สีสัน..อินเดีย

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1488917/[/MUSIC]​

 

​

...โดยรอบขององค์พระมหาเจดีย์ จะมีทางเดินรอบ เป็นสองชั้นค่ะ ด้านบนจะอยู่เสมอกับพื้นทางเข้าที่เราเดินเข้ามา ..ส่วนทางเดินโดยรอบด้านล่างจะอยู่ติดองค์พระมหาเจดีย์ และต้นพระศรีมหาโพธิ์ค่ะ..ไปปีแรก ๆ ก็ไม่รู้คิดว่าทางเดินชั้นบนจะเดินรอบไม่ได้...ปีถัดมาก็ทำการสำรวจเพราะติดไฟโดยรอบไว้สวยงาม..เดินไปดูเพื่อถ่ายรูป..ก็เลยรู้ว่ามีสองชั้นค่ะ..วันสุดท้ายที่มาอยู่ที่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์กัน...จึงเดินจงกรมที่รอบชั้นบน..อากาศหนาวดีมากเลย...

​

 

​

​

....ที่เห็นเป็นประจำ..เป็นสีสันของบริเวณโดยรอบองค์พระมหาเจดีย์นี้ คือ ลูกเณรชาวอินเดียค่ะ..ส่วนใหญ่จะอยู่ที่วัดไทยพุทธคยา..เป็นผู้ช่วยเหลือเก็บใบโพธิ์มอบให้ชาวไทยผู้จาริกบุญเป็นส่วนใหญ่..เพราะคนไทยใจดี..บางคนเดินหลายรอบไม่มีใบโพธิ์เลย ลูกเณรเหล่านี้ก็จะนำมาให้..แล้วก็ได้เงินทำบุญ..อย่างน้อย ๆ ก็ ๑๐ รูปี..ต่อครั้ง...หลายคนจึงเริ่มพูดภาษไทยคำง่าย ๆ ได้ค่ะ..หรือไม่ก็คุยกับเราเป็นภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงที่ชัดเจน..ก็ โอเค ค่ะ..เพราะถ้าพูดเร็วกว่านี้ พี่ไทยก็..เอ๋อได้เหมือนกัน....ฮา

​

 

​

.....พระพุทธเมตตา เป็นพระปางมารวิชัย..หรือปางชนะมาร พระหัตถ์ขวาแต่ธรณี วัดจากพระเพลาซ้ายถึงขวา กว้าง 155 เซนติเมตร สูงจากพระเพลาถึงพระเกตุประมาณ 160 เซนติเมตร ที่ฐานด้านหลังมีรูปสิงโต 2 ตัวซ้ายขวาถัดจากสิงโตเข้ามาเป็นรูปช้าง 2 ตัวซ้ายขวา และตรงกลางเป็นรูปพระแม่ธรณีในท่าคุกเข่า
.....ตามประวัติกล่าวไว้ว่าองค์พระสร้างขึ้นด้วยหินแกรนิตสีดำ เมื่อสมัยปาละ มีอายุกว่า1,500 ปี รอดพ้นจากการถูกทำลายของกษัตริย์รัฐเบงกอล พระนามว่า ศะศางกา เมื่อพระพุทธศตวรรษที่ 13 ครั้งนั้นกษัตริย์ผู้นี้ไม่ต้องการตกอยู่ภายใต้อำนาจของแคว้นมคธซึ่งยุคนั้น คือพระเจ้าปูรณวรมาเป็นพระเจ้าแผ่นดินซึ่งเป็นชาวพุทธ

.......พระเจ้าศศางกา แห่งฮินดูได้ยกทัพมาจากรัฐเบงกอลมุ่งสู่แผ่นดินมคธ โดยในเบื้องต้นเพื่อจะทำลายขวัญและกำลังใจของ กษัตริย์มคธและข้าราชบริพารเสียก่อนแล้ว จึงยกทัพเข้าไปตีเมืองหลวงคือเมืองปาฎาลีบุตรหรือเมืองปัตนะในปัจจุบัน จึงได้บุกมาทำลายองค์พระนี้..อันเป็นศูนย์รวมศรัทธาของชาวพุทธแห่งแคว้นมคธรัฐ เมื่อแม่ทัพที่ได้รับมอบหมายให้นำกองกำลังมาทุบทำลายองค์พระพุทธเมตตาเดินทางมาถึง พอเห็นองค์พระพุทธรูปกลับมีความคิดว่า...หากแม้นว่าเราทำลายองค์พระนี้ เราคงจักตกนรกหมกไหม้ เป็นพัน ๆ ชาติ เป็นแน่ จึงเปลี่ยนใจ..สั่งให้ลูกน้องโบกปูนปิดองค์พระไว้ภายในพร้อมจุดประทีปวางบูชาไว้ ทำประหนึ่งว่าเหลือแต่ผนัง ได้กราบทูลให้พระเจ้าศศางกาทรงทราบว่าได้ทำลายองค์พระแล้ว พอทราบว่ากองทัพของพระเจ้าปูรณวรมา กำลังเดินทางมา จึงรีบยกกองทัพกลับเบงกอล ต่อมาไม่นานพระเจ้าศศางกา ก็เกิดประชวรอย่างปัจจุบันทันด่วน และได้สิ้นพระชนม์ในกาลไม่นาน..เมื่อกองทัพพระเจ้าปูรณวรมา ยกกองทัพมาถึง ได้รีบให้ทุบกำแพงนั้นเสีย ได้พบเหตุมหัศจรรย์ใจว่า ประทีปที่จุดไว้ภายในนั้นยังส่องแสงสว่างโดยไม่ดับเลย..จึงทรงได้ตั้งอารักขา องค์พระไว้เป็นอย่างดี และจัดบูชาองค์พระพุทธเมตตาอย่างยิ่งใหญ่ ฯ องค์พระพุทธเมตตานี้ยังคงอยู่ งดงาม ถึงทุกวันนี้เป็นที่ประจักษ์จิต แก่ทุกคนที่มาพบเห็น..


คำบูชา พระพุทธเมตตา
วันทามิ อิมัง พุทธะเมตตาปะฏิมัง อิมัสฺมิง คะยาสีเส ปูชาระเห สักการะภูเต เจติยัง สุปะติฏฐิตัง ฯ อิมินา ปะนะ วันทะมาเนนะ มา เม ทะลิททิยัง อะหุฯ พะหุชะนานัง ปิโย โหมิ มะนาโป สาธุ โน ภันเต อิเมหิ สักกาเรหิ อะภิปูชะยามิฯ

ข้าพเจ้าขอกราบไหว้ พระพุทธเมตตาปฏิมานี้ ซึ่งประดิษฐานตั้งมั่นดีแล้ว ในองค์พระเจดีย์ที่คยาสีสะประเทศนี้ อันเป็นสถานที่ควรแก่เครื่องบูชาสักการะ ฯ ด้วยการกราบไหว้นี้ ขอความเป็นผู้ขัดสนอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้าเลย ขอให้ข้าพเจ้าเป็นที่รัก เป็นที่พอใจของคนทั่วไป ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าขอบูชาโดยยิ่ง ด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ ฯ

ที่มา http://www.oknation.net/blog/mylifeandwork/2009/04/17/entry-1

​

 

​

ยังมีสิ่งสำคัญที่ประดิษฐานอยู่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์อีกสิ่งหนึ่งค่ะ คือ "พระแท่นวัชรอาสน์"..ที่พระพุทธองค์ทรงประทับตรัสรู้..ซึ่งมีความหมายว่า
"พระที่นั่งแห่งมหาบุรุษผู้ใจเพชร"

พระแท่นวัชรอาสน์ คืออนุสรณ์ถึงที่ประทับตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เมื่อครั้งที่พระองค์ทรงปูลาดหญ้าค้า ๘ กำ ที่ได้รับ จากนายโสตถิยะ มาปูลาดโคนต้นพระศรีมหาโพธิ์ และได้ประทับนั่งตรัสรู้ ในภายหลังพระเจ้าอโศกมหาราช ได้เสด็จมา นมัสการสถานที่ตรัสรู้ และได้ทรงให้สร้างพระแท่นวัชรอาสน์ขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์ ต่อมาเมื่อมีการฟื้นฟูปฏิสังขรณ์ พุทธสถาน โดยรัฐบาลอินเดีย ได้มีการขุดค้นพบพระแท่นวัชรอาสน์นี้ ในราวๆปลายพุทธศตวรรษ ๒๔ (๒๔๐๐)

จึงได้มีการปฏิสังขรณ์พระแท่นนี้จนงดงามดังปัจจุบัน มีขนาดยาว ๘ ฟุต กว้าง ๔ ฟุตครึ่ง และ หนา ๖ นิ้ว คำว่า วัชรอาสน์ นั้น หมายถึง พระแท่น, ที่ประทับนั่งของพระมหาบุรุษ ผู้ทรงมีใจเข้มแข็ง ประดุจเพชร

ข้อมูลจาก http://www.worldbuddhism.net/buddhap...vajarasana.htm

 

....เวลาที่เราไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง หรือนอนก็ตามในบริเวณมหาเจดีย์ รู้สึกว่าเป็นที่ที่มีพลังแห่งความปลอดภัย ความนิ่งสงบ ความเย็นของจิตใจ ความสบายของร่างกาย..ที่ไม่เคยเกิดขึ้นเมื่อไปในสถานที่ใด ๆ มาก่อน...กว่าจะออกจากบริเวณมหาเจดีย์ได้จึงต้องตามกันแล้วกันอีกค่ะ..ที่สำคัญเราเก็บรองเท้ารวมกันไว้..เพราะต้องถอดรองเท้าก่อนจะเข้าบริเวณมหาเจดีย์..เลยต้องรอกันให้ครบค่ะ..หมู่คณะเป็นอย่างนี้เอง...

 

พุทธคยา - นาลันทา

...ด้วยเหตุหลวงพ่อทองยอดท่านอาพาธเข้ารับการรักษาอยูที่กรุงเทพฯ คณะจาริกจึงไม่ได้กราบท่านค่ะ...

....กว่าพวกเราจะออกจากบริเวณมหาเจดีย์ก็เกือบสามทุ่ม..มีหลงกันเล็ก ๆ โดยเฉพาะตัวเองเพราะมัวแต่คุยกับพระชาวเวียตนามหรือเขมร..ไม่แน่ใจค่ะ..ท่านมาอยู่ที่พุทธคยานี้สามปีแล้ว มาที่ต้นพระศรีมหาโพธิ์ทุกวัน....กลับถึงวัดไทยพุทธคยากว่าจะอาบน้ำกันเสร็จก็ใช้เวลานานเหมือนกันค่ะ..เพราะไฟดับ ๆ ติด ๆ เป็นเหตุปกติในอินเดีย....หลับกันสนิท...เตรียมตัวเดินทางไปนาลันทาแต่เช้า....

 

<EMBED height=349 type=application/x-shockwave-flash width=425 src=http://www.youtube.com/v/xhicz1DCEKk?version=3&hl=th_TH&fs=1&;autoplay=1 allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></EMBED>​

ช่วงนาที ที่ 3:53

พึงเกิดความสลดใจ สาธุ​

 

ใช่ค่ะ..คุณลีลาวดี
เป็นดังพุทธวาจาที่มีในครั้งสุดท้าย..
การเดินทางไปอินเดียครั้งคราใดจึงได้ธรรมะกลับมาทุกครั้ง..เวลาเขียนเรื่องเกี่ยวกับสังเวชนียสถานครั้งใด..จึงเสมือนหนึ่งได้เฝ้าพระพุทธองค์ในสถานที่ที่พระพุทธองค์ทรงประทับ...
ขออนุโมทนาค่ะ..กับเรื่องราวพุทธประวัติ เข้ากับเพลงที่มีอยู่เดิมเลย

 

....ระยะทางจากพุทธคยาไปนาลันทาไม่ไกลนัก..คณะจาริกจึงออกจากวัดไทยพุทธคยาในตอนสาย ๆ หลังจากทุกคนกินอาหารเช้าแล้ว ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกเรีบยร้อยแล้ว ล้อหมุนเดินทาง...
...ระหว่างทางเป็นเพราะเป็นช่วงเช้าแดดไม่จัดนัก...แต่เราเปลี่ยนโปรแกรมเดินทางกระทันหัน..และเพราะคนขับรถใจดีเราจึงได้แวะดูรอยเกวียนโบราณด้วยค่ะ

​

ระหว่างทางหยุดพัก..เพราะทุกข์หนัก..
เหลือบแลพบภาพจำหลักสวยหนักหนา
..ลงไปดู โอ้โห..เจ้าดอกผักบุ้งนา..
ช่างแจ่มตา แจ่มใจ..แม้กลางดิน




​

 

​

พี่ตุ่มอยู่ไหนเอ่ย..... ​

 

อุ๊ยโหยว รูปบะเร่อเลย..........

 

โอ้โห รวดเร็วมากเลย..น้องสร้อย..
นั่นแน่..มีแซว ปรับใหม่แล้วจร้า...

 

...ก็ต้องไปรวมกลุ่มกับท่านผู้อาวุโสทั้งหลายค่ะ..
...แล้วเราก็จะดูดีกว่าใคร..นี่เป็นวิธีการ..อย่างหนึ่ง...๕๕๕..
...น้องสร้อยลองทายจิ..ว่าคนไหน..

 

ทายหล่ะนะ

v

v

v

v
v
v
v

พี่ตุ่มคนนี้ไง

v
v
v
v

 

ขออนุโมทนาสาธุ
น่าไปสร้างบุญมากครับ

 

​

..และเพราะเปลี่ยนเส้นทางเดินนี้เองทำให้เราต้องเดินทางเข้าเมืองราชคฤห์..และมุ่งสู่ยอดเขาคิชกูฏ ทางผ่านจึงผ่านรอยเกวียนโบราณซึ่งเป็นเส้นทางที่ใช้ในการค้าขายกันระหว่างโกสัมพีกับราชคฤห์..เราจึงนึกถึงกามนิตและวาสิตถีขึ้นมาทันที..รอยเกวียนโบราณนี้ปัจจุบันเป็นร่องหินเห็นชัดเจน จากที่เดินทางมาที่นี่ ๔ ครั้ง สิ่งที่เป็นว่าเปลี่ยนแปลงสำคัญคือขอทานที่มักมีความพิการตั้งแต่เด็กจนถึงคนแก่มานั่งตากแดดรอผู้ใจบุญทั้งหลายได้บำเพ็ญทานเพิ่มมากขึ้นค่ะ..

​

 

​