

เคยฟังเหมือนกัน ฟังจากครูสอนภาษาไทยสมัยมัธยมต้น (ตอนนี้ปวช.2 ครับ)

แต่จะแตกต่างกันนิดหน่อย ของครูผมเล่า

จะเป็น หนุ่มอิสาน เข้ากรุง แล้ว นั่งผิงไฟ อ่าครับ

ฮาเหมือนกันเลย "อย่าทำข้อย ๆ "

 

ข่อยบ่แม่นลาวววววววววว


โฮะๆๆๆๆๆ

 

เรื่องตลกนี้ จะให้ขำก็ฃำ
แต่ติงสงสารเจ้าหนุ่มอีสานมากกว่าค่ะ
ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
แต่ได้ยินบ่อยค่ะ
น่าจะมีเค้าบ้างนะคะ​

 

ขำก๊ากเลย ฮ่าๆๆๆ

 

ฮ่าๆ

เราเองก็คนอิสาน

เหมือนเขาจะแต่งให้เราเลย

ฮ่าๆๆๆๆ

 

พี่วี..ไม่ใช่ลาวเด้อ..แต่พี่วี...เป็นคนอิสานจ้า...5555+