รู้ว่าลูกในท้องพิการแล้วอยากจะไปทำแท้ง

อาจจะดูอำมหิตและไร้มโนธรรม แต่ถ้าผมเป็นพ่อ แม่ ผมคงเลือกไม่ให้เกิดและยอมรับกรรมนั้นเองล่ะครับ(แต่ต้องรู้ก่อนว่าพิการนั้น ถึงขั้นใหน)
แต่ถ้าเป็นครอบครัวของคนรู้จัก ผมก็จะบอกว่าเลือกเองเถิด

 

ตัดสินใจยากมากค่ะ เพราะก่วาจะทราบว่าเขาพิการต้องใช้วิธีตรวจโครโมโซม หรือตรวจน้ำคร่ำ ซึ่งต้องอายุครรภ์ 16 สัปดาห์ จึงจะตรวจได้ ตอนนั้นเขาตัวโตมากๆ มือไม้โบกไปมา ดูดนิ้วตัวเองได้น่ารักมาก จะเห็นเขาชัดเจนเพราะจอภาพ เป็นจอที่ใหญ่มาก หมอจะให้ตัดสินใจเองว่าจะยุติการตั้งครรภ์หรือไม่หากทราบว่าเขาพิการ จากประสบการณ์ดิฉันเองค่ะ เพราะท้องตอนสี่สิบ ขอให้ทุกท่านพบแต่สิ่งดีงามในชีวิตนะคะ

 

อย่าทำเลยครับยังไงเขาก็ลูกคุณนะครับให้เขาเกิดมาแล้วเราก็ดูแลเข้าให้ดีที่สุดสิครับคนเราไม่ได้วัดความสามารถที่พิการหรือไม่พิการนะครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=UH943Az_lPQ&feature=related]YouTube - ♫ Father runs triathlon with his son in tow[/ame]
คุณเจ้าของกระทู้ เอาไป ดู ซะ

 

ถามคะ ถ้าเราเป็น พ่อ -แม่ เด็กที่เกิด มานะเราก็มีกรรม ต่อ กันหรือคะ
เราต้อง ชดใช้ ให้กับเด็กที่เราต้องเลี้ยงดู

 

จริง ๆๆเป้นกรรม เขาที่ ทำมาแหละ ถ้าเกิด กะเรา ก็ต้องดู แล แหละ

 

ตอนที่กิ่งตั้งครรภ์ได้ 3 เดือน คุณหมอ ตรวจเลือดของกิ่งและแฟน บอกเป็นโรคเลือด ทาลัสซีเมียทั้งคู่และเป็นชนิดเดียวกัน (ซึ่งกิ่งก็ไม่เข้าใจนัก) คุณหมอบอกว่า 5 เดือนต้องมาตรวจดูเด็กในท้องหากเด็กพิการ (โอกาสพิการ 50/50) หมอบอกว่า ต้องเอาเด็กออก ตอนนั้นเศร้ามากค่ะ นอนร้องให้ทุกคืน จนครบห้าเดือน ไม่กล้าไปตรวจค่ะ
กลัวได้เอาลูกออก คิดในใจ สับสนวุ่นวาย หมอบอกว่า หากเด็กพิการ ต้องฉีดยาเร่งคลอด คือให้เค้าเสียชีวิตในท้อง แล้วให้เค้าออกมา เหมือนเราคลอดลูกออกมา เด็กก็มีแขนมีขาแล้ว เราจะรับได้หรือ ที่ต้องฆ่าเค้าตั้งแต่อยู่ในท้อง แต่หมอบอกว่า หากปล่อยให้เค้าคลอดออกมา ก็พิการ ไม่นานเค้าก็ต้องตายอยู่ดี

แต่ก็โชคดีที่หมอตรวจแล้วเด็กไม่พิการ แต่ก็ทำให้กิ่งจดจำความกลัวความรู้สึกนั้น ไม่มีวันลืมเลยค่ะ

 

ห้ามทำเด็ดขาด ไม่สนับสุนน เค้าเกิดเป็นลูกเราแล้วควรยอมรับนะ อาจมีบุญและกรรมพัวพันธ์กัน จึงต้องมาเจอกัน แต่ถึงเขาจะพิการ เขาก็คือลูกของคุณ การที่เขาจะเกิดมาพิการหรือไม่นั้น มันก็อยู่กับสิ่งที่เขาทำมา คนเราเมื่อเกิดมา ก็ต้องใช้เวรใช้กรรมที่เคยทำไว้
แล้วคุณจะไปทำร้ายเค้าทำไม ยังไงเกิดมาชาติใหม่เขาก็คือผู้บริสุทธิ์ แทนที่กลัวว่าเค้าเกิดมาจะต้องทรมารหรือทุกข์ ให้คุณคิดกลับกันว่า ถ้าเขาต้องเป็นแบบนั้นจริง เราควรจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด เพราะการที่เขาเกิดมาเป็นแบบนั้นก็แย่พออยู่แล้ว เราก็ควรเลี้ยงเขา ดูแลเขา ให้ดีที่สุดจนไปถึงวาระสุดท้ายของเขา เท่าที่เราจะทำได้ ไม่ต้องอาย

แต่ในขณะที่คุณคิดจะไปทำแง มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย ก็แค่คุณไม่มีเขาแล้วและไม่ต้องอายใคร แต่หารู้ไม่ว่า คุณทำบาปอย่างมหาศาล มันจะเป็นตราบาปที่ตามติดตัวคุณตลอดไป เพราะคุณได้ฆ่าลูกคุณเอง และคุณจะไม่มีวันลืมมันได้ และวันไหนที่คุณคิดจะไปทำบุญ คุณคิดว่าคุณจะรู้สึอระอายไหมล่ะ ที่อยากเป็นคนใจบุญ ทั้งๆที่ตัวเองก็เคยฆ่าคน มันจะรู้สึกระอายนะคะ และทำให้ตนเองทุกข์หนักกว่าเดิมอีก

จำไว้นะคะ เด็กเขาไม่รู้อะไร เขาคือผู้บริสุทธิ์ ถึงจะพิการ แต่เขาก็อาจจะรักคุณมาก เพราะคุณคือพ่อแม่ของเค้า ความดีของคนไม่ได้เอาความทุกข์มาไว้ที่ความพิการหรอกค่ะ

 

พูดยากครับ ในฐานะที่เป็นพ่อคน ใครยังไม่เคยมีลูกก็ได้แต่พูด ได้แต่ห้ามครับ องค์ประกอบมันเยอะมาก ไม่สามารถดูแค่บาปไหมอย่างเดียวได้

 

วิญญาณของเด็กจะตามอาฆาต พยาบาทไม่สิ้นสุด เพราะเราทำให้เขาไม่ได้ผุด ไม่ได้เกิด
เป็นวิญญาณสัมพเวสี ถ้าเขาเกิดมาแล้วอายุสั้นมันก็เป็นกรรมของเขา เราแก้ไม่ได้

 

เราเองก็เหมือนกันเป็นหัดเยอรมันตอนท้องได้ 1 เดือน หมอบอกว่าถ้าลูกออกมาต้องพิการ
เเม่ก็เลยบอกให้เอาเด็กออก ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ยังไม่กล้าไปทำ จนครบ 5 เดือน ก็ไปเอาออก เสียใจมากค่ะ น้องเขาเป็นเด็กชายน่ารักมาก เคยฝันตอนที่ท้องอยู่ว่าอุ้มเด็กผู้ชายนุ่งโจงกระเบนไว้ผมจุกวิ่งหนีมีคนถือไม้มาไล่ฆ่าเเล้วเด็กคนนั้นก็เป็นใบ้พูดไม่ได้
พอไปเอาเด็กออกก็เป็นเด็กผู้ชายมีตำหนิเป็นตุ่มสีเเดงที่เเขนซ้ายด้วย ยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ซึ่งผ่านไปเป็นเวลา 13 ปีเเล้วก็ยังไม่สามารถลืมได้ นึกถึงเขาทุกวันค่ะ

 

ปล่อยให้ลูกพิการเถอะครับ
ดีกว่าใจของผู้เป็นพ่อ-แม่พิการ จะรักษา เยียวยา ไม่ได้เลยตลอดชีวิตนี้แม้กระทั่งชีวิตหน้า
ไม่รู้อีกเท่าไร

 

เรื่องนี้กระผมไม่อยากที่จะออกความเห็นเลยเพราะการฆ่านั้นมันเป็นบาปแน่ๆ พูดไปแล้วหากคุยกันธรรมดารับฟังความคิดเห็นกันมันไม่เป็นไร แต่หากพูดไปแล้ว ไม่ว่าเราจะเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม หากคนที่ฟังแล้วคิดเอาคำพูดของเราไปทำอะไรที่มันไม่ถูกไม่ดี มันก็จะเป็นบาปเป็นโทษเป็นภัยกับตัวเราเองอีก ชีวิตทุกชีวิต เมื่อเกิดมาแล้วมันต้องมีทางเดินของมันครับ อย่าไปคิด อย่าไปวิตกอะไรให้มันเกินเลยไป คนที่พิการเท่าที่มองเห็นอยู่ทุกวันนี้นั้น มีคุณค่า มีอะไรทำอะไรดีๆได้เหนือกว่าคนที่มีร่างกายสมบูรณ์เยอะแยะไป มันจะเป็นอย่างไรก็อย่าไปทำเขาเลย เราทำหน้าที่ของพ่อแม่ให้ดีที่สุดเป็นใช้ได้

 

ถ้าคิดว่าเป็นพ่อเป็นแม่แล้วสงสารกลัวเกิดมาพิการเพราะกรรมที่เขาทำ

แต่!! ... ลืมไปแล้วหรอว่าบาปจะติดตัวไปทุกภพทุกชาติที่เรายังมีคำว่า เกิด!!

แล้วถ้าคุณ้เอาลูกออกก็จะเป็นการสร้างกรรมให้ตัวเอง หากบอกว่ายอมรับกรรมแทน
แต่ยังไงลูกคุณไปเกิดใหม่ก็ไม่ใช่ลูกคุณแถมสร้างให้ตัวเองฟรีๆ อีกอย่างหากวิญญาณอาฆาตก็ยิ่งเป็นการสร้างกรรมคูณ 2 แทนที่เค้าจะได้ชดใช้กรรม

"ไว้เป็นข้อคิดสำหรับใครหลายๆคนนะคะ^ ^~"
อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้

 

catt1ถ้าใครยังไม่ได้แต่งงานก็หมั่นสวดมนต์ ทำบุญไว้มากๆแล้วก็แผ่ส่วนกุศลที่เราทำไว้ให้กับคู่ครองของเราในอนาคตและลูกที่จะมาเกิดทำบ่อยๆเราก็น่าจะบรรเทากรรมลงไปได้บ้างถ้าไม่มีกรรมเราก็อาจได้คู่ครองที่ดีได้ลูกที่ดียิ่งเวลาตอนท้องให้ท่องพุทโธบ่อยๆสวดมนต์เยอะๆรักษาศีล๕ให้บริสุทธิ์ก็จะทำให้เราได้ลูกที่ดี ลองหาประวัติหลวงพ่อปานของหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุงอ่านดูก็ได้อาจจะได้ความคิดดีๆ เรามีชีวิตอยู่รีบทำบุญให้มากๆเวลาทุกนาทีมีค่าความตายอยู่ใกล้นิดเดียวขอให้ทุกคนได้ไปนิพพานในชาตินี้ค่ะ

 

หากทราบว่าลูกในท้องพิการ
ติงคงจะยิ่งรัก ยิ่งสงสาร
ติงคงไม่สามารถฆ่าลูกตนเองโดยการทำแท้งได้ แม้ว่ากฎหมายจะเอื้อให้ทำ
อย่างไร เขาก็ลูกของเรา ต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด



ธรรมชาติมักมีความยุติธรรมเสมอ
เด็กพิการ มักมีความสามารถโดดเด่น(แม้ว่าเราไม่ได้คาดหวังให้เป็น)
เพียงแต่เราต้องค้นให้พบ
และส่งเสริมเขาอย่างเต็มความสามารถ
ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งแต่อ่อนโยน



แน่นอนว่า ปัญหาและอุปสรรคต้องมีแน่นอน และมีมากด้วย
ทั้งจากตัวเราเอง ตัวลูก และจากสังคม
แต่เราผู้เป็นพ่อและแม่ จะฆ่าลูกได้ลงหรือ



​

 

ถ้าเกิดเด็กในท้องเป็นผู้มีบุญมาเกิดเพื่อค้ำชูพระพุทธศาสนา แล้วไปทำให้เด็กตายในท้อง บาปหนักที่ยิ่งกว่าบาปหนักจริงๆ

 

เรื่องนี้ละเอีดออ่นมาก เห็นด้วยที่ไม่สมควรทำแท้ง แต่ทางโลกและทางธรรมมันขัดแย้งกันมาก การปล่อยให้เด็กเกิดมาพิการและรับกรรมตลอดชีวิต คนเป็นพ่อแม่ยากนักที่จะรับได้ ส่วนให่ญจึงยอมรับกรรมเสียเอง

 

การที่เธอแต่งงานมีลูก เธอหวังอยากได้สิ่งที่บริบูรณ์ คือ ทายาทที่ร่างกายสมบูรณ์เหรอ
การที่เธอไม่อยากเอาลูกไว้ เพราะสงสารลูก หรือ สงสารตัวเองที่ต้องเลี้ยงดู ที่ได้ลูกไม่เหมือนคนอื่น น่าคิดนะ
ขึ้นชื่อว่าคน ย่อมปราถนาในร่างกายที่สวยงามบริบูรณ์เป็นธรรมดา แม้ลูกก็ตามที
น้อยคนนะที่จะคิดว่าการแต่งงานมีลูกย่อมมีโอกาศได้ลูกที่สมบูรณ์ และไม่สมบูรณ์
แล้วทำไมลูกที่สมบูรณ์ ถูกเอาไว้ แต่ลูกที่ไม่สมบูรณ์ ไม่มีใครต้องการ
ถ้าคุณเป็นเด็กคนนั้นล่ะ
เรายังไม่เคยเห็นสุนัขมันฆ่าลูกที่พิการเลยนะมันก็เลี้ยงดูกันไปได้

เมตตาธรรมค้ำจุนโลกา นานาจิตตัง กรรมใครกรรมมัน