อยากจะถามว่าฆ่าคนชั่วบาปแค่ไหนครับ ???

1.ถ้าหากเราเจอคนชั่วจะข่มขื่นผู้หญิงแล้วเราเข้าไปช่วย เจอเค้าชักมีดไล่ฟัน แต่สุดท้ายเราฆ่าเค้าตายทั้งที่เจตนาและไม่เจตนาในขณะที่ชุลมุนต่อสู้กันอยู่นี้บาปแค่ไหนครับ
2.ถ้ามีโจรมาปล้นบ้านเราแล้วฆ่าคนในครอบครัวตาย เรากลับมาเจอแล้วเอาปืนยิงโจรตายหรือใช่วิธีใดๆก็แล้วแต่ฆ่าโจรตาย บาปแค่ไหน
3.หากมีมือปืนมาฆ่าเราแต่ยิงเราไม่ตาย ตรงข้ามเรากลับฆ่าเค้าได้บาปแค่ไหนครับ
4.เออแล้วถ้าผมไล่ฆ่าพวกเศษเดนที่ฆ่าข่มขื่น พวกที่โกงกินบ้านเมือง พวกที่มีอิทธิพลแล้วใช้ไปในทางที่ผิดคือจ้างมือปืนไปยิงใครต่อใครเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง พวกที่ไล่ฆ่าคนมั้ง พระมั้งทางภาคใต้นี้ พวกที่หลอกผู้หญิงหรือบังคับเค้ามาขายตัว พอไม่ทำตามก็ฆ่าทิ้ง หมดประโยชน์ก็ฆ่ามิ้ง และพวกที่เลวๆสมความตายในความคิดของคุณทุกคนนะ มันจะบาปมากแค่ไหนครับ
**ป.ล.มันอาจจะงี่เง่าไปหน่อยแต่ผมถือว่าถึงมันจะบาป แต่ถ้าสามารถช่วยคนอื่นๆหรือบ้านเมืองได้ งั้นผมก็ขอทำบาปเพื่อที่จะให้คนดีที่อยู่ในสังคมได้เป็นสุขและความเป็นธรรมให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ (อาจจะเวอร์ไปหน่อยแต่วันใดที่ผมนั้นฝึกจิตจนสำเร็จแล้วเอามาใช่ประโยชน์อย่างนี้ได้ก็คงจะดีมั้ง)

 

อาร์ตคิดว่าก็คงต้องบาปมากเช่นกันค่ะ ถึงแม้นว่าเราจะทำร้ายเค้าเพื่อป้องกันตัว ในทางกฏหมายอาจจะไม่ผิดแต่ถ้าทางธรรมะแล้วต้องผิดศีลข้อที่ 1 คือ ฆ่าสัตว์ แต่ก็อีกแหล่ะค่ะพูดยากนะว่าจะบาปมากแค่ไหน อาจเป็นเพราะว่าในชาติก่อนเราอาจจเคยไปเบียดเบียนเค้า ชาตินี้เค้าเลยกลับมาเบียดเบียนเราถือเป็นกรรมเวร อาร์ตก็ไม่รู้จะให้ความคิดเห็นแบบไหนดี

 

ปาณาติบาต ไม่ได้มีข้อยกเว้น ว่า ฆ่าคนเลวคนชั่วไม่บาป เหมือน เพชฌฆาตที่ฆ่าคนเลวคนทำผิดทั้งนั้น และเป็นการทำตามหน้าที่ยังมีบาปมีเวรที่จะต้องรับต้องชดใช้

 

บาปครับปาล์มว่า

ไม่ว่าเราจะทำบาปด้วยวิธีการใดผลก็คือได้รับบาปครับ บางคนทำชั่วพราะจำเป็น บางคนทำชั่วเพราะลำเอียง บางคนทำเพราะหลงผิด บางคนทำชั่วเพราะกลัว แต่อย่าลืมว่าสัตว์ทุกตนเป็นไปตามกรรมครับ ทำกรรมดีก็ได้รับวิบากอันดี แต่กรรมนั้นมีเจตนาประกอบด้วยถ้าเรามีเจตนาแรงเราก็ได้รับกรรมแรงครับ ตัวอย่างคนที่ทำบาปกรรมครับ ปาล์มเคยได้อ่านมาครับ มีชายชาวประมงคนหนึ่งเขาอาศัยอยู่กับแม่เขาสองคน มีอาชีพทำประมงเลี้ยงตนตลอดชีวิต บาปกรรมที่เขาทำเพราะหลีกเลี่ยงไม่ได้นี้คือเขาตายลง ตอนแรกเขาจะตกลงนรกขุมที่สาหัสมากๆ แต่ก่อนตายจิตใจเขาหน่วงมาที่แม่ของเขา เขามีความกตัญญูต่อแม่ ทำมาหากินเลี้ยงแม่ จึงทำให้เขาไม่ตกนรกขุมที่ไม่สาหัสเกินไปครับ อันนี้ผมเคยได้อ่านมาจำได้ลางๆครับถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

บาปส่วนบาป บุญส่วนบุญ ฆ่าคนตายเป็นบาป ช่วยเหลือคนได้บุญ

 

แล้วทหารที่ต้องทำสงครามฆ่าฟันศัตรู เพื่อปกป้องแผ่นดินละครับก็ต้องบาปมหันต์ เพราะต้องฆ่ากันเป็นเบือออกอย่างนั้น

 

ก็ได้ไปทั้งบุญและบาป

 

ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล พึงหวังผลพันเท่า

ให้ทานแก่สัตว์เดรัจฉาน พึงหวังผลร้อยเท่า<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล พึงหวังผลพันเท่า
ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีล พึงหวังผลแสนเท่า
ดังนั้นนะครับขนาดเราให้ทานทำดีกับคนไม่มีศีลธรรมยังได้ผลพันเท่า
การทำชั่วกับคนไม่มีศีลก็น่าจะมีผลในทางกลับกันคือเป็นบาปเหมือนกันอยู่และบาปกว่าการฆ่าสัตว์อีก

 

อืมมม... รู้สึกว่าถ้าเป็นการสู้ตัวต่อตัวแบบตรงๆซึ่งๆหน้าไม่ตุกติกไม่เล่นทริกอะไรจะไม่บาปนะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เกิดปัญหาขึ้นบนโลก มีตัวประหลาดตัวเบ่อเร่อตัวเท่ารถเก๋งคันหนึ่งโผล่ออกมาแล้วจับมนุษย์กิน พวกบนสวรรค์ก็ตกใจกันใหญ่ โห ตัวอย่างนี้ก็มีด้วย ตอนนั้นพระนารายณ์ ( พระศรีอารีย์ ) เป็นผู้ดูแลโลกอยู่ ในฐานะผู้ดูแลโลก ก็ต้องลงมาปราบ ตอนนั้นพระนารายณ์ก็นึกในใจ อืม... ไม่เป็นไร ตัวแบบนี้ยังปราบได้อยู่ แล้วก็ถ่อลงมา

ตอนลงมาก็สร้างหมอกสร้างควันอะไรอำพรางตามระเบียบ แล้วก็ท้าสู้ซึ่งๆหน้า ( รู้สึกว่าถ้าลอบทำร้ายนี่ไม่ได้นะจะบาป ) เทพเวลาสู้กันจะต้องเอาอะไรซักอย่างมาทำเป็นอาวุธ ซึ่งปกติแล้วก็จะเป็นส่วนหนึ่งของกายทิพย์ จะต้องตัดเอาบางส่วนของกายทิพย์ออกมาสร้างเป็นอาวุธ ซึ่งจะตัดแขนตัดขามันก็เว่อร์เกินก็เลยจะดึงเส้นผมออกมาทำเป็นอาวุธไปสู้กัน ( จะดึงขนก็น่าเกลียด ก็เลยต้องดึงเส้นผม )

วันนั้นพระศรีอารีย์หมดเส้นผมไปเกือบ 20 เส้น ปราบเสร็จแล้วก็กลับขึ้นไปบนสวรรค์แล้วก็ขึ้นไปหาพระเจ้า ก็ถามพระเจ้าว่า " มีตัวที่กินมนุษย์เป็นอาหารตัวหนึ่ง วันนี้เราพึ่งไปปราบมา มี 8 ขา ตัวเป็นกระดอง เขาผู้นั้นคือผู้ใดกัน " พระเจ้าก็ตอบว่า " เขาผู้นั้นคือผู้ที่เกิดจากดิน เราสร้างไว้ ผิดพลาด " ...
โอ้โห นี่เกิดจากดินนะเนี่ย สร้างไว้ผิดพลาดนะเนี่ย กว่าหัวใจของพระเจ้าจะปราบได้ เลือดตาแทบกระเด็น

พอหลังจากนั้นก็มีตัวประหลาดโผล่มาอีกตัว ตัวนี้แม่ง... ล่อลวงให้มนุษย์ทำบาป ล่อลวงให้มนุษย์ทำชั่ว ( และก็เป็นตัวที่มาท้าสู้กะพระศรีอารีย์ในปางสุดท้ายนี้ด้วย ) พระศรีอารีย์ก็ตกใจ เฮ้ย.. กูดูของกูอยู่ดีๆ มันมาล่อลวงมนุษย์ไปเฉยเลย แต่ตัวแม่งประมาณรถบรรทุกเลยว่ะ 5555 พระศรีอารีย์ก็นึกไม่ออก โห... ตัวแบบนี้กูจะปราบยังไง แต่ไม่เป็นไร ในฐานะผู้ดูแลโลก... ก็ต้องถ่อลงมาปราบ พวกเทวดานางฟ้าก็ถามว่าจะไหวเหรอ พระศรีอารีย์ก็ตอบว่า " ไม่เป็นไร เราจะไม่แพ้ "

พอลงมาแล้วพระเจ้าก็เรียกพระศิวะบอกว่า " ศิวะ เจ้าจงลงไปช่วยศรีอริยเมตรัย นำเขากลับขึ้นมา "
พระศิวะก็แย้งว่า " อ้าว แต่ว่าเขาจะไม่แพ้ "
พระเจ้าก็ตอบว่า " ไม่ ในครั้งนี้เขาจะแพ้ เจ้าจงไปนำเขากลับขึ้นมา "
พระศิวะลงไปพระศรีอารีย์กะลังอ่วมได้ที่ พอพาตัวกลับขึ้นมาก็ไปหาพระเจ้า พระศรีอารีย์ก็เรียก " พระบิดา... " พระเจ้าก็บอกว่า " ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น " แล้วก็ซ่อมกายทิพย์ให้ พอซ่อมเสร็จแล้วก็บอกว่า " เอ้า มีอะไรจะถาม ถามมา "
พระศรีอารีย์ก็ถามว่า " ท่านบอกว่าท่านสร้างเรามาไม่ให้แพ้ผู้ใด แล้วเหตุใดเราจึงแพ้ "
พระเจ้าก็ตอบว่า " ที่เจ้าแพ้เพราะพลังของเจ้ายังไม่ตื่น เมื่อพลังของเจ้าตื่นขึ้นมาแล้วเจ้าจะปล่อยแสงได้เหมือนเรา และเจ้าก็จะปราบเขาได้ "
พระศรีอารีย์ก็นึกในใจ โอ้โห ตูจะปล่อยแสงได้เชียวเหรอ โห พระเจ้าทำไว้สุดยอดจริงๆ
แล้วก็ถามว่า " เขาผู้นี้คือผู้ใด "
พระเจ้าก็ตอบว่า " เขาผู้นี้คือสมุนของมาร เกิดจากแขนข้างซ้ายของมาร "
พระศรีอารีย์ก็ถามว่า " แล้วทำไมท่านไม่ลงไปช่วยเรา ทำไมถึงส่งศิวะไป ถ้าเป็นท่านจะต้องปราบเขาได้แน่ "
พระเจ้าก็ตอบว่า " ถ้าเราไปช่วย มารจะขึ้นมาทำลายเรา " ( จะทำลายพระเจ้า ตอนที่พระเจ้าจะทำลายสมุนของมาร ซึ่งตอนนั้นจะเกิดช่องโหว่ขณะโจมตีขึ้น )
พระศรีอารีย์ก็ตกใจ " หา... มารมีพลังพอที่จะทำลายท่าน "
พระเจ้าก็ตอบว่า " ใช่... มารมีพลังพอที่จะทำลายเรา "
พระศรีอารีย์ก็ถามว่า " แล้วเกิดปัญหาขึ้นแบบนี้ จะให้เราทำอย่างไร "
พระเจ้าก็ตอบว่า " เมื่อเกิดปัญหาขึ้นบนโลก ให้เจ้าส่งคนไปปราบ "
พระศรีอารีย์ก็บอกว่า " แต่... พระบิดา นั่นเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ยังไงก็จะต้องเกิดปัญหาขึ้นอยู่ดี "
พระเจ้าก็บอกว่า " ไม่ต้องแก้อย่างอื่นล่ะ เอาอย่างนี้ "
แล้วพระศรีอารีย์ก็เดินจากไป...

หลังจากนั้นพวกเทวดานางฟ้าก็เข้ามาหาพระเจ้าแล้วก็บอกว่า " พระเจ้า ปัญหานี้พระศรีอริยเมตรัยจะแก้ได้ ได้โปรดส่งเขาลงไปด้วยเถิด "
พระเจ้าก็ตอบว่า " ศรีอริยเมตรัย... " " เขาไม่ต้องแก้อะไรทั้งนั้น ลูกเราจะต้องเป็นพระเจ้า... " :'(

 

catwater นี่มาแนว คนสติเฟื่องเนาะ

 

-บาปน้อยครับ......ตามกฎแห่งกรรมแล้วคนที่ยิ่งชั่วมากเท่าไหร่ ถ้าไปฆ่า
เค้าตายบาปจะมากน้อยตามแต่ความชั่วของคนๆนั้นๆครับ ยิ่งเราป้องกัน
ตัวก็ยิ่งบาปน้อยลงไปใหญ่

 

อืม...เอาหละครับ เรื่องนี้เท่าที่ผมเข้าใจน่ะครับ มันเป็นเรื่องของกฎแห่งกรรมที่ใครละได้ก่อน ก็สบายก่อนครับ ผมเคยถามท่านผู้รู้ ท่านก็ว่าเรื่องบางเรื่องเราไม่สามารถที่จะไปช่วยเหลือหรือทำอะไรได้ ก็ต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรม อย่าไปเดือดร้อนกะคนอื่นเค้า ให้พิจารณาตัวเองเป็นดีที่สุด หากช่วยได้ก็ช่วยน่ะครับ แต่หากเราโดนกระทำก็ถือซะว่าเป็นกรรมของเรา ทุกสิ่งล้วนเกิดแต่กรรม หากอาฆาตกันไป ๆ มา ๆ ก็นั่นแหละครับ มันไม่มีที่สิ้นสุด ต้องวางอุเบกขาไว้ครับ ปล่อยวางก่อนหลุดพ้นก่อน อโหสิให้แก่กันและกัน ฆ่าเค้าคืนมันก็ไม่ทำให้ชีวิตที่เค้าฆ่าไปแล้วนั้นคืนมาได้ ส่วนเรื่องของพวกโกงกิน ก็ต้องอุเบกขาไว้ครับ เพราะเค้ายังมีกรรมดีหลงเหลืออยู่ ส่วนเราทำหน้าที่ของเราเป็นพลเมืองที่ดีก็พอแล้ว ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่มีกรรมกำหนดเอาไว้แล้ว หากแต่เราไปเพิ่ม มันก็จะออกมาเรื่อย ๆ พูดไปพูดมาอาจจะงงกันน่ะครับ สรุปก็คือปล่อยวางอุเบกขา ปล่อยให้เป็นเรื่องของกรรมไปเหอะครับ ไม่ได้หมายถึงไม่ต้องทำอะไรน่ะครับ ทำดีก็ทำไปเหอะครับ แต่อย่าไปทำจิตให้ขุ่นมัวกับพวกคนเลวเลยครับ เอาเวลามามองตัวเราเองดีก่าครับ

 

จะมากยิ่งกว่าถ้าคุณไม่ช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนเลย

 

อยากจะถามว่าฆ่าคนชั่วบาปแค่ไหนครับ ???


ขออนุญาต ออกความเห็นแบบ บ้าน ๆ เลยนะขอรับ

บาปแค่ฆ่าคน

จบ

 

อนุโมทนา สาธุกับคุณ Golf_Kung

 

ถ้าเป็นผม
ผมจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ก่อน
ถ้าถึงเวลามันจำเป็นจะต้องฆ่า คือมันไม่ไหวจริงๆและ ผมก็จะทำ
แต่ทำเสร็จก็เลิกแค้น แล้วไปหาทำบุญอุทิศส่วนกุศลกันไป

พ่อผมเคยสอนว่า ถ้าลูกโตขึ้น มีครอบครัว ต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว
ก็ต้องปกป้องลูกเมียได้ ถ้ามีปืนมีอะไรอยู่ในมือ ก็ทำไปเท่าที่จำเป็น
เรื่องอื่นอย่าเพิ่งคิด เอาชีวิตลูกเมียไว้ก่อน

 

บาปที่ฆ่าคน แต่ได้บุญที่ยอมสละชีวิตเพื่อที่จะปกป้องชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ถือว่าเป็นบุญใหญ่มากเพราะประเทศเราเป็นเมืองพุทธ ก็เหมือนกับว่าเรากำลังปกป้องพระพุทธศาสนาอยู่ด้วย

 

บาปน้อยตามกำลังของความชั่วของคนที่เราฆ่าครับ

อนุโมทนากับทุกความคิดเห็นครับ

 

ก็บาปเท่ากับฆ่าคนดีแหละครับ

หัดรู้จักวางอุเบกขา ครับ