ชะตา....ฟ้าลิขิต...วัดท่าซุง

มาปูเสื่อรออ่านด้วยเช่นกันครับ

 

แฟนๆยังรอกันเหนียวแน่นไม่เสื่อมคล้าย เมื่อวานไม่ได้เข้ามา ไปเพชรบุรีไปงานแต่งที่ ต.บ้านจานมาครับ ไม่รู้เป็นอะไรครับ ผมชอบความเป็นอยู่ของคนที่นั้นดูจริงใจกันมากๆครับ วัดแถวนั้นก็มีหลายวัด น่าทำบุญมากๆครับ เสียดายมากๆที่ไม่มีเวลาแวะ วัดไหน เนื่องจากผมเพลียออกจากเวรตอนเที่ยงคืนก็ต้องขับรถไปเพชรบุรี (ฤกษ์ขันหมากเข้าบ้านตอนตี4) เลยแถมเจ็บขา เลยทำให้ไม่อยากเดินไปไหนเลยครับ วันนี้ผมมาขอปักหมุด รอเช่นกันครับ

 

กระทู้นี้เรียกน้ำตาผมเหลือเกิน... มาเล่าต่อนะครับ ขอบคุณมากๆครับ ปิติ และ ตื้นตันเหลือเกิน

 

ผมขอขอบพระคุณเจ้าของกระทู้ด้วยครับ ที่ได้มาบอกเล่าเรื่องราว บางแง่มุมที่คนทั่วไปไม่ค่อยจะได้รับทราบ ผมติดตามอ่านและรู้สึกปลื้มปิติ น้ำตาไหลเลยครับ ความเมตตาของหลวงพ่อที่มีต่อลูกศิษย์ นั้นไม่มีประมาณจริงๆครับ
ผมขออนุโมทนาสาธุ ในบุญกุศลที่ได้บำเพ็ญมาทั้งหมดทั้งปวงด้วยครับ

 

ปักหมุดรอเหมือนเดิมครับ

 

กราบอนุโทนา สาธุ ในบุญบารมีของหลวงพ่อ และเจ้าของกระทู้ที่นำมาลงเพื่อเป็นธรรมทานด้วยค่ะ
ครั้งตอนเป็นเด็กแม่เคยพาไปกราบหลวงพ่อที่วัดและตอนนั้แม่ได้เช่าลูกแก้วมาด้วย แต่เพื่อนแม่ที่ไม่ได้ไปด้วยก็ฝากเช่าเช่นกัน แต่แม่ลืมเช่าให้สุดท้ายแม่ก็เลยยกลูกแก้วให้เพื่อนไปบูชา เราก็รู้สึกเสียดาย และตอนนี้เราก็ทำงานพอมีรายได้และ สามารถไปวัดได้เอง แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ที่วัดยังมีลูกแก้วให้เช่าอยู่อีกไหมคะ เพราะถ้ามีโอกาสได้ไปสักการะรูปองค์หลวงพ่อจะได้เช่ามาบูชาค่ะ.

 

................
ครับมาเรอ เช่นเคย

 

มาตามรออ่านด้วยคนครับ

 

*** มารออ่านตอนใหม่ด้วยคนครับ ***

 

ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวของเด็กน้อยที่ได้รับพระคุณของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ให้ฟังกันต่อ ลองมาฟังเรื่องราวของเด็กน้อยในช่วงที่หายไปว่าสิ่งที่ได้พบเห็น บางทีอาจจะให้ข้อคิดต่อการตัดสินใจในการใช้ชีวิตคู่ และเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับผู้ที่ได้รับความเมตตาของหลวงพ่อว่าคำว่า"ศรัทธาแท้จริงหรือแค่คำพูดแต่การปฏิบัติหาเป็นเช่นนั้นไม่"

หลังการเดินทางกลับจากการไปราชการ ช่วงระหว่างวันหยุดราชการที่ติดต่อกันหลายวันเด็กน้อยและครอบครัวได้เดินทางกลับไปหาอาอง-อาต่อ(พ่อ-แม่) ที่อยู่ในพื้นที่อำเภอหนึ่งทางภาคเหนือ เมื่อเดินทางถึงที่บ้านประมาณ 15.00 น.สิ่งที่จะพบเห็นปกติก็คือเพื่อนบ้านต่าง ๆ ก็มารอพบเพื่อสอบถามทุกข์สุขตามประสาหลังจากการทักทายเพื่อนบ้านและญาติสนิท ก็ขอตัวทำธุระส่วนตัวทางเพื่อนบ้านและญาติต่างก็ทยอยกลับบ้านของตัวเอง เวลาประมาณ 20.00 น. หลังจากกินข้าวเสร็จได้คุยกับอาอง-อาต่อ ตามประสา(คุยกันโดยใช้ภาษาเย้า) ญาติของเด็กน้อยที่อยู่ตรงข้ามมีศักดิ์เป็นลูกพี่-ลูกน้อง(ผู้ชาย)ได้เดินเข้ามาและคุยกับเด็กน้อยจนเวลาล่วงเลยถึง 23.00 น.ต่างฝ่ายจึงแยกย้ายกันเข้านอน..............
รุ่งขึ้นของวันใหม่เวลาประมาณ 10.30 น. ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องคนที่มาคุยเมื่อคืนได้เดินเข้ามาหาเด็กน้อยและนั่งคุยกับเด็กน้อยจนประมาณ 12.30 น.จึงได้กลับไป
วันที่ 17 พฤษภาคม 2554 เวลา 08.20 น. เด็กน้อยและครอบครัวได้ร่ำลาอาอง-อาต่อเพื่อเดินทางกลับ หลังจากนั้นได้ขึ้นรถส่วนตัวเพื่อกลับมาทำงานฝนตกตลอดนับแต่ออกจากบ้าน เจ้าลูกชายคนเล็กขอดู Ultraman sero the movie ส่วนลูกสาวคนโต ขอเล่นเกมส์เลี้ยงหมูใน facebook เมื่อกลับถึงบ้าน ระหว่างนั่งอยู่ในรถ
เด็กน้อย : พ่อตอง เมื่อวันที่มาถึงตอนหัวค่ำพี่ของ..(ชื่อน้องชาย)...ได้มาปรับทุกข์ถึงน้องชายของเขาคนที่...(ชื่อเด็กน้อย)..และเพื่อนสนิทได้พาไปเรียนที่โรงเรียนหลวงพ่อและได้เรียนจบถึง 2 ปริญญา แต่ปัจจุบันได้ไปทำงานที่เกาหลี พี่ชายเขาไม่เข้าใจว่าทำไมน้องเค้าถึงเป็นแบบนี้ทั้งที่เขายอมเสียสละไม่เรียนออกมาทำงานและส่งเสียให้เรียนเมื่อเรียนจบแล้วแทนที่จะหางานทำ เมื่อกลับมาบ้าน ก็พยายามทำตัวเป็นผู้นำชุมชนและลงสมัครเลือกตั้งนายก
อบต. โดยนำเงินที่เขาทำงานและส่งมาให้แม่นำมาเป็นค่าใช้จ่ายจนเงินที่มีอยู่หมดไปเสร็จแล้วก็หนีไปทำงานที่เกาหลี โดยไม่มีความรับผิดชอบเลย เขาเสียใจมากนึกไม่ถึงว่าน้องเขาจะทำอย่างนี้ แต่ที่รู้และเคยคุยกับเขา เขามีความศรัทธาหลวงพ่อมากนะ อยากจะบวชตลอดชีวิต ตอนที่เรียนโรงเรียนของหลวงพ่อเขาเคยบอกไว้อย่างนั้น แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรเพราะช่วงนั้น...(ชื่อเด็กน้อย)อยุ่ที่กรุงเทพฯ กำลังเรียนอยู่ปี 1 หลังจากเรียนจบมาทำงานพบกันครั้งสุดท้ายเมื่องานแต่งของของพี่สาวเขา ก็ยังพูดคุยกับเขาแต่ก็รู้สึกได้นะว่าเขาไม่ค่อยเหมือนเดิมเท่าไรนัก คล้ายกับว่าเขากำลังต้องการทำในสิ่งที่เป็นความฝันของเขา
พ่อตอง : เฮ้อ ? อย่าโกรธนะถ้าจะพูดตรง ๆ ฟังที่เล่ามาคร่าว ๆก็พอจะจับใจความได้นะ คนแบบนี้หาความเจริญยาก อยากจะเป็นผู้นำคน อยากจะเป็นใหญ่เป็นโต มีชื่อเสียงเกียรติยศต้องการให้คนอื่นยอมรับ ไม่มีใครเขายอมรับหรอก แม้แต่คนในครอบครัวเขา เขายังไม่ปัญญาที่จะให้ยอมรับเขาได้เพราะสิ่งที่เขาทำเขาทำเพื่อตัวเอง แทนที่จะทำเพื่อคนที่เขาเคยเสียสละและครอบครัวของเขาที่ต้องลำบากหาเงินส่งเสียให้เขาได้เรียน แทนที่จบออกมาจะหางานทำหรือใช้ความรู้ความสามารถที่เรียนมาประกอบสัมมาอาชีพเพื่อตอบแทนคุณคนที่เสียสละเพื่อตัวเองกลับกลายเป็นว่าเขาต้องลำบากเพิ่มขึ้นอีก เกิดเป็นคนคุณต้องกล้ายอมรับความเป็นจริง อย่าพยายามที่จะลบล้างปมด้อยที่ตัวเองคิดว่าด้อยใช้ปมด้อยให้เป็นประโยชน์ ผมเข้าใจนะการเป็นลูกชาวเขาบางครั้งก็ถือเป็นปมด้อยอย่างหนึ่งสำหรับคนบางคน พยายามลบปมด้อยของตัวเองด้วยการให้คนอื่นยอมรับแสดงว่าการศึกษาของเขาไม่ได้ช่วยพัฒนาให้เขาได้เลย ดูอย่างผมใครถามผมว่าพ่อ-แม่ผมมีอาชีพอะไร ผมจะตอบอย่างภาคภูมิใจว่า พ่อ-แม่ ผมทำนา ชีวิตผมไถนา ดำนา เกี่ยวข้อง หวิดน้ำ ทำมาทุกอย่างไม่เห็นจะเป็นผมด้อยเลย
เด็กน้อย : ทั้ง ๆ ที่เขาเคยอยู่ที่วัดและเรียนที่โรงเรียนของหลวงพ่อ เขาน่าจะเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ตนเองเป็นอยู่
พ่อตอง : (สายตามองไปข้างหน้ามือถือพวงมาลัยรถยนต์) เขาเข้าไปเรียนและอยู่ที่วัดกี่ปี เสียงพ่อเจ้าตองถามขึ้น
เด็กน้อย : น่าจะสัก 3 ปีที่อยู่จริงจังตอนอยู่หอชายหลังจากนั้นเขาคงไม่ค่อยได้มาเพราะคงไปเรียนที่วิทยาลัยครู......
พ่อตอง : แล้วหลังจากนั้นละ
เด็กน้อย : เมื่อจบเขาก็กลับมาและสร้างปัญหาให้กับครอบครัวอย่างที่เล่ามา
พ่อตอง : เขารู้จักวัดเพราะต้องการที่จะเรียนหนังสือ คล้ายกับคุณที่รู้จักด้วยเหตุผลเดียวกันเพียงแต่มีรายละเอียดและสิ่งปลีกย่อยที่แตกต่างกันออกไปคุณได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อได้มีโอกาสรับใช้ท่าน ใกล้ชิดท่าน เพราะฉะนั้นบารมี คุณงามความดีที่ท่านให้แก่ลูกหลานคุณมีโอกาสได้สัมผัสได้รับรู้อยู่ทุกวันตลอดเวลาที่คุณอยู่วัด แต่สำหรับเขาเมื่อไปอยู่ที่โรงเรียนก็อยู่แต่ที่หอชายเรียนหนังสือ มีบ้างบางโอกาสที่ได้พบได้เจอหลวงพ่อ ศรัทธาเขามีแต่ไม่ถึงกับมั่นคงเพราะไม่ได้รับและสัมผัสโดยตรง อย่างเก่งที่เขาอยู่ที่วัดไปๆมาน่าจะไม่เกิน 5 ปีหลังจากนั้นละเขาเคยไปไหม แต่คุณละตั้งแต่เจอหลวงจนถึงมาวันนี้กี่ปีแล้วละ
เด็กน้อย : (นั่งคิดทบทวนคำพูดของสามีตัวเองคล้ายพยายามเข้าใจ) 20 ปีกว่าปีแล้วสินะที่ตัวเองวนเวียนอยู่กับวัดแทบไม่เคยห่างจากวัดเลย
โดยเฉพาะที่วัดหลวงพ่อ
พ่อตอง : คุณเข้าใจหรือไม่ "ตอนผมอายุ 1 เดือนพ่อ-แม่นำผมไปวางอยู่ที่แทบเท้าหลวงพ่อพ่อโตและยกผมให้เป็นลูกท่าน จนถึงวันนี้ 40 กว่าปีที่ผ่านมาผมก็ยังไม่เคยห่างจากวัด" ผมก็ยังบอกคุณเสมอว่าผมไม่ใช่คนดี ผมจึงต้องเข้าวัดทุกจังหวะและโอกาสที่มี เพราะว่าขนาดเข้าออกวัดอยู่เป็นประจำ ความคิดชั่ว ๆยังมีตลอด แล้วน้องเขาละการที่เขาได้มีโอกาสอยู่วัดเรียนหนังสือที่วัดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่บอกได้ว่าเป็นคนดีมีศรัทธาที่แท้จริง แต่ชั่วขณะนั้น สภาพสิ่งแวดล้อมต่างๆที่รอบตัวเขามีแต่สิ่งที่ดีความคิดที่ไม่ดีจึงไม่สามารถเข้าครอบงำเข้าได้ แต่สภาพแวดล้อมที่บ้านละ หันซ้ายหันขวาเจอแต่สิ่งที่ไม่ดีแต่เมื่อบ่อยเข้าก็เกิดชาชินเห็นเป็นเรื่องปกติ ทำให้ความแก่นแท้ของตัวตนของตัวเองเริ่มแสดงออกโดยที่เขาอาจจะไม่รู้สึกที่ผิดแต่เป็นเรื่องธรรมดาก็ได้เพราะคนรอบข้างก็มีเยอะแยะที่เป็นเหมือนแบบเขาไม่เห็นเป็นเรื่องที่ผิดปกติ ดูอย่างพี่สาวคุณซิแม่คุณนอนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาลระยะห่างเพียงแค 60 กว่ากิโลเมตรยังมาไม่ได้ต้องรอสามีอนุญาตก่อนแล้วเป็นไงละเราอยู่ห่างตั้งร่วม 200 กว่ากิโลเมตรต้องรีบเร่งขับรถมาทันที่ คุณก็ยังยืนยันว่าพี่สาวเป็นคนที่ดีแต่เพราะประเพณีทำให้ต้องเป็นแบบนี้ ถ้าเป็นบ้านผมเขาเรียกว่า "อกตัญญู" แต่ว่าในหมู่ชนเผ่าของคุณถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง "แล้วน้องผู้หญิงคนนั้นละเห็นมาคุยไปร้องไห้ไปด้วยเพราะอะไรหรือ"

 

ดีใจจัง จขกท. กลับมาแล้ว คงสบายดีนะครับ
มาพร้อมกับแง่คิดชีวิตครอบครัว บุญคุณต้องทดแทน

 

เขามีปัญหากับสามีพ่อผัว-แม่ผัว เนื่องเมื่อเดือนก่อนก็ถูกสามีทำร้ายจนต้องเข้าโรงพยาบาลพ่อผัว-แม่ผัว ก็พูดจาเหน็บแหนมไล่ออกจากบ้านเกือบตลอดแต่ที่เขาต้องทนอยู่ก็เพราะบ้านที่เห็นสร้างใหม่น้องเขาเป็นคนสร้างเองรถกระบะวีโก้สีดำที่เห็นป้ายแดงก็เงินน้องเขา เขาดาวน์มา 3 แสนบาท
ส่วนเด็ก ๆที่เห็น 3คนนั้น 2 คนเป็นลูกติดจากแฟนเก่าเขา ส่วนอีกหนึ่งคนเป็นลูกติดของฝ่ายชาย(พี่ชายของน้องที่เคยเรียนอยู่ที่โรงเรียนหลวงพ่อซึ่งได้มาคุยปรับทุกข์เรื่องของน้องชายให้เด็กน้อยฟัง)
พ่อตอง : ทำไมน้องเขาถึงเลิกกับแฟนเก่าละทั้งที่มีลูกตั้งสองคนนะ
เด็กน้อย : แฟนเขาเป็นคนเมืองไม่ค่อยมีความรับผิดชอบปล่อยให้เขาเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวส่วนแฟนเขาชอบเที่ยวเตร่ เขารู้สึกเหนื่อยไหนจะต้องทำงานไหนจะต้องเลี้ยงลูก เขาจึงขอเลิกและขอเลี้ยงลูกเอง ส่วนคนนี้ที่อยู่เป็นเพื่อนสมัยเรียนประถมด้วยกัน และเป็นคนเผ่าเดียวกัน จึงคิดว่าน่าจะเข้าใจกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้
พ่อตอง : อ้าวแล้วแฟนคนปัจจุบันเขาเลิกกับแฟนแล้วรึ เสียงพ่อตองเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
เด็กน้อย : เลิกแล้วมีลูกติดหนึ่งคนที่เห็นไงละ ผู้หญิงหนีไปอยู่ที่กรุงเทพฯแล้ว เห็นอาต่อ(แม่เด็กน้อย)บอกว่าผู้หญิงเป็นคนเมืองไม่ใช่คนเผ่าเดียวกัน เขารับไม่ได้กับพฤติกรรมของฝ่ายสามีรวมทั้งพ่อผัว-แม่ผัว รวมถึงประเพณีบางอย่างที่เขาไม่เห็นด้วย
พ่อตอง : แล้วน้องคนที่มาคุยด้วยเขาต้องการอะไรหรือ
เด็กน้อย : มาขอคำแนะนำและปรึกษาหารือว่าเขาควรจะทำอย่างไรกับชีวิตของเขาและลูกของเขาดี
พ่อตอง : แล้วคุณให้คำแนะนำเขาอย่างไรละ
เด็กน้อย : ไม่ได้ให้คำแนะนำอะไรหรอกฟังเขาระบายสิ่งต่าง ๆที่เขาคับแค้นใจและประสบปัญหา เพียงบอกกับน้องเขาว่า ต้องตัดสินใจด้วยตัวของน้องเองเพราะน้องเขาเป็นคนเลือกเอง สุขหรือทุกข์ก็อยู่ที่ตัวเขาคนอื่นไม่สามารถที่จะรับรู้ได้
พ่อตอง : ดีแล้วละอย่าไปให้คำแนะนำในเรื่องแบบนี้เลย ตัวเขาเองน่าจะรู้ว่าที่สุดแล้วเขาสมควรที่จะทำอย่างไรกับชีวิตเขา
เด็กน้อย : เกิดเป็นผู้หญิงนี่ลำบากนะยิ่งมีชีวิตคู่และมีลูกด้วยแล้ว สงสัยผู้หญิงส่วนใหญ่จะทำกรรมกันไว้เยอะ (เสียงเด็กน้อยรำพึงนั่งมองดูลูกทั้งคู่หลับไปแล้ว)
พ่อตอง : คงไม่ใช่ทั้งหมดหรอกอยู่ที่ว่าถึงเวลานั้นผู้หญิงจะเลือกผู้ชายแบบไหนที่จะเป็นคู่ครองคล้ายกับการเสี่ยงโชค รู้ไหมผู้หญิงส่วนใหญ่ฉลาดเกือบทุกเรื่องมีแต่ของความรักที่ไม่ฉลาด เวลาที่คุณคิดจะเลือกผมเป็นสามีคุณ คุณมีเหตุผลอะไรในการเลือก
เด็กน้อย : ประการแรก พ่อตองเป็นคนสุพรรณ และเป็นคนอำเภอศรีประจันต์ ประการที่สอง พ่อตองไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี ตั้งแต่รู้จักมาจนถึงวันนี้บอกแต่ว่าตัวเองไม่ดี ประการที่สาม ประทับใจที่เห็นตั้งแต่พ่อตองตักบาตรทุกเช้าที่ตลาดปากช่องซึ่งเป็นที่ทำงานครั้งแรก ประการสุดท้ายพ่อตองเป็นคนที่รักแม่มากทุกครั้งที่คุยกันสิ่งที่พ่อตองต้องเอ่ยขึ้นตลอดก็คือแม่ทำให้เกิดความอบอุ่น
พ่อตอง : แล้วคุณคิดหรือว่าผู้หญิงส่วนใหญ่เวลาเขาเลือกผู้ชายนะเขาคิดอย่างคุณหรือไม่ อย่างคุณอาจจะเป็นแค่ 1 ในล้านที่คิดแบบนี้ ส่วนใหญ่เขาจะมองผู้ชายด้วยบุคคลิก หน้าตา หน้าที่การงาน ความสุภาพ การเอาอกเอาใจให้เกียรติ แล้วหลังจากนั้นละ ถึงเวลาที่เขาได้อย่างสมใจธาตุแท้ของตัวตนที่แท้ก็เริ่มออกมาให้เห็น ต้องจำไว้"ผู้ชายที่ตายแล้วนะถึงจะเชื่อถือได้"
เด็กน้อย : (อดหัวเราะดัง ๆไม่ได้) รวมถึงพ่อตองด้วยใช่ไหม
พ่อตอง : ใช่ ตอนนี้เปรียบเหมือนตัวเองเป็นเสือแต่อยู่ในเมือง แต่ถ้าเข้าป่าเมื่อไรสัญชาตญาณความเป็นเสือก็จะกลับมาทันที เฮ้อ? ผู้หญิงเป็นเพศที่แปลกทำไมเวลาที่จะหาผู้ชายคนคู่เคียงสักคนทำไมไม่มองที่ความดีที่มีอยู่ในตัวเขา มองแต่สิ่งที่เป็นผิวเผินภายนอกทั้งนั้น จะหาผู้ชาย-ที่คนดีสักคนก็ชอบไปหาตามผับ ตามห้าง ตามโรงหนัง เห็นผู้ชายเดินเข้าวัดกลับมองข้ามชอบอ้างว่าหัวโบราณ ไม่ทันสมัย ไม่เป็นผู้นำ (ขออนุญาตไปรับลูกก่อนพรุ่งนี้คงเข้ามาโพสต์เล่าเรื่องราวต่อ ขอบคุณ)

 

ขอบคุณมากๆค่ะ ^______^

 

ขอบคุณครับ ผมชอบคำพูดพ่อตองที่สุดครับ "ผู้ชายที่ตายแล้วนะถึงจะเชื่อถือได้"

 

...........................
ชอบเช่นกัน อ่านแล้วยังหัวเราะไม่หายเลย
ดูท่าจะจริงแหะ 555

 

เหอ.เหอ..เหมารวมเลยหรือครับอิอิ:''(
เว้นกระผมไว้สักคนนะครับขอร้อง
ผมชอบตอนนี้นะ สะใจจัง ผู้ชายจะหาคู่หาแฟนสักคนไปหาที่ โรงหนัง..เทค....ผับ..ห้าง.. เข้าใจหากันเน้อะ

 

ประทับใจมากค่ะ ทั้งคุณพี่ จขกท และสามี ขอบคุณค่ะ

 

ขอบพระคุณสำหรับเรื่องราว และเกร็ดชีวิตดีๆ เกี่ยวกับเรื่องการมีครอบครัวนะครับ

 

เข้ามารออ่านเหมือนเดิม

 

โอ้ผมเเทบไม่เคยอ่านอะไรเเล้วน้ำตาคลอ เเต่ตอนนี้ผมก็มารออ่านครับ เพราะตั้งเเต่อ่านอย่ดีๆน้ำตามันคลอเเละรู้สึกปลื้มปิติในความเมตตากรุณาของหลวงพ่อมากๆขออนุโมทนา บุญกุศลที่ผู้เขียนได้สละเวลามาเขียนเรื่องดีๆเหล่านี้ครับ สาธุ