นอนไม่ตกภวังซะที ใครมีวิธเจ็งๆให้ตกภวังง่ายๆบ้างครับ

นอนไม่ตกภวังซะที ใครมีวิธเจ็งๆให้ตกภวังง่ายๆบ้างครับ อยากนอนสงบๆไม่อยากฝันหรือมีผู้รู้คอยรู้ตลอดเวลา

 

มีสองแบบ แบบแรกต้องตั้งใจภาวนาสมาธินอนดีๆ ถ้าสมาธิดี จะหลับโดยไม่ฝัน ถ้าสมาธิอ่อน ฝันมันทั้งคืนเลย

กับอีกวิธี คือ นอนโดยไม่ต้องกำหนดภาวนาอะไร นอนเฉยๆแบบไม่เข้าสมาธิ ถ้าไม่เข้าสมาธิเลย นี่นอนตลอดคืน ไม่มีตื่นขึ้นมาทุก สอง สาม ชั่วโมง แต่ไม่ได้กุศลใดเลย

เลือกเอา

 

เรื่องนอนนี่พูดยากนะครับ.......บางครั้งเป็นอาการทางกายไม่ใช่อาการทางจิตนะ.....อย่างผมไปหาหมอ..หมอจีน...บอกเลยว่า....ปัญหาประจำตัวคือนอนไม่หลับ...หรือหลับยากอะไรอย่างนี้..ต้องรักษา...ไม่รักษาผลระยะยาวอายุจะสั้น...อย่างนี้เป็นเรื่องของร่างกาย มันเป็นกรรมวิบาก...ผมก็ไม่ยอมรักษาเพราะต้องใช้เวลา....ช่างหัวมัน...ตายก็ให้มันตายไปกับกายนี้...บางครั้งใช้วิธีแบบหลวงปู่ชาแนะนำ มันอยากหลับไม่ให้หลับ....มันอยากตื่นไปหลับ....หรือเอากับมันจนไปกันข้างหนึ่ง รู้เลยว่ากายไม่ใช่เรา บังคับมันไม่ได้...


บางคนเป็นคนหลับยาก....หรือตื่นง่าย......ได้ยินอะไรนิดหน่อยก็ตื่นแล้ว.....

แนะนำว่าให้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ....นอนหลับให้เป็นเวลา.....อย่ากังวลอะไรตอนก่อนนอน.....ก่อนนอนอาจเผื่อเวลาเพื่อการปฏิบัติไปเลย.....จะได้หลับง่าย....และมีสติ....

สำหรับผม...เป็นคนหลับยาก.....ไม่มีการนอนหลับครั้งใดเลยที่ไม่ฝัน(อันนั้นแบบไม่มีสติ..บางครั้งใช้แบบสติตามฝัน)ถึงแม้ว่าครั้งนั้นนอนหลับเหมือนคิดว่าตนเองไม่ฝัน...แต่มีบางคืนเคยทดสอบแบบตื่นขึ้นมาตอนกลางคืนทุกครั้งรู้เลยว่าตนเองถอนออกมาจากฝัน.......หรือถ้าหากมีสติแบบนอน.....ก็จะรู้อะไรทั้งหมดทั้งกายเราและรอบข้าง.....เหมือนใครทำอะไรหรือเดินผ่านเรา...เรารู้หมด.....

ผมจะใช้วิธีให้เวลาตนเองก่อนนอน....ประมาณครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อยเพื่อการปฏิบัติ.....บางวันจะเป็นการสวดมนต์....บางวันจะเป็นการนั่งสมาธิ หรือเดินจงกรม....ว่าไป....ตามเหตุการณ์และอารมณ์ในขณะวันนั้นๆ...ว่าต้องการแบบใหน....ช่วยได้มากสำหรับผมนะ...

ของอย่างนี้ต้องหาทางที่เหมาะสมได้ด้วยตนเอง....

 

สำหรับผม
นอนนับเรื่อยไป หายไปจบกัน

 

คนนอนไม่หลับ ก็เพราะว่า ธาตุไฟขึ้นบน อันนี้ ใครเจริญมหาสติปัฎฐาน ก็จะทราบได้
ไฟนี้ มาจาก การที่เราครุ่นคิด มาทั้งวัน ทำงานทั้งวัน ครุกรุ่นกับอารมณ์ทั้งวัน พอ อาทิตย์อัสดง ก็ยังไม่พยายามผ่อน ภาระทางความคิด ไม่ผ่อนอารมณ์ แล้วไปนอน มันจะไปหลับได้อย่างไร มันก็เหมือน เครื่องยนต์ เพิ่งวิ่งเสร็จ กว่าจะเย็นก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง พอมันเริ่มเย็น ช่วง ตีสาม ตีสี่ ก็ต้องตื่นขึ้นมา ทำงานต่อ คนส่วนมาก มีวิถีชีวิต แบบนี้ ซึ่ง ทำให้พลังชีวิต ถดถอยลงไปเรื่อยๆ
ขาดสมาธิ ขาดกำลังจิต
พอสุดท้าย ทนไม่ไหว ก็ป่วยหนัก

แนวทางแก้ไข ต้องรู้จักผ่อน อารมณ์ ก่อน อาิทิตย์ตก แล้ว ผ่อน อาหารเย็น
ไม่กินมืิ้อหนัก เพราะธาตุไฟ จะทำงานย่อย อาหารอีก

ทำอย่างนี้ได้จะไม่แก่ โรคน้อย

 

ผมพบว่าเล่นเวทนี่เหนื่อยโคตร คือเล่นน้ำหนักเยอะๆ
ใช้เวลาไม่มากด้วยหมดแรงหลับง่าย

แถมเข้าภวังค์แบบสะกดจิตให้เอาไปเล่นโปรแกรมจิต
1.ผ่อนคลาย
2.นึกถึงที่สบายๆที่ชอบไป เป็นภาพเลย ทะเล แดดอุ่นๆ
3.นึกภาพตัวเองเดินถอยหลังลงบันได ทีละก้าวแต่ละก้าวค่อยหมดแรงไป
ลง1ขั้นก็นับลง1 สัก20ขั้น เข้าภวังค์
3.1นึกตัวเองเป็นลูกโป่งลมรั่ว ค่อยระบายออกจนแฟบ หมดแรง เข้าภวังค์
3.2ลงลิฟต์ทีละชั้นสัก20ชั้น
4โปรแกรมจิตได้เลย พัฒนาศักยภาพ แล้วจะปล่อยหลับไปก็ได้
4.1สติรู้ตัวดีจะตื่น แต่ขยับตัวไม่ได้แข็งไปหมด ก็ในระลึกลมกลับมา จากนั้นความรู้สึกกลับมา ที่เกศาผม โลมาขน นขาเล็บ ทันตาฟัน ตโจหนัง ความรู้สึกกลับมาค่อยขยับตัว

เอาไปฝึกกันเลยครับ

 

อ้าว มะยึก นอนหลับไม่เป็นซะและ ตื่นตลอด แต่กลับไม่ชอบ เนาะ

มาดูกัน.....ปัญหาที่แท้จริงตรงนี้ ไม่ใช่ การนอนไม่หลับ แต่เป็นความ
พอใจการนอนหลับแบบเดิมๆ มันมารั้งเอาไว้ เพราะความเคยชินกับการ
มีขันธ์5ทำงานตามแบบปุถุชน

แต่ทว่า สภาวะนี่จะเป็นสภาวะตื่นที่เรียกว่า พุทโธ ก็ไม่ใช่ อันนี้เป็นเพราะ
ไป ยินดีพอใจกับการตื่นในสมาธิหัวปัปหัวปำเข้า จิตมันเลยโดนอบรมไปทาง
ผิด พอมันเห็นว่าการตื่นแบบนี้เป็นทาง(เพราะตัณหาเข้าไปย้อมให้เห็นผิด) มัน
ก็เลยเล่นหลับไม่ลงไม่เลิกไปตามวิบากที่อบรมไว้ผิดทางเอง โทษใครหละ

ดังนั้น ไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ ขอให้ดูสภาวะนี้ไปเรื่อยๆ ถ้ากล้าพอ เขาก็
เรียกว่า ทำ เนสัชชิก อยู่ ทำเพื่อให้รู้ว่า อารมณ์อยากนอนแบบปุถุชน
นั้นเป็นอย่างไร เทียบกับ อารมณ์อยากนอนแบบพรหมทำอย่างไร ทั้งสอง
ทางผิดทั้งคู่ --- อันนี้ อย่าไป อดอาหาร แบบคนโง่ๆ สอนผิดๆให้ทำอีก
นะ ยิ่งอดอาหาร จะยิ่งเป็นการเดิน เนสัชชิก เป็นการสร้างสภาวะหลับไม่
ลงเติมเข้าไปอีก -- ถ้าจะนอนจริงๆ อันนี้จะต้องหันไปทานอาหาร โดยเฉพาะ
อาหารที่เป็น ธาตุเหล็ก ผักใบเขียว จะทำให้หลับง่าย แต่อย่าไปกินอาหาร
ทะเลเพราะมีสังกสีเยอะ จะทำให้หลับฝันไม่แห้ง ยุ่งอีก

ที่บอกว่าไม่ต้องทำอะไร ให้ดูไปเรื่อยๆ ก็เพราะว่า เหตุของสภาวะนี้มันเกิดจาก
ตัณหาแน่นอน และโดยสภาพของธรรม ไม่ว่าจะโดยตัณหา หรือ อวิชชา อย่าง
ไรเสียมันก็ไม่เที่ยง ต้องจางคลายไปวันยันค่ำ ขอให้ อดทน ขันติ กล้าๆวางใจ
สังเกตไปห่างๆ ได้เลย ..แล้วจะแจ่ม

แต่สมมติว่า มะยึกไม่กล้าพอ ไม่ปลิโพธิ์ ก็นะ อันนี้ก็ต้องหาอุบายเข้ามาช่วย แต่
เนื่องจาก จิตมันเห็นผิดคิดว่าสภาวะตื่นตลอดแบบนี้เป็นทาง หากมะยึกไปทำสมาธิ
อีกจะยิ่งเติมเชื้อให้กับความฝุ้งซ่านชนิดนี้ จึงไม่ควรทำสมาธิ

ก็ในเมื่อไม่ให้ทำสมาธิ แล้ว มะยึก จะหาอะไรมาทำได้หละ ก็ ทำบุญ สุนทาน
ทำงานบ้าน งานเรือน คอยเอาอกเอาใจพ่อแม่ก็ได้ ...เพื่ออะไร เพื่อให้จิตมันรู้
ว่า รสกุศลที่ถูกต้องนั้น ผิดกับรสกุศลที่ผิด(จิตตื่นไม่เลิก) เอากุศลที่ถูกต้องไป
อบรมให้จิตมันดู จิตมันจะค่อยๆ เอ๊ะ นี่กูคิดผิดนี่หว่า กุศลธรรมดาๆ อย่างการ
ทำบุญ สุนทาน การทำบุญกับพ่อแม่ หรือแม้แต่การ ถูบ้านกวาดบ้าน มันยัง
ย้อมเข้ามาให้จิตได้มีปิติได้ ก็แปลว่า จิตมันสำคัญในรสธรรมผิดไป มันก็จะค่อยๆ
วางอารมณ์ที่ยึดจับผิดๆออกมาทีละน้อย ไม่แน่มีระเบิดลงตูมหนึ่งก่อนจะหลุดออกมา
เช่น จานชามแตก อยู่ดีๆปลิวจากมือไปติดข้างฝา (หากมีแนวโน้มแบบนี้ ก็งด
เว้นกุศลชนิดทำกับพ่อแม่นะ เดี๋ยวพลาดสร้างเวรกรรมหนัก ปิดนิพพานจะยุ่ง)

ลองดูนะ มีสองวิธี

1. อดทน ขันติ มีตบะ ทนไฟเผารน(กิเลสอยากตื่น กับ กิเลสอยากนอน --
รวมเรียก กิเลสมารทั้งคู่) จนกว่ามันจะดับ นี่ แอบลัดขึ้น ธรรมานุปัสสนา ทางหนึ่ง

2. เลิกทำสมาธิ หากุศลชนิดอื่นมาวางล่อให้จิต เห็นว่าที่มันยึดไว้หนะผิด ให้มัน
ได้มีโอกาสเห็น ทางที่สงบรำงับที่ง่ายๆ เป็นกลางๆ นี่ก็เป็นการแอบลัดขึ้น
ธรรมานุปัสสนา เหมือนกัน เป็นเรื่องการดู นิวรณ์บรรพะ เป็นการเห็นด้าน มิจฉาสมาธิ
ที่ตรงข้ามกับ สัมมาสมาธิ ซึ่งจะให้ผลในความเข้าใจเรื่อง สมาธิโพชฌงค์ หรือ สมาธิ
ที่แท้ที่เป็นเครื่องนำออกให้ตรัสรู้ กับ สมาธิที่เกิดจากตัณหาเป็นเชื้อ

* * * *

วิธีการใดๆ ที่ยกมาเป็นอุบาย ก็แตกออกจาก สองข้อ นี้แหละ

** อ้อ แต่วิธีที่2 หากเป็น สมถะยานิกเข้าใส้ ใช้อุบายนี้ไม่ค่อยจะได้
โลกมันจะยิ่งเหวี่ยง ติ้วๆ แต่ถ้า ติ้วๆจริงนะ สัมปชัญญะยังมี เป็นผม
ผมจะอนุโลมตามโดยเหวี่ยงเข้าใจกลางโลกไปเลย ฝังดินกลบร่างตัวเองไปเลย
มันจะผลิกไปนมสิการธาตุ4 ดิน น้ำ ลม ไฟเข้ามา พร้อมทั้ง มรณะสัญญา
พอขาดความเป็นตัวตนก็จะหลับไปเอง -- เป็นการใช้อุบายทั้งสองวิธีไป
พร้อมๆกัน คือ จะตื่น จะพิจารณาใช่ไหม ก็วางตำแหน่งให้มันไปพิจารณา
ธาตุเสียให้เข็ด แล้วพอมันจะระเบิด ก็นมสิการ มรณะสัญญาเข้ามาสัมทับ
เท่านั้นจิตมันก็เลิกบ้า โยนกรรมฐาน(ผิดๆ)ทิ้งเอาดื้อๆ

* * * * *

อภิธรรม

สภาวะนอน มีอาหารคือ การทานอาหาร
หรือ
สภาวะนอนของกาย มีเหตุปัจจัย หรือ เหตุใกล้ จากการ ทานอาหาร

ดังนั้น

การอดอาหาร ก็คือ การไม่เติมเชื้อให้กับสภาวะนอน

กล่าวอีกแง่

การอด(ใช้คำว่าผ่อนจะถูกกว่า) อาหาร จึงเป็นการ การบังคับ(ใช้คำว่า ฝึก ถูกกว่า) ให้กายตื่น

 

เรื่อง การนอนหลับ นี้ ไม่ใช่เรื่องกิเลสหรอก

พระศาสดา ก็ต้องนอน พระอรหันต์ก็ต้องนาน

คนทำงาน ก็ต้องนอน ต้องพักผ่อน ให้อวิชชาหยุดทำงานบ้าง ไม่เช่นนั้น ถึงตาย ได้

ดังนั้น การแก้ไข ไม่ใช่เป็นกิเลส แต่ เป็นการ รู้จัก ธาตุ รู้่จักขันธ์

การนอนหลับ ก็ไม่ใช่ว่า อยากนอนเป็นพรหม ไปตะพรึดตะพรือ

ความขี้เกียจ ให้ดูตอนตื่น

ความฟุ้งซ่าน ให้ดูตอนนอน

นี่สองอย่างนี้ ให้ดู แล้วแก้ไข เพราะมันกิเลส ทั้งสองส่วน

เวลาตื่น ให้กระฉับกระเฉง นั่นแหละ เรียกว่า แก้กิเลส

เวลา จะนอน ให้จิตสงบตัวลงได้ ก็เรียกว่า แก้กิเลส ธาตุขันธ์

 

ipod เสียบหู ฟังพระเทศน์ หลับมันทุกที พับเผื่อ....... ( ยานอนหลับชั้นเยี่ยม )

 

ท่านเอกวีย์นี่กล่าวโดนจับใจมากๆ แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านมากๆนะครับที่แนะนำวิธีการดีดีให้ได้รับทราบ ผมจะลองเอาไปปฏิบัติดูว่าได้ผลประการใด สาธุ อนุโมทนาทุกท่านครับ