มันไม่รู้จักตัวกู

.......................................ด่ามึงหรือด่ากู...........................

พระอรหันต์รูปหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้า กุฏิของท่าน มีชาวบ้านคนหนึ่งเป็นโรคประสาทไปยืนด่าท่าน
ด้วยความโกรธอย่างดุเดือด เขาพยายามใช้ถ้อยคำที่คัดสรรแล้วว่า แสบที่สุด เผ็ดที่สุด แรงที่สุด
เจ็บปวด
ที่สุด มึงเลวอย่างนั้น เลวอย่างนี้สุดที่จะยกมาประณามด่าหลายชั่วโมงจนเหนื่อยหอบและเสียงชักจะ
แหบ เครือลง ค่อย ๆ อ่อนกำลังลงตามลำดับซีโครงขยายออก ยุป ๆ ป่อง ๆ อย่างน่าสงสารดวงตา
ที่เขียวถมึงตึงเคร่งเครียดค่อย ๆ ซีดโรยหลังจากเต้นแร้งเต้นกามาหลายชั่วโมงส่วนท่านพระอรหันต์ก็
นิ่งสงบเย็น เฉยราวกับก้อนหินที่ไม่สะเทือนด้วยแรงของลมพัด
(ลมเท่านั้นที่หวั่นไหว)ก้อน หินไม่หวั่นไหว
ท่านค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนถามเสียงดังกังวานว่า แกด่าใครว่ะ ชาวบ้านคนนั้นชี้มือเต้นเหย็งร้องว่าก็ด่ามึง
น่ะซี พระอรหันต์ผุ้รู้จักเรื่องสมมุติ มึง ๆ กู ๆ ดีท่านจึงชี้ไปที่ยังคนด่าว่า อ๋อ.....ที่แท้ก็ด่ามึงนั่นเอง
มึงนี่เลว
จริง ๆ น่ะ กูดีฝ่ายเดียว เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายที่มาด่าก็งงเป็นไก่ตาแตกราวกับยักษ์ที่ขว้างจักรกรต
ใส่หนูน้อยผู้วิเศษ หนูน้อยผู้วิเศษทำกงจักรให้เป็นขนมที่ีแสนอร่อยแล้วย้อนจักรนั้นมาไล่เฉือนเจ้า
ของคืน

........................................มันไม่รู้จักตัวกู...............................

พระนักกัมมัฏฐานรูปหนึ่งปฏิบัติมานานหนักหนาก็ไม่บรรลุความว่างสักทีบวชมา 20 กว่าพรรษาปฏิบัติเคร่งครัดสำรวมอย่างยิ่งก็ไม่บรรลุ แต่ก็พยายามอยู่อย่างไม่ลดละ ในเช้าวันหนึ่งขณะออกบิณฑบาตร
ไปตามทางเกวียนในหมู่บ้านเผอิญมีหญิงกลางคนสอง นางกำลังทะเลาะวิว่าทกันนางหนึ่งยืนเท้าสะเอวอยู่กับพื้นโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม เพราะทุกข์มันบีบคั้นใจอย่างแรงแกร้องว่า นี่แหละ.....มึงไม่รู้จักกู ! ฮึ !
มึงรู้จักกูหรือยัง พระองค์นั้นก็ได้บรรลุถึงความว่างขณะเดินบิณฑบาตร

................................................เอวัง..........................................

<embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.youtube.com/v/YrIZEl1Y4Y0&hl=en_US&fs=1&" play="true" loop="true" quality="high" allowscriptaccess="never" width="200" height="200">​

​