ไม่ได้ฆ่าสัตว์ แต่กินเนื้อสัตว์ เป็นความผิดบาปไหม??

ผ่านมาอ่าน ตลกดีนะครับ
การย้อนความ บีบคั้นให้ฝ่ายตรงข้ามตายเอง ยกวาทะ ของตนขึ้นแสดง เพื่อชี้แจงแต่เเฝงด้วยการเอาชนะคนอื่น เทคนิคพี่เค้าแพรวพราวจริงๆ
คนแสดงความคิดเห็นสุดท้ายไม่ได้แปลว่า ชนะ หรือน่าสรรเสริญ ไปซะหมด
คนที่น่าสรรเสริญด้วยว่าเป็นผู้ใหญ่โดยธรรม คือผู้ที่ วางใจเป็นกลางไม่บังเบียดผู้ใด
ให้ควมเคารพผู้อื่นอยู่ กล่าวเหมาะสมตามกาลแล้วออกไป (ท่าทาง จะ คุยไม่ไหว 555 ไม่รุ้พอทนเมตตาต่อไม่ได้ หรือขี้เกียจคุย55)
คนที่ไม่สามารถอดทนความ อยาก(กิเลส)แสดงทิฐิของตนเพื่อเอาชนะผู้อื่น ได้ นั่นช่าง น่าตลก เค้าไม่เห็น ไม่รู้ทันความคิดของตน ถูก ครอบงำแม้ ความอยากเพียงเล็กน้อย
(ผมจะโดน เลนงานอีกคนไหมเนี่ย 555 น่ากลัวครับ รีบออกไปดีกว่า555 คนที่คุณก็รู้ว่าใครมาโพสต่อ แน่นอน5555 )

 

ก็ไม่แน่นะครับ
อาจจะโดนหางเลขด้วยนะ
การที่มองเห็นความไม่ดีของคนอื่นได้
แสดงว่าตัวเองก็น่าจะเป็นเช่นนั้นหรือทำบ่อยจนเป็นความเคยชินๆๆ++ ถึงรู้ได้ อิอิ(ขำๆๆ นะครับ อ่านให้สนุกก็พอนะ)

ปล. ใจเย็นๆๆค่อยๆๆพิมพ์ ไม่ต้องรีบ ไม่มีใครแย่งพิมพ์ครับ

 

สาธุๆๆ กราบอนุโมทนาด้วยนะครับ ท่าน
​

 

ขอถามข้อนึงครับ ไม่รู้ว่าแต่ละท่านคิดยังไงบ้าง

ถ้าซื้อเนื้อสัตว์มากิน ไม่บาป
งั้น รับซื้อของโจรที่ติดป้ายว่าฆ่าชิงทรัพย์มาก็คงไม่บาปมั้งครับ

เพราะศีลข้อ1เราแค่ซื้อมากิน ไม่ได้ฆ่าเอง คงไม่บาป
งั้นข้อ2 เขาฆ่าชิงทรัพย์มาขายเรา เราไม่ได้ไปทำเอง คงไม่บาปเนอะ ว่ามะ

งี้ ใครไปทำบาปอะไรมา เราไม่ได้ทำเอง แต่เราจ่ายตังแล้วได้ประโยชน์
เราก็คงไม่บาปเนอะ มีคนทำแทน 555
บาปให้คนอื่นไป ประโยชน์เราได้ ดีจังแฮะ

 

เห็นถามว่าแต่ละท่านคิดเช่นไร ผม ขออนุญาต แสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ
รับซื้อของโจร รู้ไหมครับ รู้แล้วยังรับซื้อ แถมติดป้ายอีก อันนี้ผิดนะครับ(บาปไม่บาป ผมไม่ค่อย ชอบใช้คำนั้นเพราะมัน ชอบงงๆ กับ คำพูดโลกๆ) คนมีปัญญา ก็คงพิจารณาก่อน หากใจสงสัย ก็ อย่าทำ อะไรที่ทำแล้ว ไม่สบายใจ ใจไม่บริสุทธิ์อย่าทำ ก็แค่นั้น ถ้ามันติดป้ายมาว่า ฆ่าเพื่อท่าน เนื้อนั้นไม่สมควร แถมมีการดีใจที่โยนบาปให้คนอื่นอีก 55 อันนี้ก็อนุสัยชั่วๆครับ
สรุป คือ ผมจะบอกว่า อยู่ที่เจตนานะ ครับ กรรมบางอย่างที่ผลไม่มาก ที่ไม่ใช่ครุกรรม ถ้า วางจิต เจตนา คนละแบบผล ย่อมต่างกัน
ถ้าวางจิตหรือตั้งใจจะไปหา ซากพืช เศษเนื้อ หรือซากสัตว์ ปราศจากชีวิตแล้ว โดยที่ต้องไม่ได้ฆ่าให้เรา ก็จะได้ซากพืช ซากสัตว์ ถ้าเค้า แสดงความเป็นเจ้าของซากนั้น และเสนอ การขาย เรา ก็ ยินยอม ก็จะได้ซาก พืชหรือสัตว์นั้นมา
ถ้ายังติดอยู่ว่านี่เป็นสัตว์ หลังจากที่ไร้ชีวิตไปแล้ว ไม่มีดวงจิต แล้ว บุคคลผู้สำคัญเช่นนั้น ยอมไม่ได้ อยู่ในปัจจุบันธรรม
คุณคนตั้งคำถามครับ คงเข้าใจความที่ผม กล่าวไปอยู่ใช่ไหมครับ

พูดไปมา ก็ สาวความยืดยาวกันไปใหญ่ การที่คุณไม่กินเนื้อเขา
คุณแน่ใจเหรอที่การกินอาหารหรือดำรงชีพของคุณ ไม่ได้ บังเบียด หรือเบียดเบียนชีวิต หรือการดำเนินชีวิตของมนุษย์ หรือสัตว์ใดๆเลย หึหึ

อาหารคืออาหาร คือธาตุ ถ้าคุณเห็นว่า ยังมีชีวิต และรังเกียจ หรือว่ากลัวว่าตัวเองจะไม่เมตตาสัตว์ จะมองเห็นสัตว์ที่กินนั้นเป็นอาหาร ก็ อย่า กิน

สัตว์ทั้งหลายล้วนมีกรรมเป็นของตน สัตว์บางจำพวก เกิดมา เพื่อ ชดใช้กรรมที่ตนได้กระทำ ผลคือถูกฆ่า เป็นอาหาร
ผมเอง ไม่ได้ ยกย่องการฆ่า หรือรังแกสัตว์ เนื้อสัตว์ เกิดจากไข่เเละอสุจิ น่ารังเกียจ อยู่แล้ว แต่มีอะไร ก็กินอย่างนั้น ถ้ากินสัตว์ก็แผ่เมตตาและอุทิศส่วนบุญดีให้สัตว์ที่เรากินเนื้อไป(ตอนนี้ลดการกินอาหาร เพื่อการไม่เบียดเบียนต่อ สรรพสัตว์อื่นๆ) ไม่ได้แสวงหา เมื่อใจ แสวงหา ย่อมก่อภพชาติ เรื่อยไป

ผมว่าเรื่องแบบนี้แนวใครแนวมัน ใครจะเคร่งแบบไหน ไม่สำคัญ บางคนเค้าก้บอกว่า ระดับมันต่างกัน ว่างั้น 555แน่นอนเค้าคิดว่าเค้าสูงกว่าแน่ๆ 55 ฟังแล้วผมก็ขำ
เพราะไม่ใช่ ธรรมที่พระพุทธเจ้า ห้าม หรือยกย่อง บุคคลทีกินเจ หรือไม่ ก็ย่อมไปสู่ภพดี ไปสู่นิพพานได้เช่นเดียวกันถ้าเจริญ ตาม มรรคที่พระพุทธเจ้า ตรัสว่าเป็นเหตุให้ นิพพาน ธรรมอื่นอย่างมากก็เสริมหรือ ทำให้ เนิ่นช้า(ซึ่งก้แล้วแต่คนอีกว่า แค่ไหนช้า 55) แต่ถ้าทำเหตุให้ถึง มันก็ถึงเหมือนกัน
อนุโมทนากับคุณmarty ด้วยนะครับ 55

 

ขอบคุณในข้อมูลครับ

มานะอัตตา ระวังให้ดี อย่าเผลอนะครับ..

 

คืออยากทราบว่าในประเทศไทยตอนนี้มีคนที่กินเจแล้วเป็นพระอรหันต์สักกี่คน ใครทราบลองยกตัวอย่างมาสัก 4 หรือ 5 คนหน่อยหนา คืออยากทราบจริง ๆ นะจะร่วมอนุโมทนา
ส่วนคนไม่กินเจแล้วได้มรรคผลนิพพานนี่ไม่ต้องยกมาก็ได้เพราะมีมากเหลือเกินคงกล่าวไม่ใหว

 

ถูกใจครับความเห็นของคุณวังโพธิสัต

มันเป็นเพียงวิธี แต่ไม่ใช่ผลสำเร็จ

 

การจะบรรลุธรรม ไม่ว่าอยุ่ในขั้นใหน ? ผู้รู้ หรือ ผู้สำเร็จ จะไม่อวด ตัว หรือ กล่าวเผยตัวตน ตามข้อพุทธบัญญัติ

รู้แต่ว่า ถ้า ละ เลิกบริโภคเนื้อสัตว์ สุขภาพ ดีขึ้นแน่ ๆ และ ห่างไกลความเสี่ยงจาก โรคภัยร้าย นานาชนิด ๆ ดัง

เป็นที่ยืนยันในวงการแพทย์ และ ทางวิทยาศาสตว์หาอ่านได้จาก เวป

ข้อมูลที่น่าสนใจในเวปข้างล่าง

http://www.watisan.com/<WBR></WBR>showdetail.asp?boardid=1080


ส่วนเรื่อง วิบากกรรม จะได้รับหรือไม่ ไม่ขอออกความเห็น แต่ที่แน่ ๆ พวกค้าขาย ทำอาชีพเลี้ยง และ ฆ่า เพื่อขาย ถือเป็นวิบากกรรม ดังที่เป็นข่าวอยุ่เนือง ๆ อายุสั้น ๆ พิการ ป่วยด้วยโรคแปลก ๆ เรื้อรัง ล้วนประสพวิบากกรรม หรือหาอ่านได้มากมาย เรื่อง เวรกรรมจากอาชีพค้าสัตว์ เลี้ยงสัตว์ขาย

 

การไม่กินเนื้อสัตว์นั้น เป็นตัวช่วยในเรื่องการปฏิบัติได้ครับ แต่ก็ไม่ควรจะไปยึดถือเป็นข้อเคร่งครัดเสียเกินไป จนกลายเป็นยึดติดไปเปล่าๆ

ก่อนจะบรรลุธรรมสักได้ขั้นนึง ก็ไม่อาลัยอาวรณ์ในร่างกายหยาบๆ ผุๆ พังๆ นี่แล้วละครับ เห็นอยู่แล้วว่าของไม่ดี ก็ไม่ได้มีเหตุผลที่จะไปพยายามรักษาให้มากเกินไป ถ้าเคร่งถึงขนาดที่ว่า ไม่มีผัก แล้วกินเนื้อสัตว์ไม่ได้เลย มื้อนั้นต้องอดอาหาร นั่นก็เป็นการเบียดเบียนตัวเองแทนแล้วหละ

 

หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็จงกินอย่างเป็นสุขเถิด คือกินเนื้อสัตว์โดยใจเป็นกุศลนั่นเอง
กินโดยเป็นกุศลอย่างไรเล่า ใจเราต้องสำนึกขอบคุณสัตว์เหล่านั้นที่อุทิศชีวิตแม้ไม่เจตนาก็ตามแล้วแผ่เมตตาไปยังสัตว์
เหล่านั้น ถึงแม้มีบาปอยู่บ้างแต่เราก็ไม่ี่คิดจะเอาชีวิตสัตว์เหล่านั้น กุศลบุญจึงประกอบอยุ่ในกรรมนี้ด้วย.......
อีกมุมหนึ่งที่ซับซ้อนคือ สัตว์เหล่าใดที่ต้องตายตกเป็นอาหารของเหล่ามนุษย์ ต่างมีกรรมที่เคยทำมา จึงต้องชดใช้กรรมด้วยประการดังกล่าว...
(หากใจยังยึดถือบาปบุญ ย่อมสุขทุกข์ไม่บริสุทธิ์แท้จริง ปล่อยวางได้ใจนี้หลุดพ้นสุขหล้ำ ) ​