มาร

เมื่อเราชอบสวดมนต์เวลาแผ่เมตตามารก็ชอบบแกล้งเราห้ท้งอืดเหมือนผายลม
เราเกลียดมากๆบ้างก็แกล้งห้ เราท่องมนต์ไม่ออกและฟุ้งซ่านเหมือนมีความคิด
อะไรมาแทรกระหว่างตั้งสวดมนต์ มารนี้มีน่ะเป็นตัวเลยเวลาเราหลับก็ชอบแกล้งห้เห็นภาพโน่นภาพนี้เหมืนละครเรารำคาญมากๆพวกวิญาณมีฐิทิิ

 

นี่เรื่องปกติของนักปฎิบัติ

ให้ท่านพิจารณาว่าจิตนี้ไม่เที่ยง สังขารนี้ไม่เที่ยงนะครับ ภาษาพระเรียกว่าวิปัสสนูกิเลสครับผม ที่ท่านกล่าวถูกต้องแล้วครับ บางคนสวดมนต์ไปด่าพระพุทธเจ้าไปก็มีครับ เพราะมารเข้าแทรกครับ แต่ไม่เป็นบาปครับ ขอให้ท่านสบายใจเถิดนะครับ

 

อ่านแล้วสะดุ้งเลยครับ มีด้วยเหรอเนี่ย มารนี่เล่นกันแรงจัง

 

หลวงพ่อจรัญท่านกล่าวไว้ว่า "มารไม่มี บารมีไม่เกิด ประเสริฐไม่ได้" ครับ จงทำต่อไปอย่ายอมแพ้มารครับ

 

เห็นด้วยครับ ผมถึงจะไม่เห็นมารเป็นตัวๆ แต่บางทีก็ งงตัวเองว่า บทที่สวดอยู่ทุกวันมาเกือบปีแล้ว อยู่ดีดี ก็นึกไม่ออก เอาซะงงเลยเหมือนกัน เรื่องสวดมนต์ไป นึกอะไรไปที่ไม่เข้าท่านี่ก็เยอะครับ

 

มารค่ะ

คือดิฉันเป็นคนยังไงไม่รู้สามรถรู้สัมผัสพลังกายทิพย์ แต่ดิฉันไม่ชอบมีภิญญาเลยไม่เคยฝกเรียนมาเลยบางก็เห็นวิญญาณกลางวันนี้แหละลักษณะโปร่งเหมือนหมอกควันสีขาว ดิฉันไม่ชอบเลยพยายามสวดมนต์อ้อนว้อนไม่ต้งการสิ่งเหล่านี้มันทำให้ดิฉันเป็นทุกข์เพราะกลัวผีและไม่อยากโอ้อวดพลังเมื่อก่อนมีหูทิพย์มักได้ยินความวังเวงเวลาผีมาหาและดิฉันอดทนสวดมนต์ทุกวันอ้อนวอนต่อพ่อฮนซนว่าลูกทรมานตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ยินอีกเลยหูที่เสมือนเปิดประตูก็มีพลังะไรมาปิดไม่ให้รับรู้อีกเลยวิเศษมากการสวดมนต์ต่พระธรรมมันเป็นส่งที่วิเศษเหมือนพระศาสดาตรัสว่ามีธรรมและวินัยเป็นที่พิ่งเถิดอย่ามีสิ่งใดเป็นที่พิ่งเลยและตั่งแต่นั้นมาก็พิ่งพระธรรมมาตลอด บ้างมีมารมาบอกห้ท่องคาถาพระท้าวเวสสุวรรณ ดิฉันก็ไม่เชื่อเพราะมันไม่ช่ทางพ้นทุกข์เพราะมารไม่ต้องการห้เราสวดมนต์
แต่ราก็อภัยห้มารมาตลอดเค้าพยาามห้เราตกอยู่นอำนา ของเค้าเมื่อเค้าเห็นว่าเราะพ้นอำนาของเค้า เค้าก็ใช้พลังขัดขวางตนแรกก็ไม่เชื่อหรอกน่ะแต่พอนานเค้าพยายามใช้สติไตร่ตรองและรู้ได้ว่าสิ่งที่เราเห็นนั้นคือวิญญาณ

 

แท้ที่จริงแล้วมารนั้นอยู่ที่ใจท่านต่างหาก เลิกเถอะการถอดกายทิพย์อะไรนั้นอัตตาต่างหากที่ท่านควรถอนทำไมถึงไม่ทำล่ะ

 

พยายามหาโอกาสไปร่วมงานช่วงขณะเผาศพพระเกจิอาจารย์ที่มีคุณธรรมสูงๆ แล้ว
แผ่กุศลร่วมอนุโมทนาบุญจากท่านอุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร และมารทั้งหลายที่คอยขัด
ขวางการกระทำความดีต่างๆของเรา ส่งให้เขาได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่า แล้วท่านก็จะมีจิตที่
สงบว่างจากมารทั้งหลายอยู่ชักช่วงเวลาหนึ่ง ทดลองดูครับ

 

ขอตอบ

คือขอบอกก่อนน่ะค่ะว่าดิฉันได้ล่ะแล้วและเห็นว่ามารมีอยู่ในโลกและมารในตัวของดิฉันและพยายามสู่้่ไม่ให้ตกอยู่ในอำนาของมัน ดิฉันปฏิบัติตัวและพยายามเป็นคนดีอยยู่เสมอแม้ผิดไปบ้างในการหลงลืม ทุกคนมีกายทิพย์กันได้แค่มีสติก็พอ อย่างเช่นเราหลับฝันและที่มวลมนุษย์ได้ท่องไปในความฝันเห็นคนโน่นคนนี้เค้าก็เรียกกายทิพย์เพราะวิญญาณได้ออกไป ดิฉันพยายามอธิบายแต่เครื่อแป้นมันเสียพิมพ์ไม่ค่อยได้ดิฉันไม่ใช่คนเก่งหรอกค่ะแต่แค่รู้ว่าไม่อยากมีกิเลสมารอยู่ใน เพราะกลัวต้านมันไม่อยู่ดิฉันไม่ชอบหรอกค่ะกายทิพย์หูทิพย์แต่มันมีมาเองเพราะกรรมันทำให้ธาตุภายในแปรปรวนหากเราขาดสติ
ดิฉันพยายามท่องสวดมนต์ทุกวันและยากเตือนเพื่อนๆว่าหากเราพลั้งไปเราก็แพ้มารในใเรานั้นแหละ ข้าพเ้าอยากบรรลุนิพพานเพราะมันสงบสบายไม่ต้องทุกข์ อภินิหารไม่หรอกขพระธรรมเป็นที่พ่งก็พอขแค่มีสติ ศีล สมาธิ เพราะพระศาสดาไม่ให้หลงในอวิชชา ตัณหายังคนว่งพล่านไปยังสงสาร ดิฉันำได้ต่อพระธรรมของพระองค์และำได้ว่า มีธรรมและวินัยเป็นที่พิ่งเถิดอย่าได้มีสิ่งใดเป็นที่พิ่งเลย ขอบคุณค่ะ

 

ดีแล้วครับ ตั้งใจปฏิบัติธรรม

รักาษศีล บำเพ็ญเพียนรภาวนา

ผมก็เคยเจอเหมือนท่าน จขกท แต่รู้สึกว่าหนักกว่าเยอะ

มีทั้งขวางทางใจ มีทั้งมาแบบไห้เห็นในรูปแบบต่างๆ

มาทางความฝันก็มี ทางสมาธิก็มีครับ

ก็พยายาม มองไห้เหมือน เราเดินผ่านผู้คน

เหมือนดูเหตุการณ์ต่างๆ ผ่านทางทีวี ผ่านแล้วก็แล้วไป

ไม่ต้องไปใส่ใจ สนใจ เราก็เรา เค้่าก็เค้่า

มีเรื่องเล่านะครับ


มีหลวงพ่อท่านหนึ่ง ท่านปฏิบัติธรรม เดินธุดงอยู่ในป่า

เรื่องนี้นานมาแล้วนะ ครั้งหนึ่ง ในฤดูฝน ท่านได้พำนัก ที่เพิง หรือกระท่อม

เพื่อหลบสายฝน ที่เทกระหน่ำลงมา อย่างหนัก ผ้าจีวรท่านเปียกไปหมด ท่านก็เอาออก

แล้วก็วางตากลมไว้กับราวไม้ พอจัดการกับธุระส่วนตัว เส็จเรียบร้อยแล้ว ท่านก็เจริญสมาธิ ซึ้งเป็นเรื่องปกติ ของพระนักปฏิบัติพระกรรมฐาน ที่ชอบธุดง วิเวกอยู่ในป่า

ท่องเที่ยวไป ไม่ยึดติดกับสิ่งใด

ในระหว่างนั้น ก็มีสาวชาวป่า ได้มาอาศัย หลบฝน ที่ชายคา อยู่ด้านนอก พระท่านเองก็ไม่ได้คิดอะไร

แต่อาศัย กำลังใจ ที่มีสมาธิ ผลก็คือท่านมีญาณเป็นเครื่องรู้ เพราะจิตทรงอยู่ในสมาธิจิตอยู่เป็นปกติ

ท่านนั่งสมาธิอยู่ ด้วยอำนาจิตที่บริสุทธิ์ของท่าน ภาพก็ปรากฏในห่วงสมาธิ

ท่านได้เห็นเป็นเปลวไฟ ออกมาจากตัวหญิงสาว แล้วก็พุ่งมาที่ตัวท่าน ท่นสัมผัสได้เลย

ว่ามันร้อน เจ้าความร้อนที่ว่ามันมาเผาที่ตัวท่าน แล้วใจท่านก็บอกกับตัวเองทันที ทันใดว่า หญิงสาว ที่มาอาศัย เพิง หรือกระท่อม หลบฝนนั้น มีจิตอกุศล คิดเรื่องชู้สาวกับท่าน

ท่านก็ไม่ได้แสดงออก ท่านก็นั่งนิ่งๆ ปกติ พอฝนจาง หญิงชาวป่า ก็เดินจากไป

หลวงพ่อ ท่านได้เจโตปริยญาณ คือรู้ใจคนได้ แต่ท่านเห็นภาพด้วย

ก็อย่างที่พระท่านได้เคยสอนไว้ ว่า ไฟ มีราคะบ้าง โทสะบ้าง โมหะบ้าง

นี่ก็เป็นมารเช่นกัน ที่มาเล่นงานท่าน

เล่าแลกเปลี่ยนกันนะครับ ไม่ต้องไปสนใจมารเค้านะครับ มารเค้าก็ทำหน้าที่ของเค้า

เราก็ทำหนั้าที่ของเรา ก็คือ ศีล สมาธิ และก็ไช้ปัญญาพิจรณาครับ

อนุโมทนาครับ