ทุกข์เพราะรัก

ทุกข์เพราะรัก
โดยพระอาจารย์สนอง กตปุญโญ วัดสังฆทาน นนทบุรี


ความวุ่นวายที่ทุกคนมีอยู่ยังดับไม่ลง เดี๋ยวเรื่องนั้นเข้ามาแทรกเดี๋ยวเรื่องนี้เข้ามาซ้อน เรื่องรักเรื่องใคร่ เรื่องโลภโกรธหลงมีอยู่ในหัวใจทุกคน แสวงหาความอยาก ความรัก เช่นไปขอความรักเขา อยากให้เขารักเรามากๆ รักน้อยไม่เอา อยากให้มันเพิ่มมากขึ้น ที่จริงมันเพิ่มทุกข์ทั้งนั้น

เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้วก็ทุกข์มากขึ้น รักมากก็กังวลมาก กลัวจะเป็นโน่นเป็นนี่ กลัวจะไม่ดี กังวลกลัวจะเปลี่ยนแปลง เกิดความทุกข์กระสับกระส่ายกระวนกระวาย เมื่อรักมากห่วงมากก็เป็นทุกข์มาก ห่วงมากๆเข้าก็หึงหวงเกิดทะเลาะขัดแย้งกันเพราะไม่ตรงตามที่ตกลง

“ทำไมรักแล้วต้องเป็นอย่างนี้ด้วย” รักแล้วต้องคอยติดตามเป็นเงาตามตัวทำไม? คนถูกรักก็ไม่เข้าใจในความรัก คนที่รักก็ไม่เข้าใจในความรัก รักแล้วกลายเป็นห่วงกลายเป็นเฝ้าติดตามจนกลายเป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลา รักไม่มีธรรมะมักเป็นอย่างนี้

ถ้าเราไม่เข้าหาธรรมะมันก็หนักเอียงไปทางเดียว เอียงไปทางที่เป็นทุกข์อยู่เรื่อย เพราะเราอยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันตรงกับตามความต้องการ แต่มันก็ไม่เป็นดังที่เราต้องการสักที นี่แหละชีวิตคนเราถ้าไม่มีธรรมะแล้วก็จะมีปัญหา แม้แต่ความรักก็เป็นเรื่องใหญ่โตเป็นความทุกข์ที่เข้ามาแทรกซ้อนอยู่ทุกลมหายใจ

ความรักจะเข้าใจกันทีแรกเท่านั้น อยู่ไปนานๆมันไม่รู้จักความเข้าใจเพราะมันเกินเลยไม่มีขอบเขต คนเราจึงมีปัญหาหัวใจ เป็นทุกข์เพราะห่วง เพราะหวง เพราะกังวล

แม้ความรักที่สาบานว่าจะรักกันจนตายมันก็ยังทิ้งกันได้ ต่างคนต่างเกิดมาก็ตายจากกันได้ ไม่มีอะไรเป็นของเที่ยงเลย แล้วจะไปยึดมั่นถือมั่นว่าทุกอย่างนั้นจะเป็นไปตามสัญญาไม่มีหรอก

รู้จักละวางให้ใจว่างบ้างด้วยการภาวนา ด้วยการเข้าใจธรรม พอมันไปห่วงไปรักไปกังวลคนอื่นมันเป็นทุกข์ทุกทีอีกแล้วว่าเขาจะเป็นโน่นเป็นนี่ ตัดใจให้ได้ช่างมันเถอะเกิดคนเดียวตายคนเดียว เอาความตายมาตัดปุ๊ปสบายใจ คนเรากรรมใครกรรมมัน เขาทำบุญไว้ก็ต้องไปดีเขาทำบาปก็ต้องไปตามกรรมของเขา ใครจะไปดึงรั้งเขาได้

จึงว่าเราเกิดมาแล้วก็ศึกษาชีวิตให้เป็นธรรมะเสีย เกิดคนเดียวตายคนเดียวกินคนเดียวทุกข์คนเดียว ถ้าเรายังช่วยใจตนเองให้สงบไม่ได้ ก็ช่วยคนอื่นไม่ได้จะต้องช่วยเหลือตนเองก่อน เมื่อช่วยเหลือตนเองได้ก็ช่วยเหลือผู้อื่นได้


-love mode-

 

"ที่ใดมีร้ก ที่นั่นมีทุกข์" จริงๆ ถ้าเป็น"ราคะ" ไม่ใช่ "เมตตา"

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

เคยโดนเพื่อนๆ สอนมาว่า
ควรจะรักด้วยสมอง อย่ารักด้วยหัวใจเพียงอย่างเดียว

 

คนเรามักทุกข์เพราะสิ่งอันเป็นที่รัก

 

"ความรักจะเข้าใจกันทีแรกเท่านั้น อยู่ไปนานๆมันไม่รู้จักความเข้าใจเพราะมันเกินเลยไม่มีขอบเขต คนเราจึงมีปัญหาหัวใจ เป็นทุกข์เพราะห่วง เพราะหวง เพราะกังวล "
รักไม่มีธรรมะมักเป็นอย่างนี้
อนุโมทนาค่ะ สำหรับบทความดีๆ

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆแบบนี้ค่ะ

แค่ไม่ทุกข์ก็สุขแล้ว;k05

 

เคยคิดว่ารักครั้งนี้จะเป็นรักจริงและรักครั้งสุดท้ายในชีวิต แรกๆไปด้วยกันได้โดยไม่เคยขัดและไม่เคยเผื่อใจเจ็บ ด้วยการปล่อยวางว่าอาจจะไปด้วยกันไม่ได้

มาวันนี้วันเวลาเปลี่ยนแปลงไป ความคิดคนเราก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ได้รู้จักความรักที่เป็นอยู่ทุกๆวัน ก็เลยเข้าใจว่า การปล่อยวาง โดยไม่ยึดติดว่ารักนี้จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต คือวิธีที่ทำให้เราไม่เป็นทุกข์และสุขใจได้ ถึงแม้เราจะมีเรื่องต้องให้ทะเลาะกัน


ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์จริงๆค่ะcatt23catt23

 

สาธุ....
ยังไม่ได้รักเลย....ยังรู้สึกว่าทุกข์กำลังเดินทางเข้ามาหา

 

อนุโมทนา สาธุครับ แต่รักของพ่อแม่บริสุทธิ์และยิ่งใหญ่กว่าความรักของหนุ่ม-สาว

 

ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์ ไม่รักก็ไม่ทุกข์
อนุโมทรา สาธุ

 

ยอดเยี่ยมค่ะ ร่วมอนุโมทนา สาธุอย่างสูงเจ้าค่ะเมื่อใดที่เกิดความรัก ความเสียใจ ทุกข์ใจ ความผิดหวัง การเลิกลา ย่อมเกิดขึ้น เสมอโดยหนีไม่พ้นค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

สาธุ สาธุ รักโดยไม่คาดหวังอีกฝ่ายหนึ่งมาก รักโดยไม่หวังผลตอบแทน
ยิ่งให้ ยิ่งได้ นะครับ

 

รัก=ทุกข์
ลัก=ทุกข์

 

ที่ใดมีรักที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์เป็นธรรมดาค่ะ

 

Namo amitabha สาทุ สาทุ