กะระณียะเมตตะสูตร + คำแปล บทเทวดารัก

ประวัติบทสวดกรณียเมตตสูตร
เรื่องมีว่า สมัยหนึ่งจวนเข้าพรรษา ภิกษุจำนวนหนึ่งกราบทูลลาพระพุทธเจ้า เพื่อไปอยู่จำพรรษาในป่าลึกแห่งหนึ่ง เหล่ารุกขเทวดาคิดว่าพระคุณเจ้าคงพักชั่วคราว ไม่กี่วันก็จะไป จึงพากันลงมาอยู่บนพื้นดินเพื่อถวายความเคารพแก่พระสงฆ์แต่เมื่อรู้ว่าพระคุณเจ้าจะอยู่ที่ป่านี้ตลอดพรรษา จึงปรึกษากันว่าพวกเราเห็นจะต้อง"ไล่" พระท่านไป ไม่เช่นนั้นจะลำบากมากที่จะต้องมาอยู่บนพื้นดินอย่างนี้จึงพร้อมใจกันหลอกหลอนภิกษุที่ไปนั่งกรรมฐานอยู่ใต้ต้นไม้บ้าง ในถ้ำบ้าง จนท่านอยู่ไม่เป็นสุข พระก็กลัวผี ว่าอย่างนั้นเถอะ จึงตกลงกันกลับไปเฝ้าพระพุทธเจ้า กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ
พระพุทธองค์ตรัสว่า "พวกเธอมิได้เอาอาวุธติดตัวไปด้วย จึงถูกผีหลอกหลอน" เมื่อกราบทูลถามว่า อาวุธชนิดไหน พระองค์ก็ตรัสว่า อาวุธคือความเมตตา ว่าแล้วก็ทรงสวดกรณียเมตตสูตร ให้ฟัง แล้ว มีพุทธบัญชาให้กลับไปยังป่านั้นอีก และให้สวดทันทีที่เดินเข้าป่า และสวดทุกวันภิกษุเหล่านั้นก็ทำตามพุทธโอวาท บรรดาผีสางคางแดงทั้งหลายได้ยินบทสวด ก็มีจิตใจอ่อนโยน รักใคร่ในพระสงฆ์ ไม่หลอกหลอน ทำให้ท่านสามารถอยู่ในป่าได้อย่างผาสุก พระภิกษุได้สัปปายะ เจิรญธรรมสำเร็จอรหันตผลถ้วนทั่วกัน
เพราะเหตุว่าเนื้อหาของบทสวดเป็นการแผ่เมตตาความรัก ปรารถนาดีแก่เหล่าเทวดาในป่าและแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายซึ่งท่านก็จะมีไมตรีจิตตอบและถวายการอารักขาให้ผาสุกกัน จึงกลายเป็นธรรมเนียมว่าเมื่อผ่านศาลเจ้าเทพารักษ์หรือไม้วนปติ ที่มีชนนับถือพึงให้ภิกษุเจริญสามีจิกรรมเจริญเมตากรียสูตร…บ้างเรียกมนต์ขับผี ปัจจุบันนำไปสวดรวมกับเจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน เรารับฟังเนืองๆแต่ไม่เข้าใจความหมาย บทนี้ใช้ได้ดีทีเดียวเวลาไปนอนป่าหรือที่ไม่คุ้นชินทำให้นอนหลับง่ายและทำให้จิตสงบได้


กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
กิจอันใด อันพระอริยะเจ้าบรรลุบทอันกระทำแล้ว กิจอันนั้นกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี
สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ<o></o>​

สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย
อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
เป็นผู้มีธุรกิจน้อย ประพฤติเบากายจิต<o></o>​

สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญา
อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย<o></o>​

นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย<o></o>​

สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด<o></o>​

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่
ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ยังเป็นผู้สะดุ้ง ( คือมีตัณหา ) หรือเป็นผู้มั่นคง ( ไม่มีตัณหา ) ทั้งหมดไม่เหลือ<o></o>​

ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
เหล่าใดยาวหรือใหญ่ หรือปานกลางหรือสั้นหรือผอมพี<o></o>​

ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา
เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น
เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล<o></o>​

ภูตา วา สัมภะเวสี วา
ที่เกิดแล้ว หรือแสวงหาภพก็ดี
สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด<o></o>​

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ
สัตว์อื่นอย่างพึงข่มเหงสัตว์อื่น
นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
อย่าพึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ในที่ไรๆ เลย<o></o>​

พยาโรสะนา ปะฏิฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธด้วยความคับแค้นใจ<o></o>​

มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
มารดาถนอลูกคนเดียว ผู้เกดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด<o></o>​

เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
พึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มีประมาณในสัตว์ฉันนั้น<o></o>​

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น<o></o>​

อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง
อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
เป็นธรรมอันไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู<o></o>​

ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งแล้วก็ดี
สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงนอนเพียงใด<o></o>​

เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น
พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวกิริยาอันนี้ว่า เป็นพรหมวิหารในพระศาสนานี้<o></o>​

ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีสะวา
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล
ทัสสะเนนะ สัมปันโน
ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ ( คือโสดาปัตติมรรค)<o></o>​

กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก
นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ
ย่อมไม่ถึงความนอน ( เกิด) ในครรภ์อีก โดยแท้ทีเดียว<o></o>​

credit : www.yimwhan.com

เห็นว่าไม่ค่อยมีคนลง จึงเอามาเผยแผ่ ถ้าเกิดปัญหาอะไร ขออภัย ด้วยนะครับ

ข้าพเจ้าขอบุญอุทิศบุญกุศลจากการแจกจ่ายบทสวดมนต์นี้
ให้ถึงแก่บิดา มารดาของข้าพเจ้า หมู่ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์
ผู้มีพระคุณ ศัตรูของข้าพเจ้า
เจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้า เจ้ากรรมนายเวรของบิดา มารดา
เทวดาประจำตัวของข้าพเจ้า เทวดาประจำตัวของบิดา มารดา
เทวดา เจ้าที่ เจ้าทางอารักขเทวดา รุขเทวดา ประจำที่บ้าน
เทวดา 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน อบายภูมิ 4 มนุษย์ 1 พรหม 16 ชั้น
พญายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลาย ร่วมโปรดอนุโมทนา และ ร่วมเป็นสักขีพยาน
ในการบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้าครั้งนี้ด้วยเทอญ
และขอให้ถึงบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว ทั้งหมดทั้งสิ้นด้วยเทอญ
และขออำนาจผลบุญที่ข้าพเจ้าอุศไปนี้ เป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าถึงพระนิพพาน
ในปัจจุบัน และอนาคตกาลเบื้อหน้าด้วยเทอญ

 

คือสุด......ยอดแห่งพระคาถา..ที่มีมาในสมัยพุทธกาล

เมตตัญจะสัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง​

อุทธังอะโธ จะ ติริยัญจะอะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง​

ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา​

สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ​

เอตังสะติง อะธิฏเฐยยะ​

พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ​

ทิฏฐิญจะอะนุปะคัมมะ สีสะวา​

ทัสสะเนนะ สัมปันโน​

กาเมสุวิเนยยะ เคธัง​

นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ​

บทกรณียเมตตาสูตรนั้น..คือยอดแห่งพระคาถาเมตตาทั้งปวง..ที่พระธุดงค์.เกือบทุกรูปจะต้องภาวนาเวลาจาริก..วิเวกไพร​

พระอรหันต์ห้าร้อยแดนป่ากรุงสาวัตถี....เคยสำเร็จ...ความร่มเย็น..ด้วยอานุภาพแห่งพระคาถามาแล้ว......เพื่อง่ายต่อการภาวนา..บทที่ตัดมานั้นเป็นที่นิยมสวด..ในงานมงคลและงานอวมงคล..ของพระสงฆ์ไทยในยุคนี้..ขอรับ​

ขออนุโมทนาสาธุการด้วยขอรับ.....ที่ท่านเลื่อมใสศรัทธานำมาเผยแพร่

เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา(ห้องสมุดธรรมะเพื่อประชาชน)​

ป.ล. บทนี้เมื่อสวดแล้วพระพุทธองค์ท่านตรัสว่าย่อมเป็นที่รักแก่ทวยเทพ........ดังปรากฎท่อนหนึ่งของประวัติแห่งพระคาถาว่า....
หลังจากพระธุดงค์ห้าร้อยได้ภาวนา...และจาริกกลับดง.....เหล่าเทวดาที่เคยอารวาด...แปลงเป็นผีคอหัก..หรือ..ทำให้เกิดอาเพศจนอยู่ไม่ได้.....ได้ลุกขึ้นไปต้อนรับ...ว่าพระของพวกเรามาแล้ว...แสดงอาการต้อนรับด้วยความนอบน้อมและด้วยความยินดียิ่ง.....และแล้วป่าที่เคยวิปริต...ก็เงียบสงบร่มเย็นเหมาะแก่การเจริญสมณะธรรมนับแต่นั้นมา

เกล้าฯก็นิยมภาวนา..คาถา.บทนี้​

 

ผมสวดเป็นประจำทุกวันครับ อนุโมทนาบุญกับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ

 

ฟังเสียงสวด กรณียเมตตสูตร สำเนียงอินเดีย ได้ที่

http://www.oknation.net/blog/buddhamantra/video/9654

 

โมทนาสาธุค่ำ อยากท่องมานานแล้วแต่ไม่มีแต่วันนี้ได้อ่านขอบคุณมากที่บอกมาค่ะจะท่องให้ขึ้นใใจเลย