กรรมของ พระเจ้า อชาตศัตรู

พระเจ้าอชาตศัตรู
ตายจากความเป็นคน
ไปอยู่นรก ขุมที่ ๑ โลหะกุมภี​

​

"..พระเจ้าอชาตศัตรูมีความทรยศต่อพระราชบิดาคือพระเจ้าพิมพิสาร
เป็นกบฏคิดฆ่าพ่อด้วยอำนาจของพระเทวทัตยุยงส่งเสริม
เจตนาเดิมของพระองค์ไม่มี ในจิตใจของท่านนั้นไม่เต็มใจจะทำ
แต่ว่าโดนพระเทวทัตยุหนักๆ เข้าก็ทนไม่ไหว
ในที่สุดก็ต้องตามใจเพราะถือว่าเป็นอาจารย์ ​

​

จึงคิดประหัตประหารพระราชบิดาซึ่งเป็น พระโสดาบัน
โดยแย่งราชสมบัติและก็ทรมานพ่อ จับขังคุก ต่อมาก็ให้อดข้าว
แต่พระเจ้าพิมพิสารท่านเดินจงกรมจึงอยู่ด้วยธรรมปีติ
แม้จะอดข้าวก็ไม่ตายผิวพรรณยังผ่องใส ในที่สุดก็ถูกเฉือนเท้าไม่ให้เดิน
ท่านมีความเจ็บปวดมาก แต่จิตใจของพระองค์ก็นึกถึงพระพุทธเจ้าจึงมีจิตใจชุ่มชื่น​

​

หลังจากการฆ่าพระราชบิดาตายแล้ว
พระเจ้าอชาตศัตรูก็เข้าหาพระ ทำบุญเป็นการใหญ่
ต่อมาได้ขอขมาต่อพระรัตนตรัยและเป็นองค์อุปถัมภ์พระศาสนา
ตั้งแต่ปฐมสังคายนาเป็นต้นมา
ความจริงโทษอันนี้องค์สมเด็จพระจอมไตรตรัสว่า
"จะต้องตกอเวจีมหานรก
แต่อาศัยบุญใหญ่อันนี้จึงช่วยให้พระเจ้าอชาตศัตรูไม่ต้องลงอเวจีมหานรก
มาตกอยู่แค่โลหะกุมภีซึ่งเป็นยมโลกียนรกขุมที่ ๑" ​

​

สำหรับนรกขุมนี้ไม่ได้บอกอายุไว้ ไม่เหมือนนรกขุมใหญ่บอกอายุไว้
แต่ก็นานเหลือเกินเพราะพอลงไป ๑ ขุม
อย่างน้อยที่สุดพระพุทธเจ้าตรัสไป ๒-๓ องค์ ก็ยังไม่ได้โผล่ขึ้นมาเลย
โลหะกุมภี สำหรับโทษปาณาติบาต
ถ้าทำปาณาติบาตก็ต้องไปตกนรกขุมใหญ่ก่อนแล้วไปผ่านนรกบริวาร
เศษของกรรมยังไม่หมดต้องมาลงโลหะกุมภี
"โลหะ" แปลว่า "ของแข็ง" เช่น เหล็ก ทองแดง ทองเหลือง เป็นต้น​

​

<O

"กุมภี" แปลว่า "หม้อ" <O
รวมแล้วแปลว่า
"หม้อโลหะใหญ่"
มีหม้อทองแดงใหญ่มหึมาใหญ่เท่าๆ กับปริมาณของสัตว์นรกที่จะลงนรกขุมนี้
ถ้ามีสัตว์นรกมากหม้อก็ใหญ่มาก
ถ้ามีสัตว์นรกน้อยหม้อก็ใหญ่น้อย
ในหม้อทองแดงนี้มีนํ้าทองแดง
เป็นนํ้าโลหะที่ถูกเคี่ยวมีความร้อนจัดและมีความรัดตัว ​

​

บรรดาสัตว์นรกทั้งหลายที่มีโทษปาณาติบาตเหลือเป็นเศษของกรรม
นายนิรยบาลก็เอาลงหม้อทองแดง
โดยเอาหอกเสียบแล้วก็โยนลงไปในหม้อทองแดงบ้าง
เอาค้อนใหญ่ตีหัวให้คะมำลงไปในหม้อบ้าง
ในหม้อทองแดงมีนํ้าโลหะร้อนเดือดพล่านอยู่ตลอดเวลา ​

​

สัตว์นรกถูกความร้อนเผาผลาญอยู่อย่างนั้น
ขึ้นมาปากหม้อแล้วก็จมลงไปก้นหม้อ
เมื่อจมลงไปก้นหม้อแล้วก็ไหลขึ้นมาปากหม้อ
วนกันอยู่แบบนั้นไม่มีเวลาหยุด
จนกว่าจะหมดเศษกรรมเรื่องปาณาติบาตและก็ใช้เวลานานมาก​

​

<O

บางท่านบอกว่าสัตว์เกิดมาเป็นอาหารของคน
สำหรับคนเลวเท่านั้นที่พูดแบบนี้
สัตว์ทุกตัวรักชีวิตจะเห็นว่า เวลาที่เราจะเข้าไปจับหรือเวลาที่เราจะฆ่ามัน
มันมีอาการดิ้นรนหนีเพื่ออิสรภาพไม่ต้องการให้ใครทำร้ายมัน
การฆ่าสัตว์ที่ยังมีชีวิตทุกประเภทจะต้องลงโลหะกุมภี
เคยมีพวกหมอมาถามว่า
"พวกพยาธิที่อยู่ในท้องก็ดี บรรดาเชื้อโรคทั้งหลายก็ดี
ก็มีร่างกายมีชีวิตเหมือนกัน อย่างนี้ถ้าเราฆ่ามีโทษไหม"​

​

อันนี้พระพุทธเจ้าไม่ได้บอก
บอกแต่พวกเล็นพวกไรต่างๆ แต่ว่าการฆ่าต้องเต็มไปด้วยเจตนา
ถ้าหากว่าเราเดินไปเหยียบตายโดยไม่เห็น
ไม่มีเจตนาอย่างนี้ ท่านไม่จัดว่าเป็นกรรมต้องลงนรก
เวลายุงกัดเรารำคาญเอามือไปลูบไปแตะคิดว่าจะให้ยุงหนีไป
บังเอิญเป็นยุงก้นปล่องมันกินเลือดเราเข้าไปเต็มที่แล้วมันไปไม่ไหว
ตัวมันอ่อน พอไปถูกเข้าตายโดยไม่มีเจตนาจะฆ่าให้ตาย
อย่างนี้ไม่มีโทษต้องลงโลหะกุมภี
<O
ถ้าไม่ต้องการมายมโลกียนรกขุมที่ ๑ คือโลหะกุมภี
ก็มีเมตตาปรานีเข้าไว้ หรือทรงพรหมวิหาร ๔ ทั้งหมด
ก็จะไม่ปรากฏร่างของเราในอบายภูมิ.."​

​

*** พระเจ้าพิมพิสาร ปัจจุบันคือ ท้าวเวสสุวัณ ***
อ้างอิง .. ตายแล้วไปใหน โดยพระราชพรหมยาน​

<O​

 

ถาม : เวลาที่ใส่บาตรพระ จำเป็นมั้ยคะต้องถอดรองเท้า ถ้าไม่ถอดบาปมั้ย ?

ตอบ : ก็จริง ๆ แล้วลักษณะของการให้ความเคารพ เขาบอกว่ายังไง ถ้ากั้นร่ม ให้ลดร่ม ถ้าใส่หมวกให้ถอดหมวก ใส่รองเท้าให้ถอดรองเท้าแล้วถามว่าเป็นบาปมั้ย ? มันก็เป็นอยู่แสดงว่ากำลังใจเขาหยาบอยู่ ในเมื่อกำลังใจเขาหยาบ สิ่งที่คิดว่าเล็กน้อย เขามองข้ามไปเป็นโทษ

อย่างพระเจ้าพิมพิสารโดนพระเจ้าอชาติศัตรูที่เป็นลูก สั่งให้พวกผู้คุมนักโทษเอามีดโกนกรีดฝ่าเท้าซะไม่ให้ท่านเดินจงกรม พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าเป็นโทษในอดีตที่ใส่รองเท้าเดินเข้าไปในลานเจดีย์ ลักษณะอันเดียวกันคือสถานที่ ๆ ควรแก่การเคารพแล้วไม่แสดงออกซึ่งความเคารพอันนั้น โทษมันมีอยู่แต่ว่ามันก็นานเต็มที่กว่าจะไล่ทัน มาไล่ทันเอาชาติสุดท้ายที่ท่านมาเป็นพระเจ้าพิมพิสารนี่

สนทนา ..หลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน​

กราบอนโมทนา สา..ธุ​

 

กราบ อนุโมทนา สาธุ...ยิ่งค่ะ

​

 

ต่อไปจะปฏิบัติให้ถูกครับ