ระหว่างแม่กับลูก รักใครมากกว่า

ตอนเราแต่งงานใหม่ๆ อาสะใภ้เราคนหนึ่ง เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเรา เคยถึงขั้นโทรมาด่าเราหาว่า เราไปว่าเขาเลี้ยงลูกไม่เป็น แต่เราว่า ไร้สาระ ก็เลี้ยงลูกแบบลูกจะเอาอะไรก็ได้ ทำอะไรก็โอ๋ เราก็ไม่ถือสา ทางใครทางมัน แต่สามีเขา คือเป็นอาของสามีเราน่ะ เขารักเรามาก ดีกับเรา เอ็นดูเราพอสมควร จนวันหนึ่ง เขาช๊อคเพราะโรคหัวใจเกือบเสียชีวิต เราก็ไปเยี่ยม เขาก็ฝากฝังลูกสาวเขาที่เพิ่งเรียน ปวช จบ เขาคิดว่า ตัวเองคงเสียชีวิต เราก็ฝากเขาทำงานในวันรุ่งขึ้น จนทำให้อาสะใภ้รู้สึกว่า เราไม่เคยคิดโกรธเคืองเขาๆก็มาขอโทษเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เราก็ว่า ไร้สาระ ลิ้นกับฟัน สามีเขาเสียชีวิตในอีกหลายปี เขามีลูก 3 คน คนโตที่เราฝากงานให้เป็นผู้หญิง อีกสองคนเป็นผู้ชาย อ่อ..ตอนสามีอยู่ สามีจะซ้อมอาสะใภ้ประจำ บางครั้งชกซะหน้าโย้ก็เคย เราก็ได้แต่ต่อว่าอาผู้ชายว่า ลูกผู้ชายอ่ะ เขาไม่ตีผู้หญิงหรอก เขาไม่เคยโกรธเราเลย จนเขาตาย เมียก็รวบรวมสมบัติแล้ว มีเงินอยู่ประมาณ 4-5 ล้าน ลูกชายคนโต ให้ชื่อว่า ต. ก็พยายามไถเงินแม่ไปซื้อรถ ต้องเปลี่ยนรถใหม่ทุกสองปี ตัวเองก็เงินเดือนไม่ถึงสองหมื่นเลย ต่อมาก็แต่งงาน มีลูกชายคนหนึ่ง ตอนนี้ 5 ขวบ ลูกสาวประมาณ 3 ขวบ บางครั้งอาสะใภ้ก็โทรมาเหมือนอยากจะเล่าอะไร แต่ก็ไม่กล้า ได้แต่เปรยๆ ว่า เราน่ะ มีบุญคุณกับครอบครัวเขา คุยไปสักพัก เราก็พอรู้ได้ว่า ประมาณน้อยใจลูก บางครั้งกลับมาครบคน อาก็อยากจะไปกินข้าวนอกบ้าน พอชวน ต.จะบอกว่า ใครจ่าย อั๊วะไม่มีน่ะ แต่เวลาเลี้ยงลูกเนี่ย เท่าไหร่เท่ากัน นี่กำลังจะมารีดเงินแม่ไปสร้างบ้านแยกออกไป เพราะคงจะเบื่อแม่ ทั้งที่บ้านที่อยู่นี่เป็นบ้านทาวน์เฮาส์อย่างใหญ่ อาอีกคนพี่ชายสามีซื้อให้ หลายล้านมาก กลับมาตรงที่กินข้าวใครจ่าย แม่ก็น้อยใจเลยบอกว่า แม่จ่ายเอง แล้วเขาก็เล่าว่า เชื่อมั๊ยว่า เงินที่พ่อเขาทิ้งไว้ให้น่ะ เหลือไม่ถึงเจ็ดแสน ตัวเขาก็พยายามหาเงิน เวลาทองลงก็ซื้อ เวลาขึ้นก็ขาย ก็ได้บ้างนิดหน่อย ส่วนลูกน่ะ ทุกคนหาเงินได้ แต่ไม่มีใครให้เงินแม่ใช้เลย ยังจะมาขออีก เป็นอันรู้กันว่า ไอ่เจ้า ต. เนี่ย ไม่ใช่ไม่กตัญญู ยังออกไปทางเนรคุณอีกด้วย
เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์นี้ก็คือ ....
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ เป็นกงสี เวลามางาน ถ้ามาพร้อมก็เกินร้อยคนนะ ที่วัดดอน วันอาทิตย์ ไปเชงเม้ง เราก็นั่งคุยกับอาสะใภ้ เราเอาหนังสือสวดมนต์ไปให้ ขณะที่กำลังคุยกัน ลูกชาย ต. 5 ขวบ เดินผ่าน อาสะใภ้ซึ่งเป็นย่า ก็บอกว่า ชาเขียว อาม่าชอบจัง ขอกินคำ เด็กรีบเดินทำไม่รู้ไม่ชี้ เราก็ว่า สงสัยไม่ได้ยิน แล้ว ต. ก็พาลูกคนเล็กเดินตามมา แม่เขาก็พูดแบบเดิม เด็กก็ทำหน้าตรงอย่างเดียว พ่อเขารีบจูงเดินไป เราก็ว่า เห้ย...ทำไมไม่ได้ยิน (เราเป็นคนเสียงดัง) อาสะใภ้นั่งยิ้ม(ขมขื่นใจ)ว่า เขาไม่ให้กิน เราก็ว่า ทำไมไม่ให้กิน สงสัยหวง อาสะใภ้ว่า เขากลัวน้ำลายอาม่า พอดีลูกชายเราหิ้วน้ำเปล่ามา เราก็หยิบขวดนึงส่งให้อา เขาไม่เอา เขาว่า เขาอ่ะ ไม่กินน้ำมากหรอก ไม่อยากเข้าห้องน้ำ (ปรกติของผู้หญิงเลย) เราก็ว่า เอาน่ะ ไม่ต้องไปขอหลานน่า เขาก็ว่า เขาอยากกินชาเขียว เพราะมันหวาน อยากได้น้ำตาลนิดหน่อย พอดี ต.เดินผ่านมากับลูกคนเล็ก เราก็ว่า เห้ย....ขอชาเขียวให้แม่เมิงกินหน่อยดิ ไอ่เจ้าต.มันว่า แม่ไม่กินหรอก เราก็ ห่ะ...เขาขอตั้งหลายครั้งแล้ว เด็กหันมาค้อนขวับแล้วว่า อาม่าไม่ชอบกินหรอก ของแบบนี้ อาม่ากินไม่เป็น แล้วก็เดินไป เจ้าตัวโตเดินตามมา เราก็จับต้นแขนว่า กันย์..ให้อาม่ากินชาเขียวคำนึงนะ เขาสะบัดแล้วว่า ไม่ให้ อาม่าไม่ชอบกินน้ำ อาม่าไม่ต้องกินอะไรทั้งนั้น อึ้ง.....อึ้งทั้งวงเลย อาสะใภ้อีกคนว่า เด็กแบบนี้ไม่น่ารักเลย อาม่าเขาว่า แม่เขาไม่สั่งสอน เราก็ว่า ไม่ใช่แม่ไม่สั่งสอน ลูกชายลื้อยังพูดเลยว่า เขาไม่ให้ แล้วเด็กไม่ให้ทำไมตัวเองเป็นพ่อแล้วไม่สั่งสอน ไอ่ ต. เนี่ย มันเลวได้ใจจริงๆ ชั้นฟังมาตั้งเยอะแล้วไม่คิดว่า มันจะเลวได้ขนาดนี้ ลูกชายเราก็จับแขนเราว่า แม่ๆๆๆ ไม่ใช่เรื่องเราน่ะ เราเลยบอกกับลูกว่า แม่น่ะ กำลังสอนให้คนรู้จักกตัญญู ตอนนั้นแม่เขารักเขาขนาดไหน ใครๆก็รู้ พอตัวเองเป็นพ่อ แม่งสอนลูกแบบนี้เหรอ ....
ของขึ้นเลย เวลา ต. เดินผ่าน เราจะ เห้ย....เมิงรักลูกมากกว่าแม่เนอะ ระวังเหอะ อีกหน่อยเวลาเมิงแก่ลูกจะเอาเมิงไปทิ้งเหมือนกันแหละ เพราะแค่ 3 ขวบ 5 ขวบ มันก็เลียนแบบเมิงได้เดะๆ ลูกชายเราก็สะกิดอีก เราก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น เราก็บอกกะญาติๆที่ส่ายหน้าหน่ายเจ้า ต. เนี่ยว่า ไม่ใช่หรอก ถ้าเวลานี้ สามีของเขาอยู่นะ ก็คงจะยังไม่เป็นไร ยังไงก็ยังมีคนเห็นใจกัน แบบตายายอ่ะ แต่เนี่ย แม่ก็แก่ อยู่เดียวเปลี่ยวดาย มีแต่ลูกสาวคนโตที่คอยดูแล (คนนี้กตัญญูหน่อย) แล้วตอนลูกมันแบเบาะน่ะ อาม่าอุ้มทั้งวัน จนพิการ เห้ออออ (ตกกะไดกลายเป็นคนหลังค่อม)
ที่เล่าเนี่ย แค่ขอมาระบายหน่อย อัดมาตั้งแต่วันนั้น คอมพ์ก็ดันโดนไวรัสซะพัง ต้องลงใหม่หมด เพิ่งได้วันนี้ ขอระบายให้กัลยาณมิตรทั้งหลายฟังหน่อยเหอะ ถึงไม่ใช่เรื่องส่วนตัวของเราก็ตาม:z6

 

อนุโมทนาสาธุครับ เด็กถึงเราจะไม่สอนแต่แค่ทำตัวอย่างดีๆให้เห็นเขาก็จะทำตามแต่สิ่งดีๆครับ เขายังมองภาพไม่เป็นมุมกว้างแบบผู้ใหญ่ถ้าเราไปชี้นำผิดๆนี่น่าเป็นห่วงครับ

 

อนุโมทนาด้วยนะค่ะ เหมือนหลายๆคนบอกค่ะเด็กคือผ้าขาวเอาสีอะไรใส่ไปก็เป็นสีนั้นตอนนี้เริ่มเป็นสีมัวๆแค่นั้นค่ะยังเล็กยังสอนกันได้ถึงจะไม่กลับมาขาวเหมือนเดิมแต่ก็ทำให้จางๆได้ค่ะ แต่ผู้ใหญ่โดยเฉพาะพ่อ-แม่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้เขาด้วยนะค่ะ กตัญญูเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตค่ะ(เชื่อว่าอย่างนั้น)

 

รักแม่บริสุทธิ์อีกแบบ
รักลูกก็บริสุทธิ์อีกอย่าง
ความรู้สึกเดียวกันแต่ไม่เหมือนกัน จริงมั้ย
เรารักพระนิพพาน รักพระพุทธเจ้า มากที่สุดเลยล่ะ เป็นเหมือนเรามั้ย

 

กรรมของมนุษย์มีทุกคนครับ

 

ทุกคนมีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นทายาท ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีเหตุและผลในตัวของมันนะ

 

เรารักลูกยังไง รักมากเท่าไหร่ ห่วงลูกมากแค่ไหน...พ่อแม่เรา ก็รู้สึกกับเราอย่างเดียวนั่นหล่ะ คนเป็นพ่อคนแม่คน น่าจะเข้าใจหัวอกพ่อแม่ตัวเองได้มากกว่าคนอื่นทั่วไปเน๊อะ น่าสงสารน้าสะใภ้ คุณ จขกท.จัง เอ...แต่ว่าน้าเขาปฏิบัติกับพ่อแม่ของเขายังไงค่ะ จะเป็นกงเกวียนหรือเปล่า เพราะทุกสิ่งเป็นกรรมจัดสรรนี่นา