ด่วน!!!!!มากๆเลยคะ

เครดิต : http://www.love4home.com/
คุณ เพื่อนทุกข์

อยากให้ลองติดต่อปรึกษาหน่วยงานเหล่านี้ดู ดิฉันหารายชื่อและเบอร์โทรมาให้ค่ะ ใจเย็นๆและลองติดต่อดูก่อนนะคะ

ให้บริการที่พัก
- บ้านพักฉุกเฉิน (สตรีที่ประสบปัญหาสามีทอดทิ้ง,ติดเชื้อเอดส์…..)
0-2-56-2707, 0-2929-3926, 0-2929-2222 ต่อ 305-6
- บ้านพระคุณ (ให้บริการสตรีตั้งครรภ์เมื่อไม่พร้อม) 0-2759-1238, 02739-1201
- บ้านเอื้ออารี (ที่พักชั่วคราวผู้อพยพแรงงาน) 0-2972-4922-3
- บ้านพักใจ 0-2234-2381
- บ้านพักเด็กและครอบครัว 0-2245-9833, 0-2248-1817

หน่วยงานให้คำปรึกษา/ช่วยเหลือผู้หญิงซึ่งท้องเมื่อไม่พร้อม
- บ้านเพื่อนใจวัยหวาน ถนนสุโขทัย 0-2241-1470
- บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ 0-2929-2222, 0-2566-2707
- สหทัยมูลนิธิ 0-2381-0979
- มูลนิธิมิตรมวลเด็ก 0-2252-6560
- บ้านภคินีศรีชุมพบาล 0-2245-0457
- บ้านพระคุณ 0-2759-1201, 0-2759-1239
- บ้านพักเด็กและครอบครัว กทม. 0-2245-9833, 0-2248-1817
- บ้านสายสัมพันธ์ เสถียรธรรมสถาน 0-2509-0085, 0-2509-2235

องค์กรให้คำปรึกษาสตรี
- สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี 0-2929-2222 ต่อ 306
- บ้านพักฉุกเฉิน 1 0-2241-4170 (บริการ 24 ชั่วโมง)
- บ้านพักฉุกเฉิน 2,3 0-2566-2707, 0-2929-3926 (บริการ 24 ชั่วโมง)
- สมาคมสมาริตันส์ 0-2249-9977, 0-2249-7531
- ศูนย์พิทักษ์สิทธิหญิงบริการ 0-2236-9272, 0-2266-8019
- สภาสังคมสงเคราะห์ แห่งประเทศไทย 0-2247-6247-7
- สมาคมบัณฑิตสตรีทางกฏหมาย ฯ 0-2241-0737, 0-2243-9050
- มูลนิธิทองใบ ทองเปาด์ 0-2541-6416
- สหทัยมูลนิธิ 0-2381-8834-6
- มูลนิธิผู้หญิง 0-2433-5149,0-2435-13-246 (จันทร์-ศุกร์ 8.30-17.30)
- มูลนิธิเพื่อนหญิง 0-2513-1001-9
- มูลนิธิส่งเสริมโอกาสผู้หญิง (EMPOWER) 0-2526-8311, 0-2968-8021-2

หมายเหตุ ถ้าโทรไปไม่ติด ลองเช็คเบอร์และที่อยู่จาก google อีกทีนะคะ เผื่อว่าจะเป็นข้อมูลเก่าที่ยังไม่ปรับปรุง

น้อง Igiko_L ก็ช่วยเพื่อนอีกทางโดยการโทรไปถามก็ได้นะคะ ไม่ต้องไปคิดว่าเป็นคนนอกหรอก โทรไปในฐานะเพื่อนไง บอกเขาว่าหนูอยากช่วยเพื่อนขอคำแนะนำหน่อยค่ะ แล้วก็เล่าเรื่องให้เขาฟัง อะไรประมาณนี้

(rose)

 

คุณโทรไปถามเจ้าหน้าที่ดูเลยครับ บอกให้เขาฟังว่าเป็นอย่างไร แล้วจะต้องทำอย่างไรบ้างถ้าต้องการความช่วยเหลือ (ถ้าผมจำไม่ผิดสถานที่ที่แนะนำ เขาให้แม่และเด็กอยู่ด้วยกัน เมื่อแม่เรียนจบหรือฝึกอาชีพ แล้วพร้อมที่จะออกมาใช้ชีวิตตามปกติเขาก็ให้ออกมา

 

พึ่งสังเกตที่น้องเน้นตัวแดงไว้

น้องบอกสับสน ขอคิดดูก่อน น้องยังคงคิดอยากเอาออกเพราะกลัว!! และยิ่งพ่อเด็กไม่รับรู้อะไร เลยยิ่งคิดว่าไม่รู้จะเก็บเด็กไว้ทำไม ดูท่าทางน้องกลัวมากเลยคะ เพื่อนของน้องก็บอกว่า ให้คิดเร็วๆก่อนท้องจะโตมากกว่านี้

หนูก็ไม่รู้ว่า ที่นั้นเป็นยังไง ใช้ชีวิตแบบไหน หนูไม่เคยรู้เลย ก็รู้ว่าน้องเค้ากลัว หนูก็ได้แต่บอกว่า ไม่ต้องกลัว วัยรุ่นที่เป็นแบบนี้ ก็มี รับรองน้องมีเพื่อน ที่นั้นแน่นอน (แล้วมันจริงไหมคะ ใครรู้ว่าที่นั้นเป็นยังไง ช่วยเล่าให้ฟังด้วยนะคะ)

^
^
เรื่องคอขาดบาดตายแบบนี้ อย่ามัวแต่กลัว อย่ามัวแต่คิดค่ะ
รีบไปติดต่อปรึกษากับผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะ (ตามที่เพื่อนสมาชิกแนะนำ) เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วค่ะ

คิดกันเองสองคน จะสับสนวนไปวนมาเปล่าๆ
ลองไปฟังผู้ใหญ่ให้คำแนะนำดูนะคะ
ถ้าติดขัดยังไง ก็มาโพสต์ถามพี่ๆในนี้ได้อีกค่ะ

 

อย่าทำแท้งนะ....เพราะกรรมที่ตามมานั้นใหญ่หลวงนัก....จงรับกรรมที่สร้างขึ้นมาเถอะไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นทุกอย่างต้องผ่านไปได้ครับ...เหตุที่เกิดในวันนี้อาจจะเป็นผลกรรมจากชาติก่อนที่เราทำไว้ก็ได้....ไม่งั้นจะชดใช้กันไม่หมดเสียที....

 

จะใช้กรรมหรือจะหนีไปเรื่อยๆจนกว่าจะหนีไม่พ้นเอง ตัดสินใจยากจัง ถ้าไม่อยากเลี้ยงลูกก็ให้ฝ่ายชายเลี้ยงก็ได้นี่ครับ ฟ้องไปเลยเรียกค่าเสียหาย ค่าเลี้ยงดู คุณปล่อยให้เขาไปทำยังงั้นกับคนอื่นต่อไปคงจะไม่ดีหรอกนะครับ อีกอย่างคุณฆ่าคนอื่นตายสักร้อยคน ก็ยังไม่เท่าฆ่าลูกตัวเองเลย การฆ่าลูกตัวเองนั้นต้องประกอบด้วยจิตที่ไร้เมตตามากๆ เป็นนิสัยของทุคติภูมิโดยแท้ หากว่าทำลงไปแล้วแต่ไม่สามารถไถ่ถอน(ยอมรับ ใช้กรรม สำนึก)นิสัยเหล่านี้ออกจากใจได้ ก็มีที่ไปคือทุคติแน่นอนครับ ฉะนั้นอย่าทำดีกว่านะครับ ไม่คุ้มค่าเลยครับมีแต่คุ้มคลั่ง

 

อย่าทำแท้งเลยนะคะ...พี่แนะนำให้บอกพ่อกับแม่เถอะ พ่อแม่ไม่มีใครใจร้ายหรอกค่ะ... ลูกของเราเรารัก...ตายายรักมากกว่าเราอีก...เชื่อพี่นะคะ...ท่านอาจเสียใจแต่ท่านจะช่วยดูแลเราและลูกของเรา ต่อไปเรานำความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน เลี้ยงลูกให้ดี ส่วนการศึกษานั้น กศน. เป็นที่พี่งให้น้องได้ แค่เพียงน้องตั้งใจจริง...ที่พี่บอกน้องเพราะพี่ก็เคยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาเหมือนกันอยู่ม.4 เหมือนกัน พี่ปรึกษาพ่อแม่ อดทนเลี้ยงลูก และเรียน กศน.และต่อป.ตรี สอบบรรจุได้งานดีๆ ปัจจุบันจบ.โท มีตำแหน่งเป็นระดับผู้บริหาร และลูกชายของพี่ตอนนี้เป็นนายสัตวแพทย์แล้ว น่าภูมิใจมากนะน้องนะ...พี่ขอร้องอย่าทำ สงสารลูก

 

พี่เป็นคนที่ ยอด จริงๆเลยคะ อ่านเรื่องของพี่แล้ว รู้เลยว่าต้องเข็มแข็ง แค่ไหน นับถือ และคำแนะนำของพี่ ก้อ อ่านแล้วรู้เลยว่า เป็นความหวังดีที่มาจากใจจริงๆ
อิจิโกะ จะบอกตามที่พี่บอกนะคะ ขอบคุณอีกครั้ง คะ ^^
และต้องขอบคุณ พี่ๆทุกๆท่านมากเลยนะคะ อิจิโกะจะพยายามพูดให้น้องเค้ายอม บอก(ปรึกษาพ่อกับแม่)ทั้งๆที่รู้ว่าเป้นไปได้ยากมาก เด็กกลัว พ่อกับแม่ มาก (พี่ๆคิดว่า ครอบครัวมีหน้าในสังคม จะให้อภัยลูกสาวที่ทำให้ท่านขายหน้าหรือเปล่าละคะ?)เขียนแบบนี้ พี่ๆคงเข้าใจความรู้สึกของรุ่นน้องอิจิโกะ ตอนนี้ นะคะ หนูรู้ว่าพี่ๆหวังดี และคำแนะนำก็ ใช่ ถูกต้อง แต่ไม่ใช่กับทุกคนนะคะ
ขอบคุณมากคะ

 

ครอบครัวน้องเขาเป็นคนมีชื่อเสียงในสังคมหรือคะ? ถ้างั้น..ก็น่าเห็นใจอยู่นะ

ในความเห็นส่วนตัวประกอบกับที่เคยรับรู้มานะ สำหรับคนธรรมดาที่ไม่มีหัวโขนให้แบกมาก คนเป็นพ่อ-แม่ส่วนใหญ่เขาจะสามารถให้อภัยและแก้ไขกันในครอบครัวได้ อาจจะมีช่วงต้นๆ ที่ต้องเผชิญกับอารมณ์โกรธ ผิดหวัง เสียใจ ที่แสดงออกต่อกัน (เป็นธรรมดา) และก็กลับมาใช้สติช่วยกันแก้ปัญหา

แต่ก็นะ! เราคงได้แต่คาดเดา เรื่องแบบนี้คงคิดแทนกันไม่ได้ ใจใครใจรมัน อย่างที่ Igiko_L บอก

ขออวยพรให้น้องเขาปลอดภัยและโชคดีค่ะ (rose)

พี่นึกถึงโฆษณานี้เลยอ่ะ...My Girl ไทยประกันชีวิต

<iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/HA5Nw1Hn_6k?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ดูกันรึยังคะ สื่อสร้างสรรค์
ดูแล้ว..รู้สึกไม่อยากให้น้องๆเยาวชนต้องเสียอนาคตอีกเลย
ขอให้มีการรณรงค์กันเยอะๆ เุถอะค่ะ

<iframe width="560" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/Y0QUVj2NOw4?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/B5FyrANgSrE?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe src="http://www.youtube.com/embed/z0cB9caP_1Q?rel=0" allowfullscreen="" width="425" frameborder="0" height="349"></iframe>

บุคคลผู้ที่กระทำชำเราเด็กอายุไม่เกิน 15 ปี
ที่ไม่ใช่ภรรยาหรือสามีตน
โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม
เป็นความผิดอาญา
ต้องรับโทษตามกฎหมาย (มาตรา 277)
ทั้งนี้ หากบุคคลที่กระทำ
เป็นเด็กอายุไม่เกิน 10 ปี ไม่ต้องรับโทษ
แต่ให้ดำเนินการตามกฎหมาย ว่าด้วยการคุ้มครองเด็ก (มาตรา 73)

สนใจเรื่องสื่อสร้างสรรค์ แวะไปดูได้ที่ลิงค์ล่าง v
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10756678/A10756678.html

 

• ความคิดเห็นที่ 11
  
  ถ้าผู้ชายอายุ 17 ผู้หญิงอายุ 16 ผู้ชายทำผู้หญิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบ เขาจะโดนข้อหาไรบ้าง
  แล้วเราได้ค่าเสียหายกี่บาท
  โดยคุณ นัท (58.8.138.182) 13 พ.ค. 2554
• ตอบกลับความคิดเห็นที่ 11
  
  ชายมี ความผิดฐานพรากผู้เยาว์อายุกว่า 15 ปี แต่ยังไม่เกิน 18 ปี ไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครองหรือผู้ดูแลเพื่อการอนาจาร ตาม ป.อ.มาตรา 318 ส่วนค่าเสียหายที่บิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล และผู้เยาว์จะเรียกโดยสถานใดเพียงใดนั้น ขึ้นอยู่กับพฤติการณ์และความร้ายแรงแห่งการกระทำนั้น
  
  โดยคุณ ทีมงานทนายคลายทุกข์ (สมาชิก) (58.136.10.9) 20 มิ.ย. 2554

เครดิต : ผู้เยาว์ทั้งคู่ | decha.com

 

ไปหารายละเอียดมาให้เพิ่มเติมค่ะ เผื่อจะเป็นประโยชน์...



โครงการเพิ่มต้นทุนชีวิตให้แม่วัยรุ่นและลูก
บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี ฯ

ในช่วงทศวรรษเศษที่ผ่านมา ปัญหาการท้องไม่พร้อม เป็นปัญหาที่เพิ่มความกังวลให้กับสังคมมากขึ้น การทอดทิ้งลูกเป็นปรากฏการณ์ที่สังคมรับรู้บ่อยขึ้น ปัญหาการทำแท้งที่ไม่ปลอด ภัย ถูกฉายภาพให้เห็นกันมากขึ้น และในระยะหลัง ปัญหาการท้องในเด็กวัยรุ่น ก็ได้รับการพูดถึงด้วยความห่วงใย บ้านพักฉุกเฉิน ของสมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ เป็นทางเลือกหนึ่งของผู้หญิงที่ประสบปัญหาเหล่านั้น ระยะเวลาของการดำเนินงานบ้านพักฉูกเฉินมา 30 ปีนั้น มีผู้ประสบปัญหาท้องไม่พร้อมที่มาขอความช่วยเหลือประมาณเกือบ 5,000 ราย ในบรรดาผู้ที่ไม่สามารถคืนสู่ครอบครัว โดยรับความช่วยเหลือจนหลังคลอดนั้น เฉพาะในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา จะมีจำนวนเกือบ 1,500 ราย ในกลุ่มดังกล่าว สาเหตุของการมารับความช่วยเหลือ นั้น มาจากความไม่พร้อม ด้วยถูกทอดทิ้งให้สู้กับปัญหาตามลำพัง ผู้ชายไม่รับผิดชอบ หรือ อาจถูกข่มขืนที่เจ้าตัวเก็บเงียบ ไม่กล้าบอกใคร เพราะอาย เพราะถูกขู่ หลายๆกรณี เมื่ออายุน้อย หนทางข้างหน้าดูตีบตัน แม้จะต้องการที่จะเลี้ยงลูกเองเพียงไร ก็มองได้ไม่ง่าย เพราะลำพังตนเอง ก็ยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้ และเมื่อครอบครัวก็อยู่ในสถานะที่จะเอื้อมมือมารับผิดชอบค่าใช้จ่าย ก็เป็นไปได้ยาก การส่งลูกสู่สถานสงเคราะห์จึงเป็นทางเลือกหนึ่งภายใต้ข้อจำกัดต่างๆที่แต่ละคนประสบ ซึ่งประสบการณ์ในการทำงานของบ้านพักฉุกเฉินที่ดูแลผู้ประสบปัญหามานั้น เป็นที่ประจักษ์ชัดเจนว่า ความอบอุ่น ความรักที่ได้จากครอบครัว หรือจากผู้ที่ดูแลอย่างต่อเนื่อง จะเป็นภูมิคุ้มกันให้รอดพ้นจากปัญหาต่างๆ ได้พอสมควร ทางเลือกนั้น จึงไม่น่าจะใช่ทางเลือกของผู้เป็นลูกแต่อย่างใด

ในบริบทที่ทางเลือกในชีวิตมีจำกัดนั้น ซึ่งหาก แม่อายุน้อย ยังอยู่ในวัยเรียน ไม่มีอาชีพ หลายคน มองไม่เห็นทางออกในการเลี้ยงดูลูก ประเด็นตรงนี้ จึงต้องจัดการ เพื่อให้เขาเหล่านั้น ไม่เดินมาพบกับทางตัน ดังนั้น เพื่อลดการยกลูก ส่งลูกสู่สถานสงเคราะห์ บ้านพักฉุกเฉิน จึงได้มุ่งสร้างทางเลือก สร้างโอกาสให้กับแม่วัยรุ่น โดยเริ่มโครงการเพิ่มต้นทุนชีวิตให้แม่วัยรุ่นและลูก ขึ้นตั้งแต่ปี 2549 เป็นต้นมา

จุดยืนและสาระของโครงการเพิ่มต้นทุนให้แม่วัยรุ่น คือ เพื่อสร้างชีวิตและสายสัมพันธ์ที่มีความหมายของแม่และลูก มุ่งที่จะให้แม่ที่แม้จะอายุน้อยที่ประสบปัญหาตั้งครรภ์ไม่พร้อม ได้มีโอกาสที่จะเรียนหนังสือต่อ และเอื้อให้สามารถที่จะเลี้ยงลูกเองไปพร้อมกัน โดยให้การสนับสนุนรอบด้านอย่างเต็มที่ เป็นโครงการที่ท้าทายในกระบวนการ และต้องอาศัยความผูกพันมุ่งมั่นในการที่จะให้การสนับสนุนที่ใช้เวลาไม่ต่ำ กว่า 3 ปี แต่ผลลัพธ์ต่อสังคมนั้น เชื่อได้ว่า มากมาย เพราะเป็นการช่วยสร้าง 2 ชีวิตให้เติบโตอย่างเต็มตามศักยภาพ

ความช่วยเหลือที่บ้านพักฉุกเฉินให้แก่แม่วัยรุ่นนั้น จะครอบคลุมเช่นเดียวกับกรณีปัญหาอื่นๆ คือ ดูแลในด้านสุขภาพ ฟื้นฟูสภาพจิตใจ สร้างความเข้มแข็ง ให้ความรู้ ทักษะชีวิต และฝึกอาชีพ รวมทั้งติดตามกรณีเป็นคดีความ (ดูในกรอบ ) และเยี่ยมบ้าน

การช่วยเหลือหลักๆ ของบ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ
สำหรับกรณีท้องไม่พร้อม เมื่อตัดสินใจเข้ารับความช่วยเหลือ จะได้รับความช่วยเหลือหลักๆดังนี้
• ที่พักอาหาร การดูแลสุขภาพ ฝากครรภ์
• ฟื้นฟูร่างกายและจิตใจ ให้คำปรึกษารายบุคคล / กลุ่ม เพื่อช่วยในกระบวนการคิด การตัดสินใจและการวางแผนชีวิต
• จัดกิจกรรมกลุ่มให้ความรู้และทัศนคติที่เกี่ยวข้อง เช่น การดูแลตนเองระหว่าง และ หลังคลอด การเลี้ยงลูก พัฒนาการเด็ก สิทธิสตรี ทักษะชีวิต โรคเอดส์ การดูแลสุขภาพทางเพศ และอนามัยเจริญพันธุ์ การสร้างสายสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูก ฯลฯ
• ให้ฝึกทักษะ/อบรมวิชาชีพตามความสนใจ เช่น ตัดเย็บเสื้อผ้า ทำผม คอมพิวเตอร์ นวด ทำอาหาร การดูแลเด็ก ขับรถ ฯลฯ
• ให้การศึกษา ทั้งในระบบ หรือ นอกระบบ
• ติดตาม ให้ความช่วยเหลือในด้านคดี
• เยี่ยมบ้าน ฟื้นฟูครอบครัว รวมทั้งให้คำปรึกษาผู้ปกครอง

แต่จะมีลักษณะพิเศษ คือ
กระบวนการของโครงการเพิ่มต้นทุนชีวิตแม่วัยรุ่น เริ่มด้วยการให้ข้อมูลความช่วย เหลือเพื่อให้แม่วัยรุ่นตัดสินใจได้ ความช่วยเหลือที่ให้นั้นมีเงื่อนไขในเรื่องการศึกษา คือ ต้องเรียนต่อจนจบขั้นมัธยมต้นหรือปลายแล้วแต่กรณี และดูแลลูกด้วยตัวเองระหว่างที่เรียน ซึ่งค่าใช้จ่ายทั้งหมดนั้น บ้านพักฉุกเฉินของสมาคมฯ รับผิดชอบ การดำเนินการ จึงเริ่มต้นตั้งแต่ยังท้อง เริ่มจากการสร้างสายสัมพันธ์กับลูกในระหว่างท้อง การให้ความรู้ ดูแลตนเองก่อนคลอด และหลังคลอด รวมทั้ง การให้ความรู้ต่างๆในแง่ทักษะชีวิต ความรู้ด้านสุขภาพทางเพศและอนามัยเจริญพันธุ์ ซึ่งได้สอดแทรกให้ตลอดเวลาที่พักที่บ้านพักฉุกเฉิน รวม ทั้งเพิ่มทักษะอาชีพที่แต่ละคนสนใจด้วย

ในกรณีที่แม่วัยรุ่นตัดสินใจเข้าร่วม โครงการ นั่นหมายถึงว่า จะต้องดำเนินการในเรื่องโรงเรียน ซึ่งอาจเป็นการเรียนในระบบ หรือ การเรียนนอกระบบ – การศึกษาผู้ใหญ่ ซึ่งแต่ละคนก็เลือกตามที่ต้องการ ในขณะที่เรียนหนังสือนั้น สำหรับกรณีที่พักที่บ้านพักฉุกเฉินสมาคมฯ ก็ได้ฝากเงินในธนาคารให้เดือนละ 1,500 บาท ซึ่งแม่วัยรุ่นไม่มีสิทธิถอนเงิน จนกระทั่งเรียนสำเร็จ และพร้อมที่จะก้าวออกจากบ้านพักพร้อมลูก

ภารกิจตรงนี้ มีใช่มีเพียงกับแม่วัยรุ่น แต่จะต้องทำงานกับพ่อแม่ และครอบครัวที่แม่วัยรุ่นจะคืนสู่ด้วย การให้คำปรึกษาและเตรียมครอบครัวของแม่วัยรุ่น การพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างแม่วัยรุ่นและพ่อแม่จึงเป็นอีกองค์ประกอบที่ สำคัญของโครงการ

ในระยะ 3 ปีที่ผ่านมา มีแม่วัยรุ่นที่เลือกกลับไปอยู่ที่บ้าน ปัจจุบัน แม่วัยรุ่นกรณีนี้เรียนชั้นมัธยม 5 ลูกอยู่อนุบาล 3 ซึ่งสมาคมฯ ก็ให้การดูแลในเรื่องค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับการเลี้ยงลูกที่ต้องฝากเพื่อน บ้านเลี้ยงช่วงกลางวันในระหว่างที่แม่ไปโรงเรียน และดูแลด้านการเรียนของแม่ทั้งหมด อีกราย เลือกที่จะเรียนในระบบเพื่อให้สำเร็จ ม .3 โดยอาศัยที่บ้านพักฉุกเฉิน ลูกอายุ 1 ปีเศษเมื่อแม่เริ่มกลับไปเรียน ซึ่งการดำเนินชีวิต คือ เลี้ยงลูกเอง พร้อมๆกับที่เรียนหนังสือ โดยในระหว่างไปโรงเรียนนั้น เนอสเซอรีของสมาคมฯ ช่วยดูแลลูกให้ สำหรับกรณีอื่นๆที่อยู่ในโครงการนี้ ประมาณ 12 รายเลือกเรียนในระบบการศึกษานอกโรงเรียนและเลี้ยงลูกเองเช่นเดียวกัน

ถึงปัจจุบัน (ธันวาคม 2553) มีแม่วัยรุ่นเรียนสำเร็จการศึกษามัธยมต้น และปลาย รวม 5 คน แต่ละรายใช้เวลารวมที่บ้านพักฉุกเฉินดูแลตั้งแต่เริ่ม ประมาณ 3 ปีโดยเฉลี่ย และปัจจุบันได้ออกไปตั้งต้นชีวิตใหม่ที่มีต้นทุนสูงขึ้นพร้อมกับลูกแล้ว

เราเชื่อว่า 3 ปี ของการเลี้ยงลูกเอง สร้างความผูกพัน และสะกัดการส่งลูกเข้าสู่สถานสงเคราะห์ได้อย่างดี ต้นทุนความรู้ที่เพิ่มขึ้นไปในขณะเดียวกัน พร้อมกับเงินสนับสนุน แม้จะไม่มากนัก แต่ก็เพียงพอที่ให้ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้อย่างมีความหวัง เป็นชีวิตที่มีความรักและผูกพันกับลูกเป็นฐานที่นำทางการก้าวเดินต่อไปได้ ความท้าทายมีมากมายทั้งต่อตัวแม่วัยรุ่น และในส่วนของบ้านพักฉุกเฉินในการที่จะประคองให้เขาเหล่านั้นยืนหยัดในความ มุ่งมั่นที่จะเรียน ที่จะดูแลลูก และมีอนาคตที่มั่นคง ปัจจัยที่เอื้อที่สำคัญ คือ การที่จะต้องให้การสนับสนุนที่ต่อเนื่องที่ฝ่ายผู้รับ คือ แม่วัยรุ่นมองเห็นชัดเจนถึงเส้นทางที่จะเดินไปสู่เป้าหมายปลายทาง แต่ที่สำคัญที่สุดนั้น คือ ปณิธานและความมุ่งมั่นของแม่วัยรุ่นที่ต้องช่วยกันสร้างขึ้น เขาเหล่านั้นทำได้ (อ่านบันทึกประสบการณ์ของแม่วัย 15 ท้ายบทความนี้) เรามั่นใจว่า โครงการนี้น่าจะนับว่าได้มีส่วนที่สร้างความเข้มแข็งให้กับสังคมไทยได้ในระดับหนึ่ง

รายละเอียดเพิ่มเติม ติดต่อได้ที่
เมทินี พงษ์เวช / กรวิณฑ์ วรสุข โทร 02 929 2301


บันทึกประสบการณ์ชีวิต วัย 15 ... เป็นนักเรียน และเป็นแม่



น้องเก๋เป็นชาวใต้ เป็นลูกสาวคนเล็กในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 3 คน ซึ่งเกิดจากพ่อและแม่เดียวกัน เนื่องจากพ่อแม่ของน้องเก๋แยกทางกันตั้งแต่แม่ตั้งครรภ์น้องเก๋ได้เพียง 7 เดือน พี่ชายทั้งสองคนจึงอาศัยอยู่กับพ่อ ส่วนเธออยู่ในความดูแลของแม่และพ่อเลี้ยงซึ่งรักเธอเหมือนลูกและเลี้ยงดูแบบ ตามใจ

เมื่อน้องเก๋อายุได้ราว 11 ปี แม่ให้พี่ชายมารับน้องเก๋ไปอยู่กับพ่อจริง ซึ่งขณะนั้นพ่อของน้องเก๋ได้แต่งงานมีครอบครัวใหม่ เธออาศัยอยู่กับครอบครัวนี้โดยนอนห้องเดียวกับพ่อและแม่เลี้ยง คืนหนึ่งแม่เลี้ยงออกไปเล่นไพ่ น้องเก๋อยู่บ้านกับพ่อตามลำพัง และถูกพ่อข่มขืนเป็นครั้งแรก และหลังจากนั้นพ่อยังคงทำซ้ำอีก 17 ครั้ง น้องเก๋ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เธอรู้สึกเครียดและกดดันมาก ต่อมา น้องเก๋มีโอกาสเล่าให้พี่ชายคนโตฟัง และในที่สุด แม่ทราบเรื่อง ได้พาไปแจ้งความที่สถานีตำรวจภูธรประจำอำเภอ โดยตำรวจดำเนินการสอบสวนและส่งน้องเก๋ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล มีนักสังคมสงเคราะห์โรงพยาบาลเข้ามาช่วยเหลือดูแล

ศาลตัดสินจำคุกพ่อของเธอ 100 กว่าปี และลดโทษลงมาเป็นจำคุก 54 ปี ซึ่งแม้ว่าน้องเก๋จะรู้สึกโล่งใจ ที่พ่อไม่สามารถออกมาทำร้ายเธอได้อีกแล้ว แต่เธอก็รู้สึกเสียใจที่มีส่วนทำให้พ่อต้องมาติดคุก หลังจากนั้น น้องเก๋ย้ายมาอยู่ที่สถานสงเคราะห์ของรัฐประมาณ 10 เดือน แม่กับพี่ชายจึงมารับกลับ โดยให้น้องเก๋ไปอาศัยอยู่กับครอบครัวของพ่อ ส่วนแม่อยู่กับพ่อเลี้ยงในอำเภอเมือง

ในช่วงเวลานั้น น้องเก๋เริ่มสนิทสนมกับญาติผู้ชายคนหนึ่ง จนกระทั่งมีเพศสัมพันธ์กันโดยไม่ได้ป้องกัน ต่อมาประจำเดือนไม่มา เมื่อตั้งครรภ์ได้ประมาณ 5 เดือน แม่จึงรู้เรื่องและได้บอกให้น้องเก๋ไปทำแท้ง แต่คลินิกไม่ทำให้ แม่จึงพาน้องเก๋มาเช่าบ้านอยู่ที่จังหวัดใกล้เคียงกรุงเทพมหานคร จนเมื่อคลอด โรงพยาบาลแนะนำให้มาพักที่บ้านพักฉุกเฉิน เธอจึงตัดสินใจให้แม่พามาเข้าพักพร้อมกับบุตรที่เพิ่งคลอด

เปิดเส้นทางชีวิตใหม่
บ้านพักฉุกเฉินให้ความช่วยเหลือเบื้องต้น ด้านการดูแลตนเองและบุตร ให้คำปรึกษาน้องเก๋ในด้านอารมณ์ความรู้สึกและสภาพจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นความรู้สึกผิดบาปที่พ่อต้องติดคุก ความรู้สึกผิดที่ตนเองมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับญาติสนิท ความรู้สึกกลัวที่จะต้องเลี้ยงลูกคนเดียวตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งนักสังคมสงเคราะห์ได้ให้คำแนะนำดูแลด้านการปรับตัว เพื่อให้เธอมีกำลังใจที่เข้มแข็ง ส่วนในด้านการศึกษา น้องเก๋ตัดสินใจเข้าเรียนต่อในโรงเรียนในภาคปกติ โดยในระหว่างที่ไปโรงเรียนก็ได้ฝากลูกไว้ที่เนอสเซอรีของบ้านพักฉุกเฉิน และก็เลี้ยงลูกเอง

น้องเก๋ถ่ายทอดความรู้สึกต่อการทำหน้าที่แม่ด้วยวัยเพียง 15 ปีไว้ว่า
“การเลี้ยงลูกคนเดียวทำให้หนูเหนื่อยมาก เพราะต้องเรียนไปด้วย แต่ก็มีเพื่อนๆ พี่ๆเจ้าหน้าที่ที่บ้านพักเป็นกำลังใจให้ หนูจะต้องเตรียมคำตอบจากคำถามของลูกไว้ว่า พ่อไปไหน ซึ่งสำหรับหนูมันไม่ง่ายเลย ถ้าหากเขารู้ความจริง หนูไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย แต่หนูมั่นใจว่าหนูสามารถทำให้ลูกได้ดียิ่งกว่าที่เขาจะมีพ่อ หนูจะทำทุกอย่างเพื่อลบปมด้อยของลูก

…ใครบอกว่าเด็กวัยรุ่นเลี้ยงลูกไม่ได้ ใช่ ยอมรับว่าเรายังเด็กอยู่ก็จริง แต่การเรียนรู้ในสิ่งต่าง ๆ สามารถทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ และเป็นแม่ที่ดีได้ในพริบตา พยายามศึกษาค้นคว้าในสิ่งที่เราควรรู้ ทำวันนี้ให้ดี แล้วสิ่งที่จะตามมาก็ดีทั้งนั้น ...ไม่ใช่คิดแต่ว่าหนูยังเด็ก เลี้ยงลูกไม่ได้หรอก เราทำได้ ถ้าเราจะทำซะอย่าง ตอนแรก หนูก็เลี้ยงลูกไม่เป็นหรอก แต่เมื่อลองได้ทำ ได้เลี้ยงดู ก็รู้เลยว่าหนูก็ทำได้ และสามารถทำได้ดีด้วย”

ภาพน้องเก๋สะพายกระเป๋ากลับจากโรงเรียน มัธยม เข้ามาอุ้มบุตรชายวัยขวบเศษไปดูแลหลังเลิกเรียน เป็นภาพที่ยืนยันถึงความรักความผูกพัน และพลังต่อสู้ฟันฝ่าวิกฤติชีวิตของน้องเก๋ ด้วยความหวังว่าแม่ลูกวัยเยาว์จะประคับประคองกันไปให้ถึงฝั่งฝัน ซึ่งทั้งคู่จะมีอนาคตที่ดียิ่งขึ้นต่อไป ความรู้สึกนี้ตรึงจิตใจของใครหลายต่อหลายคนที่รับรู้เรื่องราวของน้องเก๋

เครดิต : Love@1st_Click

 

เยี่ยม อย่างนี้ซิ ช่วยได้

 

อ่านเรื่องของน้องเก๋แล้วทั้งสงสาร ทั้งชื่นชม:'( สัญชาตญานความเป็นแม่ บางคนก็มีเต็มเปี่ยม ยากดีมีจนก็ขอเลี้ยงเอง ไม่อยากยกลูกให้ใคร บางคนก็ไม่มีเอาซะเลย สุดท้ายก็ได้แต่ปลงอนิจจัง ทุขขัง อนัตตา ดังคำท่านว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม......... ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะ สาธุๆๆ^^

 

ชื่อกระทู้: ด่วน!!!!!มากๆเลยค่ะ

ยอด อันนี้สิ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย อิอิ แซวเล่นค่าาา ขำๆคลายเครียด คุณ อาฟิกลิฝิ ห้ามโกรธน๊าาาา แหะๆ

 

ขออนุโมทนาด้วยเป็นอย่างสูงค่ะ

 

chearr หนูนำข่าวดีมาบอก พี่ๆ เพื่อนๆทุกๆท่านนะคะ ก๊อปมาเลยดีกว่านะคะ จากเพื่อนของน้องที่มีปัญหา แซคคุยกันค่ะ
:z16
<!--StartFragment --> ทอมจิงใจ 20:53:11
มีพี่ชาย พี่สาว เขียนมาถามว่า เพื่อนน้อง จะทำยังไง (เรื่องเพิ่ล ซ่า ที่อิจิโกะปายปรึกษาพี่เค้าอะคับ)
ชาช่า 20:54:08
อ่าจ่ะ
ชาช่า 20:54:23
ก้แฟนมานยอมรับแล้ว
ทอมจิงใจ 20:54:30
จิงเรอ
ชาช่า 20:54:34
ผู้ชายรุแล้ว
ชาช่า 20:54:40
ก้เลยบอกว่าจะเลี้ยง
ชาช่า 20:54:46
รับเปงพ่อด้วย
ทอมจิงใจ 20:54:48
ถ้าอย่างนั้น ก็ไม่มีปังหาแล้ว
ชาช่า 20:54:53
อืม
ทอมจิงใจ 20:54:54
จิงๆเรอ
ทอมจิงใจ 20:54:58
ดีใจๆ
ชาช่า 20:55:00
แต่ค่าสินสอดอ่าแพงมากกก
ชาช่า 20:55:20
เพิ่ลช่าเอาเยอะมาก
ทอมจิงใจ 20:57:01
คับ ถ้าจบแบบนี้ก็ดีแระละคับ
ชาช่า 20:57:13
อืม
ทอมจิงใจ 20:57:54
แระถ้าเรา จะปายขอซ่าละ พ่อกะแม่จะเรียกแพงมั้ยคับ
อุ๊ย เกินๆ แล้ว ขำๆคะ เห็นพี่ๆเครียดกับเรื่องน้องเค้า เลยใส่มุกหน่อย
ถึง เรื่องจะจบไม่สวย ที่เป็นแบบนี้ เพราะไม่รู้ว่า ทั้งคู่จะประคองชีวิตคู่ไปได้แค่ไหน เพราะยังเด็กทั้งคู่ เสียดายโอกาส ทางการศึกษาที่ ทั้งคู่น่าจะได้เรียน ได้ทำงาน ออกมาช่วยสังคม แต่ทางนี้ก็คงดีที่สุดสำหรับ คนทั้งคู่
ขอบพระคุณ พี่ๆ ทุกๆท่านนะคะ ที่ ให้คำแนะนำดีๆ และคงเพราะแรงเมตตาที่พี่ๆมีมาถึง ทำให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี
rabbit_eatingขอบคุณคะ

 

ผมว่าแล้วว่าคงจบด้วยดีนะ คนที่ดูแลอยู่ไม่ธรรมดานะ

 

ดูโฆษณาที่เพื่อนๆธรรมเอาลงกันครับ เป็นสิ่งเตือนสติเตือนใจได้ดี โมทนาคับ

 

ตอนนี้อะไรมันยังไม่สายไป พี่อยากให้น้องเค้าเอาเด็กไว้แค่เขาคิดว่าจะทำแต่ไม่ได้ทำ
ตอนเค้าเกิดมาเทวดารักษาตัวเด็กเค้าก็ไม่พอใจอยู่ดี ยังไงเทวดาท่านอโหสิกรรมให้ได้ ยังดีกว่าทำแท้ง และถ้าน้องตัดสินใจทำ วันเวลาผ่านไปเมื่อน้องโตขึ้นน้องจะได้รู้เลยว่าชีวิตน้องแทนที่จะดีกลับตกต่ำเหมือนมีอะไรมาขัดขวางไว้ตลอด เชื่อเถอะมีผู้หญิงหลายคนที่ต้องเจอชะตากรรมแบบนี้ เพราะผลจากการทำแท้ง.........................

 

ค่อยโล่งอกไปที....บุญรักษา บุญรักษา
สาธุๆๆ(แปลว่า ดีแล้ว ชอบแล้ว)ค่ะ