หักอกคนอื่นบาปไหมคะ

คือว่า อยากทราบน่ะค่ะว่า

1.ทำให้คนอื่นที่มาชอบเรา ต้องอกหักเพราะเราไม่ได้รักเขา จะบาปไหมคะ
2.คือหนูมีแฟนอยู่แล้วน่ะค่ะ รักแฟนคนนี้ที่เขาความดีน่ะค่ะ แต่นิสัยใจคอ ไม่ได้ถูกใจเท่าไหร่ คือเขาค่อนข้างเหมือนพ่อมากกว่าเหมือนแฟน แต่ทีนี้มีผู้ชายคนนึงที่หนูชอบเขามากๆ ทุกครั้งที่ไปไหนกับแฟน มักจะคิดว่า ถ้าคนข้างๆเรา เป็นเขาคนนั้นคงจะดีนะ แล้วมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึกเหมือนว่าเขาก็ชอบเราเหมือนกัน แต่เราไปกันไกลกว่านี้ไม่ได้ เพราะหนูมีแฟนอยู่แล้ว และหนูก็ไม่อยากทำบาป แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมานี้ มันห้ามไม่ได้น่ะค่ะ แต่มันรู้สึกผิดบอกไม่ถูก เลยพยายามห้ามใจ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากเป็นโสด คือหนูไปมีใจให้ชายอื่น และไม่อยากทำผิดกับแฟน เพราะเราไม่ได้รักเขาจริงๆ น่ะค่ะ หากหนูหักอกแฟน แม้จะไม่ได้คบกับคนนั้น หนูก็ยินดีเป็นโสด แบบนี้หนูจะบาปไหมคะ หนูไปทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องรู้สึกรักคนอื่นมากๆ แบบนี้ด้วย

เวลาหนูอยู่กับแฟนนะคะ หนูรู้สึกว่า หนูรอวันที่จะเลิกกับเขาตลอดเวลา และมันต้องมีวันนั้น ทั้งๆที่แฟนหนูรักหนูมากๆ และหนูก็ทิ้งเขาไม่ลง ไม่ใช่เพราะเสียดายนะคะ เพราะหนูสงสารเขาค่ะ


ขอบพระคุณมากค่ะ

 

ถ้าบาปก็แย่น่ะสิ อย่างผมนี้ก็คงตกนรกหมกไหม้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด(ถ้านับตามจำนวนฅน)...ต้องรอผู้รู้มาตอบ

 

หักเลย จะได้จบๆกันไป:boo:

 

ทำให้ผู้อื่นเป็นทุกข์ ก็เป็นการเบียดเบียนผู้อื่น นั่นแหละครับที่เขาเรียกว่าบาป
ที่รู้สึกชอบคนอื่นก็เป็นเพราะมาร ในใจเรานั่นแหละครับ ที่คอยยุเราให้เราทำบาป
พอเราทำไปแล้วในไม่ช้าวิบากแห่งอกุศลกรรมย่อมตามทันและให้ผลในที่สุด
อีกอย่างหนึ่ง คุณอาจเคยทำบุญร่วมกันมาก็เลยรู้สึกชอบคนรอบข้าง
ขอให้จริงใจกับแฟนคุณนั่นแหละดีที่สุดแล้ว หากคบกันไม่ได้ไม่มีบารมีต่อกันเดี๋ยวก็เลิกกันไปเอง

 

..เรื่องความรักคู่ครองการเลือกคู่ ทุกวันนี้คนเรานั้นมีสิทธิ์เสรีภาพอย่างอิสระ
ที่เลือกคบหาสมาคมกับคนที่เรารู้สึกชอบคอกัน(บุญที่ให้ได้มาพบเจอกันในชาตินี้คือ
อดีตชาติเคยร่วมบุญในงานต่างๆด้วยกันมา) เมื่อเจอคนที่ชอบก็อาจคบหาดูใจกันไปสักระยะ
แต่หากยังไม่ใช่ก็อาจเลิกร้าง หาคนที่รู้สึกว่าใช่ที่สุดและเข้ากันได้ดี..
แต่ด้วยความที่ลึกซึ้งเกินขอบเขตก็อาจมีบ่วงกรรมติดสอยห้อยตามมา
ถ้าหากมีอะไรกันเกินขอบเขตศีลธรรม..
ก็อาจจะได้ชื่อว่าสุญเสียพรหมจรรย์ซึ่งหากเป็นฝ่ายหญิง
ก็เป็นอันหมดราคาไปเลยก็ได้.. ...
ที่สำคัญคือคน 2 คนที่คบกัน ควรมีข้อตกลงหรือวางแผนตัดสินใจให้ดีก่อนเสมอ...
โมทนาธรรม
(สุขเทียมจากกามราคะย่อมหาความพอดี่ได้ยากและอาจกลายเป็นตัณหา108)​

 

ไม่เป็นบาปหรอกครับ ถ้าเราไม่ชอบเราก็ไม่ตอบสนอง อันไหนที่เราชอบเราก็ตอบสนอง แล้วแต่ว่าคนที่เราชอบจะสนองตอบแค่ไหน แต่จะทำอะไรก็ควรรู้ตัวด้วย แล้วอีกอย่างผมว่าคุณไม่ได้สงสารเขาหรอก แต่คุณหลอกตัวเองว่าทิ้งเขาแล้วเขาจะตาย จริงๆแล้วคุณไม่แน่ใจว่า พอไปเสนอตัวให้คนใหม่แล้วคนใหม่นั้นจะจริงใจต่อคุณหรือเปล่าแค่นั้นแหละ ปกติผู้ชายพอได้แล้วก็จะเลิกเป็นปกติ แค่ของหวาน

 

ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกความเห็น

อยากให้ผู้รู้มาช่วยทำให้ตาสว่างหน่อยค่ะ

 

ขอบคุณนะคะ

 

มันก็ใช่นะคะ อย่างที่คุณพูด ใจนึงก็กลัวว่าคนนั้นจะไม่ดีกับเราเหมือนแฟนเรา แต่เราก็ดันไปชอบเขา ฮือๆ

ซื่อสัตย์กับแฟนดีกว่า

 

มันไม่มีใครสมหวังไปทุกอย่างหรอกครับ คนเรารักสุกข์เกลียดทุกข์เป็นของธรรมดาครับ ขอให้คุณอดทนให้มากๆ เพราะทุกคนต้องแก่ทุกคนต้องตาย ถามว่าตอนแก่ใครจะรับประกันว่าคนที่คุณรักจะรักคุณตลอดไป ถ้าเขารักในความเป็นคุณไม่ได้มองที่หน้าตาก็หมดเรื่องไป แต่ถ้าไม่ใช่คุณมั่นใจรึว่าเขาจะรักคุณตลอดไปจนแก่เพราะคนแก่ มันจืด....หมดความสดใส เอาอะไรแน่นอนไม่ได้ ก็อย่างที่ผมตอบไปนั่นแหละครับถ้ารักกันที่ความดีมากกว่าร่างกายนะครับ รักกันยาวว

 

การหักอกคนอื่นบาปหรือเปล่าต้องดูที่ใจของเราครับ แต่ว่ามันมีวิบากหรือเปล่า ต้องดูว่าเขาโกรธแค้นหรือสาปแช่งเราหรือเปล่า ตอนนี้ผมถูกเขาเกลียดเคยถามคนที่มีญาณ เข้าบอกว่าขนาดต้องบวชพรามณ์ให้ 1 วันเลย

 

ไปทำให้เขารักหรือเปล่าครับเรื่องนี้คุณรู้ดี หากทำให้เขารักแล้วหักอกเขา ความคิดเห็นส่วนตัว บาปมหันครับ หากคุณไม่ทำให้เขาหลงรักแล้วหักอกเขา แล้วคนคนนั้นจะเกิดทุกข์ได้อย่างไร อย่าสนุกเพราะใจอยาก บาปจะตามติดตัวตลอดเวลา

 

บาปหรือบุญ บางครั้งมันก็เหมือนเส้นด้ายบาง ๆ เหมือนคำพังเพยที่ว่า "ตีงูให้กากิน"

ตราบใดที่คุณยังวนเวียนอยู่ในความรัก โลภ โกรธ หลง มันก็คงหนีไม่พ้น คุณทิ้งเขาเขาเป็นทุกข์ คุณก็มีบาป แต่ถ้าคุณไม่ได้รักเขาแล้วต้องจำใจอยู่กับเขา คุณต้องเป็นทุกข์ ก็เท่ากับคุณทำร้ายทั้งเขาและตัวคุณเอง ก็เป็นบาป

อยากให้คุณอ่านนิทานเซนเรื่องนี้

หลวงพ่อตันซัน เป็นพระเซ็นที่มีความแตกฉานมาก ท่านมีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 100 ปีมานี่เอง ท่านเป็นอาจารย์สอนวิชาปรัชญาในมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลในโตเกียวด้วยวันหนึ่ง ท่านได้ชวนท่านเอกิโด เพื่อนพระภิกษุซึ่งเคร่งครัดหยุมหยิมในระเบียบแบบแผนต่างๆ ออกเดินธุดงค์ ระหว่างทาง พอมาถึงที่ต่ำเป็นแอ่งมีโคลนเฉอะแฉะ จะเดินอ้อมก็ไม่ได้ ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวเสียสวยงาม กำลังเก้ๆ กังๆ พยายามจะเดินข้ามตรงที่แฉะ แต่ไม่กล้า เพราะกลัวเครื่องแต่งกายที่งดงามจะเปรอะเปื้อน ก่อนที่ท่านเอกิโดจะแปลกใจที่มีหญิงสาวแต่งตัวเสียสวยงามมาเดินอยู่ในป่าคนเดียว ก็ต้องตกตะลึง เพราะเห็นท่านตันซันก้าวเดินสวบๆ เข้าไปหาหญิงผู้นั้น แล้วช้อนร่างอุ้มเดินข้ามแอ่งโคลนไป พอพ้นก็วางลงเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสองเดินทางต่อไปโดยไม่ได้ปริปากพูดจากัน จนกระทั่งถึงเวลาหยุดพักค่ำวันนั้น เมื่อจัดเตรียมที่พักแล้ว ท่านเอกิโดก็หลุดปากออกมาอย่างกลั้นใจจะไม่พูดไม่ไหว เป็นเชิงสั่งสอนท่านตันซัน ว่า

"พวกเราเป็นพระ น่าจะไม่เข้าใกล้ผู้หญิงจะดีกว่า ยิ่งแตะเนื้อต้องตัวด้วยแล้วยิ่งไม่ถูกต้อง ทำไมท่านถึงทำอย่างนั้น ?"

"ผมวางเด็กสาวคนนั้นลงไปตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ท่านยังจะมาแบกเอาไว้จนถึงเดี๋ยวนี้อยู่อีกหรือ" หลวงพ่อตันซันโปรดเพื่อนท่าน

โดนย้อนเพียงเท่านี้ ท่านเอกิโดก็สว่างโพลงขึ้นทันที ตัวท่านก้าวพ้นตมมาเมื่อเช้านี้ แต่จิตของท่านเพิ่งจะมาข้ามพ้นในขณะนั้นนั่นเอง


เห็นมั้ยล่ะครับว่าบาปหรือบุญมันอยู่ห่างกันนิดเดียวเอง คุณต้องเลือกเองแล้วล่ะ

 

โสดเสมอเมื่อเจอคนใหม่ ใครๆก็เป็น(พูดเล่นนะครับ)ไม่บาปหรอกครับหากอยู่กันไปแล้วเราทุกข์ใจนั่นแหละที่จะบาปเพราะเราเบียดเบียนตัวเองปัญหาอื่นๆก็จะตามมาเหมือนเวลาคนหลงป่านั่นแหละครับเขาให้หยุดเพื่อคิดยิ่งเดินต่อก็เข้าป่าเข้าพง ความรักออกแบบไม่ได้หรอก

 

*** โสดเสมอเมื่อเจอคนใหม่ ***

แหม . . . . วลีปี 53 นี้โดนสุดๆค่ะ

จขกท ระวังดาบนั้นคืนสนองด้วยนะจ๊ะ สมัยนี้กรรมมันติดจรวด ไปหักอกเค้า เค้าหักอกเรา เราหักอกใคร แล้วใครมาหักอกเรา ฯลฯ ต่อกันไปได้เรื่อย ถ้าตัวเราไม่เริ่มต้นหยุด กงกรรมกงเกวียนมันก้อจะหมุนไปเรื่อยๆ หมุนไป หมุนไป หมุนไป พาเราเข้าหากองทุกข์

 

การกระทำใด เมื่อเกิดขึ้นต่อเราแล้วเป็นสิ่งที่เรารับได้ เป็นหนทางที่เราพอใจที่จะให้เกิดขึ้นต่อเราที่่สุดแล้ว จึงกระทำต่อผู้อื่น
เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดต่อเรา

คววามอึดอัดที่ใจเรา ก็เกิดขึ้นที่ใจเรา โดยอาศัยปัจจัยภายนอกมากระตุ้นให้เกิด ภาวะภายใน
เท่าทันความอึดอัด ไม่ตามในนอก ก็ไม่ติดในกระแส สุขได้โดยไม่อาศัยปัจจัยในนอกก็อยู่เหนือในนอก

 

ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ...........

 

"โอ้อนิจจัง อีกครั้งแล้วที่เจ้าเกิดขึ้นเพราะ โลภ โกรธ หลง"

"คุณว่าการจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ เพื่อให้อยู่เหนือกรรมน่ะ ทำไมต้องละ โลภ โกรธ หลง"

หวังว่าคุณคงจะเข้าใจนะ คำตอบอยู่ในนี้ล่ะ

แต่จะบาปมากบาปน้อยหรือไม่บาป ก็แล้วแต่ใจคุณจะนำพา