เรื่องมันแปลกครับ

ยายผมท่านเป็นผู้ที่เปี่ยมด้วยทาน ศีล ภาวนาคนหนึ่ง ศรัทธาแก่กล้ามาก
ในพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ โดยเฉพาะหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ครั้นท่านล่วงลับลง หลังจากเก็บศพไว้สามเดือน ปรากฏว่าร่างของท่าน
ไม่เน่าเปื่อยครับ ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เป็นแต่ว่าแห้งลงไปเท่านั้น
และไม่มีกลิ่นแม้แต่นิดเดียว เจ้าหน้าที่วัดก็แปลกใจมาก
เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน ที่เคยจัดการมา ทุกศพที่ระยะนี้ต่างกำลังเน่าเละ และส่งกลิ่นแรงมาก

ภายหลังจากเผาศพแล้ว ปรากฏว่ากระดูกของท่านขาวบริสุทธิ์
และมีสีรุ้งแผ่ออกไปอยู่ทุกชิ้น พอจัดการแบ่งออกสี่ส่วนให้ลูกแต่ละคน
ส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีเหลืองนวลเหมือนกันทั้งหมด ส่วนหนึ่งเป็นสีแดง
ส่วนหนึ่งสีเขียว และอีกส่วนหนึ่งเป็นสีฟ้า ทั้งนี้สัณฐานเหมือนกระดูกทั่วไป
เพียงแต่มีสีสันแผ่ออกมา ให้เห็นผิดไปจากธรรมดาเท่านั้น

เวลานี้ท่านเสียผ่านไปปีหนึ่ง ผมที่ตัดเก็บไว้ก็รวมกันเป็นกระจุกก้อนกลม
และของใช้บางอย่าง เช่นขันน้ำดื่มที่ท่านใช้อยู่คนเดียวประจำ
ก็มีผลึกแข็งๆ สีขาวใสเกิดขึ้น

ในคืนที่ท่านป่วยหนัก ก่อนจะไม่รู้สึกตัวและเสียชีวิตนั้น
ก็มีกลิ่นหอมแรงมาก ฟุ้งตลบอบอวลอยู่รอบตัวท่าน
และรอบห้องๆ ทั้งคืน แต่มีเฉพาะบางคนที่ได้กลิ่นเหมือนกันเท่านั้น
ผมสงสัยว่าจะเป็นเพราะเรื่องบังเอิญ หรือด้วยเหตุผลกลใดกันครับ

แม้รู้ชัดในใจว่าท่านมีคุณธรรมมาก แต่ก็ไม่คาดคิดว่าจะถึงขั้นอริยบุคคลไปได้
เพราะท่านก็เหมือนคนแก่ทั่วไป เกรงจะเป็นเวรภัย เพราะธรรมดาอยู่ด้วยกัน
การพลั้งพลากล่วงเกินทางใดทางหนึ่งก็มีเป็นธรรมดาครับ

 

กลัวมากก็ทำให้ได้อย่างท่านจะได้ไม่ต้องไปอบายภูมิ

และขออโหสิกรรมบ่อยๆ

น่าถ่ายภาพกระดูกคุณยายให้ชมบ้างก็ดีนะ จะได้ยืนยันว่าฆราวาสปฏิบัติอยู่บ้านก็ทำได้จริง

เป็นการช่วยยืนยันว่าคำสอนขององค์สมเด็จพระพุทธครูเป็นของจริงด้วย

โมทนาบุญกับคุณยายด้วย

 

สาธุเป็นบุญอย่างสูงครับ อนุโมทนาคุณธรรมของคุณยายด้วยนะครับ
กระดูกกลายเป็นพระธาตุนั้นเป็นสัญลักษณ์ของเหล่าพระอริยเจ้าทั้งหลาย
แม้ดูภายนอกไม่รู้หรอกครับ หลวงพ่อท่านจึงบอกว่าเวลาพูดคุยกับใครก็ต้องทำดีดีนะ
เดินสวนกันทุกวันไม่รู้หรอกว่าใครเป็นพระอริยะบ้างเราไม่ควรประมาท
นั่นหมายถึงเราขาดทุนแล้วนะครับ เมื่อรู้แล้วกลัวเป็นกรรมบาปก็ต้องขอขมาโดทษกับพระพุทธเจ้าโดยตรงนะครับเพราะการปรามาสพระอริยะเท่ากับว่าคุณนั้นได้ปรามาสพระบนพระนิพพานทั้งหมดฉะนั้นจึงต้องขอขมาโทษกับพระพุทธเจ้าโดยตรงนะครับ

 

ถ้ายิ่งเป็นลูกศิษย์สายหลวงพ่อฤาษีลิงดำด้วยแล้วไปนิพพานกันเยอะนะครับ

 

พิมว่าไม่แปลกหรอก ท่านคงไปนิพพานเรียบร้อยแล้วค่ะ เพราะลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีส่วนใหญ่90%ขึ้นไปก็ไปนิพพานกันหมด ที่เหลือไปต่อข้างบน ไม่ได้พูดไปเรื่อยแต่เคยอ่านจากธรรมะและประวัติของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ถ้าจิตก่อนตายอยู่ในอารมณ์มโนมยิทธิและยกจิตขึ้นไปบนพระนิพพาน ตายตอนนั้นก็เป็นพระอรหันต์ไปนิพพาน เคยมีบันทึกเอาไว้ในประวัติของลูกศิษย์หลวงพ่อค่ะว่ามีคนที่เสียชีวิตแล้วกระดูกเป็นพระธาตุค่ะ

 

สาธุ ใครทำใครได้ค่ะ อนุโมทนากับจขกท. และคุณยายด้วยค่ะ

 

สาธุ..ในคุณธรรมของท่าน
อยากทราบปฏิปทาการปฏิบัติประจำวันของท่านจังค่ะ ช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังได้รึเปล่าคะ จะได้เป็นแนวทางในการปฎิบัติของลูกหลานต่อไปในอนาคตน่ะค่ะ ขอดูรูปท่านด้วยนะคะ
คุณคงจะได้รับคำสอนหรือการปฏิบัติจากท่านด้วย ถ้ามีกรุณาบอกบ้างนะคะ

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณยายด้วย ครับ และขออนุโมทนาบุญกับคุณ napadol ด้วยครับที่นำมาลงให้อ่านกันเป็นเรื่องที่ดีครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุ สาธุ กับคุณยายด้วยค่ะ ท่านคงสำเร็จเป็นอริยะบุคคล หรือไม่ก็เข้าสู่นิพพาน หากท่านกลัวล่วงเกินก็ให้ทำการขอขมา ต่อพระพุทธเจ้าบ่อยๆและตตั้งสติทุกครั้งต่อการกระทำ ว่าจะไม่ล่วงเกินด้วยกายวาจาและใจต่อบุคคลทั่วไป และรวมถึงพระสงฆ์ทุกรูปทุกนาม ไม่ว่าท่านจะปฏิบัติดีหรือไม่ดี คำขอขมาพระรัตนตรัย ตั้งนะโม ๓ จบ
วันทามิ พุทธัง สัพพะ เมโทสัง ขะมะถะเม ภันเต
วันทามิ ธัมมัง สัพพะ เมโทสัง ขะมะถะเม ภันเต
วันทามิ สังฆัง สัพพะ เมโทสัง ขะมะถะเม ภันเต

 

ผมยังแปลกใจอยู่เลยครับ ที่ทุกท่านในกระทู้มีความเห็นสอดคล้องไปทางเดียวกันเพราะพวกเราเอง ถึงจะเห็นว่าแปลก แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าได้อยู่ร่วมกับพระอริยเจ้ามา ภาพอัฐิ และศพของท่านที่ไม่เน่าเปื่อย ต้องขออนุญาตญาติผู้ใหญ่ก่อน เพราะค่อนข้างจะเป็นภาพส่วนตัว ไม่แน่ใจว่าท่านยินดีจะให้เผยแพร่ในที่สาธารณะไหม ถ้าสามารถทำได้ก็ยินดีจะนำมาลงครับเท่าที่พอจะเล่าได้นั้น ผมเองไม่ได้ใกล้ชิดคลุกคลีกับท่านมากนัก ในช่วงหลังๆ เพราะมาเรียนต่อที่อื่น แต่สมัยเด็กๆ ก็เห็นว่าท่านเป็นคนแก่ใจบุญทั่วไปๆ หมั่นสวดมนต์ภาวนาเป็นประจำทุกวันไม่ขาด ตักบาตรพระทุกวัน และไปทำบุญตามวัดต่างๆ เสมอ นอนอ่านหนังสือธรรมะและนั่งฟังเทศก์ได้ทั้งวัน ศีลท่านค่อนข้างจะบริสุทธิ์มาก แม้ท่านจะต้องทำกับข้าว ก็จะเลือกปูปลามากจิ้มดูแล้วจิ้มดูอีก ว่าตายแล้วจริงๆ หรือเมื่อได้กุ้งฝอยมาถ้าท่านเห็นยังมีตัวไหนดิ้นอยู่ ก็จะอุตส่าห์ช้อนออกทีละตัวไปปล่อย เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมท่านต้องละเอียดขนาดนั้น มาคิดดูว่าองค์คุณเบื้องต้นของพระโสดาบัน ที่ท่านรักษาศีลไม่ด่างพร้อยเป็นอย่างนี้เอง และการที่ว่าไม่มีความตระหนี่ปราศจากความเสียดายในทรัพย์ ก็ได้เห็นจากท่านนี่เอง เพราะธรรมดาท่านไม่มีรายได้ มีเพียงเงินเก็บสะสมเท่านั้น และใช้จ่ายส่วนตัวประหยัดมาก แต่ในคราวทำบุญท่านไม่เคยเสียดาย ไม่ว่าจะต้องบริจาคคราวละมากๆ แค่ไหน ยิ่งเมื่อช่วงท่านใกล้เสียชีวิตๆ นั้น ท่านมีความอดทนต่อโรค อย่างที่เราต้องแปลกใจ เพราะอาการถือว่าอยู่ระยะที่หนักจนจะต้องนั่งรถเข็นหรือนอนอยู่กับเตียงเฉยๆ แต่ปรากฏว่าท่านสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่างครับ แม้แต่ทำกับข้าวและซักเสื้อผ้าได้เองกระทั่งวันสุดท้าย และท่านไม่เคยคิดถึงตัวเอง ห่วงแต่เรื่องการทำบุญ แม้จะต้องไปหาหมอ ก็ยังถามถึงเรื่องจะไปหาซื้อของถวายพระ ยิ่งระยะสุดท้ายท่านก็ทุ่มเทเวลาให้กับการภาวนาอย่างมากครับ และเด็ดเดี่ยวมากคงเพราะท่านมีเหตุผลของท่าน นั่งทนและนานเป็นหลายๆ ชั่วโมง แม้ว่าใครจะห้ามทัดทานว่าให้พักไว้ก่อน ท่านก็ฟังเฉยๆ ไม่ต่อความยาวสาวความยืด แล้วก็ปฏิบัติของท่านตามเดิม เรียกว่าท่านขาดตักบาตรและสวดมนต์ภาวนา ก็เมื่อาการมากแล้วในไม่กี่วันท้ายๆ จริง ไม่ว่าลูกหลานจะชวนหรือพาไปเที่ยวที่ไหน ท่านก็ได้แต่บ่นว่าเหนื่อยไปไม่ไหวครับ แต่ก็ยังใช้ให้พาไปวัดอยู่เสมอ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนๆ ท่านก็อุตส่าห์ไป ช่วงๆ ท้ายของชีวิตรู้สึกว่าท่านมีความสุขมากครับ ไม่หวั่นไหวกับอะไร ท่านวางหมดทุกอย่าง สังเกตว่าแม้แต่ญาติพี่น้องใกล้ชิดมีอันเป็นไป ท่านก็เฉยมาก มีแต่บอกว่าไม่ว่าใครเกิดมาก็ต้องตายทั้งนั้น ตัวท่านแม้จะเผชิญโรคภัยรุมเร้าก็ยังสงบแจ่มใสอยู่เป็นปกติครับ ผิวพรรณท่านก็ผ่องใสไม่ได้หม่นหมองเหมือนคนที่ป่วยอยู่ ถึงเวลาจะไปท่านก็ไปง่ายๆ ไม่ได้ยากเย็นเลยครับ เป็นครั้งเดียวที่ท่านต้องนอนโรงพยาบาลและใช้อุปกรณ์การแพทย์ ก็เป็นขณะที่ท่านไม่รู้สึกตัวแล้ว และทั้งที่หมอคาดว่าอวัยวะน่าจะหยุดทำงานในไม่กี่ชั่วโมง แต่กลับอยู่ได้ต่อมาถึงสองวัน เมื่อญาติมิตรมาพร้อมแล้วท่านก็ไปทันที โดยมากแล้วท่านไม่ค่อยพูดมาก และไม่ได้สอนธรรมะกับลูกหลานเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่มักไปขอคำปรึกษาท่านในเรื่องทางโลกกัน เนื่องจากท่านคาดการณ์อะไรไม่เคยผิด มองอะไรแม่นยำถูกต้องและเป็นจริงเสมอ ส่วนเรื่องธรรมะก็มีแต่ท่านเปรยๆ ของท่านขึ้นมาเองสั้นๆ แล้วพวกเราก็ได้แต่ฟังผ่านๆ ไปครับ เท่าที่เคยได้ยินจำได้ก็เช่นว่า คนแก่มาแล้วก็ไม่มีอะไร มีแต่จะเข้าวัดแล้วก็ภาวนาสะสมเสบียงไว้สำหรับภพหน้า หรือร่างกายนี่ก็เหมือนบ้านมันทรุดโทรมหนักเข้าซ่อมแซมไม่ไหว จะพังลงอาศัยอยู่ต่อไม่ได้ จำเป็นต้องทิ้งไปแล้วนะ

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณยายด้วย ครับ และขออนุโมทนาบุญกับคุณ napadol ด้วยครับ

 

สาธุๆ อยากเห็นกระดูกครับ จะได้ขออนุญาติเอาไปให้เพื่อนๆพี่ๆน้องดู เป็นธรรมทาน

 

สาธุกับคุณยายด้วยครับ ลูกหลานที่ปฏิบัตชอบของหลวงพ่อฤษี สาธุ ๆ ๆ

 

อนุโมทนากับ จขกท. นะครับ

ที่แนะนำการปฏิบัตตัว ของท่านยายให้ฟัง ผมคิดว่าอันนี้ดีกว่าอยากจะเห็นพระธาตุเยอะครับ (-/\-)