รู้ว่าเป็นกรรมแต่ก็ยังเจ็บแค้นที่ถูกผู้ชายหลอก

ผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิตโดยที่บอกว่าเลิกกับคนรักเก่าไปแล้ว เราก็คบกับผู้ชายคนนี้มานาน แล้วก็มารู้ว่าเค้ายังกลับไปคบกับคนรักเก่าเค้าอยู่ด้วยและคบกับเราพร้อม ๆ กัน พอเรารู้ก็ให้เหตุผลว่ารู้สึกผิดที่เคยทำไม่ดีกับคนรักเก่าก็แค่อยากช่วยเหลือให้เค้ามีชีวิตที่ดี ถึงคอยไปให้ความช่วยเหลืออยู่บ้าง เราก็หลงเชื่ออีก ก็คบกันเรื่อยมา ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เราก็ดูแลเค้าอย่างดี สนับสนุนช่วยเหลือเค้า ปลอบใจในยามที่เค้าทุกข์ เข้าข้างเค้าไม่เคทอดทิ้ง แต่เค้าไม่เคยใส่ใจดูแลเราอย่างที่เค้าทำกับคนรักเก่าเค้าเลย เรารู้สึกน้อยใจมาก ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ เค้าก็จะพยายามพูดกันตัวเองไว้ว่า ให้เราไปหาคนใหม่และคบกันเป็นเพื่อน เราได้ฟังก็ งง ๆ แต่พฤติกรรมก็ยังคบกันเป็นคนรักอยู่
จนเมื่อไม่นานมานี้ เค้ากลับไปคบคนรักเก่าอย่างเปิดเผย ออกหน้าออกตา และมีแผนจะแต่งงานกัน โดยที่ผู้ใหญ่ก็เริ่มรับรู้แล้ว เราเสียใจมากกับผู้ชายคนนี้ ทั้งรักทั้งแค้น พยายามคิดในทางที่ดีว่าเป็นเพราะเราเคยไปทำกรรมกับเค้าไว้ เค้าถึงมาทวงคืน พยายามสร้างกำลังใจให้ตัวเอง นั่งสมาธิแผ่เมตตา ก็ยังรู้สึกแค้นอยู่ อยากหาวิธีดับแค้นเร็ว ๆ เราจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ต่อไป

 

ขอเสนอความคิดนะคะ ถ้าเป็นเราเราจะให้อภัยเค้า
ความเครียดแค้นนั้นมันก็เหมือนนรกในใจเรา หากยังมีอยู่
คนที่ทุกข์คือเรานะคะ หากคุณให้อภัยได้นับเป็นกุศลแก่ตัวคุณเองนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

 

---> ลองอ่านแง่คิดดีๆในเรื่องความรักจากท่าน ว. นะค่ะ---

ผู้ถาม: การลืมหรือการตัดใจจากคนที่เคยรักทำได้อยากเหลือเกิน


ท่านว.วชิรเมธี: อาตมาอยากจะบอกว่าจริงๆ คนที่เขารักคุณ แล้ววันหนึ่งทิ้งคุณไปมีคนอื่นนั้น เขาไม่เคยมีตัวตนตั้งแต่เขาไปจากคุณ คุณต่างหากที่ไม่ปล่อย การที่ใครคนใดคนหนึ่งทำให้เราเป็นทุกข์ ก็เพราะเราไปให้ราคาเขามากเกินไป แค่เราเลิกให้ราคา เขาก็ไม่สามารถทำให้เราทุกข์ได้อีกต่อไป สุขหรือทุกข์แท้จริงอยู่ที่การประเมิณค่าของเรา พูดง่ายๆ ถ้าไม่อยากให้เขามาทำให้ทุกข์ แค่ปล่อยวางคุณก็ลอยแล้ว

แต่ปัญหาคือ คุณปล่อยลงปลงเป็นหรือเปล่า ถ้าปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น ก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ อย่างดีที่สุด ธรรมะก็แค่บอกให้คุณได้รู้เอาไว้ว่า ความหนักอึ้งที่คุณแบกอยู่ มันอยู่ที่คุณเอง ถ้าไม่อยากแบกก็ปล่อย แต่ถ้าไม่ปล่อยก็อย่ามาบ่นว่าหนัก ฉะนั้น พระมีหน้าที่เอาสัจธรรมมาวางให้คุณดู เมื่อคุณรู้แล้ว คุณจะมีท่าทีต่อสัจธรรมนั้นอย่างไรก็เป็นเรื่องของคุณ ถ้าคุณทำตามที่พระท่านบอกก็เบา ถ้าไม่ทำตามก็หนัก เป็นเรื่องธรรมดา พระไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการชี้ให้ดูว่า นี่คือเรื่องที่ดี ส่วนการเลือกสิ่งที่ดี หรือไม่ดี อยู่ที่วิจารณญาณของคุณเอง

อย่าเสียเวลากับความหลัง 90% ของคนที่ทุกข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ ' ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น 'มนุษย์ที่สลัดความหลังไม่ออก เหมือนมนุษย์ที่เดินขึ้นเขาพร้อมแบกเครื่องเคราต่างๆ ไว้ที่หลังขึ้นไปด้วยความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว จงปล่อยมันซะ 'อย่าปล่อยให้คมมีดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน อยู่กับปัจจุบันให้เป็น ' ให้กายอยู่กับจิต จิตอยู่กับกาย คือมี ' สติ ' กำกับตลอดเวลา

---> นอกจากนี้ แนะนำให้แผ่เมตตาให้ทั้งตัวเราเอง เขา และทุกๆคนที่เราเกี่ยวข้อง จะได้ไม่เป็นเวรเป็นกรรมกันต่อไป เคยpostเรื่องทำนองนี้ไว้อาทิตย์ก่อน เข้าไปดูได้ตาม link นี้ค่ะ http://palungjit.org/threads/เมตาภาวนา-วิธีแผ่เมตาให้ตนเองและสรรพสัตว์.258680/, และอันนี้ก็อาจจะมีประโยชน์ในแง่การลดการจองเวรกันค่ะ http://palungjit.org/threads/วิธีล้างใจจากการจองเวร-ข้อแนะนำลดจิตอันเป็นอกุศลกับผู้อื่น.259712/

เอาใจช่วยค่ะ

 

ดิฉันเคยทำเรื่องอื่นสำเร็จมาแล้วโดยการสวดอิติปิโส เกินอายุไปหนึ่งจบ โดยการเอาหน้าคนๆนั้นมาเพ่ง ทำติดต่อกัน เช้า เย็น แผ่เมตตาด้วย กรวดนำ้ ท้ายสุดค่ะ ขอเป็นกำลังใจนะคะ

 

ทุกคน ไม่ว่าเรา เขา ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ถ้าเรารู้จักการให้อภัย ใจ(เรา)ก็เป็นสุขนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^

 

ข้างบนนี่แหละครับ วิธีที่คุณต้องทำ ถูกต้องทุกถ้อยคำ ไม่มีใครแก้ปัญหาของเราได้ นอกจากตัวเราเอง เราแค้นเขา เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ตัวเราเองนั่นแหละที่ทุกข์เอง

 

คิดซะว่าเป็นกรรมจากอดีตชาติครับ ไม่มีเรื่องบังเอิญหรอกที่คุณต้องมาตกอยู่ใน
สภาวะแบบนี้ นี่อาจเป็นผลจากอดีตชาติที่คุณก็คงเคยทำเรื่องทำนองนี้กับเค้าเอาไว้
ชาตินี้เค้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาก็มากระทำกับคุณคืน....สิ่งที่เราทำได้คือ อโหสิกรรม
ให้เค้า หัดสวดมนต์แล้วแผ่เมตตาให้เค้าเย๊อะๆ อโหสิกรรมให้เค้าไป จะได้ไม่ต้องจอง
เวรจองกรรมกันในชาติต่อๆไปครับ

 

ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ค่ะที่ให้กำลังใจ บางทีเราก็วางเฉยได้ บางทีก็แค้น แต่จะพยายามอโหสิกรรมให้กับเค้า ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่เราก็ต้องทำเพื่อตัวเราเองใช่มั๊ยคะ

 

แต่อีกข้อที่คนทำใจไม่ได้ รู้สึกเสียใจหรือแค้นใจ ทนไม่ได้หากตนเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่กลับจำไม่ได้ว่าตนเองทำกับใครไว้ (ถึงจำได้ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ) เพราะจริงๆแล้วเราแสนที่จะรักตัวเอง จึงทนไม่ได้เมื่อถูกใครกระทำ
การที่เรารักตัวเองมากเหลือเกินนั้น จึงพยายามขนขวยมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตัวเอง(ไม่ว่า คน สัตว์ สิ่งของ) เมื่อไม่เป็นดั่งใจต้องการก็ยิ่งยึดไว้ ยิ่งยึดไว้ก็ยิ่งเจ็บ หากมองลงไปในความรักที่คิดว่าตัวเองรักเขาเหลือเกิน มองด้วยความจริงแล้ว จะเห็นว่าจริงๆแล้วเป็นเพราะเรารักเราเหลือเกิน คนที่ทำให้เจ็บปวดเสียใจจริงๆแล้ว ไม่ใช่คนๆนั้น แต่ตัวเองที่ทำให้เราเจ็บ เป็นตัวเราเองที่ทำให้ตัวเราเสียใจ และคนที่ทำอย่างนั้นกับเราไม่ใช่ใคร แต่จริงๆแล้วเป็นตัวเราเอง สิ่งๆนั้น หรือ คนๆนั้น เป็นสิ่งที่เราอุปโลกน์ขึ้น เพื่อตอบสนองความต้องการของเรา เมื่อพิจารณาตามความจริงแล้ว สิ่งที่เราเห็นจะไม่ใช่ใครหรืออะไร เราจะเห็นแค่เรา สิ่งอื่นสิ่งใดมีเป็นเพียงตัวหลอก ให้คุณยึดติด ให้คุณเสียใจแค้นใจ
ที่คุณแค้นจริงๆแล้วไม่ใช่เขา แต่แค้นใจตัวเอง เมื่อไหร่ที่คุณให้อภัยตัวเองได้ ก็ให้อภัยเขาได้

 

คนส่วนมากเค้าจะเป็นกันครับ...ถ้าใครไม่เป็นแสดงว่าเป็นคนส่วนน้อย คือใกล้จะเป็นพระเข้าไปทุกทีแล้ว..^^.ไม่ต้องแก้ไขอะไรหรอกครับก็แค่ ค่อยๆทำไป นานวันไป นานปีไป มันจะชินเอง แล้วจะเกิด อภัยทาน แบบ Auto ครับ แรกๆ Manual ไปก่อน

 

ให้อภัยเค้าเถอะคะ ความแค้นในใจ ความทุกข์จะเบาลง ใหม่ๆอาจจะทำใจยากหน่อย นานๆไปจะดีขึ้นเอง ตอนนีดับไฟในใจให้ได้ก่อนนะคะ เอาใจช่วยคะ

 

ผมเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กันมาแล้วครับ (นานมาแล้ว)

ตอนนั้นแค้นมาก แทบอยากจะฆ่าให้ตายทั้ง 2 คนเลยเชียวล่ะ

ทุกวันมีแต่ความคิดแค้น

กว่าจะหายแค้น กว่าจะอโหสิได้ ใช้เวลานานเลยเชียว

แต่พออโหสิให้ได้จริงๆ พอความแค้นหมดไป

ชีวิตสดใสขึ้นเยอะ

วิธีการนะครับ
1. แผ่เมตตาให้เขาทั้ง 2 ทุกวัน แรกๆ มันจะแผ่ไม่ค่อยออก และไม่ได้แผ่เมตตาด้วยความเมตตา แต่ก็ให้แผ่ครับ
2. พูดออกมาทุกวัน พูดกับตัวเองว่า "ฉันอโหสิให้เธอ ทั้ง 2" แรกๆ ใจมันไม่อโหสิหรอกครับ แต่ให้พูดออกไป (ไม่ต้องถึงกับไปตะโกนริมทะเล หรอกนะครับ ไม่ใช่ music vdo)

แล้ววันนึงมันจะหลุดออกจากบ่วงแค้นเองจริงๆ

 

หนึ่งใจช้ำๆที่ต้องเจ็บเพราะเธอซ้ำๆ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทนได้นานแค่ไหน เกลียดตัวเองที่ฉันรักเธอ เกลียดที่ลืมเธอไปไม่ได้ รักก็เจ็บไม่รักก็ทนไม่ไหว ก็เพราะเธอ

 

นั่งสมาธิไป ใจมันก็สงบบ้าง ไม่สงบบ้าง บางทีก็น้ำตาไหลทั้งที่หลับตานี่แหล่ะ พยายามอยู่ค่ะทั้งแผ่เมตตา และอโหสิกรรม ขอบคุณทุกกำลังใจจริง ๆ ค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สงบบ้าง ไม่สงบบ้าง ร้องไห้บ้าง ไม่ร้องบ้าง ก็ไม่เป็นไรค่ะ คิดซะว่าเป็นสภาวะจิต หรือ ปัจจัยบางอย่าง ที่เรายังไม่สามารถควบคุมให้มันสงบได้อย่างแท้จริงในตอนนี้

แต่ปัจจัย หรือ สิ่งที่เรากำหนดได้ในตอนนี้ คือ การกระทำของเราในปัจจุบันค่ะ พยายามสวดมนต์ สมาธิ และแผ่เมตตาอย่างสม่ำเสมอ ควบคู่กับ ทาน และ ศีล จะดีที่สุดค่ะ...คิดซะว่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส...คนอื่นๆตอนนี้ ที่เขาไม่เจอทุุกข์อย่างคุณ เขาไม่คิดแม้แต่จะทำความดีมีเยอะแยะค่ะ...คิดซะว่า เราโชคดีแล้วที่เจอทุกข์เร็ว ก็เท่ากับเจอธรรมะเร็วเช่นกันค่ะ

ทำต่อไปนะค่ะ คนจะพ้นทุกข์ได้ด้วยความเพียร

อนุโมทนาค่ะ

 

คิดในทางที่ดีไว้นะ เขาไม่ใช่คู่แท้ของคุณ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของคุณ เขาตายจากตั้งแต่เขาทิ้งคุณไปแล้ว กรวดน้ำทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขา (เหมือนว่าเขาตายจากไปแล้ว) ปฎิวัติตนเองใหม่ หาคู่แท้คนใหม่ อย่าจมไปกับคนที่ตายแล้ว ถ้าคุณมีผลบุญที่ดี อีกไม่ช้าก็จะได้พบเนื้อคู่ที่แท้จริง ถ้าคุณยังโศกเศร้าอยู่ จะมีใครกล้ามาจีบคุณหละครับ บางครั้งความรักก็เป็นเรื่องสวยงามนะครับ

 

ถ้าคุณอยากหายทุกข์จริง ๆ คุณต้องยอมรับความจริงและปล่อยเขาไปให้ได้ครับผมเคยมีความทุกข์เรื่องความรักมาก่อนและรู้สึกเหมือนอกจะฉีก ใจจะขาดเป็นชิ้นๆ แต่พอทำสมาธิจนเกิดปัญญาแล้วมันก็หายไปเลยเวลาไม่ถึง 1 วินาที อาการปวดหน้าอก ความแค้นใจหายไปหมดเลย ผมมีความรู้สึกว่ารู้แล้ว แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่ารู้อะไรต้องทบทวนจึงเข้าใจ คุณสามารถทำได้นะครับผมอยากให้คุณพิจารณาตามนี้ (อาจทำใจยากหน่อยครับแต่หายจริง)
-ให้คุณทำความเข้าใจว่าความทุกข์ทั้งหมดเกิดจากเราเองพยายามโทษตัวเองทั้งหมด เพราะถ้าคุณมัวแต่ไปคิดว่าคนอื่นทำให้เราทุกข์เราจะไม่มีทางที่จะดับทุกข์ได้เลยเพราะคนอื่นทำเรา แต่ถ้าคิดว่าเราเป็นผู้ทำให้เกิดทุกข์เองเราสามารถที่จะดับมันได้
-ขอให้คุณหาให้ได้ว่าความจริงแล้วคุณรักอะไรในตัวผู้ชายคนนั้นกันแน่ โดยปกติแล้วเรายังไม่สามารถรักเขาที่ตัวเขาได้ถ้าเรายังไม่เป็นพระอริยเจ้า แต่เราจะรักเขาที่ส่วนย่อย ๆ คุณอาจจะพบว่าสิ่งที่คุณรักจริง ๆ คือ ภาพเวลาเก่าๆ ที่เขาดีกับคุณ ภาพเวลาที่คุณสองคนเคยมีความสุขร่วมกัน หรืออาจจะเป็นอนาคตที่คุณวาดฝันเอาไว้ หรือภาพที่คุณฝันหวานถึงเขา
-ขอให้คุณลองคิดดูว่าคุณทำตัวเป็นเจ้าของเขาหรือไม่ คุณมีความรู้สึกว่าคุณคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เค้ามีความสุขได้หรือว่าทุกความสุขในชีวิตเขาเป็นของคุณหรือไม่ หรือคุณเคยคิดว่าไม่อย่ากให้เขามีความสุขเมื่ออยู่กับคนอื่นมากเกินไปหรือไม่ ถ้าใช่แสดงว่าคุณยึดติดกับช่วงเวลาที่คุณเคยมีความสุขกับเขาแล้วคุณอยากที่จะรักษามันไว้คุณเลยทำตัวเป็นเจ้าของเขาไปเพราะเขาสามารถให้ความสุขกับคุณได้คุณเลยอยากเก็บเค้าไว้ให้ใกล้ตัวที่สุดแล้ววันหนึ่งเขาเกิดเลือกที่จะไม่ให้ความสุขคุณแล้วคุณถึงได้มีความทุกข์มากมายขนาด
-นี้เป็นเพราะดุณไปสร้างตัวของคุณขึ้นในตัวของเขา คุณเลยคิดว่าคุณรักเค้าแต่ความจริงแล้วคุณรักตัวเองผ่านทางเค้าหรือรักตัวคุณที่อยู่ในตัวเค้า ซึ่งความรักนี้เป็นความเคยชินจากเด็กๆ คุณลองคิดดูว่าคุณมีพฤติกรรมแบบนี้หรือเปล่า เด็กอายุไม่กี่ปีเมื่อกำลังเล่นของเล่นอย่างหนึ่งอยู่แล้วมีเด็กอีกคนจะมาเล่นของเล่นเด็กคนที่เป็นเจ้าของของเล่นจะไม่ยอมให้เด็กอีกคนเล่นโดยเขาจะแกล้งทำเป็นเล่นของเล่นชิ้นนั้นพอเด็กอีกคนไปแล้วเขาจึงกลับไปเล่นของเล่นชิ้นเดิมและไม่สนใจของเล่นชิ้นนั้นเลย นี่เป็นความเคยชินสมัยเด็กที่ติดตัวมาแสดงออกเวลาที่เรามีความรัก
-คุณต้องพิจารณาให้ดีว่าเราทำตัวเป็นเจ้าของเขาอย่างไร เรารักอะไรกันแน่ คนเรามีความยึดติดกับการยึดเป็นเจ้าของสิ่งต่างๆ มาก เช่น สมมติบ้านเรามีต้นมะม่วงอยู่พบมันมีมะม่วงเราก็เริ่มไปมองว่ามันเป็นของเราแล้วตั้งแต่อยู่บนต้นเลย พอคนอื่นเอาไปเราก็ทุกข์หนักเพราะเอาของเราไป เห็นไหมครับในกรณีนี้เจ้าของต้นไปสร้างตัวตนในมะม่วงอาจเป็นตัวตนเล้กๆ พอคนอื่นเอาไปจึงทุกข์ไม่มาก กรณีของคุณอาจสร้างตัวตนมากกว่าจึงทุกข์มากกว่าต้องพยายามดึงตัวตนที่คุณใส่ไว่ในเขากลับมาเพราะมันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรักตัวเองผ่านคนอื่น คุณก็รักตัวเองเลยเดี๋ยวนี้เลย
-ผมอยากให้คุณพิจารณาว่าคนทุกคนเกลียดตัวเองเป็นปกติโดยเราถูกสังคมหล่อหลอมว่าเราไม่สมควรที่จะรักตัวเองควรรักคนอื่นก่อน แต่ความรักเป็นสิ่งที่จำเป็นคนเราเลยทำสิ่งที่แยบยลกว่าคือการสร้างตัวเราของเราในคนอื่นแล้วรักตัวเราของเราในคนอื่นแทนที่จะรักตัวเองโดยตรง ซึ่งการทำแบบนี้เองทำให้เราเกลี่ยดตัวเองและรักตัวเองไม่เป็น ถ้าคุณลองมารักตัวองอย่างไม่มีเงื่อนไขคุณจะหายทุกข์ได้คุณจะดึงตัวตนทั้งหมดที่คุณฝากไว้ทุกหนทุกแห่งกลับมาหาคุณและเริ่มรักตัวเองซึ่งการรักตัวเองเป็นจุดเริ่มต้นของความรักทุกประเภท
-การปฏิบัติผมอยากให้คุณเจริญสติอยู่กับปัจจุบันให้ได้ตลอดเวลาที่คนเราไม่มีสติเพราะเราเกลียดตัวเองชอบหนีตัวเองไปอยู่ในโลกความคิด หนีไปอยู่กับอดีตแสนหวานบ้าง อนาคตที่รุ่งโรจน์บ้าง ถ้าคุณอยู่กับตัวเองและยอมรับตัวเองได้คุณจะมีความสุขมหาศาลขนาดที่ว่าหนึ่งปีนี้เทียบกับหนึ่งนาทียังไม่ได้ ขนาดที่ว่าถ้าสามารถเป็นคนนั้นคนนี้ได้จริงก็ยังไม่เอาเลือกที่จะเป็นตัวเอง
-การภาวนาให้นั้งภาวนาไป ไม่ต้องคิดมาก แค่นึกถึงคำเหล่านี้ ตัวเราของเรา เกลียดตัวเอง ไม่ต้องคิดต่อครับอยู่กับคำสองคำนี้ให้นานที่สุดจนซักพักความคิดหยุดลงคุณจะรู้เองและคุณจะดับทุกข์ทั้งหมดคุณจะไม่มีวันลืมวินาทีนั้นเลย

 

มาให้กำลังใจค่ะ ขอใ้ห้ธรรมมะมาช่วยล้างความโกรธแค้นของคุณa-timaนะคะ

โดยส่วนตัวของเราก็เคยมีความทุกข์กับความรัก ทุกข์มากจนคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งเลยค่ะ (ตอนนั้นยังไม่มีโอกาสได้ศึกษาธรรมมะน่ะค่ะ) แต่สุดท้ายก็ผ่านช่วงวิกฤตนั้นมาได้ (ซึ่งก็ใช้เวลาหลายปีเหมือนกันค่ะ)

เมื่อมาถึงจุดนี้ พอย้อนกลับไปดู รู้สึกดีใจที่เราไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คิดจะทำ และรู้สึกว่าปัญหานั้น ทำให้เราแกร่งขึ้น เข้มแข็งขึ้น (เหมือนมีภูมิคุ้มกัน) จากเดิมที่คิดว่าเราอยู่โดยที่ไม่มีเค้าไม่ได้ มาตอนนี้กลับรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวได้อย่างมีความสุขมากด้วยซ้ำ

ตอนนี้สิ่งที่อยากบอกเค้า(คนที่เคยทำให้เราเสียใจ) ว่าเราขออโหสิกรรมให้ทุกเรื่่องกับสิ่งที่เค้าทำให้เราเจ็บปวด เผื่อที่จะได้ไม่ผูกเวรกรรมต่อกันค่ะ

ขอให้คุณa-timaยึดธรรมมะไว้เป็นที่พึ่งนะคะ หมั่นทำบุญสวดมนต์นั่งสมาธิแล้วก็แผ่เมตตาให้เค้า เผื่อที่จะได้ไม่มีเวรต่อกันค่ะ

สิ่งใดเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดาค่ะ (ไม่รู้่ว่าเขียนถูกรึป่าว)
ทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจังค่ะ เมื่อไม่ยึดติด ย่อมไม่มีทุกข์ค่ะ
:z10

 

ขอให้หายไวๆ นะคร้า ตัวดิฉันเองก็เรื่องราวคล้ายๆ แต่ยังไงก็ต้องพยายามผ่านมันไปให้ได้คะ ^-^