ความอ่อนโยนและความกตัญญูกตเวทีของสมเด็จพระนเรศวรจากพงศาวดารฉบับวันวลิต

เย็นวันหนึ่งขณะที่พระเจ้าแผ่นดินเสด็จล่องเรือไปตามแม่น้ำ ทรงติดพายุฝนไม่สามารถเสด็จกลับพระราชวังได้ จึงเสด็จอย่างเร่งรีบไปยังบ้านเก่า ๆ หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งของหญิงยากจนผู้หนึ่ง โดยไม่มีใครสังเกตเห็น หญิงผู้นั้นตกใจมากกล่าวว่า " ลูกแม่เจ้าไม่รู้หรือว่าพระเจ้าแผ่นดินอาจจะเสด็จมาใกล้ ๆ แถวนี้ " (ในยุคนั้น ใครผ่านทางเสด็จเป็นอาญาถึงขั้นตัดหัว)


พระองค์ตรัสตอบอย่างไม่เกรงกลัวว่า " จะเป็นอะไรไปจ๊ะแม่ ถ้าท่านจะเสด็จมาได้ยินและมีพระประสงค์จะฆ่าลูกก็จะเป็นไรไป ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แล้วก็เป็นคราวเคราะห์ของลูกเอง เคราะห์ย่อมจะเกิดแก่คนทั่ว ๆ ไป โดยไม่ทราบล่วงหน้า "

หญิงผู้นั้นก็คุกเข่าลงแทบพระบาทของพระองค์ อ้อนวอนด้วยความสลดใจ ห้ามไม่ให้กล่าวถึงพระเจ้าแผ่นดินเช่นนั้น นางกล่าวว่า " เทพยดาได้ประทานพระองค์ให้แก่พวกเราดังนั้นการกระทำของพระองค์ย่อมจะไม่เป็นสิ่งชั่วร้าย พระองค์ทรงเป็นผู้ลงโทษแทนเทพยดา และเป็นผู้รับคำพิพากษาความผิดชั่วร้ายของเรามาลงโทษ เราจะต้องเชื่อฟังบุคคลที่เทพยดาสั่งมาปกครองพวกเรา "

ยิ่งหญิงผู้นั้นพยายามทำให้พระเจ้าแผ่นดินทรงเงียบพระสุรเสียงด้วยเหตุผลมากเท่าไร พระเจ้าแผ่นดินก็ยิ่งส่งเสียงมากขึ้นเท่านั้น ในที่สุดนางก็ขอร้องให้พระองค์เสด็จออกจากบ้านของนางไป เพราะว่านางไม่ต้องการมีส่วนร่วมในความประพฤติที่ผิด ๆ ของพระองค์

พระองค์ทรงยินยอมแต่ขอดื่มกระแช่ก่อนเพราะทรงหนาวเหนื่อยจากทรงถูกฝน หญิงผู้นั้นกล่าวว่า " ลูกแม่เจ้ารู้ดีว่าเวลานี้เป็นระยะเข้าพรรษา และจะไม่มีใครซื้อหรือดื่มกระแช่ได้จนกว่าจะออกพรรษา แต่ถ้าหากลูกต้องการเสื้อผ้าที่แห้งอย่างที่แม่ใส่อยู่นี้แม่ก็จะให้เจ้า แม่จะซักและผึ่งเสื้อของเจ้าให้แห้ง ขอให้เจ้าพักผ่อนและนอนหลับสักครู่หนึ่งเถิด.. "

พระเจ้าแผ่นดินทรงยินยอมรับเสื้อผ้ามาเปลี่ยนและให้หญิงผู้นั้นซักและผึ่งฉลองพระองค์ให้แห้ง แต่พระองค์ไม่ทรงยินยอมหยุดยั้งความปราถนาที่จะดื่มกระแช่ โดยตรัสว่าพระองค์ไม่ต้องการผูกมัดตัวเองตามกฎหมายที่เข้มงวดของพระเจ้าแผ่นดิน

ในที่สุดหญิงผู้นั้นก็รินกระแช่ใส่จอกเล็ก ๆ ถวายพระองค์ นางสาบานว่านางได้ซื้อกระแช่ไว้ตั้งแต่ก่อนเริ่มพรรษา และยังไม่ได้ดื่มแม้แต่หยดเดียวตั้งแต่เข้าพรรษา นางขอพระองค์ให้สัญญาว่าจะไม่เล่าเรื่องเรื่องนี้แก่ผู้ใด เมื่อเสวยแล้ว หญิงผู้นั้นก็นำเสด็จไปบรรทมบนเสื่อผืนเล็ก ๆ ของนาง ในขณะที่นางผึ่งฉลองพระองค์ที่ซักแล้ว เมื่อตื่นบรรทมแล้วก็ทรงฉลองพระองค์ซึ่งแห้งแล้วก็ขอบใจหญิงเจ้าของบ้านและตรัสอำลา หญิงผู้นั้นกล่าวว่า
" ลูกแม่ เจ้าจงพักอยู่ที่นี่จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้นเถิด หรือมิฉะนั้นเจ้าจะต้องพายเรือไปอย่างเงียบ ๆ เพื่อว่าเจ้าจะได้ไม่ส่งเสียงไปให้พระเจ้าแผ่นดินได้ยินเป็นเหตุให้เกิดโชคร้ายแก่เจ้า "

พระเจ้าแผ่นดินทรงรับสั่งว่า " ลูกจะทำเช่นนั้น " และเสด็จออกจากบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ยากจนไป ทรงเสด็จกลับด้วยเรือพร้อมกับราชองครักษ์ซึ่งคอยอยู่ในเรือใกล้ ๆ บ้านหลังนั้น

วันรุ่งขึ้น พระเจ้าแผ่นดินทรงส่งเรือหลวงมายังบ้านหญิงที่ยากจน ซึ่งพระองค์ได้อาศัยพักค้างคืนอยู่ เรือซึ่งมีพระที่นั่งเล็ก ๆ ลำนี้เป็นลำเดียวกับที่พระราชชนนีหรือพระมเหสีของพระเจ้าแผ่นดินใช้ในพระราชพิธี นอกจากนี้ยังมีเสื้อผ้าฉลองพระองค์บนเรืออีกด้วย ทรงมีรับสั่งให้มหาดเล็กนำเสื้อผ้าไปให้แก่หญิงแก่คนนั้น และเชิญลงเรือหลวงเข้ามาเฝ้า

เมื่อหญิงแก่เห็นมหาดเล็กหลวงมาหาตน ก็ตกใจกลัวตัวสั่นด้วยคิดว่าพระเจ้าแผ่นดินได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น ณ บ้านของนางในคืนก่อน ถึงแม้ว่ามหาดเล็กหลวงจะได้อธิบายให้ทราบถึงสาเหตุที่ตนมา นางก็ไม่ยอมเชื่อว่านางจะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปอย่างปลอดภัย นอกจากนี้ยังขอร้องพวกมหาดเล็กให้ทูลพระเจ้าแผ่นดินว่า นางได้เสียชีวิตแล้วอย่างน่าสังเวชเนื่องจากความกลัว

ในเวลาเดียวกัน นางก็คิดหนีเอาชีวิตรอดโดยจะไปพึ่งพระ พวกมหาดเล็กก็ไม่สนใจคำพูดของนางแต่อย่างใด เมื่อเห็นว่านางไม่เต็มใจจะเข้าเฝ้า มหาดเล็กก็ช่วยกันจับนางด้วยความละมุนละม่อม แต่งตัวให้นาง และนำลงเรือมายังพระราชวัง และนำเข้าเฝ้าเฉพาะพระพักตร์ เมื่อพระเจ้าแผ่นดินทอดพระเนตรเห็นก็ทรงเสด็จมาจูงนางและตรัสเล่าว่า พระองค์คือบุคคลไปอาศัยอยู่ ณ บ้านนางในคืนนั้น และนางได้ดูแลพระองค์อย่างดี ทรงตัสต่อไปว่า " แลเพราะว่าในยามยาก นางได้รับฉันเป็นลูกของนาง ดังนั้น ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ลูกก็จะเรียกนางว่าแม่และจะรักยิ่งต่อไป... "

..........และได้ทรงจัดที่ในพระบรมราชวังให้นางได้พำนักเป็นพิเศษ เมื่อสิ้นชีวิตลงก็จัดพิธีถวายพระเพลิงเช่นเดียวกับพระบรมวงศานุวงศ์ชั้นสูง



อยู่ในพงศาวดารฉบับวันวลิต (เยเรมีส ฟอนฟลีต) ครับ




***********************************
ขอขอบคุณคุณobผู้โพสบทความนี้ที่เวบพันทิป http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5089202/A5089202.html
และคุณ"แสนพลพ่าย"จากกระทู้กระดานข่าว www.kingnaresuanmovie.com ครับ

 

โอ้ ทรงเปี่ยมล้นด้วยพระบุญญาธิการยิ่งนัก เสียดายกลับมาเรียนก่อน ไม่งั้นคงได้ไปดูภาพยนตร์เรื่องนี้เรียบร้อยแล้วครับ กลับบ้านอีกทีก็โน่น ธ.ค. 50 นานจัง

 

ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

 

(_/\_)

 

(verygood)

 

รูปยิ้ม (คิดเอาเอง)

 

อนุโมทนาสาธุครับ
พระองค์ทรงเป็นมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่จริงๆครับ

 

ขอกราบโมทนาสาธุอย่างสูงยิ่งกับความกตัญญู กตเวทิตาของยอดมหาพระ
โพธิสัตว์เจ้า จะขอจดจำจารึกเทิดทูนปฏิปทาลีลาปฏิบัติของพระองค์ท่านไว้
ในดวงใจตลอดไป...ขอพระองค์ท่านจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

 

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ซาบซึ้งมาก

 

นี่คือหนึ่งในหน้าประวัติศาตร์ ในตำนานสมเด็จพระนเรศวร ภาค 2 ก็กล่าวถึงเรื่องนี้ครับ

 

...ว่าไปตาม พงศาวดาร หรือ ประจักษ์มาด้วยตัวเอง..ขอรับ

ท่านทหารเอก.........


หุๆๆ

 

ก็อบเขามาพี่ ก็อบเขามา อิอิ

**ถึงพี่วี ช่วงนี้หายตัวไปเลยนะ

 

ความกตัญญูกตเวทิตา เป็นเครื่องหมายของคนดี