อยากรู้ว่าระดับไหนครับ

พอภาวนา แล้วปล่อยอารมณ์ ปรากฎว่า มันตึงไปหมดเลย โดยเฉพาะ หัว เหมือนมีคนจะดึงหัวออกจากตัว ตึงเปี๊ยะเลย ยิ่งปล่อยอารมณ์ก็ยิ่งตึง แต่บังคับได้นะครับ ตึงมากก็คลาย ลมหายใจ เบาหวิว ละเอียด สดชื่น แต่ไม่ถึงกับว่าไม่รู้ลมหายใจนะครับ

ขอบพระคุณไว้ร่วงหน้าครับ(สงเคราะผมหน่อยนะครับ)

 

ตึงนี่เป็นอาการทางร่างกายใช่ไหมครับ ที่ว่าบังคับได้ หรือเป็นอย่างอื่น

 

ใช่ครับ ร่างกายผมนั่นแหละครับ โดยเฉพาะหัว ตึงเปี๊ยเลยครับ และที่ว่าบังคับได้นี่ ผมต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกก่อนนะครับ (นะมะพะธะ) ยิ่งปล่อย อารมณ์มากก็ยิ่งตึงมากครับ ผมเลยอยากรู้ว่าประมาณขนาดไหนแล้ว ผมจะได้ไปได้ถูกจุดครับ ขอบคุณนะครับ

 

คิดว่า อารมณ์อยู่ ระหว่าง อุปจารสมาธิ ย่างปฐมฌาณ อาการนี้ น่าจะเป็น ลมหยาบตีกัน ให้ลองระบาย ลมหยาบ ก่อนทำสมาธิ โดยหายใจ เข้าออก ลึก ๆ สัก ๔ - ๕ ครั้ง ลองดู นะครับ

การทำสมาธิ ให้เกิดผล ​

ลองสำรวจตัวเอง ว่าเรามี อิทธิบาท ๔ ครบหรือเปล่า มีศิลบริสุทธิ์หรือเปล่า มีพรหมวิหาร ๔ บ้างหรือเปล่า ถ้าจิตมีนิวรณ์ สมาธิไม่เกิด ถ้าจิตมีสมาธิ นิวรณ์ ก็ไม่เกิด (เหมือนเด็กเล่นกระดานหก)

ในขั้นแรก ถ้าจะนั่งสมาธิ อย่าสวดมนต์นาน
นั่งในท่าที่สบายที่สุดผ่อนกล้ามเนื้อให้หย่อน อย่าเกร็ง หลับตา ช้าๆ นะ หายใจเข้า-ออก ให้สุด ลึกๆ สัก ๔-๕ ครั้ง (ระบาย ลมหยาบ) เอาใจรู้ลม เข้า ออก ช้า ๆ (อย่าใช้ประสาทตาเพ่ง จะปวดหัว) ลมหายต้องปล่อย ตามธรรมชาติ นะ อย่าฝืนลม เมื่อลมหายใจ เรียบแล้ว ค่อยใส่คำภาวนา (เครื่องโยงจิต) ที่ชอบที่สุด สมมุติว่าชอบ พุทโธ นะ พอลมเข้า นึกว่าพุท ลมออก นึกว่าโธ ใช้ใจนึกนะ กำหนด รู้ตามอย่างเดียว ตัดความมอยากรู้ อยากเห็น ทั้งหมดอย่าเกร็งร่างกาย
<O
การฝึกสมาธิ ให้เกิดผล ไม่ว่าเราจะนั่ง ยืน เดิน นอน ได้หมด ลืมตา หลับตาไม่จำเป็น ให้มีสติ รู้ ลมหายใจ เข้าออก ไว้เป็นปกติ ตามโอกาสอำนวย จะนึกคำภาวนา หรือไม่ก็ได้ ให้มีสติรู้อย่างเดียว มันจะลืมบ้าง ก็ช่างมัน นึกมาได้ก็เริ่มใหม่ (เราฝึกที่จิต ไม่ได้ฝึกร่างกาย )
<O
และ หมั่น พิจารณา กฏของไตรลักษ์ เพื่อหาทุกข์ ไว้เนืองๆ เป็นประจำ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณา อย่างเช่น

ความเจ็บไข้ ไม่สบาย เป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
ร่างกายเรา เดินเข้าหาความ เสื่อมสลาย จริงมั้ย ?<O

ทุกวันนี้ เราเดินเข้าหา ความตาย อยู่ทุกวัน จริงมั้ย ?
<O
ความตาย ย่อมมีกับเรา แน่นอน จริงมั้ย ?
<O
เราต้องพลัดพราก จากของรัก ของชอบใจ มันเป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
เมื่อเราตาย สมบัติที่เรามีอยู่ ย่อมเป็นสมบัติโลก จริงมั้ย ?

อุจาระ ปัสสาวะ น้ำเลือด น้ำหนอง สเลด น้ำลาย ฯลฯ มันสกปก จริงมั้ย ?

ของเหล่านี้ มีมาในร่างกายเรา และ ร่างกายคนอื่น จริงมั้ย ?

อันนี้เป็นตัวอย่างของการหาทุกข์ นะ คือมองอะไร ให้เห็นตามความเป็นจริง โยงเข้าหากฏของไตรลักษ์ ถ้าทำได้ แก่นของศาสนา เป็นของไม่ยาก
เวลาทำ อย่าอยาก ทำในท่าสบายๆ แต่ถ้าอยากเห็นความเป็นทิพย์ ค่อยมาว่ากันใหม่ เอาตรงนี้ก่อน<O
การหาทุกข์ เพื่อน้อมนำสู่ นิพพิทาญาน และ สังขารุเปกญาน เพื่อก้าวสู่ โคตภูญาน นำไปซึ่ง อริยมรรค อริยผล

 

อนุโมทนา สาธุ สำหรับอรรถาธิบายของท่านค่ะ

 

ขอบคุณ คุณอริยบุตร มากๆครับ

 

อ่านที่ท่านอริยบุตรอธิบายมา เคลียครับ ใส แจ่ม .....ขอบคุนคร้าบบบบบ