ชอบเนื้อคู่ในอดีต ผิดศีลหรือไม่?

เป็นจริงตามที่กล่าว....ชอบแล้วดีแล้ว

 

"อนุโมทนาครับ"
...กระทู้แนะนำ ชอบครับกระทู้นี้

 

คนที่ถามคำถามนี้ ถ้าสามารถล่วงรู้อดีตชาติ มีปุพเพนิวาสานนุสสติญาณ ไม่ธรรมดาเลยค่ะ ต้องเป็นนักปฏิบัติที่ เอกอุมาก ไม่งั้นมองไม่ออกว่าคน ๆ นั้นเคยเป็นเนื้อคู่เมื่ออดีต เขาสามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้เลยว่า ต้องทำอย่างไร การยึดมั่นในศีล 5 ย่อมไม่ก่อให้เกิดทุกข์ ที่ต้องยื้อแย่ง ไม่ต้องทำตัวน่ารังเกียจ เมื่อรู้ก็คือรู้ นั่งมองอยู่ห่าง ๆ หากเขาคนนั้นในอดีตของเรา แสนดี เพียบพร้อมด้วยมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ เราก็จะภูมิใจมากว่า ชาติก่อนคงรักษาศีล ปฏิบัติธรรมร่วมกันมา แต่ถ้ามันเลวแสนเลว เราก็ออกห่าง ภูมิใจตัวเองว่า ดีแล้วที่แยกออกจากกันไปได้ แค่ไม่ยึดติดก็หลุดจากทุกข์ทั้งปวง

แต่มีอีกมุมมองหนึ่ง เป็นมุมมองของคนธรรมดาที่ไม่อยู่ในศีลธรรม มีหลายรายที่แค่สบตาก็มีอารมณ์ปรู้ดปรี้ด แบบให้เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่ เอาศีลข้อ 3 มาว่าให้ฟังก็ไม่สนใจ เคยได้ยินพระท่านบอกว่า ไอ้พวกนี้มันเคยได้กันมาก่อน ในนรกอเวจี หรือเคยช่วยเหลือกันบ้างในนรก พอมาเจอกันสัญญาเก่า ๆ มันยังมีอยู่ พวกนี้พอได้เสียกันแล้ว ก็แล้วกันไป ต่างคน ต่างไป ทำให้นึกถึง หนุ่มสาวสมัยใหม่ ที่มีพฤติกรรมแบบนี้เยอะมาก แหล่งบันเทิงเริงรมณ์ เยอะเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้พฤติกรรมแบบนี้มีมากขึ้นเท่านั้น วิชาพระพุทธศาสนา ตายจากสถาบันการเรียนการสอน แต่แหล่งโลกีย์ เบ่งบานพร้อมกับมีวิวัฒนาการอยู่ตลอดเวลา

ก็คงมีแต่หลวงปู่ หลวงพ่อที่เป็นพระอรหันต์ ที่จะมาช่วยดลจิตดลใจ สร้างปาฏิหาริย์ ให้หนุ่มสาวรุ่นใหม่ ๆ หันเข้าหาพระรัตนตรัย ก่อนที่สวรรค์จะร้างเพราะหา เทวดา นางฟ้า ไม่ได้เลย pig_cryy

 

ขออนุโมทนาสาธุ สาธุคะ

 

ขออนุโมทนา... อ่านแล้วเข้าใจ มันก็เป็นเช่นนั้นเอง

 

เราก็เคยเจอเหมือนกันค่ะ แค่มีความรู้สึกว่าอยู่กับคนๆนี้แล้วสบายใจ เป็นกันเอง ไม่เสแสร้ง เหมือนเคยรู้จักกันมานานแสนนาน แต่ก็เนื่องด้วยช่วงวาระกรรม ก็ผ่านพ้นกันไปค่ะ

 

สัญญาก็สักแต่ว่าเป็นสัญญา...
อยู่กับปัจจุบัน ไม่หลงอดีต ไม่เพ้อกับอนาคต

 

กราบอนุโททนาสาธุค่ะ
เคยมีความรู้สึกนี้เหมือนกันค่ะ..รู้สึกว่าเราคุ้นเคยกับคนนี้มาก

ทั้งที่พึ่งเคยเห็นหน้ากัน...

แต่อาจจะคิดมากไปเองมั้ง

 

ผมก็กำลังมีความรู้สึกแบบนี้ แย่แล้ว ต้องตัดวงจร แล้วครับ อนุโมทนาครับ

 

ขออนุโมทนา ด้วยคนนะครับ ชอบคำตอบกระทู้นี้จัง

 

พบกันก็เพื่อจากกัน ทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง ไม่มีตัวตน สร้างความดีไว้ดีกว่าค่ะ

 

สาธุ ถูกต้องแล้วค่า
มัวไปฝักใฝ่อดีต ปัจจุบันไม่วุ่นวายเละเทะล่ะหรือ

ถ้าฝึกให้ตัวเองเป็นผู้ครองพรหมจรรย์ได้ในยามที่ไม่ได้อยู่ร่วมกับสามี ภรรยา (หรือสำหรับบางคู่ที่งดเว้นเรื่องเพศในวันพระ)
ความรู้สึกอยากสมสู่ ก็จะไม่เกิดได้ง่าย หรือเบาบาง แม้เมื่อได้พบกับบุคคลที่ตนรู้สึกถึงถึงความผูกพันที่เคยมีกันมาก่อน (ในอดีตชาติ หรือ อดีตในชาติปัจจุบัน)

ความสัมพันธ์ของมนุษย์เรา ไม่จำเป็นต้องเป็นคู่กันเสมอไป กับคนที่เรารู้ว่าเราชอบเขา หากแม้นมีวาสนาที่จะสร้างสมบารมีร่วมกัน ก็อาจได้สนับสนุนพึ่งพากันไปในลักษณะอื่นๆ ที่ไม่ใช่การครองคู่

อนุโมทนากับผู้ที่น้อมนำตนให้รักษากาย วาจา ใจให้สำเร็จในศีลทั้งห้าได้จ้า
หรือแม้แต่กับคนที่เมื่อรู้สึกตัวว่า ชอบเขาแต่เราไม่ยุ่ง ไม่เดือดร้อนดีกว่า ก็อนุโมทนาด้วยจ้า
ให้กำลังใจว่า ความว้าวุ่นปั่นป่วนที่ก่อกวนใจจะสงบลงได้ในที่สุด

สาธุ

 

แล้วยังไง สุดท้ายก็อนิจจัง ไม่เที่ยง ต้องจากพราก ทุกข์อีก วนอยู่ในวัฏสงสารอีก

อดีตคืออดีต ผ่านไปแล้วก็จบกัน อยู่กับปัจจุบัน ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสสอนไว้ดีที่สุด

 

เรื่องของเนื้อคู่.....มันมีคู่เวรคู่กรรมกับคู่บารมี....มันมีไรซับซ้อนเยอะ....ถ้าคู่เวรคู่กรรมก็รีบๆตัดมันแล้วไปนิพพานเถิดแต่จะเป็นคู่อะไร....เป็นปัจจัตตัง...เป็นเรื่องที่รู้ได้เฉพาะตน

 

ความรักเป็นสิ่งสวยงาม โลกทั้งใบเป็นสิ่งสร้างสรร (จงรักตัวเองมากๆ นะคะ)

 

ไม่ใช่ปัญหาครับ เราไม่ควรยึดกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว

ปล่อยให้มันผ่านไป บุญทำกรรมแต่ง ม้นจะบอกเราอีกทีนึงครับ

 

นี่แหละที่เค้าเรียกรักแรกพบ


ผมก็เคยเป็น เจอผู้หญิงคนนึง ครั้งแรกที่พบหน้า คือรู้สึกเลยว่าเคยรู้จักคนนี้มาก่อน และรู้จักดีด้วย คุ้นเคยมากเลย ทั้งๆที่จริงๆแล้วไม่รู้จักกันมาก่อนเลย ความรู้สึกมันบอกว่าใช่อ่ะ ผมเคยหนุนตักเค้าด้วยอ่ะ ผมก็ฝืนจิตฝืนใจบอกว่าไม่ใช่ แต่มันก็ยังรู้สึก แค่ 3 วันที่เจอ มันทำให้ผมพยายามห้ามใจไป 2 ปี (อาการเหมือนคนโดนคุณไสย นอนไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย อยากจะเห็นหน้า ช่วงพระอาทิตย์ใกล้ตกดินจะเป็นเอามาก) แต่ผมเชื่อว่าไม่ได้ถูกคุณไสยแน่นอน ฤาจะเป็นเพราะเราเคยผูกพันกันในอดีตชาติ เธออาจเป็นแม่หรือภรรยา น้องสาว พี่สาวผมหรือ เปล่า เพราะผมดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชาติที่แล้วก็เป็นผู้หญิงแน่ ไม่ใช่ชายแน่นอน ตั้งแต่นั้นมา 10 ปีแล้ว ผมรู้ทีหลังว่าเธอเป็นหมอ แต่ตอนนี้ไม่รู้อยู่รพ.ไหน และคงจะแต่งงานไปแล้ว แต่ผมเธอเพื่อนเธอบ่อยมาก

นี่แหละมันทำให้ผม เริ่มไม่สนใจเรื่องความรัก เมื่อมันผ่านไป กรรมกับบุญมันตัดกันไปเรื่อยๆ ชาติที่แล้วรักกันมาก ชาตินี้ก็รักกันมาก แต่ไม่ได้อยู่คู่กัน แล้วเราจะไปสนใจเรื่องความรู้สึกนี้ทำไม มันก็วนไปวนมาแบบนี้ มีสุข มีเศร้า เรื่องพวกนี้ผมเจอบ่อยมาก รักกันแต่ต่างคนต่างมีเจ้าของ ต่างคนต่างไป ห้ามใจอย่างเดียว
(ความรัก ไม่ว่ารักของหนุ่มสาว มารดา กับลูก หรือ เพื่อนพ้อง จะมีความรู้สึกเป็นเจ้าของปนอยู่ มันเป็นทางขวางนิพพานจริงๆ เปลี่ยนความรักเป็นความเมตตา ดีกว่า สามารถมอบให้ได้กับทุกคนโดยไม่มีอคติส่วนตัวปน)

 

ผมเจอกับตัวตอนนี้...เดี๋ยวนี้เลยครับ
แล้วต่างคนต่างก็รู้ว่าเราเป็นอะไรกันมา
แต่สถานะของเรา 2 คน ณ วันนี้มันเป็นไปไม่ได้
ผมเองก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว
ส่วนเธอก็เป็น...ผู้ปฏิบัติในพุทธศาสนา!!
เราพบกันเพราะผมไปปฏิบัติธรรมวัดที่เธออยู่
เราพบกันครั้งแรกเมื่อ 2 ปีก่อนครับ
ผมไปที่นั้นครั้งแรกและรู้สึกพิเศษกับเธอตั้งแต่แรกเจอ
ผมคิดว่าเพราะผมเจ้าชู้แหล่ะมั้ง
เจอผู้หญิงในแบบที่เราชอบเลยรู้สึกสเน่หา
ส่วนเธอเองก็ไม่ได้แสดงออกอะไรให้เห็น
ผมเลยเข้าใขว่าเพราะผมคิดไปเอง
แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมได้กลับไปบวชที่นี่อีก
ระยะเวลาเดือนกว่า ๆ ที่ผมอยู่ที่นั่น
มันทำให้ผมมั่นใจในสิ่งที่ผมรู้สึก
ว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดา ๆ เสียแล้วสิ
เพราะผมเห็นในสมาธิว่าเราเคยเป็นอะไรกันมาก่อน
แล้วตัวเธอเองก็รู้...รู้มาก่อนที่ผมจะแน่ใจเสียอีก
ความรู้สึกสเน่หาอยากครอบครองมีแน่ครับ
แต่ผมก็พยายามมีสติรู้อยู่เสมอว่านี่คือปัจจุบัน
อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วและไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้
ทุกวันนี้ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตเธอ
ทุกข์ครับ...แต่ผมคิดว่าผมทำสิ่งที่ถูกที่ควรแล้ว

 

ความรู้สึกอย่างนี้ กำลังเกิดขึ้นอยู่ตัวเองเลยแหละ แรก ๆ ก็เฉย ๆ นะ แต่พอนานวันเข้า มีโอกาสเจอกันมากขึ้น ต้องติดต่อกันอยู่เป็นประจำ มันก็เป็นความรู้สึกที่อยากจะทำใจได้จริงๆ แต่เมื่อมาคิดถึงเรื่องของศีลธรรมมันก็ต้องหักห้ามใจไม่ให้คิดไกลไปกว่านี้ เพราะต่างคนก็ต่างมีวาระกรรมที่เป็นมาไม่เหมือนกัน ก็ต้องอดทนและต่อสู้กับความรู้สึกที่ดีที่มีให้แก่กัน คนเราเจอกันเป็นมิตรที่ดีต่อกันดีกว่าที่จะเจอกันแล้วเป็นศัตรูกันเน้อ.....