"ธรรมชาติ" ความสุขที่แท้จริง

ณ มุมหนึ่งของประเทศไทย...กรุงเทพมหานคร

ท่ามกลางวิถีชีวิตที่วุ่นวาย.. ผู้คนที่นี่ต้องทำงานแข่งกับเวลา
รถติดยาวเหยียดทุกเช้า ทำให้ต้องตื่นไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่

และ "เงิน" ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้คนที่นี่
เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรก้อตาม..
ทุกย่างก้าว ก็คือ "เงิน"

ส่วน "ความสุข" น่ะเหรอ ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก
บางคนไม่เคยสัมผัสมันซะด้วยซ้ำ
หลายคนใช้ชีวิตสวนทางกับความฝันของตัวเองอย่างเลือกไม่ได้
และอีกหลายคน.. ทำงานมีเงินมีทองมากมาย..
แต่กลับไม่รู้ว่าอะไรที่เค้าเรียกกันว่า "ความสุข"

ส่วนอีกมุมหนึ่งของประเทศไทย..
อุทยานแห่งชาติภูจองนายอย อุบลราชธานี



ท่ามกลางวิถีชีวิตที่เรียบง่าย.. ผู้คนที่นี่ไม่จำเป็นต้องทำงานแข่งกับเวลา
อากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ปลุกให้พวกเขาลืมตาตื่นขึ้นมาสัมผัสมันโดยอัตโนมัติ

และ "ความสุข" ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้คนที่นี่
เพราะไม่ว่าพวกเขาจะอยู่มุมไหนในป่า..
ทุกย่างก้าว.. ก็คือ "ธรรมชาติ"

ส่วน "เงิน" น่ะเหรอ ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก
บางครั้งมันก้อไม่มีความสำคัญอะไรมากมายซะด้วยซ้ำ
หลายคนอาจจะไม่เคยฝันว่าครั้งหนึ่งจะได้มาทำงานที่นี่
แต่พอได้สัมผัสมันแล้ว ก้อพบว่า นี่แหละคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต
และที่สำคัญ คือ ทุกคนที่นี่..
ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก.. "ความสุข"

แม้จะได้ค่าตอบแทนเพียงน้อยนิด..
สำหรับงานที่ต้องอยู่แต่ในป่าแบบนี้
ชีวิตแต่ละวันมีแค่การออกตรวจตราความเรียบร้อยภายในอุทยานแห่งชาติ
การเก็บพันธุ์ไม้หายากออกมาเพาะพันธุ์แล้วเอากลับไปเติมเต็มธรรมชาติตามเดิม
และการสอดส่องดูแลพื้นที่ที่เสี่ยงต่อไฟป่า

ถามว่าเหนื่อยมั้ย.. เหนื่อยมาก
แล้วคุ้มกับค่าตอบแทนที่ได้มั้ย?
ถ้าหมายถึงเงินล่ะก้อ.. ยังไงก้อไม่คุ้มหรอก

แต่แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ค่าตอบแทนเป็นหลักหมื่นหลักแสนเหมือนกับคนกรุงหลายๆคน
แต่พวกเขาได้ค่าตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้น
นั่นคือ ค่าตอบแทนที่ธรรมชาติมอบให้พวกเขา
ค่าตอบแทนจากธรรมชาติ ที่เงินหาซื้อไม่ได้

พวกเขาทำงานเพื่อดูแล "ธรรมชาติ"
จึงไม่แปลกอะไรที่ธรรมชาติจะมอบสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับพวกเขา

ธรรมชาติสร้างน้ำใสเย็นให้พวกเขาประพรมใบหน้าเวลาเหน็ดเหนื่อย
ธรรมชาติสร้างลมให้พัดผ่านพวกเขาเวลาที่ร้อนอบอ้าว
ธรรมชาติสร้างอากาศที่บริสุทธิ์ให้พวกเขาได้หายใจ
ธรรมชาติสร้างพรมสีเขียวนุ่มใต้ร่มไม้ให้พวกเขาเอนกายลงนอน




ก็คงไม่แปลกหรอก.. ถ้าซักครั้งที่เราได้ไปนั่งพูดคุยกับพวกเขา
แล้วจะได้ยินประโยคที่ว่า พวกเขาจะทำงานในอุทยานแห่งชาติไปทั้งชีวิต

ด้วยเพราะพวกเขาตระหนักเป็นอย่างดีว่า..
เงินไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง
และ

เงินไม่สามารถให้ลมหายใจที่ยืนยาวกับพวกเขาได้
เหมือนกับที่ธรรมชาติมอบให้กับพวกเขา




ที่มา
atcloud.com
​

 

​

การที่จะรักษ์ธรรมชาติได้ ต้องเริ่มที่ธรรมชาติในใจคน


ธรรมชาติของคน มีโลภะ โมหะ ความเห็นแก่ตัว ซ่อนอยู่
มากน้อย สุดแต่ละปัจเจกบุคคลนั้นๆ


ถ้าทุกคนรักษ์ธรรมชาติของผู้อื่น ดั่งรักษ์ธรรมชาติของตนแล้วไซร้
ก็ขยับขยายในวงกว้าง

รักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รักษ์โลกใบนี้

เด็ดดอกไม้........กระเทือนถึงดวงดาว


​

 

ขอบคุณค่ะ สำหรับความหมายที่ดีมากๆ อ่านแล้วซาบซึ้งจริงๆค่ะ หากมนุษย์เรารู้จักทำตัวให้กลมกลืนกับธรรมชาติ ไม่เบียดเบียนธรรมชาติ หรือมนุษย์ด้วยกัน โลกเราก็คงไม่ต้องพบกับภัยพิบัติแน่นอนเลย อนุโมทนาค่ะ

 

อยู่กับธรรมชาติ
มีความสุขจริงๆค่ะ สัมผัส และ รู้สึกได้ทุกวันค่ะ
รักษ์ธรรมชาติ กันนะคะ​

 

นี่เป็นความสุขเพียงเล็กน้อย(แต่เขาเห็นว่ามาก)จากการไม่ยึดติดของนอกกายคือ."เงิน"
แล้วคิดดูสิว่าการที่ไม่ยึดติดไรเลยแล้วอยู่บนนิพพานซึ่งเป็นความสุขทางใจตลอดกาลคงเทียบกันไม่ติด

 

เราต้องช่วยกันรักษาธรรมชาติให้คงอยู่ตลอดไปค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้แก่ผู้อนุรักษ์ธรรมชาติ ทุกๆท่านครับ

 

มนุษย์และธรรมชาติ คือสิ่งเดียวกัน ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้

 

เป็นกำลังใจให้ครับ