ระหว่างพุทธภูมิกับสาวกภูมิ เราบำเพ็ญบารมีมาทางไหน

พวกเราหลายท่านมีจิตใจฝักใฝ่ไปในทางจะเป็นพระโพธิสัตว์บ้าง หรือยังลังเลว่าตนกำลังเดินไปสู่พุทธภูมิ หรือสาวกภูมิ กันแน่บ้าง ...(เช่นจะไปสู่พุทธภูมิก็กลัวภัยในสังสารวัฏ เบื่อหน่ายที่ต้องเดินทางไกลบ้าง ครั้นจะดำเนินไปสู่สาวกภูมิ ก็สงสารสัตว์โลกบ้าง เสียดายว่ามีความรู้น้อยไปบ้าง เสียดายความอหังการ์ในอันที่จะเป็นพระพุทธเจ้าบ้าง)


เป็นการยากที่เราจะทราบว่า เราบำเพ็ญบารมีมาในเส้นทางใด และที่ว่าเป็นพระโพธิสัตว์นั้น ได้รับพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าแล้วหรือยัง ในเมื่อเราไม่มีญาณที่จะระลึกรู้ได้ ก็จำเป็นต้องสังเกตจิตตนเองเอา


จากประสบการณ์ คนที่ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า เพราะความอยากใหญ่ก็ดี เพราะปรารถนาในความรอบรู้ก็ดี หรือด้วยเหตุอื่น นอกเหนือจากมหากรุณาของจิตต่อสรรพสัตว์ก็ดี มักจะเดินแนวพุทธภูมิไม่ตลอดรอดฝั่ง ความอยากใหญ่ อยากรู้ ฯลฯ มันมีรากฐานอยู่บนโลภะและตัณหา ซึ่งเป็นของร้อน ส่วนมหากรุณามีรากฐานอยู่บนกุศลจิต ซึ่งเป็นความชุ่มเย็นที่หล่อเลี้ยงจิต คุณภาพของจิตจึงแตกต่างกันมาก ความปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้าด้วยแรงขับของอกุศลนั้น เมื่อต้องเผชิญกับความทุกข์ที่เผ็ดร้อนแล้ว ก็มักจะท้อถอย ดังนั้น ถ้าสำรวจจิตตนเองพบว่าปรารถนาพุทธภูมิด้วยแรงขับของอกุศล ก็เลิกคิดเถอะครับ เพราะจะเสียเวลาโดยใช่เหตุ ไม่เลิกวันนี้ ก็ต้องไปเลิกในวันหนึ่งข้างหน้าอยู่ดี


เราคงได้ยินบ่อยๆ ว่า พระโพธิสัตว์ไม่กลัวนรก อันนั้นท่านไม่กลัวเพราะมหากรุณาครับ ไม่ใช่ว่าไม่กลัวเพราะกิเลสหนาปัญญาหยาบ เหมือนเมื่อหลายปีก่อน แถวๆ ปิ่นเกล้า รถรับส่งนักเรียนเกิดอุบัติเหตุไฟไหม้ มีตำรวจคนหนึ่งพยายามช่วยเด็กจนตัวเองถูกไฟลวกยับเยิน และหยุดช่วย เมื่อคิดว่าช่วยเด็กออกมาหมดแล้ว โดยไม่ทราบว่า มีเด็กติดค้างอีก 2 คน ตำรวจนี้ให้สัมภาษณ์ด้วยความเสียใจว่า นึกว่าช่วยเด็กออกมาหมดแล้ว ถ้าทราบ ก็จะต้องพยายามช่วยต่อไปอีก เพราะ "สงสารเด็ก" มหากรุณาชนิดนี้แหละครับ ที่ทำให้กล้าฝ่าไฟนรกได้


ลองวัดใจตนเองดูเถิดครับว่า ปรารถนาพุทธภูมิเพราะอะไรแน่ ถ้าไม่ใช่เพราะมหากรุณาแล้วละก็ อย่าไปคิดถึงพุทธภูมิเลยครับ จะเนิ่นช้า แล้วก็ไปไม่รอดในภายหลัง

อีกประการหนึ่ง หากยังไม่แน่ใจว่า เราเป็นพระโพธิสัตว์หรือไม่ ก็ไม่ควรลังเลใจที่จะเร่งปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ เพราะถ้าเป็นพระโพธิสัตว์จริง ก็จะได้มีบารมีเต็มเปี่ยมเร็วๆ ถ้าไม่เป็นพระโพธิสัตว์ จิตก็จะได้เข้าถึงวิมุตติหลุดพ้นเร็วๆ ​

เร่งปฏิบัติเข้า มีแต่ได้กับได้..​

คุณปราโมทย์
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๓
������硼������ - �ѹ�Ը��� : Santidharma.com​

 

วัดกี่ทีก็เป็นไปเพื่อพุทธถูมิเท่านั้น ไม่ได้เป็นเพราะมหากรุณาแล้วด้วย เป็นเพราะเป็นสิ่งที่ต้องทำ ต้องไปให้ถึง ก็แค่นั้นแหละ ยาวนานหรือ ทุกวันนี้มันก็ยาวนานอยู่แล้ว ไม่อแลกถ้าจะนานอีกหน่อยนึง

 

อนุโมทนา สาธุ ๆ ในการเผยแพร่ธรรมะ ผมก็ขอแค่ พระนิพพาน เท่านั้นครับ ขอเป็นพระอรหันต์เข้าสู่พระนิพพาน ก็พอแล้วครับ

 

ผู้ที่่ปราถนาพุทธภูมิมีมากมายแต่ผู้ที่จะไปถึงจุดหมายได้มีน้อยยิ่งนัก และกาลเวลานี่แหละเป็นตัวคัดกรองอย่างยอดเยี่ยมที่สุด ผู้ที่จะไปถึงได้ก็คงต้องมีมหากรุณาอย่างที่เจ้าของกระทู้ได้ว่าไว้แหละครับ เพราะความปราถนาพุทธภูมิเพราะเหตุอย่างอื่นคงยากที่จะไปถึงจุดหมายได้ อนุโมทนาด้วยครับ

 

....ไม่ปรารถนาอิหยังดอก สำหรับผม ขอบรรลุพระนิพพานในปัจจุบันชาติเท่านั่นเอง สาธุ

 

ไม่ว่า ยานใด ล้วนสู่พุทธยาน
สัทธรรมปุณฑรีกสูตร

 

โมทนาครับ ขอให้ท่านที่หวังนิพพานสมหวังด้วยเทอญ อย่าลืมมาโปรดผมด้วยนะครับ ^ ^

 

มีแต่คนอยากนิพพาน ก็ขอให้ทำสำเร็จนะคะ
เราแค่อยากอยู่บนสวรรค์ เท่านั้นเอง

 

ครับ ขอ อนุโมทนาด้วยครับ ขอให้ทุกท่านสำเร็จตามที่ปรารถนา และ ขอให้ผมสำเร็จตามที่ผมปรารถนาด้วยครับ สาธุๆๆๆ

 

จุดหมายเดียวกัน

แต่พาหนะ (กำลังใจ) ที่ใช้ขับเคลื่อนอาจต่างกัน

กำลังเจอคำถามนี้ปรากฏในใจเช่นกัน โอ้ละหนอ.... ^^"

 

ปราถนาแค่ปกติสาวกครับ ไม่ขออะไรมากกว่านี้ เวียนว่ายมาพอแล้วครับขอขึ้นฝั่งเดี๋ยวนี้เลย

 

อนุโทนา สาธุครับ

พระนิพพาน นั้นสุขยิ่งนัก อยากพบเจอจัง

 

ส่วนตัวผมจะต้องบรรลุพุทธภูมิให้จงได้ จะได้ขนสัตว์ผ่านสังสารวัฎไปให้ได้

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ ขอเข้าพระนิพพานได้ เป็นที่สุดแล้วค่ะ

 

ถ้าเมตตาไม่หนัก ไม่เข้มข้นจริง เดินลำบากครับ ทางสายนี้

 

สักวันคงรู้ครับ ผมเชื่อเช่นนั้น