การมีคนรักกับการไม่มีคนรัก มีผลต่อการปฏิบัติธรรมของท่านหรือไม่ อย่างไรครับ

ช่วยแนะนำด้วยนะครับ

 

มีครับ...

ต้องให้คนมีมาเล่าครับ หุหุ

 

ยังไม่มีประสบการณ์ครับ แต่อยากจะลองดูเหมือนกันว่าถ้ามีความรักมีคนรักจริงๆจังๆแล้ว การปฏิบัติธรรมของเราจะเป็นอย่างไรบ้าง มีอยู่หลายวิธีที่ผมได้เคยอ่านมาเกี่ยวกับเรื่องของตันตระ หรือการทำสมาธิหนึ่งในหลายๆวิธีของพระศิวะ ที่เป็นการหลอมรวมลมปราณและจิตวิญญาณของคู่รักชายหญิงให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ว่ากันว่าเมื่อจิตวิญญาณสองดวงรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ก็จะเกิดเป็นพลังงานและทำให้พลังจิตของทั้งคู่เพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาลเลยล่ะครับ

 

มันจะไม่หล่อหลอมไปด้วยราคะกิเลสหรือครับ ถ้าหากมุ่งเน้นการหลุดพ้นก็อยู่คนเดียวดีกว่า ไม่มีพันธะ แต่ถ้าหากต้องการบำเพ็ญบารมีทานศิลสมาธิน่าจะมีคู่ได้นะ แล้วแต่คนชอบ บางคนบอกอยู่คนเดียวสบายดีไม่ต้องวุ่นวายดังที่เขาบอก ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์

 

ครับน่าสนใจดี ถ้าเป็นไปได้อยากใด้รายละเอียดชีวิตประจำวันน่าจะดีนะครับ

 

หากต้องการอยู่คนเดียวโดยคิดว่าชาตินี้จะไม่มีเมียละก็แนะนำให้บวชจะดีกว่า
เพราะอยู่ข้างนอกรูปรสกลิ่นเสียงมันเยอะ ทำให้ยากต่อการอยู่คนเดียว
แต่ถ้าไม่อยากบวชก็ต้องใช้ความอนทนเป็นอย่างสูงที่จะต่อสู้กับ ราคะ โทสะ โมหะ โดยเฉพาะเจ้าราคะนี่ตัวการใหญ่เป็นตัวที่ทนได้ยากต้องใช้อสุภะเข้าข่มแต่ก็ยากสำหรับปุถุชนผู้มีกิเลสหนาอย่างเราจะข่มได้ บางทีดวงมันจะมีคู่ก็มากันหลายคนจนแทบสับลางไม่ทันเหมือนกัน คิดแล้วก็เป็นทุกข์

 

จริงเลย อย่างเราก็เหมือนกัน ดวงจะเป็นคู่มีเยอะ..................อยากรู้เหมือนกันว่า การมีคนรัก ความรักมีผลต่อการปฏิบัติธรรมอย่างไร

 

นักรบ ยากจะผ่านด่านสาวงาม (อิอิ) พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนว่า ศัตรูที่ร้ายกาจของจิตนั้นคือกิเลส และในบรรดานั้น สตรีเพศเป็นตัญหาที่น่ากลัวที่สุดครับ ....ความรักครั้งแรกก้อจะสุข แต่นานๆไปกลับเป็นทุกข์ ....เห้อ..ไม่มีรักก้อไม่มีทุกข์ ปล่อยวางให้หมด ไม่ยึดมั่นถือมั่น เราไม่ช่ายเรา เขาไม่ช่ายเขา ไม่มีอะไรเป็นของเราและของเขา ดังเช่น ตื้อโป่ยก่าย (5555) ความเอ๋ยความรักเหตุฉะนั้นจึงเป็นทุกข์ ใจขืนขมระทมทั่วนิรัน

 

อิอิ

 

ความรัก ก่อให้เกิดความผูกพัน ตัดได้ยากขึ้น แต่ยังสามารถปฎิบัติได้ แต่พอถึงจุดหนึ่ง มันจะลังเล และเราก็จะเดินมาถึงทางเลือก ถามใจตัวเองดูว่า ความรักชาตินี้ อาจจะทำให้เราเป็นสุข แต่ต่อไป ชาติต่อ ๆ ไป เราจะสุขตลอดไหม และถ้าเราเคยปฎิบัติมาตลอด สุดท้าย เราก็ต้องเลือกเดินทางที่เราเคยเดิน เพราะจิตมันเป็นเช่นนั้น เอวัง อิอิ(เลียนแบบตอนจบ ของใครบางคน)
ทำเอง รู้เอง

 

เฮ้อ......ตอนนี้กำลังรู้สึกว่าตัวเองมีความรักครับ แต่มีแนวโน้มว่าจะไม่สมหวัง มีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน ทำไมเราไม่เจอกันก่อนสัก 10 ปีที่แล้ว ตอนที่ผมพร้อมที่จะดูแลเธอได้
เมื่อ 10 ปีก่อนเป็นจุดพลิกผันในชีวิตให้ผมได้เข้ามาสู่ทางธรรม เส้นทางชีวิตเส้นนั้นได้ดำเนินมาจนถึงปัจจุบันทำให้มีเหตุผลต่างๆมากมายที่ไม่อาจจะรักเธอได้อย่างเต็มที่ ถ้าได้เจอเธอก่อนผมจะได้ใช้ชีวิตอย่างปกติธรรมดา และในที่สุดก็อาจจะได้มีรักที่สมหวัง ขอบคุณเธอคนนั้นจริงๆที่ทำให้ผมได้รู้จักคำว่ารักครับ T_T

 

ลำบากเนอะ

 

ถ้ารักให้เป็นจะไม่ทุกข์มากอย่างที่คิด

 

นั่นสินะ

 

ผมกำลังเรียนรู้เรื่องนี้อยู่และกำลังปรับตัวอยู่ ไม่อยากให้เธอรู้สึกลำบากใจหรือไม่สบายใจเหมือนกันครับ ไม่ว่าผลจะออกมายังไงผมก็ทำใจยอมรับได้ครับ ถึงไม่สมหวังก็ไม่เป็นไร ผมก็จะมีแต่ความรู้สึกดีๆมอบให้กับเธอครับ

 

<HR SIZE=1>






รักและหลงต่างกันโดยสิ้นเชิง ความรักนั้นเป็นเรื่องของเมตตาโดยแท้ ถ้าเรารักใครสักคน เราก็อยากทำสิ่งดีๆให้เขาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน การเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็เป็นความสุขของเราด้วยเช่นกัน แต่ความหลงเป็นเรื่องของกิเลสและอารมณ์ เช่นว่าถ้าเราหลงใครสักคน เราก็จะอยากให้เขาเป็นของเราเท่านั้น และไม่ว่าเขาจะทำสิ่งใดทั้งผิดและถูกก็จะมองว่าเป็นเรื่องที่ดีทั้งสิ้น การหลงโดยขาดสติเช่นนี้ทำให้ความคิดความเห็นของเราบิดเบือนไปจากความถูกต้องตามหลักธรรม ที่ท่านผู้ถามอยากรู้ว่าสิ่งที่ท่านเผชิญเป็นความรัก, ความหลง หรือเป็นเรื่องของการทดสอบนั้น ข้าพเจ้าเชื่อว่าการทดสอบเป็นเรื่องธรรมดาที่มนุษย์ทุกคนต้องเผชิญอยู่ตลอดเวลาในแต่ละสถานการณ์ เรื่องราวต่างๆในชีวิตของคนเราล้วนเป็นปริศนาธรรมที่เราต้องตีความให้แตก และเราจะผ่านพ้นสถานการณ์นั้นๆไปได้ในรูปแบบไหนก็ขึ้นอยู่กับคุณธรรมและปัญญาบารมีที่แตกต่างกันไปในแต่ละคน ถ้าเรามีคุณธรรมสูงและสั่งสมปัญญาบารมีในทางธรรมมาอย่างดี เราก็จะผ่านพ้นสถานการณ์นั้นๆไปได้โดยง่ายด้วยความสุขและยิ่งทำให้เราก้าวขึ้นสู่สภาวะธรรมที่สูงขึ้นตามลำดับ แต่ถ้าเรายังมีคุณธรรมอยู่ในระดับต่ำและสั่งสมปัญญาบารมีมาไม่มากนัก ก็อาจทำให้เราตัดสินใจแก้ไขปัญหาและผ่านพ้นสถานการณ์นั้นๆไปได้อย่างยากลำบากด้วยความทุกข์ และยิ่งถ้าเราคิดและตัดสินใจผิดจากหลักธรรม นอกจากจะไม่ทำให้เราก้าวขึ้นสู่สภาวะธรรมขั้นสูงขึ้นได้แล้ว อาจยิ่งทำให้เราตกต่ำลงไปอีกอย่างน่าเสียดาย เพราะฉะนั้นสิ่งที่ท่านได้ถามนี้สิ่งที่จะไขปริศนาให้ท่านได้คือกาลเวลาและคุณธรรมในจิตของท่านนั่นเอง ขอให้ท่านได้พบกับคำตอบของท่านโดยเร็ววันและมีความเจริญก้าวหน้าในทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

ดอยตะวัน
doitawan@yahoo.com

เราเจอคำตอบนี้แล้วกินใจ (จากเวบ www.mindcyber.com)สำหรับเราที่ตัดสินใจมุ่งทางธรรม หากความรักเกิดขึ้นแต่ละครั้ง เราคิดว่ามันเป็นการทดลอง ให้เราตัดสินใจเลือก ทางแยกที่มี2 ทาง ทางโลก หรือทางธรรม

ในแต่ละครั้งที่ความรักเกิดขึ้น ย่อมจะเกิดความรู้สึกความเป็นเจ้าของ อยากได้เขามาเป็นของเขา เราจะพยายามตัดความรู้สึกแบบนี้ออก และจะแทนที่ด้วยความรักแบบเมตตากรุณาแทน ซึ่งความรักแบบนี้เป็นความรักที่เป็นสากล ไม่เฉพาะเจาะจงให้ใครเป็นพิเศษ มีแต่การให้ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เป็นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขและอยู่เหนือความดีความชั่ว

ถ้าถามเราว่าความรักมีผลต่อการปฏิบัติธรรมอย่างไร ก็ถ้าหากว่าความรักช่วยส่งเสริมการปฏิบัติธรรม พระพุทธเจ้าคงไม่ทิ้งลูกเมียเพื่อออกบวชหรอกค่ะ

 

อ่านกระทู้นี้แล้วขำดี ขอแจมด้วยคนนะคะ
ที่จริง ยังไม่เข้าใจคำถามเท่าใหร่ เลยขอตอบเป็น 2 ประเด็น นะ
เอาแบบที่เคยฟังหลวงพ่อท่านสอนแล้วจำมาเล่าให้น้อง ๆ ฟังละกันนะคะ

ประเด็นที่ 1. การมีคนมารักมาชอบ มาเคารพ นับถือ (ไม่ใช่ฉันชู้สาว)
หลวงพ่อท่านเคยถามว่า "การมีคนรักเรา ดีไหมลูก" พวกเราก็คิดในใจว่า ต้องดีสิ หลวงพ่อท่านบอกว่า ไม่ดีหรอก เพราะเมื่อมีคนมารักเรา ศรัทธาเรา เขาก็จะคอยมาพบ มาหา มาพึ่งพา รบกวน จนเราไม่มีเวลาทำสมาธิ หรือทำอะไรเป็นส่วนตัว พระพุทธเจ้าจึงทรงห้ามพระไม่ให้แสดงฤทธิ์ให้ใครเห็น เพราะคนก็จะมาขอให้แสดงให้ดู จนไม่มีเวลาปฏิบัติธรรมให้เข้าสู่ความเป็นพระอริยะ และฌานโลกีย์ก็เสื่อมลงได้ ไม่เป็นประโยชน์

หลวงพ่อถามว่า แล้วคนชังล่ะ ดีมั๊ย แล้วท่านก็ตอบว่า ไม่ดี อีกเช่นกันอันนี้ไม่อธิบายพวกเราคงรู้ได้เอง
ดังนั้น นักปฏิบัติ จึงไม่ควรให้ความสนใจกับคนรัก หรือคนชัง เพราะไม่เป็นประโยชน์ต่อเราทั้ง 2 อย่าง
ความรักและความชังเป็นโลกธรรม เราจงไม่ปรารถนาให้คนมารัก เคารพ ศรัทธา เพราะเรายังหลงไปกับสิ่งเหล่านั้นได้ จะไม่ถึงนิพพานเอาง่าย ๆ

ประเด็นที่ 2. เรื่องของการมีความรัก และการครองเรือน มีลูกศิษย์ผู้หญิงหลายคนถามหลวงพ่อ ว่ามีคนมาชอบพอเยอะ เธอจะแผ่เมตตาให้จำทำอย่างไร ท่านล้อว่า แผ่เมตตาก็แต่งงานกับเค้าน่ะซิ
ท่านว่า หลวงพ่อไม่ห้ามเรื่องการแต่งงานนะลูก การแต่งงานทำให้ลูกรู้สภาพว่า การแต่งงานเป็นทุกข์ ทุกข์อย่างไร คนที่แต่งงาน ก็สามารถปฏิบัติธรรมได้ ซึ่งท่านเรียกว่า "โลกไม่ช้ำ ธรรมไม่หมอง" หมายความว่า หน้าที่ในการเป็นสามี หรือ ภริยา เราทำให้สมบูรณ์ครบถ้วน กิจกรรมทางศาสนา เราก็ทำ ได้แก่ การรักษาศีล 5 ตลอดเวลา การแบ่งเวลาปฏิบัติธรรม และตัดสินใจว่า การมีชีวิตที่มีคู่ครองแบบนี้ เราขอมีเป็นชาติสุดท้าย ถ้าตายเมื่อใหร่ เราขอไปนิพพาน

ถ้าท่านทั้งหลายได้รับทราบ ถึงลูกศิย์รุ่นเก่า ๆ ของหลวงพ่อ ท่านต่างก็มีครอบครัว และปฏิบัติธรรม ทั้งนั้น ไม่มีใครต้องเลิกร้างกัน เพื่อไปปฏิบัติธรรมเลยนะคะ แล้วท่านก็ตัดกำลังใจ สามารถลิทิ้งทุกอย่างในขีวิตได้ เมื่อบั้นปลาย เมื่อเราไม่ปรารถนาในการเกิด และรักพระนิพพานเป็นอารมณ์ ทรงอารมณ์นี้ไว้เสมอ หลวงพ่อท่านบอกว่า บุญเหล่านี้จะมารวมตัวกันตอนเราใกล้จะตายและจะส่งผลให้เราตัดกิเลสได้สำเร็จ

คนที่หนีกิเลสไปปฏิบัติแต่ธรรมอย่างเดียว ไม่ช้าก็คิดว่าตัวสำเร็จ แต่ที่จริงเปล่า โดนกิเลสมันหลอกเอา เพราะเวลาเราทรงฌาน ฌานมันกดกิเลสไม่ให้กำเริบ ทำให้คิดไปว่า ตัวเองสำเร็จกิจแล้ว ดังนั้น พวกเราอยู่สู้กับกิเลสนี่แหละค่ะดี เจออารมณ์กระทบกระทั่ง เจอสภาพปัญหาของการมีครอบครัว แล้วเอาธัมมามาแก้ อย่างนี้ ได้เจอของจริงและรู้จริงว่าตัดได้หรือไม่ได้แค่ไหน

ถ้าออกบวชกันหมด หลวงพ่อบอกว่า แล้วใครจะใส่บาตรให้พระกันล่ะ?

 

ท่องไว้ สติ สติ สติ สติ สติ สติ สติ เอวัง