จะนั่งสมาธิ หรือจะเข้าใจสมาธิ

จะนั่งสมาธิ หรือจะเข้าใจสมาธิ

การบรรลุธรรมไม่ได้อยู่ที่การนั่งสมาธิ แต่บรรลุได้ด้วยปัญญาเท่านั้น
พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้อริยสัจจธรรม เมื่อทรงรู้หนทางที่ทรงตรัสรู้
ก็ทรงแสดงหนทางนั้น ไม่มีหนทางอื่น และหนทางนั้น ก็คือการอบรมเจริญอริยมรรค
มีองค์ ๘ หรือสติปัฏฐาน เพื่อให้สัตว์โลกจะได้รู้ตามความจริงนั้น ไม่ได้ทรงให้ไป
นั่งสมาธิเลย สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ความจริง คือสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง ทรงแสดงความ

จริงนั้น สิ่งที่ควรรู้ยิ่งจริงๆ คืออะไร ? ก็คือขณะนี้สิ่งที่กำลังปรากฏเป็นธรรมที่ควรรู้​

ยิ่ง เป็นสิ่งที่เป็นฐานของสติ สติระลึกรู้ตรงสิ่งที่มีจริง เพราะฉะนั้นหนทางเดียว คือการ
อบรมเจริญสติปัฏฐาน การอบรมความเข้าใจถูก ความเห็นถูกในสภาพธรรม ที่กำลัง
ปรากฏ ซึ่งเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย เกิดขึ้นแล้วก็ดับไปนั่นคือ อริยสัจจะ จนกว่าปัญญา
จะเจริญขึ้นจนประจักษ์ความจริงนั้นได้


เพราะฉะนั้น เมื่อเข้าใจหนทางแล้ว จะนั่งสมาธิหรือจะเข้าใจสมาธิ ? สมาธิเป็น
ธรรมอย่างหนึ่งซึ่งเป็นสภาพที่ตั้งมั่นในอารมณ์ เกิดกับจิตทุกดวง เป็นเอกัคคตาเจตสิก
ขณะที่จิตเป็นอกุศลขณะนั้นตั้งมั่นผิด เป็นมิจฉาสมาธิ และขณะที่เป็นกุศลขณะนั้นเป็น

สัมมาสมาธิ ชาวพุทธถ้าไม่รู้สิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏจะเป็นชาวพุทธได้ไหม ? ผู้เป็น
ชาวพุทธต้องรู้จักพระรัตนไตร มีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง และต้องมี
พระธรรมเป็นที่พึ่ง พระธรรมก็คือ สิ่งที่มีจริงขณะนี้ ค่อยๆ อบรมความเข้าใจความจริง
นั้นจึงจะเป็นที่พึ่งได้ ปัญญาเกิดจากการอบรมให้มีขึ้น ปัญญาไม่สามารถเกิดขึ้นได้
จากการไปนั่งหลับตา นั่งสมาธิ

บ้านธัมมะ
แนะนำเวบอภิธรรม

http://www.passaco.com/forum.php

 

แล้ว ประโยชน์ของการหลับตา สมาธิ พอมีบ้างใหมครับ เช่นเป็นฐานของอะไรได้บ้างครับ

 

จะนั่งสมาธิ หรือจะเข้าใจสมาธิ


การนั่งไม่ใช่ตัวสมาธิ จะนั่งหลับตาหรือลืมตานั่นก็ไม่ใช่ตัวสมาธิ สมาธิก็สมาธิ นั่งก็นั่ง หลับตาก็หลับตา ลืมตาก็ลืมตา ไม่พึงเข้าใจการนั่งว่าเป็นสมาธิไป

 

จัดหนัก

จะนั่งสมาธิ หรือจะเข้าใจสมาธิ

ต้องมีทั้ง ๒ อย่าง เหมือนถ้าท่านจะรักษาศีล แต่ท่านไม่เข้าใจในศีล ท่านจะรักษาศีล ได้ถูกต้อง ไหม ?
การบรรลุธรรมไม่ได้อยู่ที่การนั่งสมาธิ แต่บรรลุได้ด้วยปัญญาเท่านั้น

ใช่ แต่สมาธิ เป็นฐานรองรับในการบรรลุธรรมนั้น ๆ ไม่ใช่เหรอ ควรเชื่อพระธรรมคำสั่งสอน อย่าใช้ จินตามยปัญญา ดูท่านจะไม่เข้าใจเรื่อง สมาธิ นะ
พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้อริยสัจจธรรม เมื่อทรงรู้หนทางที่ทรงตรัสรู้ ก็ทรงแสดงหนทางนั้น ไม่มีหนทางอื่น และหนทางนั้น ก็คือการอบรมเจริญอริยมรรค มีองค์ ๘

๑ ในมรรค ๘ คือ สัมมาสมาธิ

หรือสติปัฏฐาน เพื่อให้สัตว์โลกจะได้รู้ตามความจริงนั้น ไม่ได้ทรงให้ไป นั่งสมาธิเลย

อยาพยายามบิดเบือนคำสอน ซิ ในมหาสติปัฎฐาน ในหมวดกายานุปัสสนา ก็มี อานาปานุสสติ อิริยาบท สัมปชัญญะ ก็คือ ตัวสมาธิ หรือ สมถะ

สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ความจริง คือสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง ทรงแสดงความ

จริงนั้น สิ่งที่ควรรู้ยิ่งจริงๆ คืออะไร ? ก็คือขณะนี้สิ่งที่กำลังปรากฏเป็นธรรมที่ควรรู้ยิ่ง เป็นสิ่งที่เป็นฐานของสติ สติระลึกรู้ตรงสิ่งที่มีจริง

การทำสมาธิ เพื่อให้เกิด สติ ความระลึกได้ สัมปชัญญะ ความรู้ตัว ไม่ใช่หรือ
เพราะฉะนั้นหนทางเดียว คือการ อบรมเจริญสติปัฏฐาน

มหาสติปัฏฐาน สอนทั้งสมาธิ และ ตัวปัญญา นะครับคือทั้ง สมถะ และวิปัสนา เพียงแต่ท่านแยกออกไหม ว่าต้วใหนเป็นตัวสมาธิ
การอบรมความเข้าใจถูก ความเห็นถูกในสภาพธรรม ที่กำลังปรากฏ ซึ่งเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย เกิดขึ้นแล้วก็ดับไปนั่นคือ อริยสัจจะ จนกว่าปัญญา จะเจริญขึ้นจนประจักษ์ความจริงนั้นได้​

เพราะฉะนั้น เมื่อเข้าใจหนทางแล้ว จะนั่งสมาธิหรือจะเข้าใจสมาธิ ?
..............

บ้านธัมมะ
แนะนำเวบอภิธรรม

ถ้าข้อความนี้ มาจากเวปนี้ เชื่อถือไม่ได้ ครับ

 

“ ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเปรียบเหมือนแม่น้ำคงคาไหลไปสู่ทิศตะวันออก หลั่งไปสู่ทิศตะวันออกบ่าไปสู่ทิศตะวันออกฉันใด ภิกษุเจริญพอกพูนซึ่งฌาน ๔ ย่อมเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพานโน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพานฉันนั้น....
“ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฌาน ๔อันภิกษุพึงเจริญเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อกำหนดรู้ เพื่อความสิ้นไปเพื่อละสังโยชน์อันเป็นส่วนเบื้องบน ๕ (คือ รูป ราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะอวิชชา) เหล่านี้แล”
ฌานสังยุต มหา. สํ. (๑๓๐๑-๑๓๐๔ )
ตบ. ๑๙ : ๓๙๒-๓๙๓ ตท. ๑๙ :๓๖๐-๓๖๑

ไหงบอกว่า พระพุทธเจ้าไม่สอน เรื่องสมาธิ ล่ะคะ​

 

สมาธิเป็นฐานของปัญญา ท่านจะเจริญปัญญาโดยไม่เจริญสติไม่เจริญสมาธิแล้วท่านจะแน่ใจได้อย่างไรว่าปัญญาของท่านนั้นแม่นตรงธรรมและถูกต้องไม่หลงไม่ยึดติดอีกต่อไป ท่านแน่ใจแล้วหรือเราขอถามท่านอีกครั้ง ถ้าท่านไม่แน่ใจจงเจริญสติควบคู่ตรวจดูอยู่ทุกขณะจิต จงระวังระวังและระวังไว้เถิด เพราะที่สุดแล้วพุทธองค์ทรงเตือนให้ไม่ประมาท นั่นแหละท่านจะละเลยสติและสมาธิได้อย่างไรกัน

ผู้ที่บรรลุธรรมที่ดีเขาไม่ได้ละเลยการทำสมาธิแต่สมาธิล้วนเป็นปรกติอยู่ทุกขณะ ดังนั้นจะกล่าวว่าไม่ทำสมาธิเลยนั้นไม่ได้

 

ปัญญาที่เกิดจากการอ่าน การคิด การฟัง หรืออะไรก็ตาม ด้อยกว่าปัญญาที่เกิดจากการเจริญวิปัสนา มีนักปฏิบัติท่านใดเห็นด้วยบ้าง

 

อ่านกระทู้อีกรอบ ทำความเข้าใจก่อนว่าหมายถึงอะไร
คำถาม มันมีเหตุผลคำตอบอยู่ในตัว

และก็อย่าไปดิสเครดิสใครง่ายๆ เหตุเพราะไม่รู้จริง มันไม่แมน
ถ้าจะเพ่งโทษอะไร ให้เพ่งที่ผู้โพส เรารับแต่ผู้เดียว

ถ้ามองสัมมาสมาธิ หรือสติปัฏฐานแค่นั่งหลับตายังประมาทไป

 

ศึกษาอภิธรรมสัมนักใหนมาครับเนี่ย.....

ส่วนหนึ่งของ สติปัฏฐานสูตร อานาปานบรรพ .....​

" ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไปสู่ป่าก็ดี ไปสู่โคนไม้ก็ดี ไปสู่เรือนว่างก็ดี นั่งคู่บัลลังก์ตั้งกายตรง ดำรงสติไว้เฉพาะหน้า
เธอมีสติ หายใจเข้า มีสติ หายใจออก เมื่อหายใจเข้ายาวก็รู้ชัดว่า เราหายใจเข้ายาว เมื่อหายใจออกยาวก็รู้ชัดว่า เราหายใจออกยาว เมื่อหายใจเข้าสั้นก็รู้ชัดว่า เราหายใจเข้าสั้น เมื่อหายใจออกสั้นก็รู้ชัดว่า เราหายใจออกสั้น​

"​

สติปัฏฐานสูตร ๑๒/๘๔<O</O​

ผมไม่ถามอะไรมากหละครับ คำว่า "นั่งคู่บัลลังก์ตั้งกายตรง " ตามที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านกล่าวไว้นี่หมายความว่าอะไรครับ....​

 

ยังไม่พอนะ....ขอถามอีกนิด.....

ที่ผมศึกษามา สัมมาสมาธิเป็นอย่างไร....

ส่วนหนึ่งของ สติปัฏฐานสูตร สัจจบรรพ .....​

"สัมมาสมาธิเป็นไฉน ? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เธอบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายในเป็นธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตกวิจารสงบไป ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิอยู่ เธอมีอุเบกขา มีสติ มีสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌาน ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข เธอบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุข ละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อน ๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ อันนี้เรียกว่า สัมมาสมาธิ"​

สติปัฏฐานสูตร ๑๒/๘๔​

สัมมาสมาธิ จริงแท้ตามรอยพระบาทพระศาสดานั้นผมศึกษามาจากสติปัฏฐานสูตรนั้นมีความหมายว่าอย่างไร....

ผมจะไม่ขอยกอะไรมาก....จะยกเฉพาะพระสูตรที่ บทความนี้นำมาอ้างเท่านั้นที่เดียวพอ.....ไม่เอาที่อื่นนะครับ....​

_________________________________________________________________________​

แหล่งที่มา สติปัฏฐานสูตร ที่กล่าวอ้าง...​

พระไตรปิฏก ฉบับ ปฏิบัติ โดย ธรรมรักษา..​

http://www.larnbuddhism.com/grammathan/tripitakapatibat/sati.html​

<O</O​

 

ทั้งนี้จะไม่ขอยกอ้างเรื่อง เอกัคคัคตาเจตสิก ที่ใน โสภณจิต ๕๙ หรือ ๙๑

และ รูปาวจรจิต ซึ่งประกอบไปด้วย รูปาวจรกุศลจิต รูปาวจรวิบากจิต และ รูปาวจรกิริยาจิต ซึ่ง ก็จัดเข้าเป็น มหากุศลจิต นะครับ....

ข้อมูลนี้ เป็นของ อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย . สำนักอภิธรรมที่ถือว่ามีความสำคัญและมีบทบาทมากที่สุดในไทย..(ท่านใดสนใจสามารถศึกษาได้ที่สำนักเรียนทั่วประเทศ,เวบศึกษาพระอภิธรรมหรือเรียนทางไปรษณีย์ได้ฟรี)

ถ้าจะอ้างพระอภิธรรมอย่างไร ขอจงอย่าได้คิดว่าคนในเวบนี้เขาไม่ศึกษาพระอภิธรรมกันมานะครับ....ผมนั้นยังปลายแถวนะ...ยังรู้ได้ว่าที่กล่าวมานั้นอ้างผิด....ถ้าเกิดว่าไปยกของเขามาจากเว็บนั้น....ผมบอกเลยว่าถ้ามีความเห็นอย่างนี้ต้องเอาข้อมูลที่ยกอ้างพระอภิธรรมนั้นโล็ะใหม่ทั้งเวบเลย....เสี่ยงสูง....รังแต่จะทำให้พระศาสนาเสื่อมสูญ...

ใครอยากรู้ไปศึกษาเอาเอง....กับเรื่องมิจฉาสมาธิที่เข้าใจผิดอีก.....จะไม่ยกมาตอบ..เพราะแค่ที่บอกไปข้างบนก็พอบอกได้แล้วเกี่ยวกับบทความนี้ได้ว่าเชื่อถือได้ไม เดี๋ยวมันจะยาวเฉยๆ....

 

จะเป็นอะไรไม...ถ้าผมจะบอกว่า ข้อความข้างต้น เข้าข่ายสัทธัมปฏิรูป บิดเบือนพระพุทธธรรมแท้ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า....
และเข้าข่ายมิจฉาทิฏฐิ

​

ขอกัลญาณมิตรทั้งหลายจงได้พิจารณากันเอาเอง...​

<!-- google_ad_section_end -->

 

ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะพิจารณาธรรมทั้งหลายเพื่อให้บรรลุซึ่งความรู้แจ้ง พระองค์ก็เข้าฌานตามลำดับและออกตามลำดับก่อน สิ่งที่ตามมาคือญาณทั้งหลายที่เป็นคุณวิเศษเพื่อให้ใจยอมรับกับความทุกข์ เช่น ระลึกชาติ ระลึกแหล่งเกิด ระลึกแหล่งไปเกิดของสัตว์ เป็นต้น ที่สุดก็เป็น อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาน คือญาณเพื่อให้เกิดความรู้ที่หลุดพ้น
<O</O
พระอรหันต์ที่ถุกกล่าวไว้ในพระไตรปิฎกก็มีมาก ที่ถูกบันทึกว่าเป็นผู้เจริญฌานเป็นวัตร เช่น พระโมคคัลลานะ เป็นเอกด้านฤทธิ์ พระพุทธเจ้าท่านยกย่องขนาดนั้น แสดงว่าฤทธิ์นั้นมีประโยชน์ เพื่อสงเคราะห์สัตว์โลก แต่ไม่ใช่มีไว้อวดโลก
<O</O<O</O
จขกท ไปทำความเข้าใจใหม่ดีกว่านะครับ ไม่เช่นนั้นแล้ว จะเป็นความเห็นที่ไม่ตรงต่อพระนิพพาน จริงอยู่ สมาธิไม่ทำให้หลุดพ้นได้ แต่ต้องอาศัยปัญญาพิจารณาตามความเป็นจริง หากต้องการใช้ปัญญาให้เต็มบริบูรณ์ก็ต้องระงับนิวรณ์ทั้งหลาย เพื่อให้ง่ายต่อการขบคิด ไม่เช่นนั้นแล้ว ก็เดินสะเปะะสะปะ ไม่ถึงจุดหมายสักที<O</O
หมั่นทำหมั่นสร้างเอานะครับ<O</O
<O</O
เจริญธรรม<O</O

 

ขึ้นรถไปถึงจุดหมาย ถึงจุดหมาย ก็ลงรถ

 

เจริญปัญญาเป็นใหญ่ ทุกสิ่งเป็นรอง ระวัง.หลงปัญญา

 

นั่งเพื่ออบรมฝึกฝน สลับทั้ง ยืน เดิน นอน

ชำนาญแล้วอะไรก็ได้ กิน ดื่ม นั่งขี้ ยืนเยี่ยว ทำงาน พูดคุย ทำสมาธิได้หมด

น่าจะบอกว่าไม่ควรฝึกทำสมาธิในท่านั่งอย่างเดียวจึงจะสมเหตุสมผลกว่าครับ

 

สมาธิทำให้จิตมีกำลัง สามารถพิจารณาธรรมให้เกิดปัญญาจากกำลังสมาธิได้

ไม่มีศีล สมาธิก็ไม่เกิด
สมาธิไม่มี ปัญญาก็ไม่เกิด

 

ขอเลือกทั้งนั่งสมาธิและก็เข้าใจสมาธิด้วยได้มั้ย

 

อนุโมทนาทุกท่านค่ะ

แต่ดูเหมือน บทความไม่ได้ห้ามนั่งสมาธิ
แต่ให้เข้าใจถึงการนั่งสมาธิที่แท้จริง (หรือทำสมาธิอิริยาบถอื่นๆ)
ว่าการบรรลุนั้นต้อเข้าถึงด้วยปัญญา เข้าถึงสภาพธรรมตามจริง
สาธุค่ะ

 

๑๗. พระอรหันต์ทุกประเภทบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติ
อนาสวํ เจโตวิมุตฺตึ ปญฺญาวิมุตฺตึ ทิฏเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตวา อุปฺปสมฺปชฺช วิหรติ พระบาลีนี้แสดงว่าพระอรหันต์ทั้งหลายไม่ว่าประเภทใดย่อมบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติ...ที่ปราศจากอาสวะในปัจจุบัน หาได้แบ่งแยกไว้ว่า ประเภทนั้นบรรลุแต่เจโตวิมุตติ หรือปัญญาวิมุติไม่ ที่เกจิอาจารย์แต่งอธิบายไว้ว่า เจโตวิมุตติเป็นของพระอรหันต์ผู้ได้สมาธิก่อน ส่วนปัญญาวิมุตติเป็นของพระอรหันต์สุกขวิปัสสกผู้เจริญวิปัสสนาล้วนๆ นั้นย่อมขัดแย้งต่อมรรค มรรคประกอบด้วยองค์ ๘ มีทั้งสัมมาทิฏฐิ ทั้งสัมมาสมาธิ ผู้จะบรรลุวิมุตติธรรมจำต้องบำเพ็ญมรรค ๘ บริบูรณ์ มิฉะนั้นก็บรรลุวิมุตติธรรมไม่ได้ ไตรสิกขาก็มีทั้งสมาธิ ทั้งปัญญา อันผู้จะได้อาสวักขยญาณจำต้องบำเพ็ญไตรสิกขาให้บริบูรณ์ทั้ง ๓ ส่วน ฉะนั้นจึงว่า พระอรหันต์ทุกประเภทต้องบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติด้วยประการฉะนี้แลฯ
------------------------
จาก มุตโตทัย ธรรมะของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต