พระสงฆ์ที่เห็นหาใช่พระสงฆ์ไม่

เนื่องจาก มีข่าวคราว เกี่ยวกับพระสงฆ์ ทำผิดพระวินัยเป็นประจำ โดยเฉพาะ ด้านกาม มีคนบอกว่า ไม่ควร พูดถึง

อยากจะอธิบายขยายความให้เข้าใจ นะครับ

หากพระสงฆ์ ทำผิดศีล ข้อ กาเม (เสพเมถุน)จริง ตามกฎ จะต้องอาบัติ
ปราชิกทันที

ดังนั้น ผู้ที่ทำอาบัติปราชิก คุณยังจะเรียก ว่า เป็นพระสงฆ์อีกหรือ

มันอาบัติปราชิก ตั้งแต่ นะวินาทีที่มันทำผิดแล้ว ไ่ม่ต่างอะไรกับเดียรถีรย์ หรือ พวกมาร หรอก มันแค่แต่งตัวห่มเหลืองเหมือนพระสงฆ์ เท่านั้นเอง มารกลุ่มนี้จึงไม่ควรเรียกว่าพระสงฆ์ อีกต่อไป และไม่เห็นจำเป็นที่จะต้อง เลี่ยงไม่เอ่ยถึง หัวข้อนี้

การที่มีคนผิด หากนิ่งเฉย ก็เท่ากับว่า สนับสนุน ให้เขาทำผิด
ในฐานะชาวพุทธนอกจากจะมีหน้าที่ของชาวพุทธแล้ว หน้าที่อีกข้อหนึ่งก็คือ สอดส่อง ดูแล พระที่ทำผิด (แต่ไม่ได้ว่ากล่าวตักเตือน ด้วยตัวเองโดยตรง หรือ ไม่ใช่ประเภทที่ว่า นั่งคอยจับผิดทุกฝีก้าว อันนั้นก็เกินไป) แต่หากพบเห็นพระที่กระทำผิด ควรจะไปแจ้งให้พระผู้ใหญ่กว่าทราบ แต่ไม่ใช่นิ่งเฉย

คุณคิดว่า ที่ศาสนาพุทธจะตั้งอยู่ได้เพราะอะไร

1.มีพระสงฆ์อยู่จำนวนมากมาย แต่ หามีพระสงฆ์ผู้ใดประพฤติอยู่ในวินัย แม้แต่คนเดียวไม่ หรือ

2.มีพระสงฆ์อยู่เพียงเล็กน้อย แต่ เป็นพระผู้ปฏิับัติดี ปฏิบัติชอบ

มูลเหตุ ที่ทำให้ศาสนาเสื่อม คือ มีแต่ผู้ปฏิบัติผิดผิด มีความรู้ความเข้าใจที่ผิด งมงาย แต่ หารู้จริงสักคนไม่ต่างหาก

จึงไม่ต้องกลัว ว่า ศาสนาเสื่อม เพราะ เราไปพูดถึงเดียรถีรย์ พวกนี้หรอก ในทางตรงกันข้าม ยิ่งจะทำให้ศาสนาเสื่อมเร็วขึ้น อีก เพราะจะยิ่งสนับสนุนให้คนพวกนี้มีมากขึ้น


ในสมัยพุทธกาล นางวิสาขา เห็นพระสงฆ์กระทำผิด ก็นำความไปแจ้งพระพุทธเจ้า พระองค์จึงบัญญัติ ข้อห้ามไว้มากมาย ไม่ได้ทรงกล่าวตำหนินางวิสาขาแต่อย่างไร

การสอดส่องดูพระที่กระทำความผิด จึงเป็นเรื่องที่ไม่ผิด นะครับ อย่าเข้าใจผิด

 

พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าปฎิบัติดีแล้ว ปฎิบัติตรงแล้ว ปฎิบัติสมควรแล้ว ปฎิบัติเพื่อหลุดพ้นจากทุกข์แล้ว เมื่อพระสงฆ์ปฎิบัติอย่างนี้แล้วคาดว่าจะเหลือพระสงฆ์ที่ควรกราบไหว้บูชาไม่มากนัก นอกนั้นออกแนวสมสุติสงฆ์ซะมาก แนวลูกศิษย์พระเทวทัตก็คงเยอะ อนุโมทนา

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ เห็นด้วยกับคุณคมน์ครับ
เราควรมองในสิ่งดีๆของท่านจะดีกว่านะครับ

 

ท่าคิดตำหนิขอให้ตำหนิคนที่อยู่ใต้ผ้าเหลือง เพราะผ้าเหลืองมีความศักดิ์สิทธิ์มากที่สุด ให้เราเคารพจากใจจริง ส่วนคนที่ทำผิดภายใต้ผ้าเหลืองก็ปล่อยเค้าไป เพราะกรรมใดใครก่อก้อเป็นกรรมของเค้าไป

 

พระภิกษุผู้ต้องอธิกรณ์ขั้นปราชิกจะใช้คำว่า "สมี" แทน ปัจจุบันนี้ไม่คอยเห็นใช้กัน ยังใช้คำว่าพระสงฆ์อยู่ซึ่งไม่ถูก

 

ที่จริงแล้วหากอย่ในสมณะชีพราณ์ จะผิดหรือถุก ท่าเราไป ว่าเราเองก็เป็นบาป คะ เพราะปกติแล้ว หากเจ้าหน้าที่ทำผิด ผลกรรมจะมากกว่าคนธรรมดาอย่าเราๆ แน่นอน คะ

กรรมจักสรรคะ ใครทำไม่ดีไว้ สักวันมันก็จะเปิดเผยคะ

 

ชั่วช่างชีดีช่างสงฆ์.....ดูที่ตัวเรา โมทนาสาธุค่ะ

 

คือ ปกติผมไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นอ่ะนะครับ อ่านเก็บเกี่ยวความรู้อย่างเดี่ยวอิอิ
แต่ กระทู้นี้ขอหน่อยนะท่านเว็ปมาสเตอร์

ท่านเจ้าของกระทู้บอกว่า "การที่มีคนผิด หากนิ่งเฉย ก็เท่ากับว่า สนับสนุน ให้เขาทำผิด" เป็นความคิดทางโลกใช่หรือไม่

การทำดีโดยการทำให้คนไม่ดีทุก เป็น บุญที่บริสุทธิ์ใช่หรือไม่
หากผมแสดงความคิดเห็นที่ไม่ดีหรือทำให้อารมณ์ของผู้อ่านขุ่นมัว ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วย
ขอบคุณครับ

 

ธรรม..ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ศีล..คือ เจตนา อยู่ที่..ใจ..เนื้อ หนัง มังสา ห่อหุ้มกาย..หาใช่ ศีล ไม่
ดี..ชั่ว อยู่ที่จิตใจ มิใช่หรือ..

"บุคคล..พบสิ่งใด ไม่เชื่อว่าเห็นสิ่งนั้น..เห็นสิ่งใด..ไม่เชื่อว่าพบสิ่งนั้น
เมื่อไม่พบ..ก็ไม่ติด เมื่อติด..ก็ไม่พ้น.."

อารยะวังโสภิกขุ

 

ไม่ใช่เรื่องของเรา

อย่าสงสัยในพระรัตนตรัย มันเป็นมโนกรรม


คำสอนแม่ชีทศพร เทวาพิทักษ์ธรรม

 

คำว่าสงฆ์นี่เป็นเรื่องใหญ่นะครับ ทำถูกบุญก็เกิดมหาศาล ทำผิดพลาดบาปมหันต์ จึงต้องระมัดระวังอย่างย่ิง ซึ่งการกระะทำใดๆกับสงฆ์ก็มีหลักเกณฑ์บัญญัติไว้อย่างชัดเจนอยู่แล้ว อย่างที่ท่านเจ้าของกระทู้ก็มีส่วนถูก แต่ไม่แน่ว่าจะถูกทั้งหมด ถ้าไม่พิจารณาอย่างแยบคายก็อาจปฏิบัติผิดพลาดไปได้ อย่างกรณีที่พบว่ามีพระมีภิกษุทำผิดพระธรรมวินัย จะทำอย่างไร ก็ยกตัวอย่างนางวิสาขาที่ไปทูลพระพุทธเจ้า นี่แหละวิธีการ นางวิสาขาไม่เคยไปป่าวประกาศให้ฆราวาสด้วยกัน แต่ตอนนี้ไม่มีพระพุทธเจ้าแล้ว ทรงมอบให้สงฆ์เป็นใหญ่ ถ้าเราพบพระที่ทำผิดพระธรรมวินัยให้แจ้งไปยังพระผู้ปกครองตามลำดับชั้น ไม่ใช่ไปป่าวประกาศเอง อย่างนั้นไม่ถูกต้อง ควรแจ้งให้พระผูใหญ่ทราบ ท่านจะได้จัดแจงแก้ไขตามพระธรรมวินัยเอง

 

อยากทราบว่าคนที่อาบัติปาราชิกไปแล้ว หากถูกจับสึก หรือสึกไปเอง
เกิดอยากบวชใหม่ ทำได้ไหมคะ แล้วเกิดว่าย้ายไปอยู่จังหวัดที่ไม่มีคนรู้จัก
แล้วไปบวชใหม่ อันนี้ถือว่าผิดข้อวัตรหรือเปล่าคะ ถ้าผิดแล้วไม่สามารถ
บวชใหม่ได้ ทางกรมการศาสนามีวิธีไหนที่จะตรวจสอบประวัติพระบวชที่
เข้ามาใหม่ได้อย่างไรคะ ในเมื่อมีวัดเป็นพันเป็นหมื่นในประเทศไทย
ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพระบัญญัติของคณะสงฆ์สักเท่าไหร่ ขอผู้รู้ช่วยไข
ข้อข้องใจหน่อยค่ะ

 

-คนที่บวชด้วยศรัทธา กับ คนที่บวชตามประเพณีแตกต่างกัน
-คนที่บวชด้วยศรัทธาเขาจะรักและบูชาในอาชีพเขา (อาชีพคือนักบวช)
จะพยายามรักษาศีลตามกำลัง สติ ด้วยชีวิต ย่อมตายแต่ไม่ให้ศีลขาด
-แต่บวชตามประเพณีก็เหมือนคนทั่วไปที่มาครองจีวรทำตัวเหมือนพระแต่ไม่ใช่พระเพราะไม่ได้ บวชใจ บวชแต่กาย

 

ทางกรมศาสนาเค้ามีเอกสารให้กรอกครับ มีออกเป็นใบประกาศมาให้เลยด้วย ถึงจะมีวัดเยอะก็ตาม แต่พระที่สามารถบวชให้ได้จริงมีไม่มากนักหรอกครับ แค่นี้ตรวจสอบได้

 

แล้วเรื่องพระสงฆ์ถ้าท่านผิดท่านย่อมได้รับกรรมในส่วนของท่านครับ ฆราวาสอย่างเราๆไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ ใจมันจะฟุ้งซะป่าวๆ

 

คิดเหมือนกันเลย เรื่องแบบนี้นะ ไม่เข้าใจคนทั่วไปคิดกันเนอะ

 

ถ้าปาราชิกไปแล้ว บวชอีกไม่ได้ ถึงบวชไปก็ถือว่าเป็นโมฆะ แต่ก็มีพวกที่ถูกจับสึกไปแล้วแต่ก็แอบหนีไปบวชที่อื่น อุปัชฌาย์ไม่รู้ก็บวชให้ แต่ก็ถือว่าไม่สำเร็จในการบวช แต่ก่อนก็มีปัญหาแบบนี้เยอะ แต่เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีก้าวหน้าขึ้น การตรวจสอบง่ายขึ้น ใครที่ถูกจับสึกสามารถตรวจสอบได้ง่ายขึ้น

 

เห็นด้วยครับ ถ้ากระทำผิดกฎวินัย สงฆ์