สุบินนิมิตของพระอาจารย์ (มั่น) ก่อนท่านจะบรรลุ

เกิดสุบินนิมิต​

<O​

เมื่อท่านเริ่มปฏิบัติวิปัสสนาใหม่ๆ ในสำนักพระอาจารย์เสาร์ กันตสีโล วัดเลียบ อุบลราชธานี
ท่านบริกรรมภาวนาด้วยบท พุทโธ ประจำนิสัยที่ชอบกว่าบทธรรมอื่นๆ ในขั้นเริ่มแรกยังไม่ปรากฏ
เป็นความสุขมากเท่าที่ควร ทำให้มีความสงสัยในปฏิปทาว่าจะถูกหรือผิดประการใด
แต่มิได้ลดละความเพียรพยายาม ในระยะต่อมาผลปรากฏเป็นความสงบพอให้ใจเย็นบ้าง
ในคืนวันหนึ่งเกิดสุบินนิมิตว่า ท่านออกเดินทางจากหมู่บ้าน เข้าสู่ป่าใหญ่อันรกชัฏ
ที่เต็มไปด้วยขวากหนามจนจะหาที่ดันผ่านไปแทบไม่ได้


<O
ท่านพยายามซอกซอนตามป่านั้นจนพ้นไปได้โดยปลอดภัย พอพ้นจากป่าไปก็ไปถึงทุ่งกว้าง
จนสุดสายตาเดินตามทุ่งไปโดยลำดับไม่ลดละความพยายาม ขณะที่เดินตามทุ่งไปได้
พบต้นไม้ต้นหนึ่งชื่อต้นชาติ ซึ่งเขาตัดล้มเองขอนจมดินอยู่เป็นเวลานานปี
เปลือกและกระพี้ผุพังไปบ้างแล้ว ไม้ต้นนั้นรู้สึกใหญ่โตมาก ท่านเองก็ปีนขึ้นและไต่ไป
ตามขอนชาติที่นอนอยู่นั้น พร้อมทั้งพิจารณาอยู่ภายใน และรู้ขึ้นมาว่า
ไม้นี้จะไม่มีการงอกขึ้นได้อีก ซึ่งเทียบกับชาติของท่านว่าจะไม่กำเริบให้เป็นภพ-ชาติ
สืบต่อไปอีกแน่นอน


<O
คำว่าขอนชาติท่านพิจารณาเทียบกับชาติความเกิดของท่านที่เคยเป็นมา ที่ขอนชาติผุผัง
ไปไม่กลับงอกขึ้นได้อีก เทียบกับชาติของท่านว่าจะมีทางสิ้นสุดในอัตภาพนี้แน่
ถ้าไม่ลดละความพยายามเสีย ทุ่งนี้เวิ้งว้างกว้างขวางเทียบกับความไม่สิ้นสุดแห่งวัฏวน
ของมวลสัตว์ ขณะที่กำลังยืนพิจารณาอยู่ ปรากฏว่ามีม้าสีขาวตัวหนึ่งรูปร่างใหญ่
และสูงเดินเข้ามาเทียบที่ขอนชาตินั้น ท่านนึกอยากจะขี่ม้าขึ้นมาในขณะนั้น
เลยปีนขึ้นบนหลังม้าตัวแปลกประหลาดนั้น


<O
ขณะนั้นปรากฏว่าม้าได้พาท่านวิ่งไปอย่างเต็มกำลังฝีเท้า ท่านเองก็ไม่ได้นึกว่า
จะไปเพื่อประโยชน์อะไร ณ ที่ใด แต่ม้าก็พาท่านวิ่งไปอย่างมิได้ลดละฝีเท้า
โดยไม่กำหนดทิศทางและสิ่งที่ตนพึงประสงค์ใดๆ ในขณะนั้น ระยะทางที่ม้า
พาวิ่งไปตามทุ่งอันกว้างขวางนั้น ได้แลเห็นตู้ใบหนึ่ง ในความรู้สึกว่าเป็น
ตู้พระไตรปิฎกซึ่งวิจิตรด้วยเงินสีขาวงดงามมาก ม้าได้พาท่านตรงเข้าไปสู่ตู้นั้น
โดยมิได้บังคับ พอถึงตู้พระไตรปิฎกม้าก็หยุด ท่านก็รีบลงจากหลังม้าทันที
ด้วยความหวังจะเปิดดูตู้พระไตรปิฎกที่ตั้งอยู่เฉพาะหน้า ส่วนม้าก็ได้หายตัวไปขณะนั้น
โดยมิได้กำหนดว่าได้หายไปทางทิศใด ท่านได้เดินตรงเข้าไปหาตู้พระไตรปิฎก
ที่ตั้งอยู่ที่สุดของทุ่งอันกว้างนั้น ซึ่งมองจากนั้นไปเห็นมีแต่ป่ารกชัฏ ที่เต็มไปด้วยขวากหนามต่างๆ ไม่มีช่องทางพอจะเดินต่อไปอีกได้
แต่มิทันจะเปิดประตูตู้ พระไตรปิฎกว่ามีอะไรอยู่ข้างในบ้าง เลยรู้สึกตัวตื่นขึ้น


<O
สุบินนิมิตครั้งนั้นเป็นเครื่องแสดงความมั่นใจว่า จะมีทางสำเร็จตามใจหวัง
อย่างแน่นอนไม่เป็นอย่างอื่น ถ้าไม่ลดละความเพียรพยายามเสียเท่านั้น
จากนั้นท่านได้ตั้งหน้าประกอบความเพียรอย่างเข้มแข็ง
มีบทพุทโธเป็นคำบริกรรมประจำใจในอิริยาบถต่างๆ อย่างมั่นใจ<O</O

 

ขอกราบอนุโมทนา และขอถวายบุญกุศลที่ลูกได้บำเพ็ญเพียรมา แด่พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่มั่น หากท่านบรรลุธรรมใด ขอให้ลูกมีส่วนแห่งธรรมนั้นด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอกราบสักการะพระอริยสงฆ์เจ้า สาธุคับ
​

________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ.rar

 

ขอนอบน้อมกราบสักการะพระอรหันต์เจ้าค่ะ..สาธุ..สาธุ..สาธุ

 

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ

ผมเคยฝันตอนที่บวชอยู่ว่า...ผมเดินอยู่คนเดียว ที่ใดที่หนึ่ง...ที่ผมก็ไม่รู้ มันเป็นที่ที่กว้างมาก...มองไปทางไหนก็ไม่เห็นอะไรเลย....มองสุดลูกหูลูกตาก็มองไม่สุด...กว้าง โล่ง....กำลังคิดว่าที่นี่ที่ไหนก็ มีม้าขาว...ขาวนี่ขาวทั้งตัวนะ ใหญ่กว่าม้าธรรมดาสามเท่า...วิ่งมาทางหน้า ทิศไหนไม่รู้...วิ่งมาถึงตัวก็รับเราเลย...มารู้ตัวอีกทีอยู่บนหลังม้าขาวแล้ว....ม้าพาวิ่งไปเรื่อย ๆ ขึ้นภูเขา ไปเรื่อย ๆ มองดูที่พื้นเห็นเป็นดินลักษณะเป็นบันได...ม้าพาวิ่งไปตามขั้นบันไดดิน สักพักก็ถึงยอดภูเขา....พอถึงยอดภูเขาแล้ว มองไปข้างหน้าเห็นวิมานแก้วหลังใหญ่...ใหญ่มาก ว่าจะเข้าไปก็พลันตื่นนอนเสียก่อน...น่าเสียดายไม่ทันได้เข้าไปในวิมานแก้วเลย.....ฝันนี้ฝันครั้งเดียวในชีวิต...
จะหมายถึงอะไรก็ไม่รู้...ยังจำติดตาติดใจอยู่เลย...มันแทงมาในความรู้สึกของเราอยู่นาน...นึกเมื่อไรก็เห็นภาพ.

 

พระคาถาแคล้วคลาด โมรปริต (นกยูงทอง)

ใน บรรดาพระป่าสายพระอาจารย์มั่น ส่วนมากได้ให้ความนับถือพระคาถาบทหนึ่ง
คือพระคาถาโมรปริตหรือชาวบ้านทั่วไปเรียกกันว่า"พระคาถานกยูงทอง"
นะมัตถุ พุทธานัง นะมัตถุ โพธิยา
นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา
ท่านพระอาจารย์มั่นกล่าวว่า
พวกตะกรุดยันต์ ผ้ายันต์ เหล่านั้น นั่นมันเป็นของภายนอก สู้เอาคาถาบทนี้ไปบริกรรมแนบ กับใจไม่ได้ ให้บริกรรม ทุกเช้าค่ำจนขึ้นใจ แล้วจะปลอดภัยอันตรายต่างๆ จะไม่มากล้ำกรายตัวเราได้เลย



นะมัตถุ พุทธานัง : ความนอบน้อมของข้าฯ จงมีแด่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย
นะมัตถุ โพธิยา : ความนอบน้อมของข้าฯ จงมีแด่พระโพธิญาณ
นะโม วิมุตตานัง : ความนอบน้อมของข้าฯ จงมีแด่ท่านผู้พ้นแล้วทั้งหลาย
นะโม วิมุตติยา : ความนอบน้อมของข้าฯ จงมีแด่วิมุตติธรรม

 

สุบินนิมิตคล้ายตอนพระอาจารย์ของสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านนิมิตเห็นช้างเผือกเอางวงงาฟาดตู้พระไตรปิฎกซะจนพัง ท่านตื่นขึ้นและมาพิจรณาความฝัน จนแน่ใจว่าเป็นนิมิตบอกถึงการเดินทางมาของผู้รอบรู้ในพระไตรปิฏก ในวันรุ่งขึ้นจึงสั่งเด็กวัดให้รอรับ สามเณร โต
และก็เป็นประจักษ์ชัดเจนจนถึงปัจจุบันถึง ปริยัติ และ ปฏิบัติ ของ สมเด็จพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี ว่าองค์ท่านเป็นเพชรเม็ดงามโดยแท้

ปัญจะมาเร ชิโน นาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จะตุสัจจัง ปะกาเสติ ธัมมะจักกัง ปะวัตตะยิ เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โหตุ เม ชะยะมังคะลัง

 

ขอนอบน้อมแด่องค์หลวงปู่มั่นเจ้าค่ะ
ลูกจะตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบถวายเป็นอาจาริยบูชาเจ้าค่ะ
​

 

การนำแบบอย่างของพระอริยสงฆ์ที่ท่านทำดีแล้วประเสริฐแล้ว มาปฏิบัติเป็นแนวทางถือว่าเป็นการเดินทางที่ถูกต้อง อนุโมทนาสาธุ...

 

น้อมกราบพ่อแม่ครูบาอาจรย์ด้วยเศียรเกล้า

 

อนุโมทนา สาธุครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ที่นำมาให้อ่านครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุ ขอพ้นทุกข์นิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด

 

ตอนเด็กๆ ชอบดูดราก้อนบอลมาก... มีห้องๆนึง ชื่อห้องเทพเจ้า (เด็กผู้ชายสมัยนั้นรู้ดี)
เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้น 1วัน = 1ปี ในนั้นมีแต่ที่โล่งขาวๆ ไม่มีขอบไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่มืด...ไม่สว่างจ้า..
เคยฝันว่า..ได้เข้าไปในนั้น เดินไปเรื่อยๆ เดินไปอีก ไม่เจอสิ่งใดๆเลย นั่งลงคิดว่า
ห้องนี้ก็ดีเหมือนกัน ว่างดี นั่ง..นั่ง..นั่ง..แล้วก็นั่ง..
ถามตัวเองว่าเราพร้อมที่จะอยู่ที่นี่หรือไม่ ไม่ต้องเรียน...ไม่ต้องทำงาน..ไม่หิว..
ไม่ต้องผูกพันธ์..ดีจัง สุขจัง..
ตื่นขึ้นมา เอ... เป็นเพราะดราก้อนบอล รึ อะไรแน่ แล้วจะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง?
ไปไป..มามา..ได้ฟังพระไตรปิฎกเล่มที่ 13 เรื่องมหามาลุงโกยะวาทะสูตร (ของเวปนี้ละคับ) ว่าด้วยการละสังโยชน์ทั้ง 5 ด้วย รูปฌาน และอรูปฌาน แล้วคิดว่าถ้าทำได้ก็จะไปได้ เลยฟังทุกวัน..ทุกวัน..ทุกวัน..ฟังจนขึ้นใจ เข้าใจ..จนสร้างปิติและสุข ได้ด้วยใจ
ใหม่ๆ..ได้ไม่นาน พอนานเข้า ทำบ่อยๆเข้า ทำได้นานขึ้น จนนึกถึงเมื่อไรทำได้เมื่อนั้น
ว่างๆไม่มีไรทำ มาละสังโยชน์ทั้ง 5 ด้วย รูปฌาน และอรูปฌาน กันไหม..เอาไหม..เอาไหม..ทำที่ไหนก็ได้ จะนั่ง..จะยืน..จะเดิน..จะนอน..ได้ทั้งนั้น