รบกวนผู้รู้โปรดชี้แนะค่ะ

เคยได้ยินว่าคนที่เป็นสามีภรรยากันอ่ะค่ะ แล้วถ้าคนใดคนนึงสวดมนต์ รักษาศีล ปฏิบัติธรรม ทำบุญทำทาน แต่อีกคนไม่เอาอะไรเลยสักอย่าง ถ้ามีการกระทบกระทั่งกัน คนที่ไม่มีธรรมะจะเป็นบาปกว่าปกติเพราะคนที่ตนล่วงเกินเขามีธรรมะ มีศีล จริงหรือเปล่าค่ะ และอีกข้อนึงนะคะ ถ้าเรามีธรรมะ และปฏิบัติอย่างที่กล่าวมาข้างต้น แต่คู่ของเราไม่ จะทำให้ในที่สุดก็จะต้องเลิกรา ขาดจากการเป็นคู่กัน เพราะศีลและบุญบารมีไม่เสมอกัน จริงหรือเปล่าค่ะ ถ้าจริงเราควรจะทำอย่างไร ถ้าอยากปฏิบัติธรรมแต่ก็ไม่ได้อยากต้องเลิกกัน หมดหนทางที่จะพยายามชักจูงเขาให้เข้ามาเส้นทางเดียวกันค่ะ โดยส่วนตัวแอบเชื่อว่าถ้าเราทำดี กุศลอาจจะทำให้เขาปรับปรุงตัวเป็นคนที่ดีขึ้น รบกวนขอคำชี้แนะด้วยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้ากับทุกความคิดเห็นที่สละเวลามาตอบให้นะคะ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=A91JS6YCCV0&feature=related]YouTube - แม่ชีทศพร 138 - มีกรรมกับสามี[/ame]

 

การที่คนเราจะคบกันได้นานนั้นต้องมี ศีล ศรัทธา ปัญญา จาคะ เสมอ
กันแต่ถ้าบางทีเราเกิดเจอคู่เวรคู่กรรม คนหนึ่งมีศีลอีกคนไม่มีแต่ต้อง
มาใช้กรรมกันก็เป็นไปได้ ต้องอยู่ด้วยกันจนหมดวาระกรรมต่อกัน เรื่อง
ที่เรามีคู่ครองทำตัวน่าละอายครูบาโตท่านเคยบอกว่าให้เราอุทิศบุญให้
กับเทวดาประจำตัวของคู่เราจะทำให้เขาเปลี่ยนแปลงอย่างไม่น่าเชื่อได้
ชีวิตของคนที่ถือศีลสวดมนต์นั้นมีแต่ความเจริญเป็นลำดับหาความเสื่อม
ไม่ได้ คนที่ทำร้ายเราก็กลับกันหาความเจริญไม่ได้เลย

 

เอะอะก็โทษธรรมะ แต่ไม่พิจารณาตัวเองก่อน

การที่คนมีศีล ศรัทธาไม่เสมอกัน วิธแก้ง่ายนิดเดียวคือทำให้เสมอกันซะ ทำอย่างไรเราแก้ที่คนอื่นไม่ได้ ก็ต้องแก้ที่ตัวเอง ก่อนอื่นถามว่า ทำไมคุณจึงทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับคู่ครองไม่ได้ ทำไมเขาจึงไม่เชื่อคุณ ก็เพราะว่าคุณไม่มีตบะในตัวเอง การบ้านการเรือนเรียบร้อยไหม มีปิยวาจาแค่ไหน แค่พูดธรรมะให้ฟัง มันไม่ทำให้คนเชื่อหรอก ต้องทำให้ดูจึงจะได้ผล ทำอย่างไร ไม่ใช่การนั่งสมาธิวิปัสสนา คนเราจะนับถือกันก็เพราะการกระทำในชีวิตประจำวันเป็นหลัก ต้องสะอาดกาย สะอาดวาจา สะอาดใจ รับผิดชอบในหน้าที่ของตนเอง ยิ้มแย้มแจมใสเป็นปรกติ เลิกความคิดแบบเดิมๆอย่างที่ท่านนำมาโพสต์ให้หมด มันมีแต่ทำให้ครอบครัวเลวร้ายลงไป
หัวใจของการทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับคนในครอบครัวก็ต้องใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ประการ ได้แก่ ทานคือการให้ ปิยวาจาพูดแต่สิ่งที่ไพเราะยกใจตนและผู้อื่น อัตถจริยา คือมีน้ำใจนั่นเอง และสมานัตตาคือทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย ดีให้ตลอดอย่าดีแตก

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าถ้าเขาอยู่ดีมีความสุข และไม่มีธรรมะเหมือนคุณ ก้อแสดงว่าสะสมบุญมาเยอะ(น่าจะ) กว่าคุณ และคงยังไม่ถึงเวลาของเขา(ไม่เห็นโลงศพก็ไม่หลั่งน้ำตา)ประมาณนี้ ทำตัวให้ดีมีความสุขในทุกอย่างที่ทำ ทำดีย่อมได้ผลดี รักษาใจตัวเองใว้อย่าทำใจหายไปนะคะ

 

เป็นกำลังใจให้เช่นกันคะ........

 

ค่อยๆรดน้ำพรวนดินไปครับ สักวันดินเค็ม มันก็อ่อนลงได้....

ใช้วิธีแผ่เมตตา และ อุทิศกุศลให้ ทั้งตัวเขา และเทวดาประจำตัว อษิฐานจิตให้เขามี

สัมมาฐิฎิ ...... ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ อยากทำทีเดียวมาก เขาจะรับไม่ทัน

ดอกบัวมี 4 เหล่า ... บัวอยู่ใต้โคลนตม ต่อให้เราดึงขึ้นมาเหนือน้ำ มันก็อ่อนและจมลง

ไปเรื่อยๆ...... สู้ๆ ครับเป็นกำลังใจให้

 

-หากมีธรรมะจริงจะไม่ทะเลาะกัน เพราะคุณจะมีเหตุและผล จะรู้เหตุและรู้ผล

 

ปรกติเรากับสามีเป็นคนใจร้อนด้วยกันทั้งคู่..กระทบกระทั่งกันบ่อย แต่พอเราหันมาสวดมนต์นั่งสมาธิก็ควบคุมอารมณ์ตัวเอง
ได้มากขึ้น ก็อยู่ด้วยกันมาตั้งสิบกว่าปีแล้วก็ยังอยู่กันได้ เราว่ามันไม่น่าจะเกี่ยวกับอะไรนะมันอยู่ที่เราเนี่ยแหละ แฟนเราก็ไม่
ได้นับถือศาสนาอะไรนะ เค้าบอกว่าเค้าเหมือนบัตรวีซ่า เข้าได้หมด เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา เวลาสวดมนต์นั่งสมาธิ ส่วนเรานะ
ก็จะค่อยๆแซกให้เค้าไปทีละนิดโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ อย่างตีแมลงวัน ตีผึ้งที่มันบินเข้ามาในบ้านเราก็จะไม่ทำและห้ามเค้า พอห้ามบ่อยๆเค้าก็ไม่ทำ พอน้องสาวแฟนเค้ามาเที่ยวที่บ้านเค้าจะตีผึ้งที่มันบินเข้ามากับกลายเป็นแฟนเราห้าม
เค้าบอกว่าบ้านนี้ห้ามฆ่าสัตว์ อย่าได้พยายามที่จะเปลี่ยนใครแล้วคุณก็จะพบหนทางที่สามารถอยู่ร่วมกันได้

 

จริงค่ะ ดิฉันชอบตะคอก พูดจาไม่ดีกับสามี สามีถึงทำเย็นชา ไม่ค่อยรักค่ะ สงสัยคงต้องฝึกเรื่องปิยะวาจาให้มาก เค้ารู้ว่าเราชอบธรรมะ แต่นิสัยสันดานที่ทำกับเขายังไม่เปลี่ยน เขาก็เลยไม่เปลี่ยนเหมือนกันนะคะ ถ้าเป็นไปได้ขออโหสิกรรมกับแฟนบ้างนะคะ ที่เคยล่วงเกินเขาเอาไว้ทั้งทาง กาย วาจา ใจ สวดมนต์ ภาวนา เสร็จ ก็อุทิศกุศลให้แก่ เทวดารักษาตัว เขา ขอให้เทวดามีความสุขความเจริญทั้งในทางโลกและในทางธรรมด้วยผลบุญที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญแล้วนี้ ถ้าเป็นไปได้ ขอให้เทวดาท่านช่วยดลจิตดลใจ สามี ให้มีดวงตาเห็นธรรม ให้กลับมามีศรัทธาเลื่อมใส ในพระรัตนตรัย และ ในพระพุทธศาสนาสืบไปค่ะ อันนี้ดิฉันกำลังทำอยู่ ค่ะ ลองดูนะคะ

 

ประเด็นที่หนึ่ง
บุญกุศลจะได้มากหรือน้อยก็ยังขึ้นอยู่กับบุคคลที่เราทำด้วยใช่ไหมคะ เช่น ทำบุญกับพระอรหันต์บุญนั้นจะได้มาก (เช่น คนมักแห่ไปทำบุญกับพระปฏิบัติมากๆไม่เช่นนั้นก็ทำบุญกับพระอรหันต์เลยอย่างพระหลวงตามหาบัว) ตรงข้ามกับทำบุญกับพระที่ไม่ปฏิบัติก็ได้อานิสงค์น้อยหรือถ้าทำบุญกับบิดามารดาของเราเองก็ได้บุญมาก และหากเราล่วงเกินสามีที่เขาปฏิบัติมากๆ เราก็บาปมาก เพราะเขาสูงกว่าเราสะอาดกว่าเรา เข้าใจง่ายๆ เราทำร้ายคนดีมีบุญคุณกับเราเราบาปมาก เพราะฉะนั้นไม่ควรคิดที่จะทำค่ะ
ประเด็นที่สอง คนหนึ่งปฏิบัติแต่อีกคนไม่ปฏิบัติจะทำให้เลิกร้างกันไหม มันก็ไม่เสมอไป แต่มันก็เป็นไปได้สูง เพราะคุยกันไม่ค่อยรู้เรือง มันเหมือนไปคนละทาง หนักๆเข้าก็อาจเป็นสาเหตุให้เลิกกัน ยกตัวอย่าง เราไม่เคยนอกใจเขา แต่เขานอกใจเรา แค่นี้ก็เป็นเหตุผลง่ายๆที่ทำให้เลิกกันได้อยู่แล้ว เพราะเขาขาดในศีลข้อ 3 นี่ไงล่ะที่เรียกว่า ศีลไม่เสมอกัน บารมีก็ย่อมไม่เสมอกัน มันไม่เท่ากันทั้งสองฝ่าย อีกคนนอกใจอีกคนไม่นอกใจมันก็อยู่ด้วยกันไม่ได้อยู่แล้ว แต่หากว่าไม่ใช่เรืองนอกใจและเรื่องสุรา เรื่องอื่นก็ไม่น่ามีปัญหา คุณอยากให้เขาทำบุญ คุณต้องรู้จักตัวเขา ว่าเขาอาจจะมีวิธ๊การทำบุญในแบบของเขา เขาอาจจะไม่ถนัดการทำบุญในวัดก็ได้ เช่น เขาช่วยเหลือคนอื่นเสมอ ทำบุญด้วยแรงกาย หรือคำแนะนำที่ดีให้กับผู้อื่น หากเขาไม่ชอบสวดมนตร์คุณก็เปิดเพลงธรรมะบรรเลงให้เขาฟังก่อนนอนก็ได้ ค่อยๆปลูกฝังเขา อย่าใจร้อน คนมันไม่เคย มันจะยากและใช้เวลาหน่อย แต่เชื่อสิ ทำทุกวันนะคะ เขาจะชิน และถามหาเลยล่ะว่า วันนี้ไม่เปิดเพลงธรรมะให้เขาฟังอีกหรือ รักกันให้ดีนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ใช้พิจารณาสมชีวิตตาธรรม ๔ แก้ปัญหา ครับ

ถ้ามีข้อหนึ่งข้อใดไม่เสมอกัน ก็พยายามปรับปรุงตัวให้เท่ากันเสียโดยเร็ว

คู่ใดที่ไม่มีศีลเสมอกัน ฝ่ายหนึ่งเร่งสร้างสมบุญบารมี แต่อีกฝ่ายหนึ่งกลับทำตรงกันข้ามหรือเฉยเมย......

ไม่นานก็ต้องจากกัน น่ะครับ

 

ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเทวดาช่วยไม่ได้หรอก สัมมาทิฎฐิเกิดได้จากกัลยาณมิตรเท่านั้น ถ้าขอเทวดาแล้วไม่ได้ผล ให้ลองคาถานี้

"ยิ้มแย้ม เยือกเย็น ยืดหยุ่น"

 

...โลกไม่ช้ำ ธรรมอย่าให้ขุ่น...ปรับที่เรา..เป็นแต่เพียงแค่ พอดีๆ...พอ

 

ศีลเสมอกัน

เราเลือกทำแล้วจะไม่เป็นสังฆทานหรือเปล่า เห็นด้วยกับการเปิดเพลงธรรมะได้ผลจริงสาธุ

 

อืมมมมเข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจค่ะ